Έλεγε πάλιν ο γέρων ότι πάνω στη γη ο άνθρωπος πρέπει να γίνη άγιος κι αυτό πρέπει νάναι η επιδίωξη κάθε ανθρώπου. Κι επειδή πολλοί είναι, που φλέγονται από την επιθυμία αυτή, αλλά παρά τις προσπάθειες τους, οι ταραχές κι οι πειρασμοί του κόσμου δεν τους αφήνουν να επιτύχουν την επιθυμητή αγιότητα, πρέπει ο άνθρωπος, που έχει τις προϋποθέσεις, να ακολουθήση την φωτεινή εκείνη οδό της αποτάξεως του κόσμου και όσων ανήκουν στον κόσμο. Έτσι μέσα στις αγρυπνίες και τις μεγάλες ακολουθίες και ζώντες σαν άγγελοι με σάρκα, ανεπαισθήτως, μετατρέπονται σε αγίους.
Όταν ο γέρων Πορφύριος ήταν νεώτερος και υγιής, εξομολογούσε πολλούς πιστούς και, σαν ευσπλαχνικός πατέρας, ό,τι κι αν του λέγανε, τους τα συγχωρούσε όλα. Μόνο που τους έκανε στο τέλος μία ερώτησι. Έχεις κακία με κανένα; Κι άν ένας του έλεγε ότι δεν κρατεί κακία με κανένα, τον αγαπούσε πολύ, άν όμως του έλεγε ότι έχει έχθρα με τον αδελφό του ή τη νύφη του ή με κάποιο άλλο πρόσωπο, άρχιζε να του αναπτύσση το μυστήριο της συγχωρητικότητας και του ελέους προς τον συνάνθρωπο μας, γιατί το πταίσμα του πλησίον μας, όσο μεγάλο κι άν φαίνεται, στην πραγματικότητα, μπροστά στα πταίσματα μας προς το Θεό είναι ελάχιστο κι όμως αυτή τη μεγαλοψυχία μας θα εκμεταλλευθή ο Θεός για να μας συγχωρήση αμαρτίες, για τις οποίες δεν υπάρχει αριθμός. Μάλιστα θάτανε φρικτό και βλακώδες να χαθή ένας άνθρωπος στην αιώνια κόλασι, επειδή δεν θέλει να αποβάλη την κακία και την έχθρα προς τον ομοιοπαθή συνάνθρωπο του.
Υποβλήθηκε στις 5 Ιανουαρίου, 2009 στις 5:07 μμ και βρίσκεται κάτω από ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ.
.
Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια για το άρθρο χρησιμοποιώντας RSS 2.0 τροφοδότης (feed).
Μπορείς να πας στο τέλος και να αφήσεις σχόλιο. Το Pinging προσωρινά δεν επιτρέπεται.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.