spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Δεν ξέρω αν παρακολουθήσατε τη σκηνή της εκτόξευσης ενός αυγού στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Αν. Μάνθο στη «συνέλευση» που επέβαλαν οι καταληψίες του ΑΠΘ. Προσωπικά έμεινα άναυδος όχι τόσο από τι ρίψη του αυγού, αλλά από τη στωική αντίδραση του ιδίου και των υπολοίπων πανεπιστημιακών: Αντί να αποχωρήσουν αμέσως από την αίθουσα για λόγους στοιχειώδους αξιοπρέπειας, παρέμειναν «διαπραγματευόμενοι» με τους καταληψίες. Ο κ. Μάνθος, λέει, «παρακάλεσε», μάλιστα, τον αντιπρύτανη να συνεχίσει τη «συνέλευση» μέχρι να σκουπιστεί! Ασυναίσθητα τηλεφώνησα στον συμφοιτητή μου -και λέκτορα σήμερα- στο Δημοκρίτειο της Θράκης κ. Γιάννη Κτιστάκι. «Σας έχουν απαξιώσει τόσο, που έχετε ξεχάσει ακόμη και τι σημαίνει αξιοπρέπεια;», τον ρώτησα αυθόρμητα. Χαμογελώντας πικρά μού είπε: «Προτιμώ να σου διηγηθώ την εξάμηνη εμπειρία που είχα ως προσκεκλημένος καθηγητής στο δημόσιο και αγγλόφωνο(!) πανεπιστήμιο του Βοσπόρου». Ο κ. Κτιστάκις, λοιπόν, δίδαξε το μάθημα του «Δικαίου των Διεθνών Οργανισμών» σε 72 πρωτοετείς Τούρκους φοιτητές. Η παρουσία τους στο τρίωρο, ανά εβδομάδα, μάθημά του -όπως και σε όλα τα υπόλοιπα- ήταν υποχρεωτική. Αλλωστε, η παρακολούθηση των παραδόσεων, όπως μου εξήγησε, προσμετρείται κατά 15% στη συγκεντρωτική βαθμολογία τους στην οποία συνυπολογίζονται επίσης δύο γραπτές εξετάσεις στη διάρκεια του εξαμήνου. Αν οι φοιτητές δεν «πιάσουν» τη βάση, οφείλουν να ξαναδιαγωνιστούν στο ίδιο μάθημα σε 15 μέρες. Αν το ξαναχάσουν, σύμφωνα με το τουρκικό σύστημα, είναι υποχρεωμένοι να επαναλάβουν όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα του εξαμήνου! ΄Οσοι έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό, προφανώς δεν εκπλήσσονται, αλλά ακούστε και τη συνέχεια: Ηταν στην απόλυτη ελευθερία του να προτείνει βιβλία και πηγές, να αυξήσει ακόμη και τη βάση επιτυχίας στο μάθημά του, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση τού προκάλεσε ο θεσμός της «τακτικής συνάντησης» φοιτητών και όλων των καθηγητών, όπου ανταλλάσσονται απόψεις για την περαιτέρω βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης! «Μού είναι δύσκολο να σου μεταδώσω τη δίψα αυτών των παιδιών να μάθουν», μού είπε. «Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα mail και επισκέψεις δεχόμουν καθημερινά από φοιτητές που ζητούσαν διευκρινίσεις και επιπλέον πηγές για το μάθημα. Εννοείται, πως στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο δεν τίθεται θέμα αντιγραφής. ΄Οχι γιατί είναι αυστηρή η επιτήρηση, αλλά γιατί η νοοτροπία των φοιτητών που δίδαξα ήταν να αποδείξουν πρωτίστως στους εαυτούς τους ότι κατέχουν το μάθημα και αξίζουν το βαθμό που διεκδικούν». Έκλεισα το τηλέφωνο με τη θλιβερή σκέψη του κ. Μάνθου και των συναδέλφων του να συζητούν με τους καταληψίες, αν πρέπει ή δεν πρέπει να τους πετούν αυγά. Και καθώς η συνομιλία με τον κ. Κτιστάκι έγινε χθες, Πρωταπριλιά, για μια στιγμή έκανα την κακεντρεχή σκέψη, «ψεύτικη να ήταν η εικόνα όχι του ΑΠΘ, αλλά του πανεπιστημίου του Βοσπόρου»… (Κων/νου Ζούλα από την Καθημερινή, 2/4/09)