Κάθε ομάδα έχει τέσσερις βασικούς και οκτώ αναπληρωματικούς. Στο παιχνίδι κυριαρχούν η δύναμη, το πάθος και η ταχύτητα για τη νίκη. Σε αντίθεση όμως με ό,τι ξέρουμε στον αθλητισμό, ηττημένοι δεν υπάρχουν ποτέ, διότι στο ράγκμπι με αναπηρικό αμαξίδιο όλοι οι παίκτες καθίστανται νικητές. Το πρώτο Διεθνές Πρόγραμμα ράγκμπι με αναπηρικό αμαξίδιο ξεκινά την επόμενη Πέμπτη, 16 Σεπτεμβρίου, στον Κολινδρό της Πιερίας και διοργανώνεται από το μη κερδοσκοπικό σωματείο «Αλλη όψη», που έχει στόχο την προβολή του συγκεκριμένου αθλήματος στην Ελλάδα. Το σπορ, που γνωρίζει ιδιαίτερη επιτυχία σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, απευθύνεται αποκλειστικά σε άτομα με τετραπληγία.

Οπως σημειώνει ο ιδρυτής του σωματείου κ. Α. Διβάνογλου, «το συγκεκριμένο σπορ έχει ξεκινήσει από τον Καναδά το 1984 και έγινε παραολυμπιακό άθλημα το 1994». «Στην Ελλάδα δεν έχει καμία προβολή πέρα από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στη χώρα μας.Σκοπός μας λοιπόν είναι να το γνωρίσουν τα τετραπληγικά άτομα στην Ελλάδα και να ασχοληθούν μαζί του γιατί πραγματικά αξίζει» σημειώνει. «Ενας αισιόδοξος στόχος είναι να σχηματίσουμε μια ομάδα και να λάβουμε μέρος στο μεγάλο διεθνές τουρνουά που θα γίνει την άνοιξη στην Κολονία της Γερμανίας. Με μεγάλη ευχαρίστηση έχουμε δει να υπάρχουν αρκετές αιτήσεις για συμμετοχή στο πρόγραμμα,δεδομένου ότι οι θέσεις είναι περιορισμένες. Εχουν ήδη καλυφθεί οι 10 στις 15» καταλήγει ο κ. Διβάνογλου.

Ο ίδιος είναι φυσικοθεραπευτής, με διδακτορικό στην Κάκωση Νωτιαίου Μυελού, και λέκτωρ στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ιδρυσε το σωματείο όταν διεπίστωσε ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός τρόπος εκπαίδευσης αναπήρων στην Ελλάδα. Ετσι, το 2007 η «Αλλη όψη», η οποία ασχολείται αποκλειστικά με άτομα παραπληγικά και τετραπληγικά, ξεκίνησε τη δράση της.

«Ως τώρα έχουμε τις εισφορές όσων συμμετέχουν στο σωματείο. Για το πρόγραμμα ράγκμπι έχουμε ως τώρα τα χρήματα από τις συμμετοχές, μια μικρή χορηγία από μια επιχείρηση, κι από εκεί και πέραελπίζουμε ο κόσμος να ευαισθητοποιηθεί και να συνεισφέρει» συμπληρώνει. «Για εμάς είναι πολύ σημαντική αυτή η διεξαγωγή, καθώς θέλουμε τα άτομα με τετραπληγία να μην κάθονται σπίτι τους, αλλά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, να καταλάβουν ότι μπορούν να κάνουν πράγματα. Γι΄ αυτό και δεν μας ενδιαφέρει ακόμη και να “μπούμε μέσα” οικονομικά.Απώτερος σκοπός μας πάντως είναι να τεθούμε υπό την αιγίδα της Παραολυμπιακής Επιτροπής» τονίζει ο κ. Διβάνογλου. Στους αγώνες θα συμμετάσχει μια αξιολογήτρια από το Βέλγιο, η οποία θα κρίνει τον βαθμό της αναπηρίας σε κάθε αθλητή, ώστε να σχηματιστούν ομάδες όσο το δυνατόν πιο ισότιμες. Πάντως μόνο απλή γυμναστική δε θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το ράγκμπι με αμαξίδια, αφού πρόκειται για ένα άθλημα ιδιαίτερα σκληρό και με πάρα πολλές επαφές μεταξύ των αμαξιδίων. «Στο πρόγραμμα που διεξάγουμε εμείς δεν θα υπάρξουν τόσο σκληρά παιχνίδια, στα υψηλότερα επίπεδα όμως υπάρχουν δυνατές συγκρούσεις και μπορεί ακόμη και να τραυματιστεί κάποιος. Οχι σοβαρά όμως, καθώς το ειδικό αμαξίδιο είναι έτσι κατασκευασμένο έτσι ώστε να παρέχει τη μέγιστη ασφάλεια στον αθλητή» σημειώνει ο κ. Διβάνογλου. Εξηγεί μάλιστα ότι «είναι ειδικά φτιαγμένα ώστε και να προλαμβάνουν τραυματισμούςαλλά και να προσαρμόζονται ανάλογα με το άτομο. Υπάρχουν αμαξίδια που είναι για άμυνα και άλλα που είναι για επίθεση.Η διαφορά τους είναι ότι αυτά της άμυνας είναι πιο μακριά προκειμένου να μπορούν καλύτερα να μπλοκάρουν τον αντίπαλο» .

