Λογοτεχνία
Χριστίνα Γιαβάσογλου
Μαθήτρια 2ου Γυμνασίου Κορίνθου
Θέμα: Το γεύμα του μυαλού;
Ρώτησε κάποιος, τι έχουν οι άνθρωποι χειρότερο από τα άλλα ζώα; Η απάντηση ήταν πασιφανής… μυαλό! Και τι μυαλό… πανούργο.
Δεν υπάρχει χειρότερο στον άνθρωπο … μεγαλύτερη κατάρα πατέρας δεν θα μπορούσε να δώσει σε παιδί. Του έδωσε ένα και μοναδικό, έτοιμο όμως για να πράξει τα χείριστα, προικισμένο μ’ όλα τα δηλητήρια, εγωισμό, ιδιοτέλεια, αλαζονεία, κακία, αδικία, και ένα σωρό άλλα. Του έδωσε όμως και μια ψυχή, να’ ναι το γεύμα του μυαλού. Ό,τι καρπό δημιουργεί η ψυχή, τον παίρνει το μυαλό και τον αλλοιώνει και ύστερα τον τρώει. Αν δεν υπάρχει μια ψυχή να πονάει, δεν θα υπήρχε και ένα μυαλό να ενεργεί.
Τώρα μια καλή ερώτηση είναι: ποιος από τους δυο έχει το πάνω χέρι στην όλη ιστορία; Όπως παντού έτσι και εδώ, ο δυνατότερος, το μυαλό! Εκείνο διευθύνει, κατευθύνει, διατάζει, εξευτελίζει την ψυχή και όταν τελειώσει τα προγραμματισμένα του, την έχει αφήσει σάπια πια και ρημαγμένη, έτοιμη για απόσυρση. Η ψυχή υποχωρεί μαζεύοντας τα κομμάτια της, τα κολλάει, τ΄ αφήνει κάποια μερόνυχτα να ησυχάσουν και έπειτα ακόμα πιο ευάλωτη, εύθραυστη επιστρέφει στη δούλεψη του μυαλού. Το μυαλό συνεχίζει μέχρι να’ ρθει η διάλυση της ψυχής, μετά απ’ αυτό πηγαίνει μόνο του από’ δω και από’ κει και τελικά καταβάλλεται και αυτό από τις ίδιες του τις πράξεις.
Όσο για τον άνθρωπο, μένει ένα περιφερόμενο σαρκίο, άγνωστο μεταξύ αγνώστων, δίχως κίνητρα, μυαλά, ψυχές, όλα προσάναμμα στο τζάκι, κάηκαν, τον ζεσταίνουν για λίγο, αλλά τελείωσαν. Τώρα ούτε μυαλό, ούτε ψυχή, μόνο στάχτες και όπως ξέρουμε δεν μπορεί άνθρωπος ποτέ από τις στάχτες του να γεννηθεί, όμως μπορεί να τις γεννήσει, να τις φυσήξει και να τις σκορπίσει μαζί τους. Είναι απαραίτητο κανένα σκόρπισμα που και που ,γιατί καταλήγει πάντα στο χώμα και σου δίνει την ευκαιρία να γεννηθείς μαζί του, πιο απλά, πιο σωστά και μια φορά από … θέληση.
«Άρθρο πνευματικής ιδιοκτησίας»: Το κείμενο αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία της Χριστίνας Γιαβάσογλου. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια του λογοτέχνη.
18 σχόλια
Μετάβαση στη φόρμα σχολίων
Μπράβο στο κορίτσι. Γι’ αυτό οι άνθρωποι καταντήσαμε έτσι…
Ωραίο κείμενο. Μπράβο σου.
Ευχαριστώ πολύ…!!
Η παρηγοριά μας για τις επερχόμενες εποχές είναι αυτά τα καθαρά μυαλά με την ανήσυχη σκέψη και τον ωραίο λόγο.
Είναι αυτά τα παιδιά, σαν την Χριστίνα που θα “χορτάσουν” την πείνα που αφήνει η δική μας γενιά .
Μπράβο σου, Χριστίνα!
Μπράβο σου Χριστίνα. Πάντα να έχεις καθαρό μυαλό, για να στοχάζεσαι σωστά και να βλέπεις πάντα μπροστά και ψηλά. Το έχει ανάγκη αυτή η χώρα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα ενθαρρυντικά σας λόγια ..!!
Φανταστικό άρθρο. Έχω μείνει άφωνη!! Καταπληκτικό!! Μπράβο.
Χριστίνα μπράβο! Έχω μείνει έκπληκτη με τα λόγια σου.
Ελπίζω κάποια στιγμή να κερδίσει η ψυχή τη μάχη με το μυαλό!
Πάρα πολύ ωραίο άρθρο. Μπράβο Χριστίνα! Ένα σάλπισμα για εγρήγορση και πάλη, εναντίον του κυριότερου αντιπάλου μας, του εαυτού μας, την οποία όμως μπορούμε να κερδίσουμε με σύνεση και ορθολογιστική σκέψη. Ο άνθρωπος μπορεί να φέρει την καταστροφή αλλά επίσης την άνοιξη και τον παράδεισο. Όλα είναι στα χέρια μας, αρκεί να κάνουμε σωστή χρήση των δυνάμεών μας και να έχουμε δυνατή θέληση.
