Η “Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου” θεσπίστηκε από την ελληνική Βουλή, την 1η Φεβρουαρίου κάθε έτους, ως ημέρα μνήμης και ευαισθητοποίησης για την καλλιέργεια φίλαθλου πνεύματος.

Η 1η Φεβρουαρίου, θλιβερή επέτειος της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού το 2022, νομοθετήθηκε το 2024 ομόφωνα από τη Βουλή ως «Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου»(σύμφωνα με το άρθρο 24 του νόμου 5085/2024 (Α΄17)).

Στόχος, να καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης για όλα τα θύματα οπαδικής βίας, αλλά και ευαισθητοποίησης για την καλλιέργεια του φιλάθλου πνεύματος, με την αλλαγή της οπαδικής κουλτούρας. Γιατί η βία στον αθλητισμό σαν μια άλλη παθογενής κατάσταση που διαπιστώνουμε καθημερινά,   απαιτεί τα σωστά κοινωνικά αντισώματα που αποκτούνται σιγά σιγά με την συνδρομή όλων μας.

«Η μέρα αυτή οφείλουμε από εδώ και εμπρός να είναι γεμάτη με θετικά μηνύματα και παραδείγματα.

Ας  προσπαθήσουμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια κοινωνία  αγάπης, αλτρουισμού, συνεργασίας και φιλίας με προγράμματα εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης για την προώθηση ενός υγιούς και αθλητικού πνεύματος στην κοινωνία.

H «Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου» είναι η ευκαιρία να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να στείλουμε ηχηρό μήνυμα υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης, του σεβασμού και της αλληλεγγύης, τόσο στους αγωνιστικούς χώρους όσο και στην καθημερινή μας ζωή.

Το τραγούδι στο σποτ “Το Πάθος Μιας Ζωής” δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τους σκοπούς της “Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου” κι έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει –κυρίως- τους νέους ανθρώπους να μάθουν να αγαπούν την ομάδα τους, χωρίς να «τρομάζουν» τον αντίπαλο με ακρότητες και παραβατική συμπεριφορά.

Στίχοι :
Είναι το πάθος μιας ζωής
Δεν είναι απλώς της Κυριακής
Είναι η καρδιά που μένει ζωντανή
Και οι αναμνήσεις που έχεις από παιδί

Δεν με νοιάζει ούτε η νίκη ούτε η ήττα
Αρκεί το γήπεδο να είναι πάντα “πίτα”
Είναι η αγάπη που όλα τα νικά
Είναι η ομάδα, που φωνάζω δυνατά

Τι ομάδα είσαι; ρωτάς και με φοβίζεις
Μαζί με κάτι λίγους, τις ψυχές μας τις μαυρίζεις
Δώσ’ μου το χέρι και πάρε με αγκαλιά
Στο γήπεδο αυτό δεν χωρούν οπαδικά

Είναι το πάθος μίας ζωής
Δεν είναι απλώς της Κυριακής
Είναι η καρδιά που μένει ζωντανή
Και οι αναμνήσεις που έχεις από παιδί

Το Υπουργείο οργανώνει κάθε χρόνο σειρά δράσεων, για να αναδειχθεί η ανάγκη δημιουργίας ασφαλούς περιβάλλοντος στον χώρο του Αθλητισμού: στα σχολεία όλης της χώρας, καθώς και με τις επαγγελματικές Λίγκες Ποδοσφαίρου, Μπάσκετ και Βόλεϊ, ενώ ιδιαίτερη σημαντική είναι η δημιουργία σποτ κοινωνικής ευθύνης.
Για το 2025 το σποτ έχει  κεντρικό μήνυμα , ‘ένα δυνατό  μήνυμα  κατά  της βίας  στα γήπεδα:
«Η καρδιά του Αθλητισμού είσαι ΕΣΥ, καμιά φανέλα πάνω από τη ΖΩΗ».

Με αυτό το μήνυμα, η Διεύθυνση Φυσικής Αγωγής, σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού (Υ.ΠΑΙ.Θ.Α.), στοχεύει να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές και τις μαθήτριες για τις αξίες του αθλητισμού, όπως η τίμια συμμετοχή, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη.

«Ο Αθλητισμός Ενώνει, είναι Ζωή»…

Τα ΣΥΝ του Αθλητισμού:

ΣΥΝεργασία – ΣΥΝεννόηση – ΣΥΝύπαρξη – ΣΥΝαδέλφωση – ΣΥΝθεση

«O αθλητισμός ενώνει, δεν σκοτώνει! Είναι χαρά, αγάπη, αφοσίωση, πειθαρχία, σεβασμός. Πάνω από τη ζωή μας, καμία φανέλα, κανένα κασκόλ! Αγαπάμε την ομάδα μας, φωνάζουμε, χειροκροτάμε.
Είμαστε η “καρδιά” της, δίνουμε παλμό και στήριξη χωρίς να την “πληγώνουμε”.
Εχθρός μας είναι το μίσος και η βία, όχι ο αντίπαλος» δήλωσε σχετικά ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2024 είχε αποδεχθεί  τη σχετική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για θέσπιση Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου, κατά τη διάρκεια της ψήφισης του ν.5085.

Ας μιλήσουμε για την επιθετικότητα στον αθλητισμό

Λήψη αρχείου

---

Όλοι γνωρίζουμε πως  χώρα μας έχει να επιδείξει μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά με βαθιές ιστορικές, πολιτιστικές και αθλητικές ρίζες. Είναι χορηγός του ολυμπιακού πνεύματος, που αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πολυτιμότερα αποστάγματα της αρχαία ελληνικής κοσμοαντίληψης. Αρμονία νου και σώματος: αυτό είναι το υψηλό ιδανικό του Έλληνα. Το Αθλητικό ιδεώδες είναι το σύνολο των αξιών με τις οποίες ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός εμπλούτισε τον αθλητισμό, προάγοντάς τον σε μέσο εξάσκησης του σώματος, καλλιέργειας του πνεύματος, εξευγενισμού της ψυχής και σύσφιξης των ανθρώπινων σχέσεων: ευγενής άμιλλα (ευ αγωνίζεσθαι), συναδέλφωση, αλληλεγγύη, ηθικές απολαβές.

Tι είναι το ευ αγωνίζεσθαι ή Fair Play;

 Tο Fair play είναι μια σύνθετη έννοια που ενσωματώνει κάποιες αξίες και ιδανικά που δεν σχετίζονται αποκλειστικά με τα σπορ αλλά και με την καθημερινή ζωή.

Ο τίμιος ανταγωνισμός, ο σεβασμός, η φιλία, το ομαδικό πνεύμα, η ισότητα στην πράξη, τα σπορ χωρίς φάρμακα και αναβολικά, ο σεβασμός σε γραπτούς αλλά και σε άγραφους κανόνες όπως η ακεραιότητα, η αλληλλεγγύη, η ανεκτικότητα, η φροντίδα κλπ, όλα αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία του Fair Play τα οποία μαθαίνονται και εξασκούνται μέσα στους στίβους των αθλημάτων. 

