kantonopou’s blog

«ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ.»

(Γαλ. στ΄ 14)

Τά μέλη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τῆς Ἐκκλησίας κατά τίς πρῶτες δεκαετίες τοῦ χριστιανικοῦ βίου εἶχαν προέλευση ἀπό δύο κατευθύνσεις.  Ὑπῆρχαν δηλαδή οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι προήρχοντο ἀπό τό Ἰουδαϊκό περιβάλλον καί οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀνῆκαν στόν ἐθνικό ἤ εἰδωλολατρικό κόσμο.  Ὅπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ἔτσι καί σ’ αὐτήν τήν περίπτωση ὑπῆρχε μιά κάποια σύγκρουση καί σύγχυση μεταξύ τῶν δύο αὐτῶν κόσμων.

Οἱ χριστιανοί μέ ἰουδαϊκή προέλευση περηφανεύοντο γιά τήν καταγωγή τους καί ἐπέμεναν ὅτι ὅσοι στό ἑξῆς ἠσπάζοντο τή χριστιανική πίστη προερχόμενοι ἀπό τόν ἐθνικό κόσμο, ἔπρεπε νά ἀκολουθήσουν προηγουμένως ὅσα διελάμβανε ὁ Μωσαϊκός Νόμος.  Δηλαδή αὐτοί ὡς ἰουδαΐζοντες πίεζαν τούς ἄλλους νά ὑφίστανται τήν περιτομή καί ἐπίσης νά προβαίνουν σέ καθαρμούς καί ἐξαγνισμούς, προτοῦ ἐνταχθοῦν μέ τό βάπτισμά τους στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.  Αὐτά οὔτε οἱ ἴδιοι, λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, τά πολυπίστευαν.  Ἤθελαν ὅμως τούς ἄλλους νά τά ὑφίστανται γιά νά καυχῶνται αὐτοί σέ βάρος τους, ὅτι τούς ἔπεισαν νά τά ἀκολουθήσουν.

Ὁ θεῖος Παῦλος λέγει ὅτι ἐκείνου δέν τοῦ χρειάζεται μιά τέτοια καύχηση.  Μοναδικό του καύχημα εἶναι ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα στό Γολγοθᾶ.  Ὁ Κύριος ἐκεῖ ἀνέβη στό σταυρό ἀπό ἀγάπη καί μόνο πρός τό ἀνθρώπινο γένος καί γιά νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία καί τήν εἴσοδο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.  Παράλληλα, μᾶς διδάσκει ποιός εἶναι ὁ κλῆρος ὅλων οἱ ὁποῖοι ἐντάσσονται στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Ὡς πρός δέ τόν ἑαυτό του ὁ θεῖος Παῦλος λέγει ὅτι γιά τόν ἴδιο τά ἁμαρτωλά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου εἶναι νεκρά, ἀνύπαρκτα, ἀσήμαντα καί σταυρωμένα.  Ἐπίσης ὁ ἴδιος παραμένει νεκρός, ἀδιάφορος, ἀσυγκίνητος καί ἀμέτοχος στά δελεάσματα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος, τό ὁποῖο βασιλεύει καί παρελαύνει μέσα στόν κόσμο τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ὁ ὁποῖος κόσμος «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται».  (Α’ Ἰωαν. ε΄ 19)

Ἄν δέ τώρα στρέψουμε τό βλέμμα στή ροή τῶν αἰώνων τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας διαπιστώνουμε ὅτι καθημερινά καί παντοῦ ἀπαντᾶ τό κάλεσμα καί ἡ ἔννοια τοῦ σταυροῦ.  Τό δέ σύμβολο τοῦ σταυροῦ στολίζει ναούς, καταστήματα, ὀχήματα, πλατεῖες, οἰκίες, σχολεῖα, δημόσια κτίρια καί κρεμμασμένο στό λαιμό τῶν πιστῶν ἀποτελεῖ ἀκατάβλητη ἀσπίδα κατά τῶν δαιμόνων.

Ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν εἶναι ποτισμένη ἀπό τά μαρτύρια, τούς διωγμούς, τά αἵματα καί τίς ψευδεῖς κατηγορίες σέ βάρος τους.  Αὐτοί εἶναι μιά ζωή κενωτική καί σταυρική.  Οἱ χριστιανοί ὅμως ὑπῆρξαν πάντοτε πιστοί ἄχρι θανάτου καί γενναῖοι στό φρόνημα, στό νά ἀντιμετωπίζουν τίς δύσκολες καί βασανιστικές αὐτές καταστάσεις.

Τά πράγματα στή ζωή τῶν ἀγωνιζομένων πιστῶν ἔχουν ἔτσι, γιατί ὁ Θεός ἀδιάκοπα τούς χαριτώνει καί ποικιλότροπα τούς ἐνισχύει ἀπό ψηλά.  Αὐτοί μέ ὑπομονή καί ἐλπίδα προσβλέπουν στή χαρά, τήν ὀμορφιά, τήν εἰρήνη καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τά ὁποῖα τούς ἀναμένουν ὡς βραβεῖα τῆς νίκης καί στέφανος τῆς δόξης.

Γιά τοῦτο μέ σταθερό βλέμμα ἀτενίζουν τόν ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ Χριστό.   Ζοῦν καί πεθαίνουν γιά τή δική Του δόξα.  Αὐτοί θεωροῦν τά πάντα σκύβαλα καί προσβλέπουν στήν ὥρα κατά τήν ὁποία ἀφοῦ ἀναχωρήσουν ἀπό τήν ἐφήμερη  ζωή θά ἑνωθοῦν μαζί Του στήν οὐράνια βασιλεία του.  Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα