Καλό μήνα σε όλους!  Η sine θα αναχωρήσει για λίγες μέρες, για έναν τόπο της γης που προσέφερε φιλοξενία σε κείνη και στην οικογένεια της, για 5 χρόνια!  Σε μια ταλαίπωρη σαν την Ελλάδα χώρα, πού ακόμη αγωνίζεται να σηκώσει “κεφάλι”.  Εκεί που τα παιδιά μου έμαθαν από το πώς να δένουν τα κορδόνια τους και να μιλούν ευγενικά, μέχρι να σέβονται και να εκτιμούν το φαγητό που τους προσφέρεται και τα ήθη και τα έθιμα της χώρας που τους φιλοξενεί.  Τους χορούς της, τα μνημεία της, τους ήρωές της.  Να συναναστρέφονται και να επιβιώνουν ανάμεσα σε παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων και θρησκευμάτων, ότι η παιδική ηλικία δεν είναι πάντα συνυφασμένη με παιχνίδια και παραμύθια αλλά έχει πολλές φορές -δυστυχώς- φόβο, πείνα και εφιάλτες.  Με αξιώνει ο Θεός να επισκεφτώ, απρόσμενα, μια χώρα που με “δίδαξε” πολλά. Φυσικά θα προσπαθήσω, οι επόμενες ανταποκρίσεις να είναι απο …Μανίλα!  Για καλό και για κακό όμως, έχει “επιστρατευθεί” η χρονοσήμανση για …λίγες μέρες.  Άντε, με το καλό να φτάσω, γιατί είναι και το ταξίδι μεγάλο…Να προσέχετε και να μην …καπνίζετε!!!

Δεν βλέπω την ώρα να ξαναμυρίσω τα sampaguitas…