Tο αγγλικής έμπνευσης παιχνίδι με τα βελάκια που εκτοξεύονται εναντίον σταθερού στόχου («darts»), ξεκίνησε να παίζεται από τον Mεσαίωνα. Από το 1904 οι θαμώνες των παμπ έπρεπε να καταφέρουν να πετύχουν με τα βελάκια τους τα «κουτάκια» στη σειρά (1, 2 κλπ.), για να αποδείξουν ότι δεν είχαν μεθύσει και μπορούσαν να συνεχίσουν να πίνουν. Hταν το πρώτο στην ιστορία αλκοτέστ. Στα 1919, παρά τη (χλιαρή) αντίδραση των Δημοκρατικών, ξεκίνησε στις HΠA η εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Δέκα χρόνια αργότερα και με το σοκ από το οικονομικό κραχ του ‘29, οι Aμερικανοί όχι μόνο συνέχιζαν να πίνουν αλλά είχαν ηρωοποιήσει τους παράνομους διακινητές αλκοόλ. O Pεπουμπλικάνος «πρόεδρος του κραχ», Xέμπερτ Xούβερ, θέλησε να αναδιοργανώσει τον νόμο για να μπορέσει να εφαρμοστεί (25 Mαΐου 1930). Kαι ο 40χρονος τότε καθηγητής βιοχημείας και τοξικολογίας, Pόλα Nιλ Xάργκερ, του πρόσφερε το εργαλείο για τον εντοπισμό εκείνων που κατανάλωναν αλκοόλ. Tο «ντρανκομέτερ», που επινόησε στα 1931: Tη συσκευή αλκοτέστ, που μετρά την ποσότητα οινοπνεύματος στο αίμα. Στις εκλογές του 1932, πρόεδρος εκλέχτηκε ο δημοκρατικός Φρανκλίνος Nτελάνο Pούσβελτ, με σημαία του το «νιου ντιλ» και την κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης. H κατανάλωση αλκοολούχων ποτών νομιμοποιήθηκε και το «ντρανκομέτερ» αχρηστεύτηκε. Παρ’ όλα αυτά, στα 1936, ο Xέργκερ φρόντισε να πάρει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και καλώς έπραξε. Aπό τις 31 Δεκεμβρίου 1938, καθιερώθηκε επίσημα στην Iνδιανάπολη το αλκοτέστ για τους οδηγούς των αυτοκινήτων. Kαι 26 χρόνια αργότερα (από τις 16 Mαΐου 1954) εφαρμόστηκε στη Nέα Yόρκη. Σήμερα, χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο. ethnos

“Ένα νέο παιχνίδι από τον καθηγητή Erno Rubik, τον εφευρέτη του εικονικού Κύβου, θα κάνει την εμφάνισή του στα καταστήματα παιχνιδιών φέτος και αναμένεται να γίνει best-seller.” Ο κύβος Ρούμπικ 360 αναμένεται να έχει την ίδια επιτυχία με τον πρώτο κύβο, ο οποίος απετέλεσε εμμονή για πολλούς πριν από σχεδόν 3 δεκαετίες απ’ όταν πρωτοκυκλοφόρησε και εξακολουθεί να θεωρείται το παιχνίδι που πούλησε περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Ο μοναχικός Ούγγρος εφευρέτης ελπίζει τώρα να επαναλάβει τον πάταγο που είχε κάνει με τον πρώτο του κύβο. Το νέο παιχνίδι αποτελείται από 6 μπάλες, οι οποίες βρίσκονται μέσα σε τρεις διάφανες πλαστικές σφαίρες. Το παιχνίδι, το οποίο θα παρουσιαστεί σε μία έκθεση στη Γερμανία στις 5 Φεβρουαρίου, θέτει αντιμέτωπους τους παίκτες με την ίδια απελπιστική πρόσκληση του προηγούμενου κύβου. Είναι απλό στην κατανόησή του, υπάρχει μόνο μία πιθανή λύση και είναι εξαιρετικά δύσκολο να την βρεις. Οι παίκτες θα πρέπει να βγάλουν τις χρωματιστές μπάλες από την εσωτερική σφαίρα και να τις τοποθετήσουν στις αντίστοιχες χρωματιστές εσοχές στην εξωτερική σφαίρα, κουνώντας τες μέσω της ενδιάμεσης σφαίρας, η οποία έχει μόνο δύο τρύπες. Το νέο παιχνίδι έχει ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον των παθιασμένων με τον Κύβο του Ρούμπικ.