Δυστυχώς εδώ και αρκετές δεκαετίες το πανανθρώπινο αγαθό του αθλητισμού που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι Έλληνες , κατάντησε  << άρτος και θέαμα >> και εκφράζεται  μέσα από τα Μ.Μ.Ε. και  μέσα από τον τζόγο, διαμορφώνοντας μόνο οπαδούς και όχι φιλάθλους, και το κυριότερο όχι αθλούμενους .

Στη σημερινή εποχή , τα αρνητικά δεν έχουν να κάνουν μόνο με τους απόλυτους πρωταγωνιστές του αθλητισμού που είναι οι αθλητές, αλλά και με τους οπαδούς, οι οποίοι αποτελούν επίσης ένα μελανό σημείο για τον σύγχρονο αθλητισμό. Σε όλα τα αθλήματα και σε όλες τις ομάδες, υπάρχουν οπαδοί οι οποίοι θα δημιουργήσουν προβλήματα είτε εντός αθλητικών χώρων, είτε εκτός αθλητικών χωρών, αλλά επίσης και αυτοί που κάνουν επιθέσεις σχολιάζοντας μέσω διαδικτύου. Οπαδοί που πάνε στα γήπεδα και καταστρέφουν όχι μόνο ξένη περιουσία, αλλά και τη διάθεση των υπολοίπων θεατών με την κακή τους συμπεριφορά. Οπαδοί που σκοπός τους είναι να μπουν στα κοινωνικά δίκτυα για να βρίσουν ένα αθλητή ο οποίος δεν απόδωσε όπως οι ίδιοι ήθελαν μία συγκεκριμένη μέρα ή απλά για να βρίζουν ο ένας την ομάδα του άλλου, δεν ανήκουν στον χώρο του αθλητισμού. Είναι ομάδες ανθρώπων που όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό, αλλά ούτε και για τους συνανθρώπους τους.
Η προβληματική αυτή συμπεριφορά πλήττει καταρχήν τον ίδιο τον αθλητισμό , αφού ολοένα και περισσότεροι υγιώς  σκεπτόμενοι άνθρωποι απομακρύνονται από τους αθλητικούς χώρους.

Το Εκπαιδευτικό Πρόβλημα

Στο προαύλιο του σχολείου μας καθημερινά, είτε στο παιχνίδι του διαλείμματος είτε στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής, όλοι οι μαθητές πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουν και χωρίς ίσως να το θέλουν δεν μπορούν να αποδεχτούν τη διαφορετικότητα του συμμαθητή τους. Το αποτέλεσμα είναι με λόγια ή με πράξεις να τους απομονώνουν και να τους πληγώνουν.

Παρακάτω γίνεται μια προσπάθεια να αναλυθεί το πρόβλημα και να δοθούν εκπαιδευτικά εργαλεία προς την κατεύθυνση της καταστολής όλων των αρνητικών φαινομένων που πλήττουν το χώρο του Αθλητισμού.

Στόχος του άρθρου είναι τα παιδιά:

• να ευαισθητοποιηθούν σε θέματα της βίας .

• να μάθουν να την αντιμετωπίζουν.

• να καταλάβουν πως όλοι μαζί μπορούμε να προσπαθήσουμε τα την εξαλείψουμε

Ο αθλητισμός είναι παιχνίδι. Είναι ζωή.

 

Από τα αρχαία χρόνια, είναι γνωστό ότι ο αθλητισμός αποτελεί μια πολύ θετική δραστηριότητα που μόνο οφέλη έχει να δώσει στον άνθρωπο. Μέσα από αυτόν, κερδίζουμε τόσο σε καλή φυσική κατάσταση, όσο και σε ευεξία και ψυχική ηρεμία.

Πώς η άθληση ωφελεί το σώμα… και το μυαλό

Στο παρακάτω βίντεο Βάλτε Ελληνικούς υπότιτλους

Προάγει ,την ομορφιά και την υγεία του σώματος , την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας ,την διαύγεια του πνεύματος και το να ζούμε με ήθος.
Προσφέρει ωραίες στιγμές και χαρές. Δημιουργεί δεσμούς φιλίας και συναδέλφωσης. Δεν χωρίζει τους ανθρώπους, δεν τραυματίζει και δεν δολοφονεί.

Πάρα πολύ συχνά μας γεμίζει με χαρά και υπερηφάνεια, όταν καμαρώνουμε τις νίκες των αθλητών μας και τα επιτεύγματά τους.

Για ποιον είναι ο αθλητισμός;

Ο αγώνας είναι η ζωή μας. Χάνει μόνο όποιος δεν αγωνιστεί.

Never Give Up (Award Nominated Short Film) 

Στο παρακάτω βίντεο ένας νεαρός με αναπηρία αγωνίζεται να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να ασχοληθεί πάλι με τον αθλητισμό

 

Τι πραγματικά αντιπροσωπεύει ο συναγωνισμός και ο αγώνας;

Παίζοντας μαθαίνουμε για τις αξίες του αθλητισμού:

• Σεβασμός.
• Ισότητα.
• Κουράγιο.
• Αποφασιστικότητα.
• Φιλία.
• Έμπνευση.

 

Η συμμετοχή στον αθλητισμό ωφελεί ό,τι και να γίνει.

---

Καλωσήρθατε στη μέρα σχολικού αθλητισμού
Θα περνάμε πιο ωραία με την άθληση παντού!
Ποδήλατο, μπάλα, ή μια βόλτα μικρή,
Το σώμα μας μαθαίνει αποκτά δύναμή.
Με φίλους πάντα δίπλα, γελάμε δυνατά,
Η άθληση μας δίνει φτερά πραγματικά! [chorus]
Ο αθλητισμός είναι υγεία, είναι χαρά
Το σώμα δυναμώνει, μεγαλώνουμε σωστά
Νους υγιής, εν σώματι υγιεί
όπως λέγαν κ οι αρχαίοι, η άθληση είναι ζωή!
Χορεύοντας, ή κάνοντας αθλήματα πολλά
οι δραστηριότητες μας, μας γεμίζουν με χαρά
Άκουσε λοιπόν αυτή τη συμβουλή:
Βάλε τον αθλητισμό στη δική σου ζωή.
Ο αθλητισμός είναι υγεία, είναι χαρά
Το σώμα δυναμώνει, μεγαλώνουμε σωστά
Νους υγιής, εν σώματι υγιεί
όπως λέγαν κ οι αρχαίοι, η άθληση είναι ζωή!

---

 

Αρνητικά φαινόμενα στο χώρο του αθλητισμού

Στην εποχή μας, εποχή του καταναλωτισμού και της διαφήμισης, ο αθλητισμός έχει μετατραπεί σε πηγή πλουτισμού. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και κυρίως του πρωταθλητισμού έχει επιφέρει σημαντικές αλλοιώσεις στο πνεύμα του συναγωνισμού και της ευγενούς άμιλλας (κρίση του αθλητικού ιδεώδους).

