Ενας αετός είδε κάποτε ένα πτώμα να επιπλέει στον μεγάλο ποταμό της Αμερικής, στόν Νιαγάρα. Με μια κάθετη βουτιά στον αέρα κάθισε επάνω στο πτώμα κι άρχισε να τρώει. Το ποτάμι έτρεχε ασταμάτητα μαζί με τον αετό και το πτώμα.
Ήταν χειμώνας και κομμάτια πάγου έπλεαν στό ποτάμι. Το πτώμα πλησίαζε στους μεγάλους καταρράκτες, όπου τα νερά του ποταμού πέφτουν απότομα και ασυγκράτητα με ορμή στο χάος.
Ο αετός σκεπτότανε ότι, έχει ακόμη καιρό. Όταν πλησιάσω τον καταρράκτη θα ανοίξω τις μεγάλες φτερούγες μου και θα βρεθώ σε λίγα δευτερόλεπτα στους αιθέρες. Ας απολαύσω ακόμα το θήραμα μου.
–Έχεις καιρό, βασιλιά των πουλιών; Έχω. Είμαι βέβαιος γι? αυτό. Μ? ένα τράνταγμα των φτερών μου, μπροστά στο χείλος του καταρράκτη υψώνομαι στον ουρανό..
Η ώρα όμως πλησίαζε…
Λίγα μέτρα μας χωρίζουν από το φοβερό καταρράκτη. Η βουή του νερού του ποταμού που πέφτει στο χάος είναι τρομακτική. Ο αετός χτυπάει τις φτερούγες του για απογείωση. Αδύνατο. Δεν μπορεί να υψωθεί. Ξαναχτυπάει με μεγαλύτερη δύναμη.
Μάταιος κόπος. Βρίσκεται μπροστά στο χείλος της αβύσσου, πάνω στό πτώμα. Ξαναχτυπάει τα φτερά του. Δεν μπορεί να υψωθεί. Αγωνιά. Αγωνίζεται. Τίποτα.
Τελικά συμπαρασύρεται μαζί με το πτώμα, στόν φοβερό καταρράκτη και χάνεται για πάντα…
Τι είχε συμβεί;
Απλούστατα. Αμέλησε ο αετός να λάβει έγκαιρα τα μέτρα του. Συλλογιζότανε ότι έχει καιρό. Αλλά λόγω του ψύχους τα πόδια του, χωρίς να το καταλαβαίνει, μαζί με το πτώμα και το νερό έγιναν ένα. Σώμα καί πάγος μαζί !
Δέν μπόρεσε νά τά ξεκολλήσει. Είπε, ” έχω καιρό. ” . Αλλά, νά, που δεν είχε καιρό. Αμέλησε, με τραγικό αποτέλεσμα….
Πηγή:www.kivotoshelp.gr
Υποβλήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου, 2009 στις 6:25 μμ και βρίσκεται κάτω από ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ.
.
Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια για το άρθρο χρησιμοποιώντας RSS 2.0 τροφοδότης (feed).
Μπορείς να πας στο τέλος και να αφήσεις σχόλιο. Το Pinging προσωρινά δεν επιτρέπεται.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.