kantonopou’s blog

Σκυθρωπή είχε ακούσει κάποια μέρα του ΙΘ’ αιώνος η ανθρωπότητα από το στόμα του τραγικού φιλοσόφου ότι: «ο Θεός είναι νεκρός! Τον σκοτώσαμε… Εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες του… ο Θεός θα μείνη νεκρός! Τι άλλο είναι οι εκκλησίες παρά οι τάφοι και τα μνήματα του Θεού;» Και επίσης, λίγες δεκαετίες αργότερα, από το στόμα ενός νεώτερου ομολόγου του, ότι: «Ο Θεός απέθανε! Σας αναγγέλλω, κύριοι, τον θάνατον του Θεού!»Οι διακηρύξεις αυτές των αθέων φιλοσόφων τάραξαν τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Επηκολούθησε πολλή σύγχυση στο χώρο του πνεύματος και της λογοτεχνίας, της τέχνης και της ίδιας κάποτε της Θεολογίας, όπου, στη Δύση κυρίως, άρχισε να γίνεται λόγος ακόμη και για «Θεολογία του θανάτου του Θεού». Η Εκκλησία βεβαίως δεν είχε ποτέ και δεν έχει καμμιά αμφιβολία ότι ο Θεός πέθανε. Αυτό έγινε το 33 μ.Χ. στο λόφο του Γολγοθά της Ιερουσαλήμ, επί Ποντίου Πιλάτου του Ρωμαίου Ηγεμόνα της Ιουδαίας. Αφού έπαθε ανήκουστα Πάθη, σταυρώθηκε σαν κακούργος και, περί ενάτην της Παρασκευής, είπε «Τετέλεσται!» και παρέδωκε το πνεύμα! Αυτό είναι μία αναντίρρητη ιστορική πραγματικότητα….. Μέχρι εδώ συμφωνούμε με τους φιλοσόφους. Θα δεχθούμε ακόμη και το ότι οι εκκλησίες, οι ναοί, είναι «οι τάφοι», «τα μνήματα» του Θεού! Όμως!… Εμείς γνωρίζομε, ζούμε και προσκυνούμε τόν θανόντα Θεό, ως «νεκρόν ζωαρχικότατον»!Λίγο μετά τη φοβερή Παρασκευή, στη χαραυγή της «Μιάς των Σαββάτων», της Κυριακής, συνέβει αυτό, για το οποίο έγινε όλη «η δια σαρκός και πάθους και Σταυρού και καθόδου» στον άδη οικονομία του Θεού: Η Ανάσταση!… Και η Ανάσταση, είναι μία εξ ίσου αναντίρρητη ιστορική πραγματικότητα!.. Και η πραγματικότητα αυτή έχει άμεσες και σωτήριες επιπτώσεις σε όλους μας….. Ναι, οι ναοί είναι οι «τάφοι» του Θεού! Αλλά άδειοι Τάφοι , ολοφώτεινοι, γεμάτοι από «οσμήν ζωής», από ανοιξιάτικο πασχαλινό μύρο, ωραίοι, αγαπητοί, καταστόλιστοι με μυρσίνες δοξαστικές και με άνθη χειροπιαστής ελπίδας, τάφοι ζωοδόχοι και ζωοπάροχοι! Ο θάνατος του Θεού ανέστρεψε τις δυνάμεις του άδη, ο θάνατος ευτελίστηκε πλέον σε απλό επεισόδιο που εισάγει τον άνθρωπο από το βίο στη Ζωή. Οι εκκλησίες, οι «τάφοι» του Θεού, είναι οι ανοιχτές πύλες της αγάπης του Θεού, οι ορθάνοιχτες είσοδοι του Νυμφώνος του Υιού Του, που «ως Νυμφίος προήλθεν εκ του Μνήματος» και οι πιστοί μπαίνοντας, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν· και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον Ευλογητόν των πατέρων, Θεόν και υπερένδοξον»!Ευτυχώς, λοιπόν, που πέθανε ο Θεός, και ο θάνατός Του έγινε ζωή και ανάσταση δική μας! Ευτυχώς που υπάρχουν τόσα «μνήματά» Του στον κόσμο, τόσοι άγιοι ναοί, όπου μπορεί να μπει ελεύθερα ο πονεμένος, ο κουρασμένος και απαρηγόρητος άνθρωπος, να αφήσει το φορτίο του πόνου του, της αγωνίας του, του φόβου και της ανασφάλειάς του, να «ξεφορτωθεί» τον θάνατό του!……

Δείτε ολόκληρο το πασχαλινό μήνυμα:

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη για το Άγιο Πάσχα (2009)