kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Ο ΙΕΡΕΑΣ Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΓΚΑΝΤΑ «Ο Χριστός και το μολύβι διώχνουν τη… μαγεία»

Συγγραφέας: kantonopou στις 19 Νοεμβρίου, 2008

v.jpg 

Ουγκάντα, μια χώρα με παράδοση στην αθεΐα, στη μαγεία και στην πολυγαμία. Κατάσταση, που βολεύει και το επίσημο κράτος, γιατί οι υπήκοοί του δεν ξέρουν, δεν μορφώνονται, δεν διεκδικούν. Ο π. Ιωάννης, ορθόδοξος ιερέας, σπουδαγμένος στην Ελλάδα, με τη βαρύνουσα βοήθεια Λαρισαίων κυρίως και άλλων Ελλήνων, «πολεμάει». Το Σαββατοκύριακο, βρέθηκε πάλι στη Λάρισα, λειτούργησε στον ι.ν. Αγ. Νικολάου και προστέθηκαν άλλοι 25 Λαρισαίοι, που «υιοθέτησαν» παιδιά με 200 ευρώ το χρόνο??.. Κάθε χρόνο πάμε και καλύτερα. Έχουμε 850 παιδιά οικότροφους, που είναι ορφανά. Έχουμε κι άλλα που έρχονται από έξω, αλλά δεν μένουν στο συγκρότημα. Είναι σημαντικό να τελειώσει κανείς το γυμνάσιο (τετρατάξιο) στην Ουγκάντα. Μπορεί να βρει δουλειά. Αν τελειώσει Λύκειο είναι πολύ σπουδαίο. Στο πανεπιστήμιο φτάνουν λίγοι. Δουλειά μπορεί να βρει κάποιος τελειώνοντας και το δημοτικό. Πολλοί δεν τελειώνουν ούτε το δημοτικό. Βέβαια στο πανεπιστήμιο τα έξοδα είναι τεράστια. Χρειάζονται 1.500 ευρώ το μήνα για δίδακτρα.

Όμως, δόξα τω Θεώ, παιδιά που πέρασαν από το Οικοτροφείο- από το 2001 που ξεκίνησε- τελείωσαν, έφτασαν κάποια και στο πανεπιστήμιο και επέστρεψαν και μας βοηθούν, είναι καθηγητές.Οι άνθρωποι στην Ουγκάντα θέλουν την Ορθοδοξία, δέχονται το μήνυμα του Χριστού. Έχουμε όμως πολλά προβλήματα. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι βαφτίζονται χριστιανοί, αλλά δεν υπάρχει εκκλησία για να εκκλησιάζονται, να κάνουν τα μυστήρια κ.λπ. Πώς θα κρατηθούν στην ορθοδοξία; Χρειάζεται άμεσα λοιπόν να γίνει ένας ναός. Εκτός από τι σίτιση, χρειάζονται γιατροί, νοσοκόμες, πολλά παιδιά πεθαίνουν από ελονοσία. Για όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Πού να δώσουμε περισσότερο βάρος; Στην ενορία μας όταν ξεκινήσαμε πριν δώδεκα υπήρχαν 20 χριστιανοί, τώρα υπάρχουν 3.500. Το εκκλησάκι που έχουμε, πού να χωρέσει τα 850 παιδιά… πλέον θεωρούμε ότι αντί για σχολεία να δώσουμε βάρος στο κτίσιμο μιας εκκλησίας. Κι αυτό επειδή υπάρχει μεγάλο κενό μόρφωσης μεταξύ των παιδιών που έχουμε εμείς και των μεγαλυτέρων και παλαιοτέρων. Αυτό το κενό είναι σε βάρος των μεγάλων βεβαίως και μπορεί να το καλύψει το κτίσιμο ενός χριστιανικού ναού.Η κατάσταση στην Ουγκάντα μπορεί να αλλάξει με τρία πράγματα: Το Χριστό, το τετράδιο και το μολύβι. Δηλαδή, Χριστός και μόρφωση. Πρέπει να σπουδάσουν τα παιδιά, έτσι θα τα προστατέψουμε. Στην Ουγκάντα έχουμε δύο σοβαρά προβλήματα: Η πολυγαμία και η μαγεία. Με την πολυγαμία γεννιούνται παιδιά και όταν ο πατέρας αφήνει τη μάνα για κάποια άλλη, η καινούρια δεν θέλει τα παιδιά της προηγούμενης. Πολλά παιδιά μένουν στο δρόμο, μόνα, χωρίς προστασία.

Η ΜΑΓΕΙΑ

Η μαγεία, είναι επίσης σοβαρό θέμα. Ο κόσμος με το παραμικρό πάει στους μάγους. Αν αρρωστήσει κανείς για οτιδήποτε πηγαίνει στο… μάγο για να τον γιατρέψει! Ο μάγος του παίρνει φυσικά χρήματα, για να λύσει τα μάγια που του έκανε κάποιος άλλος. Αλλά τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα, όταν ο μάγος λέει ότι για να λυθούν τα μάγια χρειάζεται ανθρωποθυσία! Η θυσία γίνεται με παιδάκι. Χιλιάδες παιδιά εξαφανίζονται, συνήθως χωρίς κάποιους να τους προστατεύουν και βρίσκονται μετά, να βρεθούν, με κομμένες γλώσσες ή άλλα σημεία του σώματός τους! Αυτός είναι ο αγώνας μας, να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά, ειδικά όταν τα έχουμε βαφτίσει. Είναι δικά μας και δικά μου παιδιά, όταν με ρωτάνε πόσα παιδιά έχω δικά μου, λέω 602 παιδιά. Είναι όλα παιδιά μου, τα έχω βαφτίσει, είμαι ο πατέρας τους και έχω ευθύνη να τα προστατεύσω.Στη Λάρισα ειδικά υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Η προσπάθεια που άρχισε το 2000, από δω ξεκίνησε ουσιαστικά. Έγινε ολόκληρο κέντρο, ορφανοτροφείο, σχολείο, δόξα τω Θεώ. Υπάρχει επίσης και το άλλο στο Κατέντε, που έγινε με προσπάθεια όλων των Ελλήνων αστυνομικών, αλλά και αυτή από τη Λάρισα ξεκίνησε. Ο κόσμος περνάει πολύ δύσκολα. Βλέπω στην Ελλάδα την πρόοδο που γίνεται με το πέρασμα των χρόνων. Στη χώρα μου, αν πας στο χωριό μου, είναι ακριβώς το ίδιο, όπως ήταν πριν 35- 40 χρόνια. Στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα, τίποτε απολύτως, δεν άλλαξε. Τα παιδιά εκεί γεννιούνται, μεγαλώνουν, πεθαίνουν, όπως κι εγώ πριν 35 χρόνια. Ξέρω και η Ελλάδα πέρασε πολλά, αλλά όλα τώρα έχουν αλλάξει. Δόξα τω Θεώ, το έργο όλο είναι έργο του Χριστού, δεν ανήκει σε κανένα.     Πηγή :http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=4017&pid=7&CategoryID=7 

Αφήστε μια απάντηση