kantonopou’s blog

Στις αρχές του εικοστού αιώνα, ένας λογοτέχνης, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου με μια παρέα φίλων του επισκέ­φθηκαν το ‘Άγιον Όρος. Σε ένα βιβλιαράκι-οδοιπορικό πού εκδόθηκε μετά το ταξίδι, κατέγραψε τις εντυπώσεις του. Λόγω της κακοκαιρίας έμειναν δύο-τρεις ημέρες περισσότερο από το προ­γραμματισμένο! Και, τι έκαμαν, όταν έμαθαν για τον προσωρινό αποκλεισμό τους στην μονή Διονυσίου:*    *    *-Αρχίσαμε να βηματίζουμε στο χα­γιάτι- σαν τα κλεισμένα θηρία. Μια πα­ρηγοριά μόνο έφεγγε στην απελπισίαν αύτη. Η ελπίδα, πώς κάποτε θα φύγωμε. Μα θα φύγωμε; Ή καταχνιά πού όλο κατέβαινε, ο αέρας πού τάραξε τη χού­νη, μας έλεγε πώς η στιγμή αυτή αργεί. Η σιωπή ήταν απόλυτη…Μια στιγμή ήρθε σ’ έναν από μας η ιδέα να κατεβούμε στην αυλή: «Μακρυά! Φώναξε ένας άλλος. Θα ξαναδούμε τη Δευτέρα Παρουσία!» Κι αλήθεια. Η αυλή δεν είναι παρά στενός ανοιχτός χώρος. Και η μόνη μας αναψυχή εκεί θα ήταν, να περπατούμε στους νάρθηκες του ναού, να βλέπωμε ζωγραφισμένη τη φωτιά, το κατράμι να καταπίνει τους αμαρτωλούς, το ζύγισμα των ψυχών. Έτσι βρήκαμε και μείς τη δική μας ευτυχία: να δρασκελίζωμε διαρκώς ένα κλεισμένο χαγιάτι. Εδώ νιώσαμε, τι με­γάλη ευτυχία είναι τα βήματα…! Αν δεν υπήρχε το χαγιάτι, ώστε να γίνεται κι’ αυτό!…. Από τα ανοιχτά παράθυρα της εκκλησίας έρχονταν τα διαβάσματα κι’ οι ψαλμοί (Άγιον Όρος, έκδ. ΕΣΤΙΑ, Αθήνα, 1934).Χαμένος χρόνος, λοιπόν, η παραμο­νή στο Άγιον Όρος, για τον Παπαντωνίου και τους φίλους του!Πώς όμως, καταντάει τόσο ρηχός ο άνθρωπος;Εξαιτίας της απιστίας του! Γιατί μας ενοχλεί τόσο η εικόνα της Δευτέρας Πα­ρουσίας;Μα επειδή μας θυμίζει ότι ο Χριστός είναι ο Θεός.Γιατί δεν έκαναν τον κόπο να μπουν στην εκκλησία και να ακούσουν «διαβά­σματα και ψαλμούς», προσευχές στον Χριστό;Γιατί τους θύμιζαν ότι ο Χριστός είναι ο Θεός!Πολλούς αιώνες, πριν από την εποχή του Παπαντωνίου, ένα τρίχρονο κο­ριτσάκι οδηγήθηκε από τους γονείς του στο ναό του Θεού. Και έμεινε εκεί δώδε­κα χρόνια! Και μάλιστα μέρα-νύχτα! Μα, δεν έπληττε! Δεν βαριόταν!Όποιος καταλάβει, ότι ο Θεός και υπάρχει και ενεργεί, ανοίγει μαζί Του διάλογο (=προσευχή). Και ο Θεός τον παρηγορεί. Του χαρίζει απέραντη χαρά, πού δεν εξαρτάται από πράγματα επί­γεια. Αυτό συνέβη και στο κορίτσι αυτό· πού εισήλθε στον ναό από νήπιο. Το κο­ριτσάκι αυτό είναι η Μαρία, η Παναγία μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.Γι’ αυτό και το γεγονός των «Εισοδίων» της Παναγίας στο ναό, έγινε αφορμή χαράς, εορτής και πανηγύρεως για ολόκληρη την Εκκλησία.Για να μας θυμίζει, ότι πρέπει να γί­νει και μια δική μας «είσοδος» στην εκκλησία. Γιατί εκεί, στην Θεία Λει­τουργία, συναντάμε τον ζώντα Χριστό· και μιλάμε μαζί Του. 

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 304  Νοέμβριος 2008