kantonopou’s blog

ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ του κάποτε ερώτησαν ένα μεγάλο Γέροντα πώς είχε κατορθώσει να μη χάση ποτέ την υπομονή του, ούτε στους πιο δυνατούς πειρασμούς.

– Κάθε ημέρα που περνά, τέκνα μου, αποκρίθηκε εκείνος, περιμένω με βεβαιότητα το θάνατο.

***

ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΓΕΡΟΣ Ερημίτης δοκιμαζότανε συχνά από βασανιστικές αρρώστιες. Κάποτε όμως πέρασε ένας χρόνος ολόκληρος, χωρίς ούτε μια μέρα ν? αρρωστήσει . Άρχισε τότε να θλίβεται ο Γέροντας και να λέει με δάκρυα στον Κύριο:

– Γιατί μ? εγκατέλειψες, Θεέ μου, κι έπαυσες να μ? επισκέπτεσαι πια τον αμαρτωλό με την αρρώστια;

***

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ δίδει την ίδια αξία στον καλό ησυχαστή, στον υπομονετικό ασθενή και σ? εκείνον που υπηρετεί τον αδελφό του με άδολη καρδιά.

   ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β?.