Πάντα τα …  ζήλευα αυτά τα παιχνίδια! Για γερά μυαλά ή για …φυλακισμένους!!!

Πριν από λίγες ημέρες, στις 15 Ιανουαρίου, ένας πιλότος κατάφερε να κάνει μια πετυχημένη προσθαλάσσωση! Ο 57χρονος Chesley Β. Sullenberger, ή «Sully» όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, κατέβασε με ασφάλεια το αεροσκάφος που κυβερνούσε στον ποταμό Hudson των ΗΠΑ, σώζοντας από βέβαιο χαμό επιβάτες και πλήρωμα. Με τεράστια πείρα στο ενεργητικό του και χιλιάδες ώρες πτήσης, ο 57χρονος έγινε ήρωας, για τον μέσο Αμερικανό. Το περιστατικό ενέπνευσε αμέσως τους δημιουργούς διαδικτυακών παιχνιδιών που έφτιαξαν το «hero on the Hudson» προς τιμήν του «Sully». Προσθαλασσώστε λοιπόν κι εσείς το αεροσκάφος με ασφάλεια, στους υπολογιστές σας, με ένα κλικ στο

.

 Λένε ότι οι οικονομολόγοι χώνουν τη μύτη τους παντού, αλλά ίσως οι μαθηματικοί είναι ακόμα χειρότεροι. Βρετανοί επιστήμονες παρουσίασαν ένα μαθηματικό μοντέλο του φλερτ, που εξηγεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, γιατί το «παιγνίδι» ανάμεσα στα δύο φύλα συχνά τραβάει σε… μάκρος. Σύμφωνα με τον καθηγητή μαθηματικών, Ρόμπερτ Σέιμουρ, «το φλερτ σε ένα σημαντικό αριθμό ζώων κρατά μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στους ανθρώπους μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά από δείπνα, θεατρικές παραστάσεις, ταξίδια και άλλες εξόδους, που μπορούν να συνεχίζονται για μήνες ή και για χρόνια. Ο άνδρας συνήθως πρέπει να σηκώσει το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος αυτού του παιγνιδιού, όμως τελικά και για τα δύο φύλα υπάρχει ένα σημαντικό κόστος, με την έννοια του χρόνου που θα μπορούσε να έχει δαπανηθεί σε άλλες πιο παραγωγικές δραστηριότητες».

Η απάντηση γιατί το φλερτ κρατά μεγάλα χρονικά διαστήματα, κατά τον καθηγητή Σέιμουρ, φαίνεται να βρίσκεται στο ότι «η επιμήκυνση του φλερτ είναι ένας τρόπος για το θηλυκό να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες για το αρσενικό και να μειώσει τις πιθανότητες μιας λανθασμένης επιλογής. Από την άλλη, ο άνδρας, προθυμοποιούμενος για ένα τόσο μακρόχρονο φλερτ, μεταφέρει το μήνυμα ότι είναι πιθανώς ο κατάλληλος. Άρα, το μακρύ φλερτ δεν είναι παρά το τίμημα για να αυξηθεί η πιθανότητα ενός αρμονικού ταιριάσματος. Ίσως αυτό εξηγεί την κοινή πεποίθηση και συμβουλή στις γυναίκες να μην κοιμούνται με έναν άνδρα από το πρώτο ραντεβού».

