Έλεγε στον αββά Σισόη ο μαθητής του: – Πάτερ, γέρασες, ας πάμε κοντά σε κατοικημένο τόπο.Του λέγει ο γέροντας: – Πάμε εκεί όπου δεν υπάρχει γυναίκα.Λέγει ο μαθητής: – Και σε ποιόν τόπο δεν υπάρχει γυναίκα εκτός από την έρημο; Λέγει τότε ο γέροντας: – Οδήγησε με στην έρημο.  Το γεροντικόν του Σινά Δημήτριου Γ. […]

Είπε κάποιος από τους πατέρες οτι: ” Δίπλα στο ποτάμι, κοντά στην κωμόπολη όπου ζούσε ο μακάριος Σιλουανός στην Παλαιστίνη, διέμενε κάποιος αδελφός που προσποιόταν οτι είναι μωρός. Όταν τον συναντούσε κανένας  αδελφός, αυτός αμέσως γελούσε και γι’ αυτό τον λόγο τον άφηναν και έφευγαν. Συνέβη να επισκευθούν τον αββά Σιλουανό τρείς πατέρες ( κάποιοι […]

Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Σιλουανό: – Τι να κάνω, αββά; Πως θα αποκτήσω την κατάνυξη; Πολύ ενοχλούμε απο την πνευματική αδράνεια, τον ύπνο και τη νύστα. Και όταν σηκώνομαι από τον ύπνο, παλεύω πολύ με την ψαλμωδία,  αλλά δεν μπορώ να νικήσω τη νύστα και δεν λέγω ψαλμό χωρίς μελωδία.Κι ο γέροντας του αποκρίθηκε: […]

Ρώτησαν κάποτε τον αββά Σιλουανό: – Ποιόν τρόπο ζωής ακολούθησες, πάτερ, ώστε να αποκτήσεις αυτή τη φρόνηση; Κι εκείνος αποκρίθηκε: – Ουδέποτε άφησα στην καρδία μου λογισμό που να εξοργίζει το Θεό.   Το γεροντικόν του Σινά Δημήτριου Γ. Τσάμη Θεσσαλονίκη 1988

Όταν κάποτε ασκήτευε ο αββάς Σιλουανός στο όρος Σινά, ο μαθητής του Ζαχαρίας καθώς έφευγε για κάποιο διακόνημα λέγει στο γέροντα· ” Άφησε να τρέξει νερό και πότισε τον κήπο”.Κι εκείνος βγήκε να ποτίση έχοντας σκεπασμένο το πρόσωπο του με κουκούλα και έβλεπε μόνο εκεί που πατούσε. Εκείνη την ώρα τον συνάντησε ένας αδελφός και, […]

Για τον ίδιο τον αββά Σέργιο, τον αναχωρητή, μας διηγήθηκε ο μαθητής του, ο αββάς Σέργιος ο Αρμένης οτι: – Με ενοχλούσε πολύ που ο αββάς Γρηγόριος, ο οποίος ήταν ηγούμενος του μοναστηριού των Φάρων να τον πάω στο γέροντα (αββά Σέργιο). Μια μέρα λοιπόν τον πήγα στον γέροντα . Βρισκόταν εκείνη την εποχή ο […]

Μας διηγήθηκαν απ’ τους πατέρες του Σινά για τον αββά Σέργιο, τον αναχωρητή λέγοντας οτι: ” Όταν έμενε στο Σινά., ο οικονόμος τον τοποθέτησε στα μουλάρια. Μιά μέρα καθώς επέστρεφε, ένα λιοντάρι ήταν ξαπλωμένο στο δρόμο. Μόλις το είδαν τα μουλάρια και οι οδηγοί τους ζάρωσαν από το φόβο τους, το έβαλαν στα πόδια. Τότε […]

Διηγούνταν για τον αββά Πέτρο και τον αββά Επίμαχο οτι ήταν συνασκητές στη Ραϊθού. Ενώ έτρωγαν όλοι οι ασκητές μαζί, πίεσαν τους δύο αββάδες τον αββά Πέτρο και Επίμαχο να καθήσουν στο τραπέζι που ήταν για τους γέροντες. Ύστερα από πολλές προσπάθειες πήγε μόνο ο αββάς Πέτρος. Σαν σηκώθηκαν από το φαγητό του λέει ο […]

Ένας πατέρας έλεγε για τον αββά Ξόϊο τον Θηβαίο οτι πηγε κάποτε στο Σινά. Όταν έφευγε από κει τον συνάντησε ένας αδελφός και του είπε στενάζοντας: – Στεναχωριόμαστε αββά, επειδή δεν βρέχει.Του απαντά ο γέροντας: – Γιατί δεν προσεύχεστε και δεν παρακαλείτε τον Θεό;Του αποκρίνεται ο αδελφός: – Και προσευχόμαστε και λιτανείες κάνουμε και πάλι […]

Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα: – Τι καλό έργο υπάρχει για να κάνω και να ζήσω μ’ αυτό;Είπεν ο γέροντας: – Ο Θεός γνωρίζει τι είναι καλό. Άκουσα όμως οτι κάποιος από τους πατέρες ρώτησε τον σεβαστό αββά Νιστερώο, τον φίλο του αββά Αντωνίου: – Τί καλό έργο υπάρχει για να κάνω; Αυτός του αποκρίθηκε: […]

