kantonopou’s blog

Έλεγε ο πατήρ Πορφύριος ότι οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ τη γλώσσα τους. Πρέπει να ευλογούν κι όχι να καταριώνται τα παιδιά τους, γιατί, έλεγε, και ενώ ομιλούσε, σήκωνε ελαφρά τα χέρια κι άνοιγε τα δάκτυλα, η καρδιά μας είναι ένας πομπός που εκπέμπει και τα δάκτυλα είναι οι κεραίες. Από κάθε άνθρωπο εκπέμπονται ευλογίες ή κατάρες, ευλογία ή δυστυχία, καλό ή κακό. Και διηγείτο ένα περιστατικό που γνώριζε ο ίδιος. Το παιδί, μας έλεγε, έφυγε από το σπίτι του και πήγε στο παιχνίδι, ενώ η μητέρα του το ήθελε να πάη με το γαϊδούρι στο χωράφι. Τελικά το παιδί ήλθε στο σπίτι και η μητέρα του γεμάτη θυμό, το καταράστηκε με μια απαίσια κατάρα, με ξυλοκρέβατα, που ξεστομίζουν αμόρφωτες, κακόγνωμες κι άξεστες γυναίκες, που ζουν μακρυά από την εκκλησία. Το παιδί πήρε το γαϊδούρι, κτύπησε σε μία πέτρα και το βρήκαν περαστικοί και το έφεραν σε ξυλοκρέβατο νεκρό, όπως το καταράστηκε. Τραβούσε τα μαλλιά της, αλλά το κακό είχε γίνει. Γι’α υτό και το Ευαγγέλιο συμβουλεύει να ευλογούμε και να μη καταριώμαστε, γιατί η ευλογία φέρνει το καλό και η κατάρα φέρνει το κακό, τη συμφορά, τη δυστυχία.

 Όποιοι ήθελαν να αφιερωθούν στο Θεό και τον ρωτούσαν τί πρέπει να κάνουν, για να αγαπήσουν τον Κύριο, τους έφερνε το παράδειγμα τί κάνουν οι νέοι άνθρωποι, που, για να παντρευτούν, ερωτεύονται ένα πρόσωπο. Αν θέλη ένας να ερωτευθή κάποια νέα, όσο καταπιάνεται με αυτή, τόσο του κολλάει στο νου και δεν μπορεί να την βγάλη. Παρομοίως οι άνθρωποι του Θεού πρέπει να καταπιανώμαστε με το Θεό και τα θεία κι εκεί πρέπει νάναι ο νους μας κι οι σκέψεις μας κι η μελέτη μας και να μη μένη περιθώριο για να εισέλθη τίποτε άλλο.