Στη διοργάνωση αυτή επίσης θα συμμετάσχουν παίκτες από Γερμανία και Σουηδία, οι οποίοι θα προπονήσουν όσους θέλουν να εξασκηθούν στο συγκεκριμένο σπορ. Κάθε ημέρα θα υπάρχουν δύο δίωρες προπονήσεις, αλλά και κάποιοι αγώνες μεταξύ των νεοσύστατων ομάδων.  TOBHMA

“Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας…

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο.”

Μικης Θεοδωράκης

Οι λέξεις έβγαιναν δειλά από το στόμα του. Το βλέμμα του έκοβε βόλτες στο πάτωμα. Έμοιαζε πνιγμένος στην ντροπή. Ανασηκωμένοι ώμοι, σκυμένο κεφάλι, σώμα δύσπιστο, απόμακρο και φοβισμένο. Ήταν στιγμές που ένιωθα ανήμπορος. Σα να μας χώριζε ένας γυάλινος τοίχος.

Ο Τζον Νας, ο βραβευμένος με Νόμπελ μαθηματικός, δεν ήταν ποτέ εύκολος συνομιλητής. Η Σίλβια Νασάρ τον παρουσιάζει στη βιογραφία του («A beautiful Mind», «Ένα Υπέροχο Μυαλό») ως εκκεντρικό και υπερόπτη. Ένας άνθρωπος που έχει επίγνωση της μεγαλοφυΐας του και δε σπαταλά τον πολύτιμο χρόνο του σε ανώφελες συζητήσεις με αδαείς.

Ο Νας διέφερε από μικρός. Προτιμούσε να λύνει μαθηματικούς γρίφους την ώρα που οι συνομήλικοί του έπαιζαν στη γειτονιά. Ήταν προικισμένος με ένα ανήσυχο μυαλό που διψούσε για εξερεύνηση και γνώση. Κοινωνικά όμως ήταν αδέξιος. Με τρόπους και ωριμότητα μικρού παιδιού.

Ακόμα κι αν είχε ανάγκη την αγάπη, ο Νας δεν ήξερε πώς να την αναζητήσει. Και πολύ περισσότερο δεν ήξερε πώς να την προσφέρει στους άλλους. Ήταν ψυχρός, απλησίαστος, ανέκφραστος. Λες και του είχαν στραγγίσει κάθε ρανίδα συναισθήματος.

Στη δεκαετία του ’50 ο Νας εμφάνισε συμπτώματα σχιζοφρένειας. Κυκλοφορούσε στο ΜΙΤ, όπου επρόκειτο να γίνει μόνιμος καθηγητής, με ένα αντίτυπο των New York Times λέγοντας ότι περιέχει κρυφά μηνύματα από εξωγήινους που μόνο αυτός μπορούσε να αποκωδικοποιήσει. Νόμιζε ότι θα γινόταν κυβερνήτης της Ανταρκτικής. Έβλεπε γύρω του συνωμοσίες.