Ο σεβαστός αββάς Νιστερώος περπατούσε μ’ ενα αδελφό στην έρημο και όταν είδαν ένα μεγάλο φίδι απομακρύνθηκαν βιαστικά. Του λέγει ο αδελφός: – Και συ φοβάσαι πάτερ; Αποκρύνεται ο γέροντας: – Δεν φοβάμαι παιδί μου. Έπρεπε όμως να φύγω, επειδή δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από το πνεύμα της κενοδοξίας.   Το γεροντικόν του Σινά Δημήτριου […]

Ένας γέροντας, Νικόλας τ’ όνομα του, έμενε στη μονή του αββά Πέτρου, κοντά στον άγιον Ιορδάνη. Αυτός μας αφηγήθηκε την παρακάτων ιστορία: ” Έμενα κάποτε στην Ραϊθου, όταν τρείς αδελφούς μας έστειλαν στη Θηβαΐδα για διακονία. Καθώς περνούσαμε την έρημο, χάσαμε τον δρόμο και περιπλανιόμασταν πέρα-δώθε. Σαν ξοδέψαμε λοιπόν το νερό μας και για μέρες […]

Είπεν ο αββάς Νείλος: “Αν θέλεις να προσευχηθείς σωστά, να μη πικράνεις καμιά ψυχή, γιατί αλλιώς άδικα κοπιάζεις”. Είπε πάλι: ” Μη θέλεις να έρχονται τα πράγματα όπως σε συμφέρει, αλλά όπως είναι αρεστό στο Θεό. Έτσι θα είσαι την ώρα της προσευχής γεμάτος γαλήνη και χαρούμενος”.  Το γεροντικόν του Σινά Δημήτριου Γ. Τσάμη Θεσσαλονίκη […]

Ο Μωσής αυτός, από τον καιρό που έγινε μοναχός ψωμί στο στόμα του δεν έβαλε, ενώ άλλοι έτρωγαν. Γιατί οι ντόπιοι μεταφέροντας από την Αίγυπτο σιτάρι, πωλούσαν λίγους άρτους στους μοναχούς παίρνοντας για πληρωμή το εργόχειρο τους και καρπούς από τα φοινικόδεντρα. Η τροφή του Μωσή ήταν νερό και τρυφερά βλαστάρια των φοινίκων. Με κλωστές […]

Είπεν ο αββάς Μεγέθιος: ” Στην αρχή συναντιόμασταν μεταξύ μας και συζητούσαμε για την οφέλεια μας οικοδομώντας ο ένας τον άλλο, γινόμασταν παρέες – παρέες που ανέβαιναν στον ουρανό. Τώρα όμως μαζευόμαστε και μιλώντας ο ένας εναντίον του άλλου πέφτουμε χαμηλά”.   Το γεροντικόν του Σινά Δημήτριου Γ. Τσάμη Θεσσαλονίκη 1988

Νοιώθω τον εαυτό μου διαρκώς βυθισμένο μέσα στη λάσπη της αμαρτίας ως το λαιμό, έλεγε με ταπεινοφροσύνη ο Αββάς Παύλος, και κλαίω, φωνάζοντας στον Ιησού μ? όλη τη δύναμη της καρδιάς μου: Κύριε, ελέησόν με.  (ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

«Για να διδάξει κανείς τον άλλον, πρέπει ο ίδιος να είναι υγιής ψυχικά και απαθής» «Η μετάνοια είναι η μη επανάληψις της ιδίας αμαρτίας». «?Οταν αποφεύγη ο άνθρωπος τις πολλές κουβέντες, τις διαμάχες, την ταραχή και την σύγχυση, το ?Αγιον Πνεύμα επισκιάζει την ψυχή του και τότε, όσο στείρα κι? άν είναι, θα βλαστήση καρπούς […]

«?Οποιος κατορθώνει να λέγη κάθε μέρα στον εαυτό του: σήμερα είναι η τελευταία ημέρα της ζωής μου, ουδέποτε θ? αμαρτήση θεληματικά προς τον θεό».  (ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

«Πραγματική Βυζαντινή μουσική είναι εκείνη που τα πάθη κατευνάζει και την ακρασίαν του σώματος ηρεμείν απεργάζεται».  (ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

Τι ανόητοι που είμεθα εμείς οι άνθρωποι! Πετάμε μακριά το ελαφρότερο φορτίο, την παραδοχή του λάθους μας και το ?συγχώρεσέ με?, και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ, τη δικαιολογία.  (ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό, που αναγνωρίζει το σφάλμα του και ταπεινώνεται, παρά ενάρετο με αυταρέσκεια.  (ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

Μη συνηθίζης να ελέγχης τον αδελφό σου για τις πράξεις του, αλλά μόνον τον εαυτό σου για τις δικές του και να θυμάσαι κάθε στιγμή πως είσαι υπόλογος γι? αυτές. Τότε θα γεννηθή στην ψυχή σου ο θείος φόβος.Αν δε νοιώθης ποτέ να κατανύγεται η ψυχή σου, όταν προσεύχεσαι ή όταν μελετάς τον λόγο του […]