Συντάκτης
Συμφωνώ απόλυτα.
Ακριβώς αυτό που λέτε είναι, η σωστή χρήση ..! Ο Ιπποκράτης είχε πει : “Κανένα εργαλείο δεν είναι υπεύθυνο για το κακό. Υπεύθυνη είναι η λειτουργία του εργαλείου και ο χειριστής του“
Συντάκτης
Θαυμάσιο κείμενο!
Και μόνο που ένα παιδί έχει κατανοήσει τη διαφορά του “μηχανικού μυαλού” από την πνευματική ψυχή, είναι καταπληκτικό. Προβάλεις μια αλήθεια μέσα από το κείμενο σου, που δυστυχώς οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να τη δουν … και πνίγονται μέσα στις μηχανικές βουλές του εγκεφάλου τους.
Αλλά … θα δώσω μια πιο αισιόδοξη νότα, κάνοντας μια ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν να νικήσει ένα υλικό (ο εγκέφαλος), κάτι πνευματικό (τη ψυχή);
… απενεργοποιήστε τον εγκέφαλο, λοιπόν!
Αγαπητή Χριστίνα,
διαπιστώνω ότι το κείμενό σου είναι γεμάτο πόνο και απελπισία δυσανάλογα μεγάλη για ένα κορίτσι της ηλικίας σου, κάτι που με αγγίζει βαθιά και με προβληματίζει. Στέκομαι με σεβασμό μπροστά στο υπαρξιακό αδιέξοδο που εκφράζεις. Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα που ίσως μας βοηθήσει όλους να εξετάσουμε το πρόβλημα, που τόσο εύστοχα εκθέτεις, από μια πιο δημιουργική σκοπιά:-Μήπως είναι δυνατό να αναζητήσουμε τη λύση όχι μέσα από μια εσωτερική σύγκρουση αλλά από μια συνειδητοποίηση της βαθύτερης ενότητας, που υπάρχει μέσα μας και η οποία εμπεριέχει τόσο τη λογική(μυαλό), όσο και την καρδιά(ψυχή); Μήπως να φτάναμε κάποτε στο σημείο να σκεπτόμαστε με την καρδιά και να νιώθαμε με το μυαλό;
Συντάκτης
Πράγματι το κείμενο εκπέμπει μια απογοήτευση και σωστά λες vadarma ότι πρέπει να αποφύγουμε την εσωτερική σύγκρουση και απλά πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους (εσύ το ονομάζεις “συνειδητοποίηση της βαθύτερης ενότητας”) … αλλά το μυαλό δεν μπορεί να νιώσει … δεν είναι κατασκευασμένο γι’ αυτή τη δουλειά … υπάρχει για να μας “προσανατολίζει” στον τρισδιάστατο κόσμο.
Κοιτάξτε ,είναι προφανές ότι το κείμενο προήλθε ουσιαστικά από παρατήρηση και κατανόηση κάποιων πραγμάτων που έβλεπα στον κόσμο και όχι από προσωπική εμπειρία, λόγω και της ηλικίας και του χαρακτήρα μου, που δεν συνάδουν με απαισιοδοξία … Βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν σήμερα – που σίγουρα δεν είναι και τόσο αισιόδοξα – κατέληξα κάπου εκεί 🙂
Το ιδανικό θα ήταν να συνυπάρχει το μυαλό με την ψυχή αρμονικά ,σε ισορροπία ώστε να μην υπάρχει καμία σύγκρουση … Όμως όλοι ξέρουμε πόσο περίπλοκο είναι αυτό, πολλές φορές άλλα λέει η ψυχή και άλλα το μυαλό και σχεδόν πάντα οι περισσότεροι ακολουθούν το μυαλό (!)
Καλό μεσημέρι σε όλους.
Πέρασαν αρκετές μέρες και πολλές επαναλήψεις ανάγνωσης αυτού του κειμένου προκειμένου να καταφέρω να σχολιάσω το οτιδήποτε. Καταρχάς να συγχαρώ τη προσπάθεια που κάνετε σε αυτό το ιστολόγιο. Το αποτέλεσμα, στο πέρασμα του χρόνου θα είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικό. Προσωπικά θεωρώ ότι οι ανησυχίες και οι αναζητήσεις μπορούν μόνο ωφέλιμες να είναι για ανθρώπους που προσπαθούν να τις προσεγγίσουν.
Τώρα στα του άρθρου, Χριστίνα μου, θα σου πω ότι εξεπλάγην ευχάριστα αν και αρχικά με προβλημάτισες.
Και αυτό γιατί, με τη οπτική που προσωπικά παρατηρώ τα πράγματα, όλο το άρθρο ήταν οι τελευταίες δυόμιση σειρούλες σου. Θεωρώ πως η λύση είναι μία και αυτή είναι ο σκοπός που ερχόμαστε εδώ σαν “περαστικοί”. Ο ΑΓΩΝΑΣ για τη πνευματική μας ανέλιξη!
