Τι είναι 4 εκατομμύρια δολάρια για μια χώρα που φιγουράρει μαζί με την Κίνα στις αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη και όπου το θρησκευτικό συναίσθημα είναι τόσο ισχυρό όσο και η λατρεία για τη σάμπα; Ενδεχομένως αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που ώθησαν την κυβέρνηση της Βραζιλίας να διαθέσει αυτό το ποσό για την αποκατάσταση των ζημιών που έχει υποστεί με το πέρασμα του χρόνου το εμβληματικό άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Το «λίφτινγκ» κρίθηκε απαραίτητο εξαιτίας των διαβρώσεων που έχει υποστεί το άγαλμα έπειτα από σχεδόν οκτώ δεκαετίες παρουσίας στο υψηλότερο σημείο του όρους Κορκοβάντο. Οι εργασίες αναμένεται να ολοκληρωθούν τον προσεχή Ιούνιο. Έως τότε τα εκατομμύρια των επισκεπτών θα πρέπει να θαυμάζουν το έργο του Γάλλου γλύπτη Πολ Λαντόφσκι κάτω από το διαφανές ύφασμα με το οποίο έχει σκεπαστεί για τις ανάγκες των εργασιών. TANEA

Οι Φιλιππίνες είναι η 14η πιο ευτυχισμένη χώρα στην γη, σύμφωνα με μια έρευνα απο την Βρεττανική μη κυβερνητική οργάνωση New Economics Foundation (NEF).  Oι Φιλιππινέζοι έχουν προσδοκόμενο χρόνο ζωής τα 71 χρόνια και το 55% των πολιτών είναι ικανοποιημένοι απο την ζωή τους.  Το NEF εξέτασε 143 χώρες που αριθμούν το 99% του πληθυσμού της γης και όρισε μια συνάρτηση που συγκρίνει το προσδοκόμενο ζωής και την ευτυχία των ανθρώπων σε σχέση με το περιβάλλον και τις συνθήκες ζωής τους.   Σύμφωνα με αυτήν την φόρμουλα, η Costa Rica είναι η πλέον ευτυχής χώρα και η πλέον “πράσινη”, λίιιγο πιο μπροστά απο την Δομινικανή Δημοκρατία, η οποία έχασε την πρωτιά επειδή περιβαλλοντικά υστερεί.  Όπως λέει και η έρευνα έχει μικρό οικολογικό αποτύπωμα (small ecological footprint). 

Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής πήγαν πολύ καλά! Την 3η θέση έχει η  Jamaica  και ακολουθούν το Vietnam, η Colombia, η Cuba, το el Salvador, η Brazil και η Onduras.  Η Αυστραλία βρίσκεται στην 102η θέση, η Αγγλία 74η και οι ΗΠΑ 114η. Στο τέλος της λίστας βρίσκεται η Ζιμπάμπουε (143η) με προσδόκιμο ζωής 40.5 χρόνια και μόλις το 28% των κατοίκων να είναι ικανοποιημένο απο την ζωή του.  Πριν την Ζιμπάμπουε είναι η Ναμίμπια, η Μποτσουάνα και η Τανζανία.  Στην έρευνα του 2006, το Vanuatu ήταν το πλέον ευτυχές των κρατών της γης, με την Costa Rica στη δεύτερη θέση.  Ο κοινωνιολόγος Andrea Fonseca δηλώνει ότι η “ευτυχία” δεν είναι απλά συνάρτηση του μ.ο ζωής και των οικολογικών πολιτικών. Η Costa Rica κέρδισε την 1η θέση στη λίστα και γιατί έχει τη φήμη μιας ήσυχης χώρας, δεν έχει στρατό και γιατί προστατεύει επι της ουσίας τις οικολογικές της ζώνες. Ο κατάλογος του ευτυχισμένου πλανήτη (happy planet index , ΗPI) προτρέπει τις κοινωνίες να βρίσκονται στο δρόμο της πραγματικής προόδου.  Ο δρόμος αυτός καθορίζεται απο το τί πραγματικά μετράει για να μην είναι οι ζωές των ανθρώπων  σύντομες, αλλά ευτυχείς και με νόημα, σε έναν πλανήτη που έχει ανάγκη τον έλεγχο της κατανάλωσης των πηγών του. Πηγή