Πέρασε τα επόμενα 30 χρόνια στη σκιά της κοινωνίας. Επέστρεψε στο Πρίστον όπου έγινε γνωστός ως «Φάντασμα». Στοίχειωνε τις αίθουσες διδασκαλίας, ζητούσε τσιγάρα ή φωτιά από τους φοιτητές, χάραζε στους πίνακες δυσεπίλυτους γρίφους.

Κι όμως, μετά από αυτή την περιπλάνηση στο παράλληλο σύμπαν που δημιουργεί μια ψυχική νόσος ο Νας επέστρεψε στη δική μας μίζερη πραγματικότητα. Σε έναν κόσμο που καυχάται για τον κομφορμισμό του, αλλά είναι απογυμνωμένος από την έκπληξη, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παραλόγου.

Πριν συναντήσω τον Νας, 82 ετών σήμερα, στο γραφείο του στο Πρίνστον δεν ήξερα πώς να τον αντιμετωπίσω. Έπεσα στην παγίδα των στερεότυπων. Φοβόμουν τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Με τρόμαζε το γεγονός ότι ο Νας ταξίδευε για χρόνια στον κόσμο της σχιζοφρένειας. Δεν ήξερα πώς έπρεπε να τον αντιμετωπίσω.

Όταν όμως κάθισα απέναντί του αντιλήφθηκα πόσο λάθος έκανα. Όντως ο Νας είναι εκκεντρικός. Αποφεύγει να σε κοιτάξει στα μάτια, συχνά ψελλίζει τις απαντήσεις του και -σπάνια- χαμογελά με παιδική αθωότητα και ένοχη ντροπή. Όμως τα ταξίδι του μυαλού του δεν τον κάνει ανάξιο συνομιλητή. Το κάθε άλλο. Τον έχει προικίσει με εμπειρίες και εικόνες. Σίγουρα έχει μπολιάσει τη ζωή του με απογοητεύσεις και χαμένες ευκαιρίες, αλλά τον έχει αναδείξει νικητή.

Ο Νας μπορεί και δαμάζει τις σκέψεις του. Αγνοεί τις σειρήνες του παραλόγου που ακόμα τον καλούν κοντά τους. Είναι ένας Οδυσσέας που περιπλανιόταν για χρόνια χωρίς να γνωρίζει και να φαντάζεται ότι ο κόσμος πορευόταν μπροστά εν τη απουσία του. Όταν ξεκαθάρισε τις σκέψεις του ο Νας βρέθηκε σε μια κοινωνία διαφορετική. Κατάφερε όμως να συμβιβαστεί. Συνέχισε να αναζητά λύσεις σε γρίφους και να δημιουργεί.

Εύκολα βαφτίζουμε κάποιον «τρελό» ή «παράξενο». Εύκολα θεωρούμε «επικίνδυνο» όποιον διαφέρει από εμάς. Είναι ανέξοδο και απλοϊκό να βάζουμε ταμπέλες. Γιατί χρειάζεται χρόνος, διάθεση και καθαρό μυαλό για να κατανοήσεις όποιον υποφέρει ή υπέφερε από μια ψυχική ασθένεια. Δεν υπάρχουν εμφανή τραύματα, δεν πρόκειται για πληγές που κρύβονται με έναν επίδεσμο ή επουλώνονται με γιατροσόφια. Πρόκειται για μια αόρατη μάχη, εγκλωβισμένη στο μυαλό του ασθενούς.

Μια σύγκρουση συχνά χωρίς σημάδια την οποία χλευάζουμε ή προς την οποία δυσπιστούμε. Ένα μοναχικό ταξίδι στο οποίο δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το βαρκάρη. Τουλάχιστον, ας φροντίσουμε να βρει γρήγορα λιμάνι και ας μη βουλιάξουμε το πλοίο του με την περιφρόνηση ή την άγνοιά μας. TANEA

Τη λίστα «Science Watch» με τους 12 κορυφαίους ερευνητές για το 2009 δημοσίευσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Πρώτος είναι ο Rudolf Jaenisch από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) για την έρευνά του στα βλαστικά κύτταρα και ακολουθούν σημαντικοί μαθηματικοί, γενετιστές, βιοστατιστικοί κ.ά.