Δε μας δόθηκε τυχαία ο νους. Εσκεμμένα δόθηκε σε εμάς και όχι στα άλλα ζώα!
Σύμφωνα με τον Σωκρατικό Διάλογο “Κρατύλος” του Πλάτωνα όπου αναφέρεται η ετυμολογία πολλών λέξεων η λέξη Άνθρωπος προέρχεται από την παραφθορά του αναθρών (αναθρεί = εξετάζει, διαλογίζεται, κοιτάζει προς τα πάνω) α (αυτά) όπωπε (βλέπει, παρατηρεί), δηλαδή, το ον που εμβαθύνει σε ότι παρατηρεί με τη βοήθεια του ανώτερου ή έλλογου νου.
Τώρα το πώς θα τον χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από μας.
Όπως αναφέρει και ένας από τους λιγοστούς για μένα δασκάλους που παρουσιάστηκαν επί γης, σκοπός της επίγειας ύπαρξης μας, είναι η αναζήτηση προς την ευτυχία άρα και την πνευματική ανέλιξη μας. Αυτό μπορεί να απαιτεί να μεταμορφώσουμε τη θέαση μας, τον τρόπο σκέψης μας και αυτό δεν είναι εύκολο πράγμα! Ο βασικός μας εξοπλισμός είναι το πνεύμα μας. Το 1ο βήμα είναι η μάθηση! Πρέπει πρώτα να μάθουμε πως τα αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές βλάπτουν εμάς και τους γύρω μας και πως τα θετικά μας ωφελούν. Αυτή η συνειδητοποίηση θα ενδυναμώσει την απόφαση μας να τα αντιμετωπίσουμε και να τα ξεπεράσουμε. Έτσι μέσα από αυτή τη διαδικασία μάθησης, σταδιακά διαμορφώνουμε μια ισχυρή θέληση για αλλαγή. Αυτή με οδηγούς τώρα τη καλοσύνη, τη συμπόνια, τη στοργική αγάπη και τη πειθαρχία(=αυτοπειθαρχία=αυτή που εφαρμόζεται για να ξεπεράσουμε τις αρνητικές μας σκέψεις), είναι το κλειδί για την αναζήτηση της ευτυχίας. Αποτέλεσμα; Ευνοϊκές συνθήκες για την μελλοντική επαναγέννησή μας τώρα πια με θετικές πράξεις, συμπεριφορές, ευγένεια, γενναιοδωρία, υπομονή, επιμονή και πίστη για τον συνάνθρωπό μας και την συνύπαρξη μας μαζί του.
Ο άνθρωπος ορθότερα το ανθρωποειδές, είναι ικανό για όλα εξαιτίας αυτού του εργαλείου! Ας το χρησιμοποιήσουμε για τους λόγους που προορίστηκε από τον δημιουργό του.
Πολύ εμβριθές και ουσιώδες, Salvatores Dei!
Αρχικά να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για το σχόλιο, είναι ορθότατο και ευχαριστώ επίσης για την πληροφορία της ετυμολογίας της λέξης “άνθρωπος” ,δεν το είχα ξανακούσει, είναι φοβερά ενδιαφέρον ..!
Θα συμφωνήσω μαζί σας, τίποτα δεν δόθηκε τυχαία και χωρίς λόγο στους ανθρώπους. Και φυσικά και τα άλλα ζώα έχουν μυαλό, όχι τόσο εξελιγμένο και περίπλοκο όσο το δικό μας, αλλά έχουν, άλλωστε αν δεν είχαν δε θα επιζούσαν .
Σίγουρα όπως έλεγε ο Ιπποκράτης δεν ήταν φτιαγμένο για να κάνει το κακό, όμως εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε τον τρόπο που θα το χειριστούμε, ανάμεσα σε δυο μονοπάτια διαλέξαμε το χαλασμένο … Με τα χρόνια οι άνθρωποι το χρησιμοποιούσαμε όλο και χειρότερα και αντί για να βοηθάει άρχισε να καταστρέφει, λόγω κακής διαχείρισης.
Όπως προείπατε βάζοντας ένα φάρο μέσα μας να σαρώσει τις πράξεις μας, να μάθει τα λάθη μας και να τα εμπεδώσει – μαζί με αυτόν και εμείς – θα υπάρξει η αλλαγή προς το καλό. Είναι διαδικασία που θέλει δύναμη … Επειδή όλοι μας έχουμε ροπή στο λάθος αυτή η “ενδοσκόπηση” πρέπει να γίνεται συχνά και σωστά.
Όμως δυστυχώς δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν αυτό συμβαίνει ή θα συμβεί ποτέ στον “πολύ” κόσμο, ξέρετε έχουν μάθει να χρησιμοποιούν το μυαλό μόνο για τη βολή τους και αυτό πολλές φορές είναι καταστροφή !!