spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

>

7 Δεκεμβρίου 2008 από spetsiotou
· Δεν υπάρχουν σχόλια · Χωρίς κατηγορία

>

Η Πολιτεία σχεδιάζει τον τύπο του πολίτη που θέλει να έχει. Το ξέρουμε από την εποχή του Αριστοτέλη και δεν χρειάζεται να το ανακαλύψουμε τώρα (η βιβλιογραφία παρέχει την τεκμηρίωση για όποιον αμφιβάλλει). Η νομοθεσία που διέπει την λειτουργία της κοινωνίας διατρέχει οικογένειες και σχολεία και εφαρμόζεται από τους ανθρώπους της. Ανάλογοι επομένως είναι και οι επαγγελματίες που εκπαιδεύει ως ενεργούς πολίτες (αστυνομικούς, εφοριακούς, δασκάλους ή ναυτικούς κ.ά, ανάλογοι είναι και οι μαθητές (που κατά αποκλειστικότητα είναι ειδικού τύπου επαγγελματίες και υποψήφιοι πολίτες).Η εκάστοτε Πολιτεία σχεδιάζει τον τύπο του πολίτη που θέλει να καταλαβαίνει και να δρα με ορισμένο τρόπο, τον προγραμματίζει και απολαμβάνει κάθε φορά τους καρπούς των κόπων της υποκρινόμενη την “εύθικτη” ή την “διαμαρτυρόμενη”. Ποιοι είμαστε, λοιπόν, εμείς οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι “φορείς” που αντιταχθήκαμε στις διαλυτικές επιδιώξεις και τους ύποπτους σχεδιασμούς της Πολιτείας από τη στιγμή που ως ενεργοί πολίτες καλούμαστε να εκφραστούμε και να δράσουμε; Πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, ποιες αξίες τους δίνουμε ώστε να συνδιαλέγονται με τους συνανθρώπους αλλά και τα προβλήματά τους; Πώς καθοδηγεί και παιδαγωγεί η τηλεόραση μικρούς και μεγάλους στρεβλώνοντας την ενημέρωση, αναζωπυρώνοντας πάθη και καταργώντας ως αξιόπιστο όργανο της Πολιτείας και των κομμάτων της πρότυπα και αρχές; Αν διατρέξετε τα κείμενα των δηλώσεων που ακούστηκαν σήμερα για τον τραγικό θάνατο ενός νέου ανθρώπου θα οδηγηθείτε σε απογοητευτικές παρατηρήσεις. Από κάθε δήλωση προσδιορίζεται ο συντάκτης και το τι αντιπροσωπεύει ή εκπροσωπεί. Οι γενικότητες απεικονίζουν την ευτέλεια των συναισθημάτων και την απουσία συνείδησης ως ελεγκτικού μηχανισμού, αφού γίνεται κατάδηλο με την ανακοίνωση ή την δήλωσή τους ότι δηλώνουν παρόντες και μόνον. Ιδεολογία media έχουν και οι ιθύνοντες και μέσω των τραγικών γεγονότων διαγκωνίζονται για μια θέση στη φωτογραφία της κοινωνίας. Πομφόλυγες και βαρύγδουπες διαπιστώσεις, καμία πρόταση σοβαρή και κυρίως κανένα καλό παράδειγμα. Η κοινωνία των προτύπων καταργήθηκε. Από την περίοδο της μεταπολίτευσης καταργήθηκαν «δια ροπάλου» κείμενα της σχολικής λογοτεχνίας που αναδείκνυαν μορφές και παραδείγματα. Σήμερα πια είναι εύκολη λύση να μας φταίνε τα παιδιά, οι νέοι ή γενικά οι νεώτεροι από μας με κουκούλα ή με στολή. Εμείς όμως τι κάναμε, τι πράξαμε, πώς αντισταθήκαμε στις επιλογές της Πολιτείας τριάντα χρόνια τώρα; Φοβάμαι πως δεν είμαστε καλύτεροι από το ΛΑΟΣ που χαιρέκακα δήλωσε: «”Ήταν θέμα χρόνου να χυθεί αίμα. Η ανεξέλεγκτη συνεχώς κλιμακούμενη βία θα κατέληγε κάποια στιγμή στο μοιραίο, από την μία ή την άλλη πλευρά». Ήμαστε και είμαστε παρατηρητές. Ανίκανοι γονείς, ανεπαρκείς δάσκαλοι, κακοί πολίτες.

Ετικέτες: ··

Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓

Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.

Αφήστε μια απάντηση