>
Ο Σόλων τον 6ο π.Χ αι. επέβαλε την Εκκλησία του Δήμου, μια αναβίωση των συνελεύσεων της ομηρικής εποχής με καθορισμένα και καταλυτικά για τη λειτουργία των νόμων και των ηθών καθήκοντα. Η Βουλή των 400 ψήφιζε τους νόμους αλλά και αυτής οι αποφάσεις υπέκειντο στην έγκριση της Εκκλησίας του Δήμου, στην οποία δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλοι οι ελεύθεροι πολίτες, ανεξαρτήτως περιουσιακών στοιχείων. Στη νεώτερη εποχή, η ιστορία των εκλογών στην Ελλάδα ξεκινάει από το πρώτο χρονικό διάστημα της Επανάστασης του 1821 και τη σύσταση των Εθνοσυνελεύσεων. Έτσι ψηφίστηκε το «προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου» (Δεκέμβριος 1821) που καθιέρωσε τρεις εξουσίες: Τη νομοθετική που θα ασκούσε το Βουλευτικό (μία βουλή με εβδομήντα βουλευτές), την εκτελεστική που θα ασκούσε το Νομοτελεστικό (μία πενταμελής κυβέρνηση, που θα εξελέγετο από τη βουλή) και τη δικαστική. Η θητεία του Βουλευτικού αλλά και του Νομοτελεστικού ήταν για ένα έτος. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους οι εκλογικές αναμετρήσεις ξεκινούν ουσιαστικά και «οργανωμένα» το 1844. Οι πρώτες εκλογές που διενεργήθηκαν στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος διήρκεσαν 10 μήνες, καθώς προκηρύχθηκαν το Νοέμβριο του 1843 και τελείωσαν τον Αύγουστο του 1844. Από τότε έως σήμερα περίπου ογδόντα ένας άνδρες ορκίστηκαν ως πρωθυπουργοί από τους οποίους αρκετοί έζησαν περισσότερες από μία εκλογικές νίκες. Μοναχά επτά, όμως, μπόρεσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό να τους ψηφίσει από τρεις φορές και πάνω. Δύο αρχηγοί κόμματος γνώρισαν τον εκπληκτικό θρίαμβο να κατακτήσουν πάνω από το 80% των εδρών της Βουλής. Και οι δύο, ωστόσο, κάποια στιγμή γεύτηκαν την πίκρα να μην εκλεγούν ούτε οι ίδιοι: Ο Χαρίλαος Τρικούπης, (ο εισηγητής της «αρχής της δεδηλωμένης»)1 που από τους 180 βουλευτές (εκλογές του 1892) της πρώτης του εκλογικής νίκης κατέληξε σε 15 βουλευτές (εκλογές του 1895) και δεν εξελέγη ούτε ο ίδιος. Την έδρα του την κέρδισε ο συμπατριώτης του Μιλτιάδης Γουλιμής και έμεινε η παροιμιώδης φράση του Τρικούπη: «Ανθ’ ημών λοιπόν βουλευτής ο κύριος Γουλιμής. Καληνύχτα σας» όπως και η άλλη «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατακτά το 84,80% (εκλογές του 1910), ενώ καταποντίζεται στο 29,73%, δέκα χρόνια αργότερα (εκλογές του 1920), αν και επιστρέφει θριαμβευτής από τις Σέβρες. Με απόσταση 25 χρόνων Τρικούπης και Βενιζέλος αυτοεξορίζονται στο Παρίσι. Στη συνέχεια (1824), η μεταβολή του πολιτεύματος σε Αβασίλευτη Δημοκρατία δεν μπορεί να διατηρηθεί παρά την δημοκρατική ωριμότητα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Ακολουθούν η δικτατορία του Θ. Πάγκαλου και ένα πραξικόπημα κατάλυσής της (του Γ. Κονδύλη). Ο Βενιζέλος γίνεται πρωθυπουργός εκ νέου (εκλογές 1928 και 1933). Το κίνημα του Βενιζέλου με την υποστήριξη του ναυτικού δεν αφήνει περιθώρια για εξομάλυνση των εντάσεων και η πολιτική κατάσταση καθώς εκτροχιάζεται παρά τις εκλογές που μεσολαβούν (1935), οδηγείται στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά. Ακολουθούν ο πόλεμος του 1940-44 και ο εμφύλιος σπαραγμός (1946-49). Οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές διεξήχθησαν στις 31 Μαρτίου 1946 με την αποχή του ΚΚΕ και την ίδια στιγμή ξεκινάει και η πλέον αιματηρή φάση του Εμφυλίου πολέμου. Οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν ένα χρόνο αργότερα στις 5 Μαρτίου 1950. Θα σχηματιστεί κεντροδεξιά κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σοφοκλή Βενιζέλο και δεκακομματική Βουλή. Ο Αλέξανδρος Παπάγος (εκλογές 1951) αναδεικνύεται για πρώτη φορά νικητής με τον Εθνικό Συναγερμό, συγκεντρώνοντας το 35,6% των ψήφων. Κυβέρνηση όμως σχηματίζεται υπό τον στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα, (η εποχή του συνθήματος: «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας»), ενώ για πρώτη φορά συμμετείχε σε εκλογές και η ΕΔΑ, αποσπώντας το 10,57% των ψήφων. Στη συνέχεια ο Εθνικός Συναγερμός θα πετύχει νίκη με 49,22% των ψήφων, καταλαμβάνοντας 247 έδρες σε σύνολο 300 (εκλογές του 1952). Τότε ψηφίζουν για πρώτη φορά και γυναίκες ( 28 Μαΐου/Ν. 2159 του 1952 κατοχύρωση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τις Ελληνίδες). Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Στρατηγού Παπάγου, νέος πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο μέχρι τότε υπουργός Συγκοινωνιών, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος θα κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα 8 χρόνια και θα διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, χτίζοντας τα ερείπιά της και ανασυγκροτώντας την πνευματική, κοινωνική και πολιτιστική της αναγέννηση. Ο κ. Καραμανλής ιδρύει την ΕΡΕ, νέο κόμμα και προκηρύσσει εκλογές (Φεβρουάριος 1955) τις οποίες κερδίζει. Δύο χρόνια αργότερα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κερδίζει εκ νέου τις εκλογές (1957) με δεύτερο κόμμα την ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) με 24,42% και 79 έδρες. Ακολουθεί και η τρίτη συνεχόμενη νίκη του το 1961. Στις επόμενες εκλογές (3 Νοεμβρίου 1963 ) νικητής θ’ αναδειχθεί ο μεγάλος αντίπαλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος συνήσπισε μικρά κόμματα εναντίον του Κων. Καραμανλή δημιουργώντας την Ένωση Κέντρου, η οποία κερδίζει χωρίς την απαιτούμενη αυτοδυναμία, συγκεντρώνοντας το 42,04%. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα αυτοεξοριστεί στο Παρίσι (όπως παλιότερα ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος), ενώ ο νέος πρωθυπουργός θα προσφύγει εκ νέου στις κάλπες, αρνούμενος τη συνεργασία με την ΕΔΑ (Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά). Στις εκλογές του 1964 η Ένωση Κέντρου αναδείχθηκε πρώτο κόμμα με 52,72% καταλαμβάνοντας 170 έδρες στη Βουλή. Η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ και η παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου (1965) συνιστούν μια μεταβατική περίοδο που οδηγεί στην δικτατορία του 1967 (21-4-1967) ένα μήνα προ των προκηρυγμένων εκλογών (28-5-1967). Συνεχίζεται …
Σημ. 1: Να απολαμβάνει, δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου και όχι την εύνοια του ανώτατου άρχοντα.
>Καιρός για ΣΥΜΦΙΛΙΩΤΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ (των 3 πρώτων ελληνικών Συνταγμάτων, της Ελβετίας και πλήθους συλλόγων)και κυβερνήσεις αλληλεγγύης, χωρίς λαμόγια, μίζες και διχόνοια!Μπορεί να αρχίσει πριν νομοθετηθεί, από πρωτοβουλίες ανά δήμο, βάζοντας ανεπίσημη κάλπη πριν τις εκλογές για να ψηφίζουν όσοι θέλουν, όσους από τους υποψήφιους θέλουν να αποτελούν το ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ, ώσπου να καταλάβουν όλοι πόσο καλύτερα είναι!Το εφάρμοσαν στη Μελίβοια Αγιάς το 2000:μαζεύτηκαν και έβαλαν σε ένα ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ τα ονόματα όσων ήθελαν να γίνουν δημοτικοί σύμβουλοι. Ύστερα ψήφισε ο καθένας όσους είχε δικαίωμα, σύμφωνα με τους κανόνες των επίσημων εκλογών.Και όσους βγήκαν πρώτοι σε ψήφους, ανεξάρτητα από ένταξη σε κόμμα ή όχι, τους έβαλαν στο μοναδικό ψηφοδέλτιο των επίσημων εκλογών, και αποτέλεσαν το δημοτικό συμβούλιο που ήθελε το χωριό και όχι οι γραφειοκράτες!http://enieopsifodeltio.wordpress.comhttp://apps.facebook.com/causes/61685http://antipariafwni.blogspot.com/2009/01/niki.htmlhttp://www.kpad.gr/text/thesis/enieo1.htmhttp://edrana.blogspot.com/2007/06/blog-post_05.htmlhttp://troktiko.blogspot.com/2009/05/blog-post_5788.html