Όπως καταλάβατε, εμάς ούτε να μας φτύσει κανείς!  Καλοζωϊσμένοι, καλοταϊσμένοι, κακομαθημένοι αλλά μεσ΄τη γκρίνια, ποτέ δεν μας φτάνουν τα χρήματα, αλλά απο το …περίσσευμά μας πλημμυρίζουμε του Αγίου Πνεύματος …τις παραλίες όπου γης!  Αγοράζουμε τζίπ εν καιρώ κρίσης, η Μύκονος …βουλιάζει, αλλά μόλις αυξηθεί η τιμή του εισητηρίου της ΕΘΕΛ, κλαψουρίζουμε και …  μπορεί και να ρίξουμε την …κυβέρνηση!  “Έχετε χιούμορ οι Φιλιππινέζοι” – και πράγματι έτσι είναι- είπα σε μια πολύ καλή φίλη.  “Αν δεν είχαμε, θα είχαμε σφάξει ο ένας τον άλλον, ή θα είχαμε κάθε μήνα και ένα … πραξικόπημα”, μου αποκρίθηκε.  Ξέρεις τι λέμε εμείς εδώ στην νοτιοανατολική Ασία; Τί; Την ρωτώ.  “Ο πιο χαρούμενος λαός της Ν.Α. Ασίας είναι οι Φιλιππινέζοι και της Ευρώπης οι…  ΄Ελληνες!   Άσε που και οι δύο λαοί έχουμε την ίδια παρηγοριά! Ποιά; God provides! Έχει ο …Θεός!

Μέσον μαζικής μεταφοράς!  Ότι πιο πολύχρωμο έχουν να παρουσιάσουν οι δρόμοι των Φιλιππίνων.  Κατασκευάστηκαν απο τα στρατιωτικά jeep των Αμερικανών, τα κατάλοιπα του β΄παγκοσμίου πολέμου.  Όταν τα αμερικανικά στρατεύματα εγκατέλειψαν τις Φιλιππινες, εκατοντάδες jeeps πουλήθηκαν ή απλά δόθηκαν στους κατοίκους.  Εκείνοι τα μετασκεύασαν – “μαννούλες” σ΄αυτά – για να χωρούν  κάμποσους επιβάτες, πρόσθεσαν μεταλλικές οροφές για σκιά και προστασία απο την βροχή και τα διακόσμησαν με ότι χρώμα και σχέδιο ήθελαν.  Κάθε jeepney έχει το όνομα του και είναι αναπόσπαστο πιά μέρος της Φιλιππινέζικης κουλτούρας και πολιτισμού.  Τα jeepneys γρήγορα πήραν την θέση του πλέον οικονομικού, μέσου μεταφοράς, μιάς και τα δημόσια – πρωτόγονα όμως – μέσα είχαν καταστραφεί λόγω του πολέμου.  Τα jeepneys είχαν τέτοια πέραση που έγιναν -και είναι ακόμη- η “μάστιγα” του δρόμου.  Τελευταία η κυβέρνηση άρχισε να παίρνει μέτρα και να βάζει κανονισμούς στη λειτουργία τους.  Οι οδηγοί πιά, έχουν ειδική άδεια -πολύ αμφιβάλλω!!!!- εκτελούν συγκεκριμένο δρομολόγιο, και υπάρχει συγκεκριμένο εισητήριο.

