kantonopou’s blog

Ματθ. 17, 1-9

Το γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού, που εορτάζουμε σήμερα, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σημεία που είδαν οι μαθητές Του, λίγο πριν το Πάθος και την Ανάστασή Του. Και πάλι, δεν ήταν μάρτυρες αυτού του θαύματος όλοι οι μαθητές, αλλά ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, τους οποίους πήρε μαζί Του ο Ιησούς και ανέβηκαν σε ένα όρος υψηλό. Εκεί, μπροστά στα μάτια τους μεταμορφώθηκε, και το πρόσωπό Του έλαμψε σαν τον ήλιο και τα ρούχα Του έγιναν λευκά σαν το φως. Τότε είδαν τον Μωυσή και τον Ηλία, τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, να συνομιλούν με το Χριστό, και ο Πέτρος είπε: “Κύριε, είναι καλό να μείνουμε εδώ. Κι ας κάνουμε, αν θέλεις, εδώ τρεις σκηνές, μία για σένα, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία”. Πριν ακόμα τελειώσει τα λόγια του, ένα φωτεινό σύννεφο ήλθε από πάνω τους και από μέσα του ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: “Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστούμαι. Αυτόν να ακούτε”. Με το άκουσμα αυτό, έντρομοι οι μαθητές έπεσαν με το πρόσωπο στη γη. Και ο Ιησούς, αφού τους πλησίασε, τους άγγιξε και είπε: “σηκωθείτε, μη φοβάστε”. Όταν σήκωσαν τα μάτια τους δεν είδαν τίποτα, παρά μόνο τον Ιησού. Και καθώς κατέβαιναν το βουνό, τους διέταξε ο Χριστός να μη πουν σε κανένα το όραμα, μέχρις ότου ο Υιός του ανθρώπου να αναστηθεί.

Με το όραμα αυτό, το οποίο όπως είπαμε συνέβη λίγο πριν το Πάθος του Χριστού, θέλησε ο Θεός να αποκαλύψει, μέσα στα όρια της ανθρώπινης αντίληψης, τη δόξα και τη λάμψη της θεότητάς Του. Με την ενανθρώπησή Του, ο Υιός και Λόγος του Θεού συνέστειλε και έκρυψε τρόπον τινά αυτή τη δόξα, και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία της “Θείας κενώσεως”, όπως την αποκαλούν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Σήμερα αφήνει να αποκαλυφθεί αυτή η δόξα στους τρεις μαθητές Του, για να αντιληφθούν ότι ο Διδάσκαλός τους δεν είναι απλά ένας άνθρωπος σταλμένος από το Θεό, αλλά ο ίδιος ο Θεός. Και για να μη δειλιάσουν, όταν τις ημέρες του Πάθους δουν τον σήμερα ένδοξο Διδάσκαλό τους να ατιμάζεται και να θανατώνεται σαν τον χειρότερο κακούργο.

Στο Απολυτίκιο της εορτής ψάλουμε ότι ο Χριστός αποκάλυψε στους μαθητές τη δόξα Του “καθώς ηδύναντο”, δηλαδή σύμφωνα με τη δυνατότητα με την οποία μπορούσαν να δουν τη θεϊκή Του δόξα, η οποία είναι φως που φωτίζει τον άνθρωπο και τη ζωή του ολόκληρη. Δεν αποκαλύπτει πλήρως αυτό το φως, αλλά όσο ο καθένας αντέχει και μπορεί να δει, χωρίς να συντριβεί η προσωπικότητά του, το αυτεξούσιό του, η δυνατότητα δηλαδή να πιστεύει ελεύθερα και αβίαστα στον Θεό.

Ο Ιησούς συνομιλεί με το Μωυσή και τον Ηλία. Ο ευαγγελιστής Μάρκος, στην αντίστοιχη διήγηση, μας λέει ότι συζητούσαν για το επερχόμενο Πάθος του Κυρίου. Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία των δύο μεγάλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, υπογραμμίζει τρία σημαντικά στοιχεία. Πρώτον, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι όντως ο Λυτρωτής του κόσμου, αυτός για τον οποίο είχε μιλήσει ο Θεός με το στόμα των προφητών. Σε αυτό άλλωστε συνηγορεί και η φωνή, μέσα από τη φωτεινή νεφέλη, που μαρτυρεί ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Το δεύτερο σημείο είναι ότι ο Χριστός, όπως και ο ίδιος πολλές φορές τόνισε, με την παρουσία Του στη γη, με τη διδασκαλία Του και με το λυτρωτικό Του έργο, δεν καταργεί τον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά τον ολοκληρώνει, τον τελειοποιεί. Γι αυτό, και ενώ στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει έντονο το στοιχείο της δικαιοσύνης, στην Καινή Διαθήκη επικρατεί η αγάπη, η μακροθυμία και η συγγνώμη.

Το τρίτο σημαντικό στοιχείο που υπογραμμίζεται με την παρουσία των προφητών, είναι ότι ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. Με αυτό εννοούμε δύο πράγματα: ότι ο άνθρωπος δεν τελειώνει με τον σωματικό θάνατο, αλλά προσωρινά χωρίζεται το σώμα από την αθάνατη ψυχή του, μέχρι την ημέρα της Δευτέρας παρουσίας του Χριστού, και της κοινής αναστάσεως όλων των ανθρώπων. Κι ακόμη, ότι όταν ο άνθρωπος κατορθώσει να προσεγγίσει τον Θεό και να κοινωνήσει την άπειρη αγάπη Του, τότε μεταλαμβάνει της όντως Ζωής και αφθαρτοποιείται πνευματικά και συγκαταλέγεται μαζί με τους Αγίους. Έτσι οι Άγιοι όχι μόνο είναι ζωντανοί, όχι μόνο μεσιτεύουν στον Θεό για τη δική μας σωτηρία, αλλά εμφανίζονται πολλές φορές και συνομιλούν με ταπεινούς ανθρώπους, και θαυματουργούν. Γι αυτό και όταν λέμε ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, δεν θεωρούμε ως μέλη της μόνο εμάς, τους επί γης πιστούς, αλλά και όλους τους Αγίους και τους άγνωστους σε εμάς ανθρώπους που έχουν γευτεί στη ζωή τους το φως της δόξας και της αγάπης του Θεού.

Αυτή την έλλαμψη, αυτό το φως ας αναζητάμε καθημερινά στις προσευχές μας, για να μας φωτίζει και να μας καθοδηγεί στην πνευματική μας πορεία μέσα στον κόσμο.

π. Χερουβείμ Βελέτζας

Από:http://xerouveim.blogspot.com/2010/08/6-8-2010.html#more#ixzz0vigjcar9