Το Τροπάριο της Κασσιανής
Συγγραφέας: kantonopou στις 5 Απριλίου, 2009
Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Το τελευταίο τροπάριο στην ακολουθία είναι αυτό της ευσεβούς και λογίας ποιητρίας του Βυζαντίου, Κασσιανής.
| Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, |
|
| σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα |
|
| και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου |
|
| κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη |
|
| και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. |
|
| Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, |
|
| εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. |
|
| Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου, |
|
| εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης. |
|
| Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, |
|
| και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· |
|
| αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, |
|
| τ’ άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. |
|
| Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, |
|
| ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; |
|
| Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος |
|
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.