ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ : Περί της οργης
Συγγραφέας: kantonopou στις 31 Δεκεμβρίου, 2008
Τέταρτος αγώνας ειναι εμπρός μας εναντίον του πνεύματος της οργης· καί ειναι ανάγκη, μέ τή βοήθεια του Θεου, τό θανατηφόρο δηλητήριο της οργης νά τό κόψομε από τό βάθος της καρδιας μας. Γιατί οσο τό πονηρό τουτο πνευμα κάθεται στήν καρδιά μας και τυφλώνει μέ τίς σκοτεινές αναταραχές τά μάτια της καρδιας μας, ουτε τό συμφέρον της ψυχης μας μπορουμε νά διακρίνομε, ουτε νά φτάσομε ποτέ τήν πνευματική γνώση, ο}υτε τήν τελειότητα αγαθης σκέψεως νά πάρομε στήν κατοχή μας, ουτε νά γίνομε μέτοχοι της αληθινης πνευματικης ζωης, ουτε τό θειο καί αληθινό φως μπορει νά δεχτει ο νους μας· γιατί λέει η Γραφή: «Ταράχθηκαν τά μάτια μου από τό θυμό». Ουτε θά γίνομε μέτοχοι της θείας σοφίας, καί αν ακόμη οι αλλοι μας νομίζουν γιά πολύ σοφούς, γιατί ειναι γραμμένο: «Στόν κόρφο των ανοήτων αναπαύεται ο θυμός».
Αλλά ουτε καί τίς σωτήριες σκέψεις της διακρίσως μπορουμε νά αποκτήσομε καί αν ακόμη οι ανθρωποι μας νομίζουν γιά φρόνιμους, γιατί ειναι γραμμένο: « Η οργή καταστρέφει καί τούς φρόνιμους». Αλλά ουτε θά μπορέσομε νά αποδώσομε τό δίκαιο μέ προσεκτική καί νηφάλια καρδιά, καθώς ειναι γραμμένο: « Ο θυμός του ανθρώπου δέν πραγματοποιει τή δικαιοσύνη του Θεου» · ουτε τήν κοσμιότητα καί σεμνότητα πού ολοι οι ανθρωποι τήν επαινουν μπορουμε νά αποκτήσομε, γιατί ειναι γραμμένο: « Ανθρωπος πού θυμώνει δέν ειναι κόσμιος». Οποιος λοιπόν θέλει νά φτάσει τήν τελειότητα καί επιθυμει να αγωνιστει νόμιμα τόν πνευματικό αγώνα, ας ειναι ξένος από τό ελάττωμα της οργης καί του θυμου, καί ας ακούει τί παραγγέλλει τό σκευος της εκλογης, ο Απ. Παυλος: «Κάθε εχθρα καί οργή καί θυμός καί κραυγή καί βλασφημία, ας φύγει από σας μαζί μέ κάθε κακία».
Λέγοντας τή λέξη «κάθε», δέ μας αφησε καμία πρόφαση θυμου ουτε σάν αναγκαία, ουτε σάν ευλογη. Εκεινος λοιπόν πού θέλει νά διορθώσει τόν αδελφό του οταν αμαρτάνει η νά του βάλει επιτίμιο, ας φροντίζει νά παραμένει ατάραχος, μήπως θέλοντας νά θεραπεύσει αλλον, αρρωστήσει ο ιδιος καί ακούσει τά ευαγγελικά λόγια: «Γιατρέ, θεράπευσε πρωτα τόν εαυτό σου».
Καί πάλι: «Γιατί βλέπεις τό αχυρο στό μάτι του αδελφου σου καί δέν παρατηρεις τό δοκάρι μέσα στό δικό σου μάτι;». Γιατί αν από οποιαδήποτε αιτία η κίνηση της οργης θερμανθει πολύ, τυφλώνει τά μάτια της ψυχης καί δέν τήν αφήνει νά δει τόν ηλιο της δικαιοσύνης. Οπως εκεινος πού βάζει πάνω στά μάτια του χρυσά καλύμματα η μολύβδινα, εμποδίζει εξίσου τήν οραση καί καμιά διαφορά δέν προκαλει στήν τύφλωση η αξία του χρυσου, ετσι από οποιαδήποτε αιτία, ευλογη δηθεν η παράλογη, καί αν ανάψει η οργή, σκοτίζεται η πνευματική οραση.
Κι αυτό θέλει νά πει καί η συνέχεια: «Γιά οσα λέτε μέσα στίς καρδιές σας, πάνω στό κρεβάτι σας νά κατανύγεστε», δηλαδή οταν ερθουν στήν καρδιά σας οι πονηροί λογισμοί, αφου τούς διώξετε μέ τήν οργή, τότε ευρισκόμενοι στήν ησυχία της ψυχης σάν σέ κάποιο κρεβάτι, μετανοειτε μέ κατάνυξη.
Συμφωνει σ΄ αυτό καί ο μακάριος Παυλος, πού ανέφερε αυτόν τό στίχο καί πρόσθεσε: « Ο ηλιος νά μή βασιλεύει αφήνοντάς σας θυμωμένους, ουτε νά δίνετε τόπο στό διάβολο», δηλ. μή διαθέτετε ετσι τόν Κύριο Ιησου, τόν Ηλιο της δικαιοσύνης, παροργίζοντάς Τον μέ τή συγκατάθεσή σας στούς κακούς λογισμούς, ωστε νά δύει στίς καρδιές σας καί νά φεύγει, γιά νά μή βρίσκει τόπο ο διάβολος μέ τήν αναχώρηση του Χριστου.
