… τα Κάλαντα του ελληνισμού [είναι] Κάλαντα που δεν περιορίζονται στην επιφάνεια των γεγονότων, μα περιέχουν μηνύματα για τους πόθους και τις έγνοιες του λαού μας εδώ και αιώνες, περιέχουν θεολογικά μηνύματα και αναδεικνύουν την πατροπαράδοτη φιλοξενία του ελληνισμού. Τα δικά μας Κάλαντα δεν έχουν καμιά σχέση μ΄αυτό το θλιβερό φαινόμενο που βλέπουμε σήμερα: το καταναλωτικό σύμβολο του Santa Claus και ομάδες παιδιών που παπαγαλίζουν ξενόφερτα δυτικά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους. Τα Κάλαντα του ελληνισμού έχουν ρίζες που χάνονται στα βάθη των αιώνων. Επέζησαν και εξελίχτηκαν φυσιολογικά μέσα από πολύ αντίξοες συνθήκες. Είναι μια αλυσίδα στην οποία η κάθε γενιά βάζει το δικό της κρίκο. Και η δική μας γενιά δεν έχει το δικαίωμα να σπάσει αυτή την αλυσίδα. Έχει υποχρέωση σ΄όλους αυτούς που πέρασαν βάζοντας το δικό τους κρίκο, μα πιο πολύ σ΄αυτούς που θα ‘ρθουν για να συνεχίσουν. Ας μην είμαστε εμείς η γενιά που θα σπάσει την συνοχή αυτής της αλυσίδας. Τα Κάλαντα ανήκουν στα παιδιά και πρέπει να κάνουμε το παν για να τους τα δώσουμε πίσω. Τα δικαιούνται.
Πηγή: Απόσπασμα από το αφιέρωμα “Τα Κάλαντα του Δωδεκαήμερου” της Μαρίας Κωνσταντή, Ένθετο “Χρονικά” της εφημερίδας Πολίτης, Τεύχος 045
Τα Κάλαντα του ελληνισμού
25 Δεκεμβρίου 2009 από spetsiotou
· Δεν υπάρχουν σχόλια · Εθνικά Θέματα, εκδηλώσεις
Ετικέτες: ελληνισμός·εφημ.Πολίτης·Ιστορία·κάλαντα·Μ.Κωνσταντή·περιβάλλον·πολιτισμός·Ψυχολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.