Ο αθλητισμός στην εποχή μας απέχει πολύ από το Ολυμπιακό ιδεώδες: η είσοδος των πολυεθνικών στον αθλητισμό, τα αναβολικά, οι δωροδοκίες, ο παραγοντισμός, οι προκαθορισμένοι αγώνες, η νίκη με αθέμιτα μέσα αποτελούν συχνά φαινόμενα που παραπέμπουν στη διάβρωση του αθλητικού ιδεώδους.

Οι φίλαθλοι έχουν μετατραπεί σε φανατισμένους οπαδούς αφαιρώντας από τις αθλητικές συναντήσεις τον ψυχαγωγικό τους χαρακτήρα. Καταφεύγουν σε μία ομάδα προσπαθώντας να καλύψουν την ανάγκη τους να ανήκουν κάπου και μεταφέροντας στο γήπεδο τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Έχοντας νοοτροπία αρένας φανατίζονται και παρεκτρέπονται σε βιαιοπραγίες. Οι αγώνες διεξάγονται σε κλίμα εχθρότητας και μισαλλοδοξίας. Οι πραγματικοί φίλαθλοι αποφεύγουν την παρακολούθηση των αγαπημένων τους αθλημάτων εξαιτίας του φόβου των επεισοδίων.
Επιπλέον, η ανεργία και τα ποικίλα αδιέξοδα προκαλούν εκτονωτική βία στα γήπεδα.

Ο χουλιγκανισμός μετατρέπει το θεατή σε φανατικό οπαδό. Οδηγεί σε διαστρέβλωση του ιδεώδους που διδάσκει την άμιλλα, τη συνεργασία, το σεβασμό στον συναθλητή. Οι ομάδες συχνά ανέχονται ή και ενθαρρύνουν τις παρεκτροπές των οπαδών τους.

---

Επιθετικότητα – βία και η εμφάνισή τους

Η  βία αποτελεί  μία συνήθη πρακτική που θα συνεχίζει να υπάρχει και να καταστρέφει την ομορφιά του αθλητισμού. Δυστυχώς το πρόβλημα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που πλέον κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές . Σε μια περίοδο που η βία μέσα και έξω από τα σχολεία έχει πια σταθερή θέση στους τίτλους των ειδήσεων, με τα περιστατικά που καταγράφονται από άκρη σε άκρη της χώρας να γίνονται όλο και πιο έντονα, η πολιτεία σπεύδει να λάβει νέα, πιο αυστηρά μέτρα με στόχο τον περιορισμό τους.

Είναι αρκετά, όμως, τα μέτρα αυτά για να αντιστραφεί η κατάσταση;

 Το φαινόμενο της αθλητικής βίας δεν  μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μέτρα κατασταλτικού χαρακτήρα , τα οποία οφείλει να πάρει η πολιτεία . Τα μέτρα πρόληψης θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα , έστω και σε βάθος χρόνου ,αν κατορθώσουμε να  συντελέσουν στην απόκτηση μιας σωστής νοοτροπίας και θα θέσουν το αγαθό του αθλητισμού στις σωστές του διαστάσεις.

Ως πρόληψη καταρχήν εννοείται το δίπτυχο << κάνω αθλητισμό-αποκτώ αθλητική παιδεία >>, χωρίς ωστόσο να παραβλέπουμε την σπουδαιότητα της εισαγωγής του μαθήματος της Ολυμπιακής Παιδείας – Αθλητικής Αγωγής στα σχολεία που αποτελούν τον πλέον ασφαλή χώρο για μια σωστή , διαρκή και αποτελεσματική παρέμβαση, ώστε στην πιο κρίσιμη και ευαίσθητη ηλικία να διαμορφωθούν, δια βίου, στάσεις και συμπεριφορές, υψηλής κοινωνικής, παιδαγωγικής , ανθρωπιστικής και αθλητικής ευθύνης.

---

Διάκριση των εννοιών:  επιθετικότητα, επιθετική συμπεριφορά και βία

Αν και είναι αλληλένδετα, είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ των εννοιών της επιθετικότητας, της επιθετικής συμπεριφοράς και της βίας (Liu, 2004a).

Η επιθετική συμπεριφορά μπορεί να εκληφθεί ως η παρατηρήσιμη εκδήλωση επιθετικότητας, η οποία ορίζεται ως κάθε πράξη που προορίζεται να προκαλέσει βλάβη, πόνο ή τραυματισμό (Zirpoli, 2008).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αν και η επιθετική συμπεριφορά και η βία συχνά θεωρούνται συνώνυμα, δεν είναι.

Η βία είναι μια μορφή σωματικής επίθεσης, ενώ η επιθετική συμπεριφορά είναι μια ευρύτερη κατασκευή που περιλαμβάνει σωματικά, λεκτικά, ψυχολογικά και άλλα μέσα πρόκλησης βλάβης, δηλαδή η βία δεν είναι παρά μία μορφή επιθετικής συμπεριφοράς.

Η επιθετική συμπεριφορά είναι ένα συσχετισμένο σύμπτωμα πολλών ψυχιατρικών διαταραχών και μπορεί να εκδηλωθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, από τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) σε παιδιά και εφήβους, έως την ενδοοικογενειακή βία στους ενήλικες ή την άνοια στους ηλικιωμένους.

Η επιθετικότητα είναι ένας πολύ μελετημένος τομέας στην ψυχοκοινωνική βιβλιογραφία και μοιάζει να εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο ανά ηλικιακή ομάδα.

Νήπια & παιδιά προσχολικής ηλικίας

Η επιθετική συμπεριφορά κατά την παιδική ηλικία θεωρείται μέρος της φυσιολογικής αναπτυξιακής διαδικασίας.

Πριν τα παιδιά αναπτύξουν λεκτικές δεξιότητες, η επιθετική συμπεριφορά εκδηλώνεται σωματικά. Αργότερα, οι λεκτικές δεξιότητες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επιθετικούς σκοπούς, αλλά και για τη διάχυση επιθετικής συμπεριφοράς μέσω της επικοινωνίας αναγκών που δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν σωματικά.

Τα νήπια εμφανίζουν επιθετική συμπεριφορά κλαίγοντας, ουρλιάζοντας, δαγκώνοντας, κλωτσώντας, ρίχνοντας και σπάζοντας αντικείμενα. Οι εκρήξεις θυμού συνήθως κορυφώνονται στους 18 έως 24 μήνες και σιγά σιγά μειώνονται κατά την ηλικία των 5 ετών. Διαπιστώθηκε ότι η πλειοψηφία των παιδιών έφτασε για πρώτη φορά στην εμφάνιση της επιθετικής συμπεριφοράς πριν από την ηλικία των 2 ετών, σε ηλικία περίπου 17 μηνών.

Παιδιά σχολικής ηλικίας

Καθώς τα παιδιά ωριμάζουν και μπαίνουν στο σχολείο, μπορεί να συνεχίσουν να εμφανίζουν πολλές από τις ίδιες επιθετικές συμπεριφορές όπως κατά την προσχολική ηλικία. Καθώς αυτά τα παιδιά σχολικής ηλικίας αρχίζουν να έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και αναπτύσσουν περισσότερες σχέσεις, ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί επιθετική συμπεριφορά προς τους συνομηλίκους.

