kantonopou’s blog

*********************************************************************   

Η αγιότητα είναι ένα από τα βασικά ιδιώματα τα οποία αποδίδει η Αγία Γραφή στο Θεό. Ο Θεός είναι άγιος και απαιτεί την αγιότητα από μας τα πλάσματά του. ?Άγιοι έσεσθε, ότι άγιος ειμί εγώ Kύριος ο Θεός υμών? (Λευιτ. 11, 44). Αυτή είναι η προτροπή Του. Στόχος και σκοπός όλων των χριστιανών είναι η αγιότητα, η κατάκτηση της Βασιλείας των Ουρανών, η επιστροφή του ?πεπτωκότος? ανθρώπου στον Παράδεισο. Γι? αυτό το λόγο αγωνιζόμαστε, παλεύουμε ?προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνεύματα της πονηρίας? (Εφ. 6, 12).

Ο χριστιανός καταβάλλει προσπάθειες στην παρούσα ζωή έτσι ώστε ν? αποφεύγει ?την παρά φύσιν κίνησιν της ψυχής? (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής), δηλαδή την αμαρτία, και να επιδιώκει να ζει ?κατά φύσιν?, να στρέφεται δηλαδή συνεχώς προς το Θεό.Κανένας δε γεννιέται άγιος? με το συνεχή αγώνα κατακτά κανείς την αγιότητα, βοηθούμενος από τα μέσα της Χάριτος, τα ζωογόνα Μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Η Χάρις του Θεού μάς ενισχύει, μας δυναμώνει, μας αγιάζει. Και η Χάρις του Θεού πλουσιοπάροχα ζει από την ημέρα της Πεντηκοστής στην Εκκλησία. Εκεί τη συναντώ και τη γεύομαι. Η Εκκλησία -και για να ακριβολογούμε η Ορθοδοξία-, διά του επισκόπου και των ιερέων Της, των διακόνων Της με σώζει. Είναι η Μητέρα που τρέφει τα παιδιά Της με το άχραντο Σώμα και Αίμα του Νυμφίου Της.

Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία και λύτρωση. Μέσα σ? Αυτήν ο αδύναμος άνθρωπος αναλαμβάνει δυνάμεις, συναντά τον Παντοδύναμο Θεό κι έτσι ρίχνεται στην πάλη κατά του δαίμονα για να εξέλθει νικητής.Η αγιότητα δεν είναι ουτοπία, κάτι το μη πραγματοποιήσιμο, το μη εφικτό.

Την αγιότητα την κατέκτησαν σοφοί ποιμένες και φιλάνθρωποι επίσκοποι, ηρωικοί νέοι και σεμνές παρθένες, όσιοι, ασκητές και ενάρετοι οικογενειάρχες, φλογεροί ιεραπόστολοι και εθνομάρτυρες, επώνυμοι και ανώνυμοι… Πολλοί ανώνυμοι και άσημοι!

Σαν το γερο-Ησαΐα τον Καυσοκαλυβίτη ή σαν τη γιαγιά Μαρία λ.χ., άγνωστες στους πολλούς, σύγχρονες ιερές μορφές που πρόσφατα μετόκοισαν στους ουρανούς.Ο σχεδόν αιωνόβιος γερο-Ησαΐας ήταν από τη Λήμνο και από την εφηβική του ηλικία εγκαταστάθηκε στο Άγιο Όρος. Μόνασε στα ερημικά Καυσοκαλύβια, τα σκαρφαλωμένα κυριολεκτικά πάνω στους αφιλόξενους παραθαλάσσιους βράχους του Αγίου Όρους και παρέμεινε στο χώρο της άσκησής του σε ολόκληρη τη ζωή του, χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ το φτωχικό και απέριττο κελί του. Απλός, λιτός, φιλομαθής, μονοχίτων και τις περισσότερες φορές ανυπόδητος, ασκητής στην κυριολεξία της λέξης. Έζησε αγωνιζόμενος, προσευχόμενος και με τη γλυκιά φωνή του υμνούσε συνεχώς τον Κύριο του σύμπαντος.

Η γιαγιά Μαρία, από την άλλη μεριά, κάθε φορά που εξομολογιόταν σε μένα, ένοιωθα την ανάγκη να την ασπαστώ, όπως ασπάζομαι ένα άγιο λείψανο ή όπως ασπάστηκα κι ασπάζονταν πολλοί το χέρι του π. Παϊσίου ή του π. Ιάκωβου Τσαλίκη… Ήταν 87 περίπου χρονών και αναζητούσε εναγωνίως τα λάθη και τις αμαρτίες της. Έλεγε χαρακτηριστικά: ?Για να μην με παίρνει ο Θεός κοντά Του, μάλλον κάτι έχω ξεχάσει να εξομολογηθώ και γι? αυτό με αφήνει στη ζωή, να το θυμηθώ και να μετανοήσω?! Νήστευε, εκκλησιαζόταν ακόμα και στους εσπερινούς και στα απόδειπνα, έκανε τον κανόνα της καθημερινώς και ζούσε στο φτωχικό της σπίτι προσευχόμενη, περιμένοντας ?την καλή την ώρα?…

Όλες οι εποχές είχαν και έχουν αγίους, φίλους του Θεού. Το ?άγιοι έσεσθε?, αυτή η αιώνια απαίτηση του Θεού, θα ακούγεται ως την ημέρα της Κρίσεως. Γι? αυτό φίλε αναγνώστη: ?Εν όλη ψυχή σου ευλαβού τον Κύριον? (Σ. Σειρ. 7, 29). ?Μακάριος άνθρωπος, ως καταπτήσσει πάντα δι? ευλάβειαν? (Παρμ. 28, 14).    

Πηγή :http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/apostoli/issue/49/sans.html