Η μελέτη χρησιμοποιεί τη θεωρία των παιγνίων για να αναλύσει πώς ο άνδρας και η γυναίκα, που αρχίζουν να φλερτάρουν μεταξύ τους και να παίζουν το «παιγνίδι του ζευγαρώματος», συμπεριφέρονται με στρατηγικό τρόπο ο ένας προς τον άλλο -χωρίς κατ’ ανάγκην να το συνειδητοποιούν. Σύμφωνα με τη μελέτη, το «παιγνίδι» τελειώνει όταν ο ένας από τους δύο αποσυρθεί ή η γυναίκα αποδεχτεί τον άνδρα ως σύντροφο, αλλά όχι το αντίθετο.

Το μπιλιάρδο ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα, τα πρώτα ευρήματα έρχονται στο φως από το 600 π.Χ. Σε μαρμάρινη σκαλιστή πλάκα, που σήμερα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, αναπαρίσταται παίχτης μπιλιάρδου, που βέβαια θυμίζει παίχτη του σημερινού χόκεϊ επί χόρτου περισσότερο από μπιλιάρδο, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ιστορία των δύο αθλημάτων στα βάθη των αιώνων διασταυρώθηκε. Υπήρξε στον Παρθενώνα ένας χώρος που τότε ονομαζόταν «σφαιρίστρα των Αρρηφόρων», απ’ όπου προήλθε το όνομα σφαιριστήριο. Στην σφαιρίστρα των Αρρηφόρων οι ιερείς της θεάς Αθηνάς, που ζούσαν εκεί όλο τον χρόνο και επί τρεις μήνες ύφαιναν το πέπλο της Αθηνάς, στις ελεύθερες ώρες τους εξασκούνταν στην σφαίριση. Σφαιριστής για τους αρχαίους Ελληνες ήταν ο θαυματοποιός που εκτελούσε δεξιοτεχνικές ασκήσεις με σφαιρικά αντικείμενα. Μέχρι τον 11ο αιώνα περίπου, το μπιλιάρδο παραμένει ως ένα σύμβολο πολιτισμού της αρχαίας Αθήνας, από κει και μετά, όπως και όλη η κουλτούρα της αρχαίας Αθήνας μεταφέρθηκε στη Ρώμη και από κει στην Κωνσταντινούπολη, την άλλη έδρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Στην Κωνσταντινούπολη έγινε πολύ δημοφιλές, κυρίως στον εκκλησιαστικό κύκλο, όπου παίχτηκε πολύ στα μοναστήρια και στους εκκλησιαστικούς χώρους. Στην Κωνσταντινούπολη μια διαφορετική μορφή του μπιλιάρδου επικράτησε και ονομάστηκε «Τσιγγάνιο», ή πόλο όπως το λέμε σήμερα. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ ΤΟΥ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟΥ έγινε μετά τις πρώτες σταυροφορίες, όπου οι σταυροφόροι, επιστρέφοντας από τους Αγίους Τόπους μέσω Βυζαντίου, αγάπησαν το παιχνίδι και το μετέφεραν στις χώρες τους. Εκεί παίχτηκε από τους Φράγκους, τους σημερινούς Γάλλους, αφού αυτοί ήταν ο κύριος όγκος των σταυροφοριών, ενώ συνεχίστηκε να παίζεται και από τους κληρικούς. Υπήρξαν μερικές μεγάλες αλλαγές, μέσω των οποίων το μπιλιάρδο μεταφέρθηκε σιγά σιγά σε τραπέζι (από το πάτωμα όπου παιζόταν μέχρι τότε) και ο λόγος ήταν ο εξής: Εκείνες τις εποχές οι επιδημίες μάστιζαν τον κόσμο. Ετσι ενώ το μπιλιάρδο στην αρχή παιζόταν στα λιβάδια, με τις μπάλες να τρέχουν χωρίς περιορισμούς προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, λόγω των επιδημιών ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται στις πόλεις, προσπαθώντας ν αποφύγει κυρίως την πανώλη των ζώων. Το 1500 η δημοτικότητα του σπορ ξεφεύγει από τους βασιλικούς κύκλους και περνά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Κατά τη διάρκεια όλου του αιώνα εξοπλίζονται με μπιλιάρδα όλες οι ταβέρνες και τα δημόσια κέντρα.