Επιπλέον, μπορεί να παρατηρηθούν συμπεριφορές όπως πειράγματα, ευερεθιστότητα, εκφοβισμός, καυγάδες, ακόμη και σκληρότητα σε ζώα ή πυρπόληση.

Το παιδί επίσης, μπορεί να μιμηθεί επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά που βλέπει στην καθημερινή του ζωή. Μπορεί να λάβουν προσοχή για αυτό από τα μέλη της οικογένειας, τους δασκάλους ή τους συνομηλίκους τους.

Τα παιδιά μπορεί επίσης να ενεργούν επιθετικά όταν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματά τους.

Αυτό είναι κοινό σε παιδιά που έχουν διαταραχή φάσματος αυτισμού ή γνωστικές διαταραχές. Εάν απογοητευτούν, μπορεί να μην μπορούν να διορθώσουν ή να περιγράψουν την κατάσταση που προκαλεί την απογοήτευσή τους.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ ή άλλες διαταραχές μπορεί να δείχνουν έλλειψη προσοχής ή κατανόησης. Μπορεί επίσης να φαίνονται παρορμητικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να θεωρηθούν επιθετικές. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε καταστάσεις όπου οι συμπεριφορές τους είναι κοινωνικά απαράδεκτες.

Έφηβοι

Προχωρώντας, πιο σοβαρή επιθετική συμπεριφορά και ακόμη και βία εμφανίζονται συχνά κατά την εφηβεία, με αποτέλεσμα την αύξηση του τραυματισμού. Η πρώιμη βία περιλαμβάνει τη χρήση μαχαιριών, με τη χρήση όπλων να αυξάνεται στα τελευταία χρόνια της εφηβείας. Η αύξηση της σωματικής δύναμης και η υιοθέτηση όπλων μπορεί επίσης να ενδυναμώσει τους εφήβους να επιδείξουν μεγαλύτερη τάση προς την κατεύθυνση επιθετικής συμπεριφοράς σε πρόσωπα εξουσίας.

Οι σχέσεις μεταξύ συνομηλίκων φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιθετική συμπεριφορά των εφήβων. Η επιθετική συμπεριφορά μπορεί να είναι ένας τρόπος για να αποκτηθεί δημοτικότητα ή υψηλή κοινωνική θέση επιδεικνύοντας δύναμη ή έλεγχο. Η πίεση των συνομηλίκων μπορεί να οδηγήσει σε επιδείξεις επιθετικής συμπεριφοράς από φόβο απομόνωσης ή απώλεια κοινωνικής θέσης (Lopez & Emmer, 2002).

Υπάρχει επίσης αύξηση της επιθετικής συμπεριφοράς μεταξύ κοριτσιών και αγοριών καθώς αναπτύσσονται σχέσεις μεταξύ των ομότιμων μεταξύ των δύο φύλων.

Καθώς ξεκινούν οι γνωριμίες, η επιθετική συμπεριφορά μεταξύ των φύλων αυξάνεται και μπορεί να περιλαμβάνει βίαιες μορφές επιθετικής συμπεριφοράς, όπως βιασμό με ραντεβού και σεξουαλική επίθεση.

---

Βία στα γήπεδα

Το περίεργο είναι πως ο αθλητισμός γενικά μπορεί να ενισχύει από την μια πλευρά  μια ιδεολογία ενσωμάτωσης και από την άλλη πλευρά μια ιδεολογία αντιπαλότητας-έχθρας (συχνά επιθετικού/βίαιου χαρακτήρα). Επιτελεί ταυτόχρονα τις δύο αυτές κοινωνικές λειτουργίες οι οποίες και ενεργοποιούνται στο κοινωνικό περιβάλλον, ανάλογα µε τις συνθήκες, ανάλογα µε την κοινωνική, πολιτισμική κ.λπ.  συγκυρία.

Να μην ξεχνάμε βέβαια ‘ότι στον αθλητισμό είναι η αντιπαλότητα που λειτουργεί ως καταλύτης και  που ενδέχεται πολλές φορές να είναι έντονου και εκρηκτικού χαρακτήρα.

1. Τι είναι καλύτερο να κάνουμε όταν διαφωνούμε με κάποιον;
2. Πώς θα αντιδρούσες αν ερχόταν κάποιο νέο παιδί στην τάξη σου;
3. Έχεις νιώσει ποτέ να σε απορρίπτουν; Πότε έχεις νιώσει;
4. Θα ήθελες να πας να ζήσεις σε έναν πλανήτη όπου οι άνθρωποι θα είναι διαφορετικοί από εσένα;

Οι Μικροί Αθλητές Μαθαίνουν για το Ντόπινγκ

© Οι μικροί αθλητές προστατεύουν τον εαυτό τους

Λήψη αρχείου

---

Η όμορφη  εικόνα του αθλητισμού συχνά αλλοιώνεται από τους φανατικούς οπαδούς των ομάδων, καθώς συχνά εμφανίζονται φαινόμενα βίας στους αγωνιστικούς χώρους. Δυστυχώς, αυτό το φαινόμενο εντοπίζεται κυρίως στους αθλητικούς χώρους του ποδοσφαίρου.

 

Στο πνεύμα αυτό πολλοί νέοι άνθρωποι δια μέσου των πράξεων βίας νοιώθουν να επιβεβαιώνονται και να καταξιώνονται δια μέσου της προσοχής την οποία απολαμβάνουν από τα ΜΜΕ.  Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο ο οποίος χαρακτηρίζεται από αύξηση της ετοιμότητας από την πλευρά των οπαδών για βίαιες και πολλές φορές αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ τους. 

Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού αλλάζει τον πραγματικό χαρακτήρα του, η δε ύπαρξη του «επαγγελματικού αθλητισμού» δηλητηριάζει και υπονομεύει κάθε ηθική βάση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Με την εμπορευματοποίηση που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό τον αθλητικό κόσμο του σήμερα, ο αθλητισμός έχει εξελιχθεί από μία «δραστηριότητα» σε μία «μεγάλη επιχείρηση». Η βιομηχανία του αθλητισμού είναι σήμερα από τις πλέον ισχυρές οικονομικές επιχειρήσεις που εντάσσονται στο σύγχρονο μάρκετινγκ. Όταν λοιπόν η αθλητική ομάδα θεωρείται επιχείρηση, η ίδια και οι χορηγοί της θέτουν ως στόχο την αύξηση των κερδών και επομένως, η πάση θυσία και με κάθε μέσο νίκη του αθλητή αποτελεί σκοπό για τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Η επίτευξη των χρυσών μεταλλίων έχει αποκτήσει υψηλή αξία και η ανάγκη για επιτυχία πιέζει πολύ τους αθλητές, να γίνουν πρωταθλητές. Η φράση »ο δεύτερος δεν είναι τίποτα, ο πρώτος είναι τα πάντα» περιγράφει το σύγχρονο τρόπο σκέψης σε πολλές περιπτώσεις. Τελικά, η ανάγκη για επιτυχία οδήγησε σε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης περιστατικών κατάχρησης ουσιών και σε πολυάριθμες περιπτώσεις το ντόπινγκ σχετιζόταν και  με θανάτους αθλητών. Ακόμη η πρόσφατη έκρηξη των τηλεοπτικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με τα μεγάλα συμβόλαια χορηγίας οδήγησε σε αύξηση των πιέσεων προς τους αθλητές και τον περίγυρό τους και τους ωθεί να καταφύγουν στη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Όμως, εδώ ωφελούνται πολλοί και πολλαπλά. Ο προπονητής έχει και αυτός αμοιβή από τη διάκριση του αθλητή του. Οι Ομοσπονδίες, προτάσσοντας τις επιτυχίες, διεκδικούν αυξημένη χρηματοδότηση από την πολιτεία. Η χώρα έχει όφελος από τη χρηματοδότηση από τη ΔΟΕ.