Η ετήσια λίστα «Science Watch» της Thomson Reuters εξετάζει πόσες φορές εμφανίζονται οι νέες δημοσιεύσεις κάθε ερευνητή ως παραπομπές στην επιστημονική βιβλιογραφία. Όσο περισσότερες οι παραπομπές (αναφορές), τόσο σημαντικότερες είναι και οι δημοσιεύσεις.

Σύμφωνα με την Thomson Reuters, μητρική εταιρεία του πρακτορείου Reuters, πρωτοπόρος επιστήμονας το 2009 με εργασίες του στην αξιοποίηση των βλαστικών κυττάρων, είναι γερμανός Δρ Rudolf Jaenisch του ΜΙΤ που εργάζεται πάνω στη μετατροπή απλών δερματικών κυττάρων σε τεχνητά πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPS).

Η εφαρμογή της έρευνάς του στην κλινική πράξη αναμένεται να δώσει νέες θεραπευτικές λύσεις στη νόσο του Πάρκινσον, στης δρεπανοκυτταρική αναιμία και άλλες παθήσεις. Ο Jaenisch έχει 14 δημοσιεύσεις στις οποίες έχουν γίνει οι περισσότερες παραπομπές.

Τέσσερις γενετιστές του MIT και του Ινστιτούτου Broad του Χάρβαρντ, οι Mark Daly, David Altshuler, and Paul I.W. de Bakker και Eric Lander, κατάφεραν να μπουν στη φετινή λίστα των καλύτερων για το έργο τους «Μελέτες Γενωμικού Συσχετισμού» (GWA), οι οποίες εντοπίζουν μεταλλάξεις που σχετίζονται με ασθένειες. Συνολικά 13 δημοσιεύσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο των παραπομπών.

Ο Goncalo Abecasis, μαθηματικός στον κλάδο της Βιοστατιστικής που συνεργάζεται με τους γενετιστές του Ινστιτούτου Broad, είναι στη λίστα με 10 δημοσιεύσεις που απασχόλησαν ιδιαίτερα.

Ο Carlo Croce με 12 δημοσιεύσεις που χρησιμοποιήθηκαν σε εκατοντάδες παραπομπές, από το Πανεπιστημίο του Οχάιο για τις έρευνές του στο microRNA και το ρόλο του στον καρκίνο.

Οι Andre Geim και Konstantin Novoselov του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, που ανακάλυψαν το γραφένιο, το πιο λεπτό υλικό στον κόσμο (200.000 φύλα είναι ίσα με μία τρίχα) πολλά υποσχόμενο στον τομέα της πληροφορικής και γενικά των μικροτσίπ που αποτελείται από μονοατομικά φύλλα άνθρακα, καθώς και μια κολλητική ταινία που λειτουργεί όπως τα πέλματα του σαμιαμιδιού (κολλάει).

Ο μαθηματικός Ji-Huan He του Πανεπιστημίου Ντονγκουά της Σαγκάης για τις εργασίες του στην επίλυση περίπλοκων μαθηματικών προβλημάτων.

Στη λίστα βρέθηκαν ακόμη ο ανοσολόγος Shizuo Akira του Πανεπιστημίου της Οζάκα (κορυφαίος ερευνητής των ετών 2005 και 2006) για τις εργασίες του σε υποδοχείς κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος με 9 δημοσιεύσεις και ο θεωρητικός φυσικός Mikhail Katsnelson του Πανεπιστημίου Radboud της Ολλανδίας για τη μελέτη του στη συμπυκνωμένη ύλη.

Στη δημοσιότητα το χειρόγραφο που περιγράφει την προσπάθεια του Νεύτωνα να αναπτύξει τη θεωρία της βαρύτητας. Η περιβόητη ιστορία για το μήλο που έδωσε το ερέθισμα στον Ισαάκ Νεύτωνα να αναπτύξει τη θεωρία της βαρύτητας, βρίσκεται πλέον στο Διαδίκτυο.