Το μπιλιάρδο στην Ελλάδα ξαναήρθε με τον βασιλιά Οθωνα. Διασώζονται λόγοι του Κολοκοτρώνη να συμβουλεύει τους Ελληνες να μην ασχολούνται τόσο πολύ με το μπιλιάρδο, αλλά με το καλό του κράτους. ( από τότε ο Έλλην τό’ χε το κουσούρι…) Στις αρχές του 20ού αιώνα το παιχνίδι διατηρούνταν στους κύκλους της αριστοκρατίας, τους κύκλους του παλατιού και γενικότερα στους εύπορους κύκλους. Στη συνέχεια ακολούθησε τον δρόμο που είχε ακολουθήσει στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα. Από το 1920 και μετά το μπιλιάρδο έχει πλέον αρχίσει να ξεφεύγει από τους αριστοκρατικούς κύκλους και εξαπλώνεται παντού. Αυτή η εξάπλωσή του το κάνει αγαπημένο παιχνίδι όλων των κοινωνικών τάξεων, ακόμα και των περιθωριακών στοιχείων.

Ο Γάλλος μαθηματικός Γκασπάρ Γκουστάβ Γκοργιολί, μέσα από μια μελέτη εκατοντάδων σελίδων, το 1835 εξέδωσε βιβλίο με τίτλο «Μαθηματικές θεωρίες και σχέση τους με το μπιλιάρδο», δίνοντας έτσι επιστημονικό προφίλ στο μπιλιάρδο. Μετά την επιτυχία του βιβλίου πολλοί μαθηματικοί έγραψαν βιβλία συνδέοντας το μπιλιάρδο με τα Μαθηματικά. (Θα επανέλθουμε εδώ…)

Στην Αγγλία το πρώτο πραγματικό τραπέζι μπιλιάρδου παρουσιάζεται το 1560 από τον Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, που ήταν ο ευνοούμενος του παλατιού. Το 1587 η βασίλισσα Μέρι της Σκοτίας λίγο πριν απαγχονιστεί παραπονέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο της Γλασκόβης ότι οι δεσμοφύλακες δεν την άφηναν να παίζει μπιλιάρδο.

Είναι το παιχνίδι που εμπνεύστηκε ένας άνεργος αρχιτέκτονας την εποχή της μεγάλης ύφεσης, παθιάζοντας από τότε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Το σκραμπλ κλείνει σήμερα τα 60 του χρόνια και παρά την ηλικία του παραμένει ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια. Την εποχή μιας νέας οικονομικής κρίσης, φαντάζει και πάλι σαν ιδανική ψυχαγωγία. Ήταν 16 Δεκεμβρίου του 1948 όταν ο Άλφρεντ Μόσερ Μπατς, αρχιτέκτονας από τη Νέα Υόρκη, και ο επιχειρηματίας φίλος του Τζέιμς Μπρένοτ, κατοχύρωσαν την εμπορική ονομασία του scrabble. Η ηλικία του, όμως, δεν έβγαλε το scrabble από τη λίστα με τα δημοφιλέστερα παιχνίδια. Στις αρχές του χρόνου, οι κατασκευαστές αυτού του επιτραπέζιου παιχνιδιού υποχρέωσαν δικαστικά το Facebook να αποσύρει από την ιστοσελίδα του ένα παιχνίδι με το όνομα «Σκράμπουλους» για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Περίπου 500.000 χρήστες του Διαδικτύου έπαιζαν κάθε μέρα τη διαδικτυακή παραλλαγή του  scrabble. 