Είναι εμπειρία η “βόλτα” με jeepney!  Στους δρόμους της Μανίλα υπάρχει πάντα το αδιαχώρητο.  Ποιοί είναι οι πρωτεργάτες; Μα φυσικά, αυτοί οι υπέροχοι “καρνάβαλοι”, των οποίων οι επιβάτες στοιβάζονται σαν σαρδέλλες μέσα και κρέμονται σαν λουριά έξω. Και ουκ έστιν αριθμός!  17 -18 χωράει ένα μέσο jeepney, αλλά ποτέ δεν είναι τόσοι.  Είναι και μικρόσωμοι, οπότε…Οι στάσεις του κάθε δρομολογίου είναι μόνο για το θεαθήναι.  Πηδάς κι ανεβαίνεις, πηδάς και κατεβαίνεις, όποτε σου αρέσει!  Με κίνδυνο της ζωής σου, βέβαια, αφ ενός γιατί δεν ξέρεις αν το επόμενο αυτοκίνητο θα σταματήσει, γιατί  το επόμενο jeepney μπορεί να προσπερνάει ανα πάσαν ώρα, γιατί μπορεί να “πνιγείς” απο την εξάτμιση των άλλων αυτοκινήτων, γιατί αν βρέχει και οι δρόμοι έχουν πλημμυρίσει δεν ξέρεις που θα πατήσεις !  Έπειτα υπάρχουν και κάποιοι άλλοι δαίμονες, τα τρίκυκλα, πάλι ιδιοκατασκευές με μοτοσυκλέττα ή ποδήλατο.  Πολύ επικίνδυνα και τα δύο.  Καθόσον η ταχύτητα δεν είναι θέμα ιπποδύναμης της μηχανής, αλλά θέμα του πόσο καλοταϊσμένος είναι ο οδηγός!  Και ας οδηγεί με σαγιονάρα ή ξυπόλυτος.  Η ορθοπεταλιά πάει σύννεφο!  Πάντα με επιβάτες, τα “οχήματα”!   Το εισητήριο στο jeepney είναι 7 pesos, περίπου 0,11 ευρώ! Ο οδηγός συνήθως είναι και ο ιδιοκτήτης.   Δεν τους ξεφεύγει επιβάτης.  Ίσως γι αυτό να οδηγούν κι έτσι. Δες ποιοί ανέβηκαν, να πληρώσουν, να πάρουν ρέστα, δε θέλει και πολύ….

Καλημέρα σας! Αν και οι περισσότεροι ακόμα κοιμάστε, μιάς και …έπομαι 5 ώρες! Αλλά είπαμε η …χρονοσήμανση… Έπειτα απο 16 ώρες πτήσης, πάτησα γήηηηη! Μετά απο 14 χρόνια, αξιώθηκα να ξαναγυρίσω!  Θα μου πείτε, σιγά το ταξίδι… Σιγά το μέρος.  Για μένα, ένα τόσο μεγάλο αεροπορικό ταξίδι δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, καθόλου φθηνή και καθόλου αμελητέα απο πλευράς σωματικής καταπόνησης. Όσον αφορά το μέρος, μετά απο 5 σχεδόν χρόνια παραμονής εδώ, στην Άπω Ανατολή, όσα ακούω για Pouget, Μαλβίδες, Σεϋχέλλες και ότι διαφημίζεται ως “εξωτικό”, με αφήνουν επιεικώς αδιάφορη.  Εκείνο που έχω μετα λόγου γνώσεως να δηλώσω είναι ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στα ταξίδια σε όλες τούτες τις χώρες, όπως επίσης και της Λατινικής Αμερικής,γιατί πολλοί απο μας δεν γνωίζουν ότι πέρα απο τις φυσικές ομορφιές λείπει κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Το κράτος! Οι “αεροφωτογραφίες” δίνουν μια γεύση απο την βλάστηση στο νησί της Λουζόν – που είναι η Μανίλα- τον ποταμό Pasig -μεσ΄τη μόλυνση-και την “αίθουσα αναμονής”, που βρίσκεται ΕΞΩ απο το αεροδρόμιο! Ναι, ναι, βγαίνεις έξω και μέσα στο πλήθος προσπαθείς να αναζητήσεις τους ανθρώπους που σε περιμένουν.  Εύκολο για εκείνους αλλά πολύ δύσκολο για μας!  Γιατί όλοι μοιάζουν!!!!

Στην δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται ο ποταμός Pasig, πλήρης μολύνσεως! Η άναρχη δόμηση είναι εμφανής αλλά ακόμα η παραγκούπολη δεν είναι ορατή! 

