Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως έκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρά τινα εορτάζειν· τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον – δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων -, την υπερφυά Προσευχήν, και την Προδοσίαν αυτήν. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, […]

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ:  Οι φονιάδες του Χριστού. του Φώτη Κόντογλου Ο άνθρωπος δεν έφτασε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και το Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε το νόμο του Μωϋσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε το δρόμο του Θεού, […]

Εὐλογία τῶν βασικῶν καρπῶν τῆς γῆς, τοῦ σιταριοῦ, τοῦ κρασιοῦ καὶ τοῦ λαδιοῦ. Τελεῖται τὶς μεγάλες γιορτὲς κυρίως στὸν ἑσπερινὸ σὲ ἀνάμνηση τῆς εὐλογίας τῶν πέντε ἄρτων ἀπὸ τὸ Χριστὸ στην ἔρημο. Στην έρημο ο Κύριος ευλόγησε τους πέντε άρτους (και τα δύο ψάρια) και με αυτά χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίζονται οι […]

Μητροπολίτης Μελέτιος Νικοπόλεως α. Το σκάνδαλο του Σταυρού 1. Ο άγιος απόστολος Παύλος λέγει: « Ο θάνατος του Χριστού στον Σταυρό είναι: • για τους Ιουδαίους σκάνδαλο, αφού ο Νόμος ορίζει: επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου (Γαλ. 3,13, Δευτ. 21,23). • για τους λογοκράτες έλληνες μωρία. Οι λογοκράτες λένε: Πώς είναι δυνατό εκείνος που δεν μπόρεσε […]

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι Τι σημαίνει τον σταυρόν αυτού; Γιατί αυτός ο σταυρός αυτού, δηλ. ο ωρισμένος για κάθε άνθρωπο, τίθεται παράλληλα με τον σταυρό του Χριστού Ο σταυρός μας: λύπες και παθήματα της επίγειας […]

     Η προδοσία αποτελεί επώδυνη αιτία διάρρηξης των ανθρώπινων σχέσεων. Νέοι και μεγαλύτεροι αδυνατούμε να αιτιολογήσουμε την στάση φίλων και οικείων, όταν αυτοί ταυτίζονται με όσους δεν μας αγαπούν, όταν φαίνονται ανάξιοι της εμπιστοσύνης μας και δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας, όταν μας εγκαταλείπουν για την αγάπη άλλων ή για την εκπλήρωση των παθών […]

Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι΄ όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τούλάχιστον. Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα. Και λέγαμε πως δεν έχει καιρό η αγάπη να φανερωθεί ολόκληρη. Μια μουσική άξια των συγκινήσεών μας δεν ακούσαμε. […]

Την θέλω εγώ την απελπισία μου δεν την ανταλλάσσω με θαλπωρή άλλη έχασα. Μα χάνουν και τ’ άνθη τ’ άνθη ανοίγουν το μοναδικό παράθυρο… Κάλλιο να πλανηθεί ο χαρταετός μου δε θέλω πια ν’ αγγίξω τα χρώματά του κλείνω τα μάτια μου για να δώ. Είναι η φωνή που με διασχίζει κι άλλοτε που χτυπά […]

Ο άνθρωπος που εισόρμησε πια στην απώτερη θλίψη με δίχως έστω ένα τριαντάφυλλο μ’ εκείνα τ’ ακατέργαστα στην ώχρα μεινεσμένα μάτια στο μισοσκέπαστο ερημόκκλησο σέρνοντας τη μεγάλη ανάπηρη σιωπή στο καροτσάκι της ομιλίας ανέκαθεν ήξερε την άσωστη κατάσταση-: πως είμαστε καθημαγμένοι ερασιτέχνες του Πραγματικού μ’ ένα μυστήριο που βεβηλώνει τη διάνοια διχάζοντας πριν η δορά […]

Όλα κοστίζουν ένα παίξιμο. Πάρε μαζί σου τον έρωτα κ’ εκείνα τα όνειρα έλα στην κάτω γειτονιά και πές: Κορόνα γράμματα εκεί που χάνεται η ψυχή να βυθιστείς. Θέλω ν’ ακούσεις το μεγάλο μυστικό για πάντα πέφτει ο καρπός απ’ το δέντρο. Εντούτοις εκεί που χάνεται ο δρόμος να τραβήξεις. Ό,τι να σε καλέσει δεν […]

«Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη και το σώμα μου ολόκληρο την ακολουθεί. Οι απαραίτητες μόνο επιθυμίες – και το κρανίο μου ολημερίς χώρος μετανοίας όπου η προσευχή παίρνει το σχήμα θόλου. Κύριε, ανήκα στους εχθρούς σου. Συ είσαι όμως τώρα που δροσίζεις το μέτωπό μου ως γλυκύτατη αύρα. Έβαλες μέσα μου πένθος χαρωπό και […]

       Οι άνθρωποι των καιρών μας, όπως και κάθε εποχής, έχουμε ως χαρακτηριστικό το ίδιον θέλημα. Κέντρο του κόσμου είναι ο εαυτός μας. Δεν είναι απλώς το θέμα της επιβίωσης που μας ωθεί να σκεφτόμαστε πρωτίστως εμάς. Είναι μία νοοτροπία που πηγάζει από μέσα μας και ενισχύεται, όπως πιστεύει η Εκκλησία, από το δαιμονικό πνεύμα, […]