Tο αγγλικής έμπνευσης παιχνίδι με τα βελάκια που εκτοξεύονται εναντίον σταθερού στόχου («darts»), ξεκίνησε να παίζεται από τον Mεσαίωνα. Από το 1904 οι θαμώνες των παμπ έπρεπε να καταφέρουν να πετύχουν με τα βελάκια τους τα «κουτάκια» στη σειρά (1, 2 κλπ.), για να αποδείξουν ότι δεν είχαν μεθύσει και μπορούσαν να συνεχίσουν να πίνουν. Hταν το πρώτο στην ιστορία αλκοτέστ. Στα 1919, παρά τη (χλιαρή) αντίδραση των Δημοκρατικών, ξεκίνησε στις HΠA η εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Δέκα χρόνια αργότερα και με το σοκ από το οικονομικό κραχ του ‘29, οι Aμερικανοί όχι μόνο συνέχιζαν να πίνουν αλλά είχαν ηρωοποιήσει τους παράνομους διακινητές αλκοόλ. O Pεπουμπλικάνος «πρόεδρος του κραχ», Xέμπερτ Xούβερ, θέλησε να αναδιοργανώσει τον νόμο για να μπορέσει να εφαρμοστεί (25 Mαΐου 1930). Kαι ο 40χρονος τότε καθηγητής βιοχημείας και τοξικολογίας, Pόλα Nιλ Xάργκερ, του πρόσφερε το εργαλείο για τον εντοπισμό εκείνων που κατανάλωναν αλκοόλ. Tο «ντρανκομέτερ», που επινόησε στα 1931: Tη συσκευή αλκοτέστ, που μετρά την ποσότητα οινοπνεύματος στο αίμα. Στις εκλογές του 1932, πρόεδρος εκλέχτηκε ο δημοκρατικός Φρανκλίνος Nτελάνο Pούσβελτ, με σημαία του το «νιου ντιλ» και την κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης. H κατανάλωση αλκοολούχων ποτών νομιμοποιήθηκε και το «ντρανκομέτερ» αχρηστεύτηκε. Παρ’ όλα αυτά, στα 1936, ο Xέργκερ φρόντισε να πάρει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και καλώς έπραξε. Aπό τις 31 Δεκεμβρίου 1938, καθιερώθηκε επίσημα στην Iνδιανάπολη το αλκοτέστ για τους οδηγούς των αυτοκινήτων. Kαι 26 χρόνια αργότερα (από τις 16 Mαΐου 1954) εφαρμόστηκε στη Nέα Yόρκη. Σήμερα, χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο. ethnos