* Παναγιότατε πιστεύετε ότι τα Χριστούγεννα, αλλά και κάθε μεγάλη γιορτή προσεγγίζεται από το σύγχρονο άνθρωπο επιφανειακά, εξωτερικά, καταναλωτικά, αλλοτριωτικά; Το βάρος δίδεται στο συναισθηματικό διάκοσμο και στο υλιστικό περιτύλιγμα της γιορτής και αγνοείται το πνευματικό και υπαρξιακό της μήνυμα; Αν ναι πού οφείλεται αυτή η κατάσταση;
-Δυστυχώς ναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα και είναι καρπός της εκκοσμικεύσεως η οποία δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο κανέναν λαό και καμία τάξη.
* Αλήθεια ποιο είναι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων; Τι αποτελούν τα Χριστούγεννα;
-Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει ότι ο Υιός του Θεού «μεταλαμβάνει του χείρονος, της ημετέρας φύσεως, ίνα δι? εαυτού και εν εαυτώ ανακαινίση μεν το κατ? εικόνα και καθ? ομοίωσιν, διδάξη δε ημάς την ενάρετον πολιτείαν, ταύτην δι? εαυτού ποιήσας ημίν ευεπίβατον, και τη της ζωής κοινωνία ελευθερώση της φθοράς, απαρχή γενόμενος της ημών αναστάσεως, και το συντριβέν και αχρειωθέν σκεύος ανακαινίση, ίνα της τυραννίδος του διαβόλου λυτρώσηται, προς θεογνωσίαν ημάς καλέσαι» (Έκθ. Όρθ. Πίστεως 4,4 PG 94, 1108C). Όχι μόνον δε εις θεογνωσίαν, αλλά και εις υιοθεσίαν. Όπως σημειώνει ο Απ. Παύλος, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4). Συνεπώς, τα Χριστούγεννα είναι η απαρχή της αναγεννήσεως, της υιοθεσίας και της θεώσεώς μας. Το ξεκίνημα της επιστροφής μας από το παρά φύσιν εις το κατά φύσιν, για να καταλήξωμε κατά χάριν εις το υπέρ φύσιν της θεώσεως. Για να μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι εορτάζομεν Χριστούγεννα, πρέπει να οικειωθούμε την προσφερόμενην Χάριν δια μετάνοιας και συνεπούς εκκλησιαστικής ζωής. Διαφορετικά, τα Χριστούγεννα, όσο κι αν στολιζόμαστε, όσο κι αν τρυφούμε θα είναι μια ξένη υπόθεση για μας.
* Το κακό, η αμαρτία ως αιτία κάθε αρνητικής συμπεριφοράς μας έναντι του εαυτού μας και των άλλων δεν είναι αιώνια και δεν έχει οντολογική άξια. Αυτό μας το δίδαξε ο Χριστός με την ενσάρκωσή του, το πάθος και την Ανάστασή του «θανάτω θάνατον πατήσας». Πώς ερμηνεύονται οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση των αδυνάμων, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κοινωνική ανισότητα από την Ορθοδοξία; Τι έχετε να πείτε;
– «Οντολογικώς η αμαρτία είναι «μη όν». Το σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός. Αντικειμενικώς βεβαίως το φως υπάρχει. Εμείς βιώνομεν το σκοτάδι όταν κλείνωμεν τα μάτια μας στο φως. Αγαθόν είναι ο Θεός. Ο Ων. Αυτός που έχει εξ εαυτού και απολύτως το είναι, την ύπαρξιν. Όταν ο άνθρωπος καταχρώμενος της ελευθερίας του κλείνει τα μάτια του μπροστά στην πραγματικότητα του Θεού, βιώνει την απουσίαν του Θεού, με όλες τις τραγικές και καταστρεπτικές συνέπειες. Ευτυχώς όμως ο Θεός είναι πάντα εδώ και το φως Του είναι διαθέσιμον σε όλους. Η αγάπη Του είναι εδώ, θεραπευτική, ιαματική, παρηγορητική, αναγεννητική και έτοιμη να αποκαταστήση τα δικά μας συντρίμμια. Βλέπει, παρακολουθεί, ανέχεται. Η Εκκλησία μάς λέγει: Δόξα τω ανεχομένω Θεώ! και προσεύχεται: Ελθέτω η Βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Και ταυτόχρονα αγωνίζεται ν? ανοίγη οδόν επιστροφής για όλους.* Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι; Ποια η άποψή σας;
– «Εάν δεν μπορούσαμε θα έπρεπε να κλείσωμεν τις εκκλησίες, να σταματήσωμεν την θεία διδασκαλίαν, να αφεθώμεν έκδοτοι στις ορέξεις του θελήματος της σαρκός και του κόσμιου. Ευτυχώς μπορούμε, και αυτό βεβαιώνει η παρουσία των Αγίων, που υπάρχουν σ? όλες τις εποχές, και στην δική μας βεβαίως. Η Εκκλησία όχι μόνο βελτιώνει τους ανθρώπους, όχι μόνο τους εξάγει από την «δαιμονιώδη» και «κτηνώδη» κατάστασιν, αλλά τους δίδει τα μέσα να γίνουν θεοειδείς.* Ποιες συμβουλές θα δίνατε στους σημερινούς Χριστιανούς για τη γιορτή των Χριστουγέννων; Πώς θα πρέπει να προσεγγίσουν και να γιορτάσουν αύτη τη γιορτή;
-Σεμνά και ταπεινά. Όπως σεμνά και ταπεινά ήλθε στον κόσμο μας ο Πλούσιος εν ελέει Κύριος. Και εκκλησιαστικά. Με μετοχή στη λειτουργικήν πράξιν της Εκκλησίας, βίωσιν εν τοις μυστηρίοις του μεγάλου και μοναδικού γεγονότος της Θείας Ενσαρκώσεως. Και κοινωνικά. Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε πολλοί συνάνθρωποι περιμένουν έμπρακτη έκφρασιν της αγάπης μας.
* Πρέπει αυτές τις μέρες σύνθημά μας να είναι το «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε»;
-Και τώρα και πάντοτε.
* Και μία τελευταία ερώτηση… Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανταποκρίνεται σήμερα στο ρόλο της και τους στόχους της; Είναι κοντά σε αυτούς που πονούν, διψούν και η κοινωνία τους έχει ξεχάσει;
-Σε γενικές γραμμές γίνεται καλή προσπάθεια. Οι ανάγκες βεβαίως πολλαπλασιάζονται καθημερινώς με γεωμετρική πρόοδο. Κατά δύναμιν αγωνιζόμεθα να ανταποκριθούμε. Θα είναι όμως ουτοπία να πιστέψουμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε πλήρως και σε όλες. Τουλάχιστον ουδέποτε εφησυχάζομεν. Ζούμε πάντα στον κόσμο της πτώσεως. Όμως έχει ο Θεός! Πηγή :http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=5116&pid=5
Υποβλήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:41 μμ και βρίσκεται κάτω από ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ.
.
Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια για το άρθρο χρησιμοποιώντας RSS 2.0 τροφοδότης (feed).
Μπορείς να πας στο τέλος και να αφήσεις σχόλιο. Το Pinging προσωρινά δεν επιτρέπεται.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.