Γι΄ αυτόν τόν ηλιο λέει καί ο Θεός διά μέσου του προφήτη: «Θ΄ ανατείλει ο ηλιος της δικαιοσύνης καί τά φτερά του θά φέρουν τή θεραπεία». Αν πάλι εννοήσομε τό ρητό κατά γράμμα, ουτε μέχρι τή δύση του ηλίου δέν μας επιτρέπεται νά διατηρουμε τήν οργή.
Γι΄ αυτό καί ο Κύριος στά Ευαγγέλια παραγγέλλει νά αφήνομε τό δωρο μας στό θυσιαστήριο καί νά μονιάζομε πρωτα μέ τόν αδελφό μας, γιατί δέν ειναι δυνατό νά γίνει ευπρόσδεκτο, αν διατηρουμε μέσα μας θυμό καί μνησικακία. Αλλά καί ο Απόστολος τό ιδιο μας διδάσκει, λέγοντας: «Νά προσεύχεστε αδιάλειπτα», καί «σέ κάθε τόπο νά υψώνετε σέ προσευχή οσια χέρια, χωρίς οργή καί λογισμούς απιστίας».
Δέν μένει λοιπόν, παρά η νά μήν προσευχόμαστε ποτέ, οπότε ειμαστε υπεύθυνοι στήν αποστολική παραγγελία, η νά φροντίζομε νά τηρουμε τή διαταγή καί νά προσευχόμαστε χωρίς οργή καί μνησικακία. Καί επειδή πολλές φορές αν λυπηθουν η ταραχθουν οι αδελφοί, αδιαφορουμε λέγοντας οτι δέν λυπήθηκαν εξαιτίας μας, ο Γιατρός των ψυχων θέλοντας νά ξεριζώσει τίς προφάσεις, παραγγέλλει νά αφήσομε τό δωρο καί νά συνδιαλλαγουμε οχι μόνο αν ειμαστε εμεις λυπημένοι κατά του αδελφου μας, αλλά καί αν αυτός ειναι λυπημένος εναντίον μας δίκαια η αδικα, νά τόν θεραπεύομε δίνοντας εξηγήσεις, καί τότε νά προσφέρομε τό δωρο μας.
Αλλά γιατί νά διατρίβομε πολύ στά ευαγγελικά παραγγέλματα αφου καί από τόν παλαιό νόμο μπορουμε νά μάθομε, ο οποιος αν καί θεωρειται πιό συγκαταβατικός, λέει: «Μή νιώσεις μέσα σου μίσος γιά τόν αδελφό σου», καί αλλου λέει: « Ο δρόμος του μνησίκακου οδηγει στό θάνατο». Καί εδω οχι μόνον τήν ενεργητική μνησικακία τιμωρει, αλλά καί τήν κατά διάνοια.
Γιατί περισσότερο εξαγριώνονται τά πάθη οταν στερουνται τή δοκιμασία πού προέρχεται από τούς ανθρώπους. Καί αυτήν ακόμη τή σκιά της υπομονης καί μακροθυμίας, τήν οποία φαινομενικά νομίζομε, οταν ημαστε μαζί μέ τούς αδελφούς, οτι ειχαμε, τή χάνομε από τήν αμέλεια της εκγυμνάσεως καί της απομονώσεως.
Οπως τά φαρμακερά φίδια στήν ερημιά πού ησυχάζουν στή φωλιά τους, τότε δείχνουν τή μανία τους, οταν τά πλησιάσει κανείς, ετσι καί οι εμπαθεις ανθρωποι πού ησυχάζουν οχι λόγω της αρετης, αλλά αναγκαστικά εξαιτίας της ερημιας, τότε χύνουν τό δηλητήριό τους, οταν αρπάξουν κάποιον πού τούς πλησιάζει καί τούς ερεθίζει.
Καί γι΄ αυτό πρέπει εκεινοι πού επιζητουν τήν τελειότητα της πραότητας, νά φροντίζουν οσο μπορουν περισσότερο, οχι μόνο εναντίον των ανθρώπων νά μήν οργίζονται, αλλά ουτε καί εναντίον των ζώων, ουτε κατά των αψύχων. Γιατί θυμουμαι, οταν ημουν στήν ερημο θύμωσα εναντίον καλαμιου πού δέν μου αρεσε τό πάχος η η λεπτότητά του.
Επίσης θύμωσα καί εναντίον ξύλου πού δέν μπόρεσα νά τό κόψω αμέσως. Επίσης καί εναντίον πέτρας από εκεινες πού βγάζουν φωτιά, οταν προσπάθησα νά βγάλω φωτιά καί δέν εβγαλε γρήγορα. Ετσι ειχε δυναμώσει η οργή, ωστε νά στρέφεται καί κατά των αναισθήτων πραγμάτων.
Αυτός ο Ιδιος ο Κύριος διδάσκει νά αποβάλομε κάθε οργή καί λέει στά Ευαγγέλια: « Οποιος οργίζεται κατά του αδελφου του, θά ειναι ενοχος στό δικαστήριο». Τά ακριβή αντίγραφα (του Ευαγγελίου) ετσι περιέχουν αυτό τό χωρίο.
Γιατί η λέξη «εικη» δηλ. χωρίς λόγο, ειναι μεταγενέστερη προσθήκη· κι αυτό ειναι φανερό καί από τό πνευμα της Γραφης. Επειδή τό θέλημα του Κυρίου ειναι νά κόβομε μέ κάθε τρόπο τή ρίζα καί τό σπινθήρα της οργης καί νά μήν κραταμε καμιά πρόφαση οργης· μήπως θυμώνοντας στήν αρχή ευλογα τάχα, υστερα πέσομε στή μανία του παράλογου θυμου.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.