 Ninoy Aquino International Airport! Όπως λέμε “Σώσον Ελέησον”! Εμείς είμαστε στους “απέναντι” και ψάχνουμε…

50 φοιτητές της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ με το γνωστικό τους βλέμμα και με τον φωτογραφικό τους φακό αναζήτησαν και αποτύπωσαν την ταυτότητα της άγνωστης και απροσδιόριστης σε πολλούς χώρας. Το υλικό που προέκυψε από δύο εκπαιδευτικά τους ταξίδια στην Ιαπωνία υπό την καθοδήγηση του αναπληρωτή καθηγητή του τομέα Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής, Ιστορίας της Τέχνης και Αναστήλωσης κ. Αντρέα Γιακουμακάτου φέρνει στο Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών την έκθεση «Japan Crossovers: Η Αρχιτεκτονική Σχολή του ΑΠΘ στην Ιαπωνία 2007-2008». Τι είδαν οι Ελληνες φοιτητές στην Ιαπωνία; Τον δυναμισμό μιας χώρας πιο δυτικής από τη Δύση και ανατολικότερης της Ανατολής, είναι η πρώτη απάντηση. Κι αυτό γίνεται αντιληπτό από την αφήγηση της αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα μέσα στο πλαίσιο της ιαπωνικής κοινωνίας, στον χώρο και τον τόπο όπου έβαλαν την υπογραφή τους μεγάλοι αρχιτέκτονες, από τον Αμερικανό Φρανκ Λόιντ Ράιτ (ένα σχολείο του 1922 είναι το μοναδικό του έργο που σώζεται στην Ιαπωνία – «το να ανακαλύπτεις Ράιτ στο Τόκιο είναι σαν ένα είδος αρχαιολογίας του μοντέρνου», παρατηρεί ο κ. Γιακουμακάτος), το μοντέρνο κίνημα της δεκαετίας του ’30, τη μεταπολεμική αρχιτεκτονική, τους μεταβολιστές με ηγέτη τον Κέντζο Τάγκε και τον Κούνιο Μαγιεκάουα- μαθητή του Λε Κορμπιζιέ που μετέφερε το πνεύμα της Δύσης στην Ιαπωνία μέχρι την ιαπωνική πρωτοπορία της δεκαετίας του ’80 με αρχιερέα τον Ταντάο Αντο και τους σύγχρονους Τόγιο Ιτο, Φουμιχίκο Μάκι, Κατσούο Σετζίμα, Κέγκο Κούμα, Σινοχάρα, Σιγκέρου Μπαν.
Δεν είναι μια δυτικού τύπου πόλη με την έννοια του σχεδιασμού, όπως η Νέα Υόρκη, το Παρίσι ή η Βαρκελώνη. «Αναπτύχθηκε πάνω στο σχέδιο της παλιάς πόλης του 18ου αιώνα, γιγαντώθηκε με ουρανοξύστες και μ’ ένα σχεδιασμό που είναι αποτέλεσμα κυρίως της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, την οποία η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εμπόδισε αλλά και ενθάρρυνε. Από την ανάπτυξη προκύπτει μια τεράστια αντίφαση μεταξύ της εξαιρετικής ευταξίας των Ιαπώνων και του τυχαίου που εν πολλοίς διακρίνει την αστική τους οργάνωση. Ορατή στους ουρανοξύστες κατά μήκος των διώροφων ή τριώροφων λεωφόρων και των μικρών και ταπεινών κατοικιών που υπάρχουν ακριβώς πίσω τους. Στη φορμαλιστική της μορφή που αφορά στην προσωπική εμπειρία, την παράδοση και στις ιδιαιτερότητες του λαού, αφενός. Στη διαρκή αντιπαλότητα μεταξύ αρχιτεκτονικής και πόλης αφετέρου καθώς, όπως παρατηρεί ο κ. Γιακουμακάτος, «η αρχιτεκτονική στην Ιαπωνία δύσκολα επιβιώνει μπροστά στη σαρωτική δύναμη της μητρόπολης. Για να διαφυλάξει έναν χαρακτήρα δίνει έμφαση σε μια μορφική επεξεργασία που πολλές φορές είναι εξαιρετικά προκλητική και εξεζητημένη».

Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της δεκαετίας του ’80 με αρχιτέκτονες όπως ο Φουμιχίκο Μάκι, ο Σιν Τακαμάτσου. Απέναντί τους τοποθετείται ο μυστικιστικός Ταντάου Αντο, ο οποίος δεν αναζητεί τον ανταγωνισμό με τη μητρόπολη, αλλά την ουσία του αρχιτεκτονικού κελύφους. Εξωστρεφείς και επιθετικοί οι πρώτοι, εσωστρεφής και πνευματώδης ο Αντο. Κι αυτό τον κάνει ακόμη πιο μοναστηριακό, πιο μυστικιστικό.
Η έκθεση παρουσιάζεται στο πλαίσιο τριών εκθέσεων «Η κατοικία στην Ελλάδα από τον 20ό στον 21ο αιώνα», «Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2008» του Ελληνικού Ι νστιτούτου Αρχιτεκτονικής με τον γενικό τίτλο «3+2:αρχιτεκτονική στο θερινό ηλιοστάσιο» του τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ και του ΤΕΕ/ΤΚΜ. Της Γιωτας Μυρτσιωτη

Καλό μήνα σε όλους!  Η sine θα αναχωρήσει για λίγες μέρες, για έναν τόπο της γης που προσέφερε φιλοξενία σε κείνη και στην οικογένεια της, για 5 χρόνια!  Σε μια ταλαίπωρη σαν την Ελλάδα χώρα, πού ακόμη αγωνίζεται να σηκώσει “κεφάλι”.  Εκεί που τα παιδιά μου έμαθαν από το πώς να δένουν τα κορδόνια τους και να μιλούν ευγενικά, μέχρι να σέβονται και να εκτιμούν το φαγητό που τους προσφέρεται και τα ήθη και τα έθιμα της χώρας που τους φιλοξενεί.  Τους χορούς της, τα μνημεία της, τους ήρωές της.  Να συναναστρέφονται και να επιβιώνουν ανάμεσα σε παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων και θρησκευμάτων, ότι η παιδική ηλικία δεν είναι πάντα συνυφασμένη με παιχνίδια και παραμύθια αλλά έχει πολλές φορές -δυστυχώς- φόβο, πείνα και εφιάλτες.  Με αξιώνει ο Θεός να επισκεφτώ, απρόσμενα, μια χώρα που με “δίδαξε” πολλά. Φυσικά θα προσπαθήσω, οι επόμενες ανταποκρίσεις να είναι απο …Μανίλα!  Για καλό και για κακό όμως, έχει “επιστρατευθεί” η χρονοσήμανση για …λίγες μέρες.  Άντε, με το καλό να φτάσω, γιατί είναι και το ταξίδι μεγάλο…Να προσέχετε και να μην …καπνίζετε!!!

Δεν βλέπω την ώρα να ξαναμυρίσω τα sampaguitas…

Τη δυνατότητα να ταξιδεύετε εικονικά σε διάφορες τοποθεσίες σάς δίνει το

Από τον ιστότοπο μεταφέρεστε σε αρχαιολογικούς χώρους, όπου μπορείτε να μελετήσετε κτίσματα και ναούς, μπορείτε να προετοιμάσετε τα επόμενα ταξίδια σας, κάνοντας πρώτα μια περιήγηση στην τοποθεσία που σκοπεύετε να πάτε, να βρείτε ξενοδοχείο για να μείνετε κ.λπ. Επίσης μπορείτε να παρακολουθήσετε διοργανώσεις και συναυλίες που έχουν γίνει! Η λίστα με τις 3D περιηγήσεις πλουταίνει μέρα με την ημέρα, οι εικόνες που θα δείτε στις βόλτες σας είναι υψηλότατης ανάλυσης και τα προτεινόμενα e-ταξίδια είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα. Δοκιμάστε το!