Το ιστορικό χειρόγραφο είναι στη διάθεση των χρηστών του Ιντερνετ έπειτα από τη δημοσίευση του από την Βασιλική Ακαδημία της Βρετανίας. Ο Κeith Μoore, επικεφαλής της βιβλιοθήκης της Ακαδημίας, δήλωσε ότι η συγκεκριμένη ιστορία διαιωνίζεται επειδή περιλαμβάνει μια εύληπτη απεικόνιση για το πως λειτουργεί η μοντέρνα επιστήμη ενώ έχει ταυτόχρονα αναφορές στο ηλιακό σύστημα αλλά και στη Βίβλο.

Όταν ο Νεύτωνας περιγράφει την παρατηρήση της πτώσης του μήλου και μαντεύει πίσω από τη θεωρία «μιλά ουσιαστικά για την επιστημονική μέθοδο», σχολιάζει ο Μουρ. «Το σχήμα του μήλου θυμίζει τον πλανήτη και η πτώση του παραπέμπει στην ιστορία του Αδάμ και της Εύας, γεγονός που σίγουρα θα έβρισκε ελκυστικό ο Νεύτωνας».

«Γιατί το μήλο να πέφτει πάντα κάθετα στο έδαφος, αναρωτήθηκε…Γιατί να μην πέφτει πλευρικά ή προς τα πάνω; Γιατί συνέχεια να πέφτει στο κέντρο της γης;», έγραφε ο William Stukeley o συγγραφέας -και σύγχρονος του Νεύτωνα- της περίφημης ιστορίας με το μήλο.

Το σχετικό έργο του Stukeley πλαισιώνεται, σύμφωνα με την Βασιλική Ακαδημία της Βρετανίας, από σημειώσεις «αντιπάλων» του Νεύτωνα που είχαν χαθεί για εκατοντάδες χρόνια. Οι διαδικτυακοί χρήστες μπορούν ακόμα να περιηγηθούν και σ’ άλλα ντοκουμέντα όπως σχέδια του Λεονάρντο, την πρώιμη δουλειά της Jane Austen κ.λ.π

Το γνωστό σε όλους Oxford English Dictionary είναι το πρώτο αξιόλογο λεξικό της Αγγλικής γλώσσας που τυπώθηκε ποτέ και το οποίο έκανε μια προσπάθεια να καταλογοποιήσει όλες τις λέξεις και όχι μόνο τις περίεργες και τις άγνωστες. Κάποια στιγμή λοιπόν, μερικοί καθηγητές συνειδητοποίησαν ότι όλα τα λεξικά της εποχής τους είχαν χονδροειδή διαρρύθμιση και ήταν γενικώς χάλια και αποφάσισαν να φτιάξουν ένα καλύτερο.
Ένα από τα πολλά προβλήματα που αναγνωρίστηκαν ήταν ότι δεν υπήρχαν καλές παραπομπές που να έκαμναν επίδειξη του πως να χρησιμοποιηθεί η λέξη σε μια πρόταση. Δυστυχώς για διορθώσουν το πρόβλημα αυτό, χρειάζονταν κάποιον που θα μπορούσε να συνθέσει τέτοιες παραθέσεις και προσδιορισμούς, για κάθε λέξη που έχει ποτέ γραφτεί. Επειδή οι εν λόγω καθηγητές ήταν πολύ απασχολημένοι για να κάνουν κάτι τέτοιο και επειδή δεν είχαν τα χρήματα να πληρώσουν κάποιον άλλο να το κάνει, διέδωσαν ότι ζητούσαν εθελοντές για αυτήν την κοπιαστική εργασία.
Από τους ανθρώπους που έδωσαν το παρόν στην έκκληση αυτή ήταν ο William Chester Minor, ένας Αμερικανός χειρούργος που λάτρευε την Αγγλική γλώσσα. Ο Minor συνέθεσε έναν πελώριο αριθμό λέξεων με παραθέσεις και ορισμούς. Συνέθεσε λίστες με κάθε παράδειγμα κάθε λέξης που υπήρχε σε όλα τα βιβλία που είχε στην κατοχή του και ήταν κατά πολύ ο ποιο αποτελεσματικός εθελοντής για το λεξικό της Οξφόρδης. Χωρίς αυτόν, το λεξικό θα ήταν πιθανώς ελλιπή και θα συνέχιζε την παράδοση των υπόλοιπων λεξικών της εποχής.