Οι χούλιγκαν δεν είναι όλοι τύποι περιθωριακοί με ξυρισμένα κεφάλια, τατουάζ, αλυσίδες και σβάστικες. Είναι οι περισσότεροι παιδιά της διπλανής πόρτας που επιζητούν τη βία επειδή την απολαμβάνουν. Για πολλούς λόγους. Είναι οι στενοί ορίζοντες, η βαρεμάρα, η μοναξιά, η οικονομική δυσπραγία ή αστάθεια, η διάψευση ονείρων, οι διαρρηγμένοι οικογενειακοί δεσμοί, η καταπιεσμένη οργή, η αντικατάσταση του σεβασμού προς τους άλλους με την αντιπαλότητα, της διάθεσης για συνεργασία με τον ατομισμό, η τρικυμία που φέρνουν οι ουσίες σε σώμα και πνεύμα, ή απλά η ορμή των νιάτων που δεν βρίσκει άλλη διέξοδο από το άγριο ξύλο μέχρι να χυθεί αίμα… Μια μονοδιάστατη παλινδρόμηση ανάμεσα στην απάθεια και την εμπάθεια, τον μηδενισμό και στον ξέφρενο ανταγωνισμό.

 

Υπό αυτές τις συνθήκες και στις  κοινωνίες δυτικού τύπου του σήμερα … εύκολα μπορεί μια μερίδα της νεολαίας  να υιοθετήσει βίαιες συμπεριφορές…οι οποίες τυγχάνουν ευρύτερης ανοχής στην αθλητική υποκουλτούρα!
Πρωταρχικός στόχος της αθλητικής εκπαίδευσης αποτελεί  η αναγκαιότητα να ενστερνιστούν τα παιδιά – αθλητές το << ευ αγωνίζεσθαι>>γιατί αυτά είναι τα αυριανά αστέρια του αθλητισμού αλλά και οι αυριανοί φίλαθλοι.

Εξέλιξη του φαινομένου

Η βία στον αθλητισμό δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο, τη συναντάμε και παλαιότερα.
Όπως στην αρχαία Ρώμη( μονομάχοι στην αρένα)στο Βυζάντιο ( ιππόδρομος)στο Μεσαίωνα (αγώνες ιπποτών)αλλά και στην πρώτη μορφή του ποδοσφαίρου (Αγγλία τον 13ο αι.)

Όμως σε οργανωμένο επίπεδο, η βία στον αθλητισμό εμφανίζεται στα τέλη του 19ου αι. , δηλαδή με την εμφάνιση της σύγχρονης μορφής ποδοσφαίρου στην Αγγλία και την εξάπλωσή της στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης. Βέβαια, πρέπει να αναφερθεί ότι οι ιστορικές έρευνες σχετικά με την προέλευση και την προϊστορία του ποδοσφαίρου, το οποίο πρωτοεμφανίζεται τον 13ο αιώνα στην Αγγλία,καταδεικνύουν ότι, ήδη από τους μεσαιωνικούς χρόνους, ήταν συνδεδεμένο με βίαιες εκδηλώσεις, ακόμη και με θανατηφόρα επεισόδια οφειλόμενα σε τοπικισμό,σε χρήση αλκοόλ ή σε φανατισμούς – εχθρότητες εκτός γηπέδων.
Το φαινόμενο παίρνει ιδιαίτερα μεγάλες διαστάσεις στις δεκαετίες του 1950-1960

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στην Ελλάδα διαπιστώνεται ότι η αύξηση των φαινομένων βίας στα γήπεδα συμπίπτει χρονικά με την επαγγελματική οργάνωση του αθλητισμού και κυρίως του ποδοσφαίρου. Αυτό τοποθετείται χρονικά περίπου στο 1979-1980.

Από την στιγμή που το πανανθρώπινο αγαθό του αθλητισμού που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι Έλληνες, δείχνοντας μας πώς να προάγουμε, την ομορφιά και την υγεία του σώματος, την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας, την διαύγεια του πνεύματος και το να ζούμε με ήθος, κατάντησε «άρτος και θέαμα» και εκφράζεται μέσα από τα Μ.Μ.Ε. και μέσα από τον τζόγο, διαμορφώνοντας μόνο οπαδούς και όχι φιλάθλους, και το κυριότερο όχι αθλούμενους, η βία θα είναι μία πρακτική που θα συνεχίζει να υπάρχει και να καταστρέφει την ομορφιά του αθλητισμού. Δυστυχώς το πρόβλημα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που πλέον κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Η προβληματική αυτή συμπεριφορά πλήττει καταρχήν τον ίδιο τον αθλητισμό, αφού ολοένα και περισσότεροι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι απομακρύνονται από τους αθλητικούς χώρους.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

Κοινωνικοπολιτικό σύστημα αξιών
Πιεστικές- σκληρές συνθήκες ζωής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, Απώλεια στενών διανθρώπινων σχέσεων, Ανεργία

Στημένα παιχνίδια Κρίση θεσμών και αξιών
Ελλιπής κοινωνικοποίηση του ατόμου, Εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, Στημένα παιχνίδια

---

Η αγωγή του< < ευ αγωνίζεσθαι>> μπαίνει πια ως αναγκαία εκπαιδευτική πρακτική που  έχει ως  βασική του αρχή το ότι οι ηθικοί παράγοντες που οδηγούν στο τίμιο παιχνίδι είναι αναπόσπαστα και όχι προαιρετικά στοιχεία κάθε αθλητικής δραστηριότητας , αθλητικής πολιτικής και διοίκησης.

 Η  έννοια του   < < ευ αγωνίζεσθαι>> ορίζεται ως κάτι πολύ πιο πέρα από το να αγωνίζεται κανείς σύμφωνα με τους κανόνες . Περιλαμβάνει τις έννοιες της φιλίας ,του σεβασμού προς τους άλλους  και του να αγωνίζεται κανείς με το φίλαθλο πνεύμα. Είναι στην ουσία τρόπος σκέψης που οδηγεί σε μια καλύτερη κοινωνική συμπεριφορά.