Έπειτα από χρόνια προετοιμασιών ο 27χρονος Όλιβερ Χικς είναι έτοιμος να σαλπάρει από την Τασμανία με το hi-tech «Ιπτάμενο Καρότο» του και στόχο να κάνει τον πρώτο κωπηλατικό περίπλου της Γης στα χρονικά της περιπέτειας. Το «Ιπτάμενο Καρότο» (Flying Carot) έχει μήκος επτά μέτρα, είναι κατασκευασμένο από fiberglass, έτσι ώστε να επανέρχεται αν αναποδογυρίσει, είναι επίσης εφοδιασμένο με ηλιακούς συλλέκτες και ανεμογεννήτρια, αυτόματο πιλότο ελεγχόμενο από ηλεκτρονικό υπολογιστή, 10 ζεύγη κουπιών, ένα πανί (για την περίπτωση έκτακτης ανάγκης), ένα λάπτοπ και δύο δορυφορικά τηλέφωνα.Δεν τον φοβίζει τίποτα- μόνο οι αρχές της Τασμανίας. Έως και 22 μήνες θα περάσει μόνος του στη θάλασσα ο νεαρός Βρετανός, προκειμένου να διανύσει τα 15.000 μίλια που θα τον φέρουν από τον Κόλπο Ρεσέρς της Τασμανίας πίσω στην αφετηρία, μέσα από τον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, το διαβόητο Πέρασμα Ντρέικ, το νησί Σάουθ Τζόρτζια και τον Νότιο Παγωμένο (Ανταρκτικό) Ωκεανό. Θα καταναλώνει αφυδατωμένη τροφή, πολυβιταμίνες και όσα ψάρια καταφέρει να πιάσει, θα αντιμετωπίσει παγόβουνα και θυελλώδεις ανέμους, θα κωπηλατεί καθημερινά επί εννέα ώρες- μόνο ένα διάλειμμα θα κάνει στα μέσα της χρονιάς, όταν θα σταματήσει για λίγο στο Σάουθ Τζόρτζια στον Νότιο Ατλαντικό, ώστε να ανεφοδιαστεί και να αποφύγει τα χειρότερα από τον χειμώνα του νότιου ημισφαιρίου.

Όμως, οι αρχές της Τασμανίας και πιο συγκεκριμένα η υπηρεσία θαλάσσιας ασφάλειας, δεν θέλουν να αφήσουν τον Χικς να τολμήσει το εγχείρημά του. Πριν από αυτές δεν ήθελαν ούτε οι αρχές της Νέας Ζηλανδίας, γι΄ αυτό και άλλαξε την αφετηρία του εγχειρήματός του ο νεαρός Βρετανός. Το ταξίδι είναι υπερβολικά επικίνδυνο, λένε οι Τασμανοί και για τον ίδιο τον Χικς και για όσους θα κληθούν ενδεχομένως να τον διασώσουν· εκτός από επικίνδυνες, ενδεχόμενες αποστολές διάσωσης θα είναι επίσης και πολυέξοδες- αυτό δεν το λένε, αλλά εννοείται. Ο Χικς, πάντως, δηλώνει αποφασισμένος να αρχίσει τέλος του μήνα για μια περιπέτεια «τόσο ερεθιστική, συναρπαστική και τρομακτική που σου μουδιάζει το μυαλό».

Πατήστε το:

choose a destination!

Οι ξενοδόχοι στη Βενετία σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν τους τουρίστες παρά τις πλημμύρες που προκλήθηκαν από την άνοδο ρεκόρ της στάθμης της θάλασσας τις τελευταίες δυο δεκαετίες, προσφέρουν ειδικά πακέτα τα οποία περιλαμβάνουν και δωρεάν γαλότσες. Η προσφορά της Ενωσης Ξενοδόχων της Βενετίας η οποία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της www.veneziasi.it, ορίζει στα 190 ευρώ το κόστος της διανυκτέρευσης. Στην τιμή αυτή συμπεριλαμβάνονται δωρεάν γαλότσες για να τις χρησιμοποιήσουν οι πελάτες στην περίπτωση πλημμύρας και χάρτη με «εναλλακτικούς δρόμους στη διάρκεια της παλίρροιας». Πριν από μερικές ημέρες το επίπεδο της θάλασσας ήταν κατά 1,60 μ. υψηλότερο από το κανονικό με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν όλοι σχεδόν οι δρόμοι του κέντρου της πόλης, περιλαμβανομένης της πλατείας του Αγίου Μάρκου και να καταστούν εξαιρετικά δύσκολες οι μετακινήσεις.

Να σκεφτούμε και μείς κάτι, μπας και ξεμείνουμε απο τουρίστες!