Γιατί λοιπόν τον αποκαλούμε “τρελό” ?
Όλη αυτήν την κοπιαστική εργασία την έκανε ενόσω ήταν έγκλειστος στο άσυλο για τους ψυχασθενείς εγκληματίες Broadmoor, όπου βρισκόταν επειδή έχασε τα λογικά του και σκότωσε τον πατέρα 7 παιδιών George Merett, που ο Minor πίστευε ότι τον καταδίωκε. Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του δεν είχε και πολλά πράγματα να κάνει και έτσι η δημιουργία των παραθέσεων για το λεξικό, ήταν γι’ αυτόν ότι και το πλέξιμο για μια γυναίκα. Εν τω μεταξύ η διανοητική του κατάσταση χειροτέρευε, έως ότου έκοψε το πέος του με ένα ξυράφι. Τελικά τον έστειλαν “πακέτο” στην Αμερική.

Επιστήμονες, ηθοποιοί, καλλιτέχνες: η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα δημοφιλών προσώπων, οι οποίοι όταν ήταν παιδιά δεν τα πήγαιναν καλά με το σχολείο. Το πιο… διάσημο παράδειγμα είναι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο νομπελίστας φυσικός είχε χαμηλές σχολικές επιδόσεις. Ωστόσο, πρόσφατα δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι λανθασμένα ο Αϊνστάιν συγκαταλέγεται στους «κακούς» μαθητές, αφού οι επιδόσεις του ιδίως στα Μαθηματικά και τη Φυσική ήταν εξαιρετικές.
Αλλά και αστέρες του Χόλιγουντ δηλώνουν ότι το σχολείο δεν ήταν το φόρτε τους. Ο βραβευμένος με τρία Όσκαρ ηθοποιός Τζακ Νίκολσον δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο, έβρισκε όμως διέξοδο στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις. Ατίθαση και κακή μαθήτρια ήταν και η γνωστή Μεξικανή ηθοποιός Σάλμα Χάγιεκ, η οποία μάλιστα αποβλήθηκε διά παντός από το καθολικό σχολείο όπου πήγαινε. Από τέσσερα σχολεία είχε εκδιωχθεί και ο ηθοποιός Κιάνου Ριβς, πριν παρατήσει το σχολείο.  Τα Νεα

Τώρα εκτός απο τον Einstein, τα υπόλοιπα παραδείγματα είναι το λιγότερο, άκαιρα.  Όπως λέει και ο λαός μας, όταν δεν είναι σε σύγχιση: Βάζει κι η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες…

Το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ, που μιλάει αραβικά, κατασκεύασε επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), με επικεφαλής τον Νικόλαο Μαυρίδη, βοηθό καθηγητή του Τμήματος Πληροφορικής του πανεπιστημίου. Ο Ιμπν Σίνα, όπως ονομάστηκε το ρομπότ, από τον μεγάλο μουσουλμάνο φιλόσοφο του 11ου αιώνα, γνωστότερο ως Αβικένα, «είναι το πρώτο αραβόφωνο ανθρωποειδές του κόσμου», διαβεβαίωσε ο κ. Μαυρίδης. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Ιμπν Σίνα μπορεί να συνδράμει την επιστημονική έρευνα και παράλληλα είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο με το οποίο ενθουσιάζονται να δουλεύουν οι φοιτητές του.

Ο Ελληνας ομογενής, ο οποίος εργάστηκε με μια ομάδα 12 ατόμων, πολιτών του Εμιράτου και ξένων φοιτητών, είπε ακόμη ότι το ρομπότ θα μπορούσε να αναλάβει χρέη «ρεσεψιονίστ», αλλά και πωλητή στα μεγάλα εμπορικά κέντρα του Αμπού Ντάμπι, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορεί να κάνει μόνο του: όπως να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα, να συνδεθεί με το Ιντερνετ, να λάβει πληροφορίες, καθώς και να σου δείξει στην οθόνη, τι θέλεις να αγοράσεις», είπε ο κ. Μαυρίδης. «Είμαστε πολύ κοντά να το καταστήσουμε ικανό για εργασία σε χώρους υποδοχής ή σε καταστήματα. Αν εργαστούμε μια ομάδα πέντε ανθρώπων πάνω σ’ αυτό ακριβώς το πρόγραμμα, μέσα σε έξι μήνες μπορεί να είναι έτοιμο για πλήρη απασχόληση», πρόσθεσε ο ίδιος.