---

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ “ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ” 

Μια αφίσα για τον ρόλο της φυσικής αγωγής στην εκπαιδευτική διαδικασία

Λήψη αρχείου

  Η κατάλληλη Αθλητική Παιδεία  αποτελεί το καλύτερο μέτρο κατά της βίας στους αθλητικούς χώρους 

Μέσα από την διδασκαλία του τίμιου παιχνιδιού οι νέοι εκπαιδεύονται να είναι όχι μόνο καλοί αθλητές αλλά και καλοί προπονητές , διαιτητές και θεατές . Η ανάπτυξη ηθικών , κοινωνικών χαρακτηριστικών μέσα από τη Φυσική Αγωγή μπορεί , με κατάλληλες τεχνικές, να συμβάλλει και στην γενικότερη βελτίωση του ατόμου στην κοινωνία.

Δείχνοντας καλή πρόθεση από την αρχή του παιχνιδιού παίζουμε όλοι καλύτερα.

Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

1. Να ξεκαθαρίσουμε στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής ποιες θεωρούνται επιθετικές και βίαιες συμπεριφορές και ποιες όχι.
2. Σε καμία περίπτωση δεν επιβραβεύουμε ή δικαιολογούμε επιθετικές ή βίαιες συμπεριφορές.
3. Να επιβάλλουμε κάποιου είδους ποινή σε αυτούς που επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές, ώστε να αποτρέπεται η επανάληψή τους.
4. Να συμμετέχουμε στα παιχνίδια του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής για την ευχαρίστηση που πηγάζει από το ίδιο το παιχνίδι. Η «νίκη με κάθε μέσο» δεν εκφράζει το αθλητικό ήθος.
5. Να επιβραβεύουμε αυτούς που έπαιξαν τίμια και δίκαια ακόμη και αν έχασαν και όχι αυτούς που νίκησαν με ανέντιμα μέσα.
6. Να βλέπουμε την αντίπαλη ομάδα ως απαραίτητη για να παίξουμε και να διασκεδάσουμε και όχι ως εχθρούς μας τους οποίους πρέπει να νικήσουμε.
7. Να οργανώνουμε αθλητικές εκδηλώσεις όπου θα προβάλλεται το τίμιο παιχνίδι και το «ευ αγωνίζεσθαι» με σλόγκαν, πόστερ, συνθήματα στην κερκίδα.
8. Να οργανώνουμε μία επίσκεψη ή συνέντευξη από αθλητές που έχουν επιδείξει εξαίρετες αθλητικές συμπεριφορές.
9. Να μαθαίνουμε τρόπους ελέγχου του θυμού μας (π.χ. όταν είμαστε πολύ θυμωμένοι με κάποιον, μετράμε μέσα μας μέχρι το 10 αργά και μετά σκεφτόμαστε πως είναι σωστό να αντιδράσουμε).
10. Να συζητάμε με φίλους και συμμαθητές τον τρόπο με τον οποίο προβάλλονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης θέματα σχετικά με βία και επιθετικότητα στον αθλητισμό.
11. Να γνωρίζουμε τους λόγους που προκαλούν βία και επιθετικότητα και να προσπαθούμε να προλάβουμε τέτοιες συμπεριφορές. Για παράδειγμα, ενημερωνόμαστε και ακολουθούμε τους κανόνες των αθλημάτων.

---

 

 

---

Ας δούμε κάποιους από τους σημαντικότερους παράγοντες που όταν συνδυάζονται φαίνεται να συμβάλλουν στην εμφάνιση της βίας και της παραβατικότητας στα παιδιά.

«Σε αυτούς τους παράγοντες συγκαταλέγονται το ιστορικό επιθετικότητας, καθώς η βία κλιμακώνεται με τον καιρό, τα θύματα σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης, τα θύματα εκφοβισμού, η έκθεση σε βία στο σπίτι, στο κοινωνικό περιβάλλον ακόμη και στην τηλεόραση, η χρήση ουσιών ή και αλκοόλ, η ύπαρξη όπλων στο σπίτι και η ενασχόληση με αυτά, η κακοποίηση παιδιών ή ζώων, ο ενθουσιασμός με τις φωτιές, η κληρονομικότητα, η εγκεφαλική βλάβη από τραυματισμό στο κεφάλι, ο χαρακτήρας του παιδιού και η σχέση του με τους γονείς του.

Επιπρόσθετα τα παιδιά σήμερα ……   (η λεγόμενη Generation Z)….  βιώνουν την κοινωνική πραγματικότητα κατά κύριο λόγο στην εικονική της εκδοχή…ως εικονική πραγματικότητα… όπου πέραν των άλλων…. κυριαρχούν τα παιχνίδια βίας.
Αυτή η παιγνιώδης μορφή βίας στο πλαίσιο της εικονικής πραγματικότητας, μπορεί εύκολα µε το χαρακτήρα του παιγνιώδους….. της μίμησης…. να περάσει και το κατώφλι της κοινωνικής πραγματικότητας, στο πλαίσιο της βιωματικής κοινωνικής εμπειρίας δια της φυσικής παρουσίας, ως παιχνίδι στο οποίο κερδίζει αυτός που θα εξολοθρεύσει, θα αφανίσει τον αντίπαλο. Με τη διαφορά ότι στην ‘’φυσική’’ (?) κοινωνική πραγματικότητα ο αντίπαλος όταν δολοφονηθεί  δεν …….. επανέρχεται στη ζωή, δεν ‘ανασταίνεται’, όπως κατά την επανεκκίνηση του ηλεκτρονικού παιχνιδιού!

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μια βίαιη συμπεριφορά δεν επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα κακό παιδί. Υπάρχουν λόγοι και αιτίες για αυτήν, όπως η έλλειψη του ανήκειν, της προσοχής, η εξωτερίκευση δύσκολων συναισθημάτων.

---

Μην κάνεις διακρίσεις

Ανθρώπινο δικαίωμα αρ. 2

---

Ο  ρατσισμός στον Αθλητισμό

Λήψη αρχείου

Ο τύπος του αθλητισμού –επαγγελματικός, ερασιτεχνικός-
Ο ρόλος των ΜΜΕ –καλλιέργεια φανατισμού-Ο σκοπός των αθλητών είναι οι μεγάλες επιδόσεις και η νίκη

Διαβάστε περισσότερα στην παρακάτω ερευνητική εργασία

Λήψη αρχείου

Τα φαινόμενα βίας θα συνεχίζουν να πλήττουν τον αθλητισµό, αν δεν ληφθούν κάποια μέτρα για τον περιορισμό τους. Υπάρχουν κάποια αίτια που συμβάλλουν στην εκδήλωση της βίας, τα οποία πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, για να επιτευχθεί η καταπολέμησή της.
Σαφώς, θα ήταν προτιμότερο να δοθεί βαρύτητα σε μέτρα προληπτικά και όχι τόσο σε κατασταλτικά, γιατί τα κατασταλτικά μέτρα απλώς μεταφέρουν το πρόβλημα της βίας κάπου αλλού, όπως για παράδειγμα σε διάφορες συναθροίσεις. Η προσπάθεια καταστολής της βίας µέσα στα γήπεδα δεν την αντιμετωπίζει, αλλά την ωθεί έξω από αυτά. Επίσης, τα μέτρα θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά από όλους τους φορείς που σχετίζονται µε τον αθλητισμό, καθώς δεν ευθύνονται µόνο οι οπαδοί για τα επεισόδια που
λαμβάνουν χώρα στα γήπεδα.

