>
3η Μαΐου 1808, 1814 Goya, Prado
O τελευταίος παραλήπτης ενός κειμένου με τίτλο “Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη” το προώθησε σε μένα στα πλαίσια της κοινωνικής δικτύωσης με την σημείωση ότι οι συγγραφείς ήσαν μαθητές που έγραψαν αυτό το κείμενο σαν μια επιστολή που θα έπρεπε να έγραφαν οι γονείς τους. Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι αλήθεια, η επιστολή όμως αποκαλύπτει αλήθειες. Δεν έχει σημασία λοιπόν ποιος την συνέθεσε. “Μας ενδιαφέρει και μας αφορά”. Διαβάστε και κρίνετε:
“Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη, που “σκότωσα” τον Αλέξανδρο. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη από τον Αλέξανδρο που του αφαίρεσα τη ζωή, που όπλισα το χέρι του δολοφόνου, που πάτησα τη σκανδάλη του όπλου του εκτελεστή. Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη από την μητέρα του που της αφαίρεσα τη χαρά της ζωής, που έκοψα βίαια το μπουμπούκι πριν καν ανοίξει και το πέταξα στο χώμα, στέλνοντας το παιδί της στη χώρα των αγγέλων. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που για δεύτερη φορά σε δολοφονεί ο εκτελεστής σου, με την κατάθεσή του χαρακτηρίζοντάς σε: “ο θανών και η παρέα του” και ο συνήγορός του με τις δηλώσεις του περί παρεξηγήσεως … Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη, γιατί δημιούργησα μια κοινωνία γεμάτη με απατεώνες πολιτικούς, άχρηστους κρατικούς λειτουργούς, καβαλημένους στο καλάμι της εξουσίας μπάτσους, κίναιδους και παιδεραστές κονομημένους ρασοφόρους, πληρωμένους κονδυλοφόρους, φακελάκηδες γιατρούς, κουκουλοφόρους χωρίς κουκούλες, κουκουλοφόρους άνανδρους κρυμμένους απ’ την κουκούλα τους, ντοπαρισμένους αθλητές, λαμόγια πολίτες, αχρείους γονείς… Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη για τη ΣΑΠΙΑ κοινωνία που έζησες… Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη που χαίρομαι τη Δημοκρατία μου, τη Δημοκρατία που σκοτώνει εν ψυχρώ 15αχρονα παιδιά… Τη δημοκρατία που γεμίζει τις τσέπες μας με μίζες, από χρήματα λερωμένα με το αίμα ναρκομανών εφήβων.
Τη δημοκρατία , που πνίγει στις πισίνες τα όνειρα των νέων. Τη δημοκρατία των μεσημεριανών κουτσομπολίστικων εκπομπών, των reality και της ψεύτικης ελπίδας, της τηλεψηφοφορίας, των ψηλών τακουνιών και των άφυλων παιδιών του λάϊφ στάϊλ των καναλιών. Τη δημοκρατία της άσπρης σκόνης και του πολέμου Βορείων και Νοτίων προαστίων… Τη δημοκρατία που κοστολόγησε τη ζωή σου 3,5% αύξηση στο χρηματιστήριο Αθηνών τη Δευτέρα. Την δημοκρατία που μας φυλάκισε μας απομόνωσε, μας έκανε θεατές, όχι κοινωνούς… Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη που χαίρομαι τη δημοκρατία των φαλιρισμένων του Χρηματιστηρίου, των Γιάπηδων των 700 ευρώ και της κομπίνας, τη δημοκρατία των άχρηστων πτυχίων, και της αναξιοκρατικής συνέντευξης των προσλήψεων, των χλιδάνεργων, των δήθεν και των κάποιων, που χαίρομαι τη δημοκρατία των ανύπαρκτων θέσεων στις εντατικές και του θανάτου στο ασθενοφόρο, των γιατρών που σε στέλνουν στον άλλο κόσμο χωρίς φακελάκι, τη δημοκρατία που εξαΰλωσε κάθε ίχνος ηθικής, κοινωνικής και ατομικής, που ποδοπάτησε και έβγαλε στη διατίμηση τη ζωή όλων ημών των ψηφοφόρων. Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη για την πελατειακή δημοκρατία που ξυπνάει ιδανικά μέσα μας μόνον την προεκλογική περίοδο και μετά τρέχει στα Βατοπέδια να ευλογηθεί… Τη δημοκρατία του αιώνιου κτηματολογίου, της κοινωνικής ανισότητας και αποκλεισμού, των μεταναστών σκιών, να τη χαιρόμαστε… Τη δημοκρατία της τεράστιας οικολογικής καταστροφής, τη δημοκρατία των εκατομμυρίων στρεμμάτων καμένων εκτάσεων και των δεκάδων καμένων ψυχών το 2007. Τη δημοκρατία των εκατοντάδων κατεστραμμένων και πυρπολημένων καταστημάτων και κτηρίων το 2008. Τη δημοκρατία που αθωώνει εμπόρους ναρκωτικών και προφυλακίζει πράσινα παπούτσια, που στέλνει στις καλένδες φακέλους με πολιτικά σκάνδαλα γιατί “δεν προέκυψαν στοιχεία” και στέλνει