Ο εφευρέτης του παιχνιδιού ήταν άνεργος την εποχή της μεγάλης ύφεσης και είχε αρκετό χρόνο να αφιερώσει στη δονκιχωτική απόφασή του να φτιάξει ένα νέο επιτραπέζιο παιχνίδι. Ο Μπατς παρατήρησε ότι τα δημοφιλή παιχνίδια της εποχής ήταν δυο κατηγοριών: Αυτά με τα νούμερα, όπως το μπίνγκο και αυτά με κινήσεις, όπως το σκάκι. Έλειπε ένα παιχνίδι με λέξεις. Έως το 1931 είχε τελειοποιήσει ένα παιχνίδι με λέξεις και αριθμούς, το οποίο ονόμασε «Λεξικό». Επτά χρόνια αργότερα και παίρνοντας νέα έμπνευση από τα σταυρόλεξα, δημιούργησε μια νέα εκδοχή, το Criss Crosswords. Για να αποφασίσει ποια αριθμητική αξία θα δώσει σε κάθε γράμμα, πέρασε πολλές μέρες μελετώντας εξονυχιστικά τα πρωτοσέλιδα των «Νew Υork Τimes». Με αυτόν τον τρόπο εντόπισε τα πιο δημοφιλή γράμματα και ήταν τόσο ακριβής ώστε η αξία των γραμμάτων δεν άλλαξε ποτέ εδώ και έξι δεκαετίες. Όλοι οι κατασκευαστές παιχνιδιών της εποχής απέρριψαν ο ένας μετά τον άλλον το παιχνίδι του Μπατς. Εκτός από έναν: Ο Τζέιμς Μπρένοτ πίστεψε ότι το παιχνίδι του Μπατς έπρεπε να βγει στην αγορά. Άλλαξε ελαφρώς τους κανόνες, έδωσε το σημερινό του όνομα   και τρία χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατοχύρωσε την εμπορική ονομασία.

Με περισσή φροντίδα αλλά και σοβαρότητα επαγγελματία η Φαμπιέν Μογκ κάνει με τα μαγικά χέρια της τις… τραυματισμένες κούκλες σαν καινούργιες. «Κλινική για κούκλες» είναι άλλωστε το όνομα του εργαστηρίου της στο Μπορντό της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, όπου η γαλλίδα καλλιτέχνις αναλαμβάνει τον ρόλο του «γιατρού» για δεκάδες κατεστραμμένες παιδικές κούκλες. Αποκαθιστά τα σύμβολα της εποχής της αθωότητας, τα στραπατσαρισμένα από το πέρασμα του χρόνου, ενίοτε και από την κακομεταχείριση.

Το ψηφιακό παιχνίδι (digital game), αντιληπτό και ως εκπαιδευτικό «εργαλείο»; Με στόχο, όχι μόνο την τυπική μάθηση αλλά και την ισότιμη κοινωνική ένταξη μαθητών με ήπια νοητική καθυστέρηση; Μια τέτοια προσέγγιση εθεωρείτο μέχρι σήμερα από αντισυμβατική έως και παρακινδυνευμένη, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Η άρνησή της συνιστούσε στερεότυπο. Η έμπρακτη διάψευση του στερεοτύπου επιχειρήθηκε από το ετήσιας διάρκειας έργο «Επινόηση» που ολοκληρώθηκε προ μερικών ημερών (τέλη Νοεμβρίου) από το εργαστήριο νέων τεχνολογιών του τμήματος Επικοινωνίας-ΜΜΕ Παν/μίου Αθηνών (επιστημονικά υπεύθυνος ο Μιχ. Μεϊμάρης).
Η «επιχείρηση» δικαιώθηκε! Καθ’ όλη τη διάρκεια υλοποίησης του έργου και ιδιαίτερα στο τελευταίο τρίμηνο της έμπρακτης εφαρμογής μέσα στη σχολική τάξη, η αποδοχή υπήρξε καταλυτική. Κατ’ αρχάς, εμπνεύστηκε η «κρίσιμη μάζα» των 200 εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα που εξειδικεύτηκαν επί συνολικά 400 ώρες στην ανάπτυξη-εφαρμογή ψηφιακών παιχνιδιών μαθησιακού σκοπού. Η έμπνευση «πέρασε» και στους με ήπια νοητική καθυστέρηση μαθητές, που βίωσαν το ψηφιακό παιχνίδι απελευθερωτικά και σε ουκ ολίγες περιπτώσεις -το πιστοποιούν κάμποσοι από τους συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς- ανέπτυξαν υψηλά επίπεδα εφευρετικότητας. Αποδείχτηκε, εντέλει, ότι τα «κρίσιμα» χαρακτηριστικά του ψηφιακού παιχνιδιού (προσομοίωση καταστάσεων του πραγματικού κόσμου, ανάπτυξη μηχανισμών πλούσιας αλληλεπίδρασης και ισορροπημένης πρόκλησης) κατ’ εξοχήν μπορούν να αντιστοιχηθούν με το «κρίσιμο» πλαίσιο απελευθερωτικής (μη τιμωρητικής) μάθησης και επί ίσοις όροις κοινωνικοποίησης.