Διαβάστε περισσότερα παρακάτω

Λήψη αρχείου

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:
Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας και όσο αυξάνεται η βία και η επιθετικότητα στην κοινωνία τόσο θα αυξάνεται και στον αθλητισμό. Συνεπώς θα πρέπει να στραφούμε εναντίον των αιτιών που την δημιουργούν με μέτρα κατασταλτικά αλλά και κυρίως προληπτικά!

Το φαινόμενο της αθλητικής βίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μέτρα κατασταλτικού χαρακτήρα, τα οποία οφείλει να πάρει η πολιτεία. Τα μέτρα πρόληψης θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα, έστω και σε βάθος χρόνου, γιατί θα συντελέσουν στην απόκτηση μιας σωστής νοοτροπίας και θα θέσουν το αγαθό του αθλητισμού στις σωστές του διαστάσεις.
Ως πρόληψη καταρχήν εννοείται το δίπτυχο «κάνω αθλητισμό – αποκτώ αθλητική παιδεία», χωρίς ωστόσο να παραβλέπουμε την σπουδαιότητα της εισαγωγής του μαθήματος της Ολυμπιακής Παιδείας – Αθλητικής Αγωγής στα σχολεία που αποτελούν τον πλέον ασφαλή χώρο για μια σωστή, διαρκή και αποτελεσματική παρέμβαση, ώστε στην πιο κρίσιμη και ευαίσθητη ηλικία να διαμορφωθούν, διά βίου, στάσεις και συμπεριφορές, υψηλής κοινωνικής, παιδαγωγικής, ανθρωπιστικής και αθλητικής ευθύνης.

Είναι ευθύνη όλων μας ξεκάθαρα να διαχωρίσουμε τον αθλητισμό από το φανατισμό και την τυφλή βία. Να διδάξουμε ότι ο αθλητισμός δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε περιβάλλον βίας και σε όλες και όλους και ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους ότι η αντιπαλότητα αφορά μόνο τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και την προσπάθεια να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε καλύτεροι.

ΠΡΟΣΘΕΤΟ  ΥΛΙΚΟ για ΓΟΝΕΙΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

Κάνοντας τον αθλητισμό ελκυστικό για τα παιδιά

Τα παιδιά χρειάζονται σωματική δραστηριότητα κάθε μέρα καθώς η άσκηση οδηγεί σε βελτιωμένη σωματική και συναισθηματική υγεία. Έχει αποδειχθεί ότι ο αθλητισμός συμβάλλει επίσης σε υψηλότερους βαθμούς και στην ακαδημαϊκή πορεία και διδάσκει στα παιδιά πολύτιμα μαθήματα που θα τους βοηθήσουν στο χώρο εργασίας. Πολλές ακαδημαϊκές αναφορές επισημαίνουν πώς ο αθλητισμός βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν χαρακτήρα και να μάθουν σημαντικές κοινωνικές και νοητικές δεξιότητες για την επίλυση προβλημάτων, ανθεκτικότητα, επιμονή, αυτοπεποίθηση και πνεύμα συνεργασίας. Μια ομάδα δεν μπορεί να πετύχει αν δεν συνεργαστεί, οπότε ο αθλητισμός διδάσκει στα παιδιά αυτό το σημαντικό μάθημα. Πρέπει να συνεργαστείς για να την επίτευξη ενός στόχου.

Μερικά παιδιά ενδιαφέρονται για τη σωματική τους δραστηριότητα, ενώ άλλα δεν έχουν τόσο ενδιαφέρον. Τα παιδιά μπορούν να ανακαλύψουν ένα άθλημα που απολαμβάνουν όταν έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών αθλημάτων. Επίσης, πολλοί μαθητές θεωρούν ότι απολαμβάνουν τα περισσότερα αθλήματα που τους δίνουν την ευκαιρία να ανταγωνίζονται ατομικά και όχι ως ομάδα. Στα αθλήματα όπως ο στίβος ή η κολύμβηση, οι αθλητές μπορούν να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τους χρόνους και τις αποδόσεις τους χωρίς να χρειάζεται να γίνουν μέλη μιας ομάδας και να αποφύγουν αυτήν την πίεση. Κάθε παιδί έχει διαφορετικό στόχο ή προσανατολισμό όταν συμμετέχει σε ένα άθλημα.

Μερικές φορές τα παιδιά αισθάνονται πιεσμένα όταν ακολουθούν ένα άθλημα που δεν τους ενδιαφέρει. Άλλα αισθάνονται πιεσμένα να επικεντρωθούν σε ένα μόνο άθλημα, το οποίο μπορεί να έχει περιορισμούς τόσο σωματικά όσο και κοινωνικά. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να διασφαλιστεί ότι τα παιδιά ενσωματώνουν την άσκηση στη ζωή τους. Οι γονείς, τα σχολεία και οι σύλλογοι πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά να ανακαλύψουν το πάθος τους, αντί να προσπαθούν να το καθορίσουν. Το κλειδί είναι δύο λέξεις: Διασκέδαση και ενθάρρυνση 

Δίκαιο παιχνίδι

Με τον αθλητισμό, τα παιδιά μαθαίνουν για αθλητικότητα, σεβασμό, πειθαρχία. Μαθαίνουν να συγχαίρουν άλλους για την προσπάθεια και τις νίκες τους. Μαθαίνουν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό αλλά και να εκτιμούν την προσπάθεια των άλλων. Μαθαίνουν να σέβονται τον αντίπαλο και να προσπαθούν σκληρά για να επιτύχουν. Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα όταν ο αθλητισμός απαιτεί περισσότερο χρόνο. Είναι γνωστό ότι το 70% των παιδιών εγκαταλείπουν τα οργανωμένα αθλήματα μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Είναι μια εποχή που το σχολείο και άλλα ενδιαφέροντα μπορεί να χρειάζονται περισσότερο χρόνο και τα παιδιά δεν θέλουν να δεσμευτούν σε τόσες πολλές ώρες για προπόνηση. Εδώ είναι όπου η οικογένεια παίζει έναν βασικό ρόλο για να ενθαρρύνει τον αθλητισμό ως διασκέδαση.

Ωστόσο, ορισμένοι γονείς αναρωτιούνται αν ο αθλητισμός είναι καλή ιδέα όταν τα παιδιά τους δεν έχουν χρόνο για τις διάφορες εργασίες τους. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: μακροπρόθεσμα, τα οφέλη υπερτερούν των ενοχλήσεων και προετοιμάζουν τα παιδιά να υπερέχουν εντός και εκτός γηπέδων. Ένα ακόμα όφελος είναι πως τα παιδιά που συμμετέχουν στον αθλητισμό γίνονται πιο εύκολα αποδεκτά από τα παιδιά της ηλικίας τους. Τέτοια παιδιά έχουν συνήθως καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες.

Η αποτυχία δεν είναι το τέλος του κόσμου.