κατηγορούμενους αθώους πολίτες… Να τη χαιρόμαστε τη δημοκρατία μας, που εμείς η γενιά του πολυτεχνείου αλλά και η επόμενη γενιά, την δημιουργήσαμε με στόχο τον πλουτισμό με κάθε μέσο, πολιτικό, προσωπικό, πατώντας επί πτωμάτων και χωρίς να σκεφτόμαστε, έχοντας προσωπικό όραμα τα πολυτελή αυτοκίνητα, τις βίλες με πισίνες και τα “αναψυκτήρια”. Μας ξάφνιασε που υπάρχουν οι νέοι, μας ξάφνιασε που άντεξαν τόσο καιρό στη σιωπή, αλλά δεν έχουν τελείως χαθεί… τους νομίζαμε απομονωμένους στην τηλεόραση, στην οθόνη του υπολογιστή τους. Μας τρομάζει η ψυχή των παιδιών που λένε “δε μου κάνεις πια δε σε γουστάρω, έχω δικά μου όνειρα πιο καθαρά”… Μας ξάφνιασε η απάντηση των νέων σε όλες τις κατηγορίες που τους προσάπτουμε: “βάλτε στη φυλακή πρώτα επίορκους δικαστές, υπουργούς, βουλευτές, κρατικούς λειτουργούς και πάσης φύσης κλέφτες και απατεώνες, δολοφόνους ψυχών, καταχραστές εξου-σίας, παιδεραστές πνευματικούς, ανίκανους και άχρηστους και μετά όσοι έχουμε κάνει βανδαλισμούς θα έρθουμε μόνοι μας… αλλά δεν θα χωράμε στις φυλακές γιατί θα έχουν γεμίσει από ΕΣΑΣ”!!! Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη Αλέξανδρε για τα σχολεία – φυλακές που σου έφτιαξα, και τους ανεκπαίδευτους, κομπλεξικούς και τραγικά ανίκανους δασκάλους που σου έστειλα να σε διδάξουν…που ούτε το μυαλό, τη σκέψη, την ψυχή και το σώμα σου σεβάστηκαν… Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που κάθε μέρα, ώρα και στιγμή σου ευνούχιζα τα όνειρα… Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που δεν ενδιαφέρθηκα να σου δείξω αγάπη να σκύψω πάνω στους προβληματισμούς σου και να σου δώσω μερικές σταγόνες ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής, που έλειπα από τις μαθητικές σου εκδηλώσεις, που δεν σου έδινα σημασία και δε σε έπαιρνα στα σοβαρά, που σε πάρκαρα στην φθηνή και εύκαιρη νταντά, την τηλεόραση, καθώς έτρεχα να “κονομήσω” ή να δουλέψω, να αγοράσω να… να… να… που δεν ήσουν η πρώτη μου προτεραιότητα. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που δεν ξεβολεύτηκα από τον καναπέ, και την αποχαύνωσή μου. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που όταν είδα ότι πας να μου ξεφύγεις και βρήκες διέξοδο στο διαδίκτυο, έβαλα κονδυλοφόρους σε διατεταγμένη υπηρεσία να το λοιδορήσουν μέσω κάποιων blogs, έτσι για να ξέρεις ποιος κάνει “κουμάντο”… Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που ο υπεύθυνος υπουργός για την Αστυνομία δήλωσε ότι “στόχος της αστυνομίας είναι ο άνθρωπος” και που οι υποτελείς του έκαναν πράξη τις δηλώσεις του, με στόχο ΕΣΕΝΑ. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που δεν έχω στείλει στα τσακίδια τη γενιά του Πολυτεχνείου που δεν έχω στείλει στα ΤΣΑΚΙΔΙΑ τους αλήτες, τη γενιά των ΛΑΜΟΓΙΩΝ και των ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ των δεκαπεντάχρονων, που δεν έχω στείλει στα ΤΣΑΚΙΔΙΑ τους ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ των ονείρων και των οραμάτων των παιδιών, τους εμπνευστές της κοινωνίας της διαφθοράς, της διαπλοκής , της κομματικής νομενκλατούρας, της κοινωνίας των golden boys, των silver girls και των bronze gays… Και να ξέρεις Αλέξανδρε ότι δεν βρέθηκες εσύ λάθος μέρα, σε λάθος στιγμή, σε λάθος σημείο και σε λάθος θέση… οι εκτελεστές σου βρέθηκαν σε λάθος θέση και όλοι εμείς που τους οπλίσαμε το χέρι και που πατήσαμε τη σκανδάλη… Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη από τον Αλέξανδρο, ξανά και ξανά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θλίψης, οργής, πόνου και οδύνης για όλα όσα συμβαίνουν σε τούτη την κοινωνία. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη από τον Αλέξανδρο που του αφαίρεσα τη ζωή, που όπλισα το χέρι του δολοφόνου, που πάτησα τη σκανδάλη του όπλου του εκτελεστή. Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη από τον Αλέξανδρο που τον σκοτώνω κάθε μέρα…“.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.