kantonopou’s blog

Συμβούλευε όλους τους ανθρώπους και ειδικά όσους νέους ήθελαν να αφιερωθούν στο Θεό, νάχουν για πρότυπο τους τους μοναχούς του Αγίου Όρους κι εκεί νάναι στραμμένος ο νους τους, ως το ιδεώδες μονοπάτι που οδηγεί στην αγιωσύνη. Αν ο νέος, ο οποίος δεν είναι μοναχός, δεν βλέπη στο μοναχισμό το σωστό πρότυπο του Αγίου, κινδυνεύει να περιπέση στην αίρεσι και στην πλάνη. Σημείο πλάνης, έλεγε, είναι να αισθάνεται ανώτερος των ασκητών, επειδή έδωσε ελεημοσύνη ή κήρυξε το ευαγγέλιο, το οποίο ο ίδιος δεν το τηρεί.

 Έλεγε ο γέρων Πορφύριος ότι ο σωστός χριστιανός, όταν ακούση ότι κάποιος χαίρεται, προσπαθεί και χαίρεται μαζί του κι όταν ακούση ότι κάποιος λυπάται κι αυτός λυπάται και προσεύχεται γι’ αυτόν και προπαντός προσέχει πολύ μήπως από την κακή του στάση απέναντι του προβλήματος του συνανθρώπου του προσελκύση επάνω του τον πειρασμό και πειρασθή κι αυτός, για να μάθη από τη σκληρή πείρα των πραγμάτων ότι οφείλει να είναι συμπαθής προς τους πειραζομένους και πάσχοντας. Κι επ’ αυτού έλεγε “ότι στο χωριό του υπήρχε μια γυναίκα που είχε ένα εμπορικό κατάστημα. Η γυναίκα αυτή άκουσε ότι μια νέα του χωριού αποπλανήθηκε από ένα παντρεμένο κι έμεινε έγκυος. Ήτο τέτοιος ο ζήλος της εμπόρισσας εκείνης, που άρχισε να το συζητή με τις άλλες γυναίκες και να λέη ότι, αν η νέα αυτή ήτανε κόρη της, έτσι, έτσι, έλεγε, θα τη σούβλιζε όπως σούβλισαν οι Τούρκοι το Διάκο. Δεν πέρασε πολύς καιρός και έπεσε της εμπόρισσας πολλή δουλειά κι αναγκάσθηκε να πάρη κάποιο για να τη βοηθάη στο έργο της και τελικά έμεινε η γυναίκα έγκυος από αυτόν κι έμαθε, δια της σκληρής πείρας, ότι είμεθα όλοι άνθρωποι, ομοιοπαθείς με σάρκα και πρέπει να είμαστε ο ένας συμπαθής προς τον άλλο κι ανάλογα, αν ο άλλος λυπάται, να λυπώμαστε κι εμείς κι αν χαίρεται, να χαιρώμαστε μαζί του.