Ο πρωταρχικός στόχος των γονέων και των προπονητών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να βρουν την επιτυχία στον αθλητισμό για να τους κάνουν να νιώσουν πολύτιμοι και επιθυμητοί. Οι σπουδαίοι παίκτες όμως, αναπτύσσονται σε περιβάλλοντα όπου δεν φοβούνται τα λάθη, όπου ενθαρρύνονται να προσπαθούν και να αποτυγχάνουν, και γνωρίζουν ότι η αποτυχία είναι απαραίτητο μέρος της διαδικασίας της ανάπτυξης. Όταν παρακολουθείτε επομένως, τα παιχνίδια του παιδιού σας, είτε ευθυγραμμιστείτε θετικά μετά από το παιχνίδι είτε μην πείτε τίποτα. Φωνάζοντας στα παιδιά δεν θα βοηθήσει καθόλου.

Υπενθυμίζεται εδώ, στους προπονητές και τους γονείς ότι ενώ η ήττα πονάει, η αποτυχία δεν πρέπει πάντα να γίνεται αντιληπτή σαν μια αρνητική κατάσταση. «Αν θέλουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν ανθεκτικότητα, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις διάφορες αντιξοότητες που θα συναντήσουν».

Κάθε παιδί μπορεί να είναι καλό σε ένα άθλημα ή σε κάποιο άλλο. Είναι σημαντικό να αφιερώσετε χρόνο για να βρείτε τα αθλήματα που είναι κατάλληλα για κάθε παιδί και να τους ενθαρρύνετε να συνεχίσουν να «παίζουν».

Μαθαίνοντας τα παιδιά να αντιστέκονται στην βία
(υλικό για γονείς)

 

Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου ασκεί βία; Και τι μπορώ να κάνω γι’ αυτό;

Ενας γονιός πρέπει να θορυβηθεί όταν παρατηρεί συνεχείς και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές επιθετικότητας, όταν αυτές αρχίζουν να επηρεάζουν την καθημερινότητα του παιδιού του και τις σχέσεις του με τους άλλους ή όταν γίνονται επικίνδυνες, είτε για το ίδιο το παιδί είτε για τους άλλους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σημαντικό να αναζητηθεί επαγγελματική βοήθεια από κάποιον παιδοψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο ώστε να γίνει έγκαιρη παρέμβαση».

🆘 Τα σημάδια που πρέπει να σας ανησυχήσουν ως γονείς

Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, είναι σημαντικό οι γονείς να μην προσπεράσουν τα σημάδια που δείχνουν ότι το παιδί τους έχει υποπέσει σε βίαιη συμπεριφορά, τονίζουν οι ειδικοί. Ο συμβουλευτικός ψυχολόγος Ιωάννης Κεχαγιάς αναφέρει  τα προειδοποιητικά σήματα που θα πρέπει να γίνουν εγκαίρως αντιληπτά.

❗Υπερβολική αντίδραση σε καταστάσεις

😡 Συνεχής επιθετικότητα και έντονες εκρήξεις θυμού

🙁 Aδυναμία να διαχειριστεί την απογοήτευση

😶 Aδυναμία να εκφράσει τα συναισθήματά του με υγιείς τρόπους

🐾 Kακοποιητική συμπεριφορά προς τα ζώα

👊 Σωματική ή λεκτική βία προς άλλα παιδιά

🔨  Σπάσιμο και καταστροφή αντικειμένων

👤 Aπομόνωση από φιλικό περιβάλλον και άρνηση κοινωνικοποίησης

🎮 Yπερβολική έκθεση ή εμμονή με βίαια βιντεοπαιχνίδια και ταινίες

🤳 Aναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δείχνουν πρόθεση παραβατικής συμπεριφοράς

👬 Παρέα με άλλα βίαια παιδιά

😮 Ενθουσιασμός ή θαυμασμός για άλλους θύτες

✏️ Χαμηλή επίδοση στο σχολείο

🤕 Αυτοτραυματισμοί

Στα σημάδια αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, προστίθεται «το σπάσιμο και η καταστροφή αντικειμένων με επιθετικό τρόπο, η απομόνωση κατά την οποία το παιδί αρχίζει να απομακρύνεται από φίλους, να αρνείται την κοινωνικοποίηση ή να δείχνει περιθωριοποιημένο από το σχολικό περιβάλλον ύστερα από μπούλινγκ ή αδυναμία κοινωνικής προσαρμογής. Επίσης, δεν θα πρέπει να αγνοηθεί η υπερβολική έκθεση ή η εμμονή με βίαια βιντεοπαιχνίδια και ταινίες, καθώς και η ξαφνική αλλαγή συμπεριφοράς στην περίπτωση που ένα παιδί χάνει την ήρεμη και φιλική συμπεριφορά του και αρχίζει να αντιδρά με επιθετικότητα».

Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε μερικά ακόμη πρώιμα σημάδια δυνητικά βίαιης συμπεριφοράς, όπως είναι η συχνή απώλεια ελέγχου, ο ακραίος παρορμητισμός, η παρέα με άλλα βίαια παιδιά, η χαμηλή επίδοση στο σχολείο, οι αυτοτραυματισμοί, οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με μηνύματα που δείχνουν πρόθεση παραβατικής συμπεριφοράς, καθώς και ο ενθουσιασμός ή θαυμασμός για άλλους θύτες. 

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας

«Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μια βίαιη συμπεριφορά δεν επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα κακό παιδί. Υπάρχουν λόγοι και αιτίες για αυτήν, όπως η έλλειψη του ανήκειν, της προσοχής, η εξωτερίκευση δύσκολων συναισθημάτων», λέει η κ. Θεοδωρακοπούλου και αναφέρει ενδεδειγμένους τρόπους αντιμετώπισης, ξεκινώντας από την κατανόηση των αιτιών που την προκαλούν.

🙍‍♂️ Διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Μην το τιμωρείτε. Ακούστε το και προσπαθήστε να το καταλάβετε.

👨‍👦 Παρατηρήστε τη δική σας συμπεριφορά με ειλικρίνεια. Μήπως του δίνετε το κακό παράδειγμα;

💭 Βοηθήστε το να σκεφτεί ωφέλιμους τρόπους αντίδρασης σε αυτά που το στεναχωρούν.

🤔 Δώστε του ευκαιρίες για να επανορθώσει για κάποια επιθετική του συμπεριφορά.

🚫 Ορίστε συνέπειες και περιορίστε δραστηριότητες που εντείνουν τη βίαιη συμπεριφορά.

👩‍🏫 Ζητήστε τη συνεργασία του σχολείου.

---

Δείτε και τα παρακάτω άρθρα :
20 Νοεμβρίου Παγκόσμια ημέρα εορτασμού των δικαιωμάτων των παιδιών(δημοτικό)

Πατήστε στον τίτλο ή στην παρακάτω εικόνα

10 Δεκεμβρίου :Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων/”Καλυμμένοι, όχι φιμωμένοι … η φωνή μας έχει δύναμη” για μεγάλα παιδιά

Πατήστε στον τίτλο ή στην παρακάτω εικόνα

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.