Η ΜΑΝΙΑ με τον Μπαράκ Ομπάμα βαίνει αύξουσα… Προτού καλά καλά βολευτεί στον Λευκό Οίκο και αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του, στον Ιστό, κυκλοφόρησε παιχνίδι με πρωταγωνιστή τον καινούργιο και ελπιδοφόρο πρόεδρο των ΗΠΑ. Το Super Obama World θα σας θυμίσει πολύ το πασίγνωστο και κλασικό super Mario World. Μόνο που σε αυτό το παιχνίδι ο Ομπάμα μαζεύει αμερικανικές σημαίες και πολεμάει διάφορους εχθρούς και πολιτικούς αντιπάλους! Παίξτε εντελώς δωρεάν το online παιχνίδι, στο http:// www. superobamaworld.com/ ! Και αν προχωράτε γρήγορα τις πίστες, μην ανησυχείτε! Οι δημιουργοί του διαβεβαιώνουν ότι θα προσθέτουν πίστες όσο προχωράει η προεδρία του

Ποιος δεν θα επιθυμούσε να παρακολουθήσει τις παρθένες ιέρειες της Εστίας να τελούν τις περίτεχνες ιεροτελεστίες τους στο ναό της θεάς στη Ρώμη ή μια από τις ξακουστές συνεδρίες της αρχαίας ρωμαϊκής Συγκλήτου; Και μπορεί μέχρι τώρα να φαντάζει ελαφρώς ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, από τις 20 Νοεμβρίου όμως θα αποτελεί απλώς πραγματικότητα. Σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο θέατρο κοντά στο αρχαίο Κολοσσαίο, οι μάγοι τις τεχνολογίας αναμιγνύουν το χολιγουντιανό animation και την τεχνολογία των βιντεοπαιχνιδιών με τη γνώση των τεχνικών της Cinecitta. Δημιουργούν έτσι μια τρισδιάστατη επιστροφή για τον κάθε επισκέπτη, μεταφέροντάς τον κατευθείαν στην εποχή των μονομάχων και των πληβείων.

Το εντυπωσιακότερο κομμάτι της περιήγησης, όμως, είναι σίγουρα το Κολοσσαίο. Εκεί ο επισκέπτης θα παρακολουθήσει το πλήθος να πανηγυρίζει έξαλλα και να απαιτεί από τον αυτοκράτορα την επιβίωση ή τη θανάτωση του κάθε μονομάχου. Η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία της εικονικής αρχαίας Ρώμης ονομάζεται «motion capture» και βασίζεται σε ειδικούς σένσορες, οι οποίοι συνδέονται στα σώματα αληθινών ανθρώπων και προβάλλουν τις κινήσεις τους σε οθόνες υπολογιστών. e-tipos