Λένε ότι οι οικονομολόγοι χώνουν τη μύτη τους παντού, αλλά ίσως οι μαθηματικοί είναι ακόμα χειρότεροι. Βρετανοί επιστήμονες παρουσίασαν ένα μαθηματικό μοντέλο του φλερτ, που εξηγεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, γιατί το «παιγνίδι» ανάμεσα στα δύο φύλα συχνά τραβάει σε… μάκρος. Σύμφωνα με τον καθηγητή μαθηματικών, Ρόμπερτ Σέιμουρ, «το φλερτ σε ένα σημαντικό αριθμό ζώων κρατά μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στους ανθρώπους μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά από δείπνα, θεατρικές παραστάσεις, ταξίδια και άλλες εξόδους, που μπορούν να συνεχίζονται για μήνες ή και για χρόνια. Ο άνδρας συνήθως πρέπει να σηκώσει το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος αυτού του παιγνιδιού, όμως τελικά και για τα δύο φύλα υπάρχει ένα σημαντικό κόστος, με την έννοια του χρόνου που θα μπορούσε να έχει δαπανηθεί σε άλλες πιο παραγωγικές δραστηριότητες».

Η απάντηση γιατί το φλερτ κρατά μεγάλα χρονικά διαστήματα, κατά τον καθηγητή Σέιμουρ, φαίνεται να βρίσκεται στο ότι «η επιμήκυνση του φλερτ είναι ένας τρόπος για το θηλυκό να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες για το αρσενικό και να μειώσει τις πιθανότητες μιας λανθασμένης επιλογής. Από την άλλη, ο άνδρας, προθυμοποιούμενος για ένα τόσο μακρόχρονο φλερτ, μεταφέρει το μήνυμα ότι είναι πιθανώς ο κατάλληλος. Άρα, το μακρύ φλερτ δεν είναι παρά το τίμημα για να αυξηθεί η πιθανότητα ενός αρμονικού ταιριάσματος. Ίσως αυτό εξηγεί την κοινή πεποίθηση και συμβουλή στις γυναίκες να μην κοιμούνται με έναν άνδρα από το πρώτο ραντεβού».

Η μελέτη χρησιμοποιεί τη θεωρία των παιγνίων για να αναλύσει πώς ο άνδρας και η γυναίκα, που αρχίζουν να φλερτάρουν μεταξύ τους και να παίζουν το «παιγνίδι του ζευγαρώματος», συμπεριφέρονται με στρατηγικό τρόπο ο ένας προς τον άλλο -χωρίς κατ’ ανάγκην να το συνειδητοποιούν. Σύμφωνα με τη μελέτη, το «παιγνίδι» τελειώνει όταν ο ένας από τους δύο αποσυρθεί ή η γυναίκα αποδεχτεί τον άνδρα ως σύντροφο, αλλά όχι το αντίθετο.