kantonopou’s blog

Θα αφήσουμε όμως τον στοχαστή να διαζωγραφίζει την τραγωδία της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Ο λόγος του αληθινός_ βαθύς και με έντονο πραγματισμό ακουμπάει το πολυμορφικό του δράμα και στέλνει στίγματα ελπίδας μέσα από τις ανοιχτές πληγές του εκρηκτικού απελπισμού. Καταγράφει το πρόβλημα. Σηματοδοτεί την ασθένεια. Φωτίζει την πληγή και αγγίζοντας την πραγματικότητα διοχετεύει στην πολύπαθη κοινωνία την ελπίδα διεξόδων.

«Έχασε ο άνθρωπος την συνείδηση της ιερότητάς του μέσα σε δύο θηριώδεις πολέμους, ατόνησε η ιερότητα της προσωπικής του ζωής, η ιερότητα των σχέσεων του με τους άλλους, η βαθύτερη ιερότητα που υπέφωσκε μέσα σε μια κοινωνία ιεραρχημένη από την άγρυπνη Αυθεντία. Τώρα, η Αυθεντία, χαμένη, οι θεσμοί σ’ αμφισβήτητη, ο άνθρωπος ως ύπαρξη ηθική και βιολογική σε ανυποληψία, η δημιουργία όλη, ζωή και θάνατος, ένας παράλογος μηχανισμός.Κι όμως, η συνείδηση του ιερού είναι κείνη που χορηγεί στη ζωή τη διάσταση του ύψους, που ελευθερώνει τον άνθρωπο από την πνιγερή, μονοδιάστατη εγκοσμιότητα του, που φέρνει μία, διαλεκτική θα έλεγα, ισορροπία στον κόσμο.Ο κόσμος αυτός νιώθει σήμερα σφραγισμένη την πηγή του θείου. Για τούτο προβαίνει σε αναφορές προς τον εαυτό του κι όχι προς κάποιο ον που φρουρεί κι εφορεύει ολόκληρο το σύμπαν. Είναι κόσμος οριζόντιος, με σύστημα οργάνωσης άψυχο, θεσμούς αλαμπείς, που τον συνεπαίρνει μια τρέλα, η παραφροσύνη της άρνησης. Ναυαγός μέσα στον αιώνα του ο άνθρωπος, γκρεμίζει τα πάντα παλεύοντας να στηρίξει το σαλεμένο του λογικό και να επιπλεύσει στον παραλογισμό που σαπίζει την κοινωνία του.Η ζωή είναι άζυμη, εύθραυστη, οι αξίες αμφισβητούμενες, χρονικές κι όχι υπερχρονικές, άρα φθαρτές. Οι άνθρωποι περνούν και δεν αφήνουν, ούτε και θέλουν ν?αφήσουν ίχνη αθανασίας».

Πάντως, η είδηση κορυφώνει την αγωνία και μας υποχρεώνει σε αναγκαστικές αναδιπλώσεις έντιμου προβληματισμού. «Αυτοκτονούν 1 εκατομμύριο άνθρωποι το χρόνο. Η κατάθλιψη κύρια αιτία στις περισσότερες αυτοχειρίες / 450.000.000 ασθενείς σε όλο τον κόσμο» (Ελευθ. Τύπος, 10-10-06).Να σκεφτούμε πως ζούμε σε χρόνους σημαντικής «πολιτιστικής» όπως υποστηρίζετε, έκρηξης. Όπου ο αδηφάγος τεχνολογικός πολιτισμός στράγγιξε την πνευματική και ηθική ικμάδα των ανθρώπων και από εργαλείο προόδου κατήντησε ολετήρας.

Πόσο απλά, υπεύθυνα, εκφραστικά και πειστικά ο Γκαίτε στο έργο του Φάουστ θα επισημάνει:«Αλοί, αλοί, τη σύντριψες με δυνατή γροθιά την όμορφη την πλάση. Γκρεμίζεται, σκορπά, την έχει ένας ημίθεος σωριάσει». Ο ημίθεος, πάνω στον οποίο ακούμπησε ο άνθρωπος είναι ο άψυχος και πνευματικά άνευρος τεχνολογικός πολιτισμός. Αυτός υποτίμησε την προσωπικότητα του ανθρώπου και ανέδειξε την τυφλή βία του αδίσταχτα ασυγκίνητου ατόμου.

Που το διακρίνει η παγερή έλλειψη ευαισθησίας αισθημάτων, συγκινησιακών φορτίσεων και ανθρωπιστικών δράσεων. Η σκληρότητα το χαρακτηρίζει_ το αδίσταχτο το καθοδηγεί. Σε συνδυασμό με άλλα κοινωνικά δεινά μεταβάλλεται εύκολα σε εγκληματογόνο δύναμη. «Η ανάγκη της επιβίωσης οδηγεί πολλούς νέους στην διακίνηση ναρκωτικών» σημειώθηκε. Την στιγμή που «άνω του 40% η ανεργία» χτυπάει πολλές ελληνικές περιφέρειες (Απογευμ. 23-8-04).

Με αφετηρία προβληματισμού το «μακελειό» στην Σχολή του ΟΑΕΔ που βρίσκεται στην περιοχή του Ρέντη ενώ ταυτόχρονα επεκτείνοντας το θέμα ευρύτερα στα ίδιας έκτασης και έντασης «κακοήθη νεοπλάσματα» του κοινωνικού σώματος, με επιστημονική ακρίβεια και ευθύτητα επισημαίνει ο καθηγητής Ζήσης Παπαδημητρίου:

 «Πράξεις απόγνωσης. Τέτοιες πράξεις γίνονται από άτομα με ιδιαίτερες ευαισθησίες, που έχουν άκρως αρνητικές εμπειρίες. Μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν βραχυκυκλώνουν συναισθηματικά αντιδρούν σπασμωδικά και γενικεύουν την έννοια της ευθύνης. Αυτό σημαίνει ότι στο μυαλό τους αυτό που τους προβληματίζει και ενάντια στο οποίο στρέφονται δεν είναι η εμπειρία με συγκεκριμένο άτομο, αλλά η κοινωνία στο σύνολο της. Και όταν αυτά τα άτομα δεν έχουν την απαραίτητη μόρφωση, στρέφονται εναντίον όποιου βρεθεί μπροστά τους, πιστεύοντας ότι έτσι εκδικούνται την κοινωνία. Πρόκειται για πράξεις απόγνωσης που αφορούν συνήθως ανθρώπους που είτε δεν έχουν στον ήλιο μοίρα είτε έχουν κλειστεί στον εαυτό τους, δεν έχουν τη δυνατότητα να κοινοποιήσουν το πρόβλημα τους σε κοντινό τους άνθρωπο και φυσικά τους λείπει η επικοινωνία. Προϊούσης της οικονομικής, αλλά και βαθιά κοινωνικής κρίσης, που οδηγεί πολλά άτομα στο περιθώριο, πιστεύω ότι αυτά τα φαινόμενα θα πολλαπλασιαστούν. Άλλωστε, η ανθρώπινη ζωή συνεχώς ευτελίζεται, ενώ οι τηλεοράσεις έχουν αναγορεύσει τη βία σε βασικό μέσο επίλυσης διαφορών, πραγματικών και φαντασιακών» (Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 13-4-2009).

Θα συνεχίσουμε την δημοσίευση τέτοιων καταγραφών της φονικής ζύμωσης, που συντελείται στον καρδιακό ιστό της κοινωνίας μας. Για μια αντικειμενικά ολοκληρωμένη γνώση του προβλήματος και τίμια προσέγγιση στην κοχλάζουσα αλήθεια.«Ένας στους δέκα μαθητές ανήκει σε συμμορία» (Απογευμ. 6-4-2009). Το καθαρό απόσταγμα έρευνας που ανακοινώθηκε σε ημερίδα, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο για την «παιδική παραβατικότητα και στο σχολείο».«Λόγω και των πολλών καταλήψεων τα τελευταία χρόνια, οι μαθητές έχουν φύγει από τους ομαλούς ρυθμούς τους οποίους είχαν μέχρι τώρα» υποστήριξε ο καθηγητής της Εγκληματολογίας κ. Νέστορας Κουράκης.

Τόνισε συγκεκριμένα: «Λόγω και των πολλών καταλήψεων τα τελευταία χρόνια, οι μαθητές έχουν φύγει από τους ομαλούς ρυθμούς τους οποίους είχαν μέχρι τώρα και έχουν μπει σε μια άλλη φάση, στην οποία η σχέση τους με το σχολείο δεν είναι και τόσο καλή. Νομίζω ότι από κει ξεκινούν όλα. Και δεν μιλάμε για ήπια βία, όπως π.χ. ένας τσακωμός ανάμεσα σε συμμαθητές, αλλά για οργανωμένη βία, η οποία ωστόσο δεν αντιμετωπίζεται με την καταστολή, την αστυνομία ή την εισαγγελία, καθώς η βία γεννά βία. Φοβάμαι, μάλιστα για το μέλλον, καθώς μπορούν να υπάρξουν σοβαρές μετεξελίξεις προς το χειρότερο» (Απογευμ. 6-4-2009).

Είναι δε συγκλονιστικό το γεγονός πως «τα στοιχεία αυτά προέκυψαν έπειτα από έρευνα του Εργαστηρίου Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με επικεφαλής τον καθηγητή Εγκληματολογίας Νέστορα Κουράκη. Έδειχναν πως ένα στα δέκα παιδιά στα σχολεία της Αθήνας έχει αποκλίνουσα συμπεριφορά και όπως τόνισε ο διαπρεπής εγκληματολόγος, η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 885 μαθητές της Α’ και Β’ τάξης αντιπροσωπευτικών λυκείων σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Από αυτούς 89 μαθητές (ποσοστό 10,1%) ανέφεραν ότι έχουν εκδηλώσει ομαδική παραβατική ή αποκλίνουσα δράση και ότι συμμετέχουν σε παρέα με τέτοια δράση.

 Η εικόνα που έχουμε για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα δεν διαφέρει πολύ. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι πως τα ποσοστά των παιδιών που εντάσσσονται σε παραβατικές ομάδες έχουν αυξηθεί. Σίγουρα, πάντως, δεν έχουν μειωθεί, γι’ αυτό λέμε πως τουλάχιστον ένας στους δέκα μαθητές ανήκει σε συμμορία» λέει στην «Α» ο καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Νέστορας Κουράκης, ο οποίος θεωρεί σημαντικό παράγοντα, που εντείνει το φαινόμενο, τις καταλήψεις.(Απογευμ. 6-4-2009).

Πρωτοπρεσβύτερος ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