Ο Αβικένας φορά λευκό μανδύα και τουρμπάνι κι έχει μακριά γκρίζα γενειάδα, ώστε να παραπέμπει στη φυσιογνωμία του πρωταρχικού χαρακτήρα, ο οποίος γεννήθηκε κοντά στην Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν. Μιλάει αραβικά και οι απαντήσεις του συνοδεύονται από εκφραστικές κινήσεις του προσώπου του, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση ενός κανονικού ανθρώπου.

Ο τεχνικός και μηχανικός σχεδιασμός του Αβικένα, στον οποίο περιλαμβάνονται και τα εργαλεία που προσδίδουν τις εκφράσεις στο πρόσωπό του, κατασκευάστηκαν από τη Hanson Robotics, ενώ το software αποτελεί έργο του κ. Μαυρίδη και της ομάδας του. Οι επιστήμονες χρειάστηκαν περισσότερο από ένα χρόνο δουλειάς για την ανάπτυξη του λογισμικού, ήτοι το μυαλό του ρομπότ, το οποίο είναι σε θέση να δει, να διακρίνει πρόσωπα και αντικείμενα, ενώ τα υποσυστήματα που διαθέτει του εξασφαλίζουν ομιλία, κατανόηση ομιλίας και απάντηση.

Οπως δήλωσε ο κ. Μαυρίδης στο Γαλλικό Πρακτορείο, ήδη αρκετές εταιρείες έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για το ρομπότ, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν σε εμπορικά κέντρα ή χώρους υποδοχής. Η χρηματοδότηση του εργαστηρίου στο οποίο κατασκευάστηκε ο Αβικένας, όπως και η σύσταση του College of Information Technology του πανεπιστημίου, προέρχεται από τον κυβερνήτη του Αμπού Ντάμπι και κόστισε περί τα 200.000 δολάρια.

Οπως παρατήρησε και ο κ. Μαυρίδης, «είναι πολύ σημαντικό ότι στο πλαίσιο όλης αυτής της ανάπτυξης, που χαρακτηρίζει την περιοχή, εκτός από την κατασκευή του μεγαλύτερου κτιρίου στον κόσμο και άλλα παρόμοια κτίρια, να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι που έχει σχέση με την επιστήμη και τη διανόηση».

Το ΄πε και το ΄κανε. Ο λόγος για τον Πλάθιντο Ντομίνγκο, ο οποίος από τενόρος «μεταμορφώθηκε» τελικά σε βαρύτονο. Η πρωταγωνιστική εμφάνισή του το περασμένο Σάββατο στη σκηνή της Κρατικής Οπερας του Βερολίνου στον «Σιμόν Μποκανέγκρα» του Βέρντι προκάλεσε, όπως αναφέρει ο ανταποκριτής των «Τimes» του Λονδίνου, παραλήρημα ενθουσιασμού στους θαυμαστές του, οι οποίοι συνέρρευσαν από όλη την Ευρώπη, προκειμένου να απολαύσουν το είδωλό τους στο πολυαναμενόμενο εγχείρημά του. Στο τέλος, γράφει ο ίδιος, ορισμένοι από αυτούς εθεάθησαν δακρυσμένοι. Οσο για τους γερμανούς κριτικούς, χαρακτήρισαν την ερμηνεία του γεμάτη λυρισμό και τη φωνή του στερεή.

«Ενας λυρικός τραγουδιστής δεν τραγουδά με έναν μόνο ήχο» δήλωσε ο 68χρονος Ντομίνγκο πριν από την πρεμιέρα. «Οπως οι ζωγράφοι, έτσι και εμείς έχουμε στην παλέτα μας διαφορετικά χρώματα». Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι σύγχρονοι λυρικοί τραγουδιστές έχουν ταυτιστεί όσο εκείνος με τη φωνή του τενόρου. Ο Ντομίνγκο άλλωστε διαθέτει ένα άνευ προηγουμένου ρεπερτόριο τενόρου το οποίο περιλαμβάνει 134(!) ρόλους.