Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δημιούργησε ένα ψηφιακό παιχνίδι που ονομάζεται  “Ταξίδι φυγής”. Είναι ένα παιχνίδι επιβίωσης βασισμένο στην πραγματικότητα. Ένα παιχνίδι για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ένας νεαρός πρόσφυγας ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του και αντιμετωπίζει μία σειρά από δυσκολίες και διλήμματα τόσο κατά τη διάρκεια της φυγής όσο και κατά την άφιξή του στη χώρα ασύλου.  Υπεύθυνη για τη μεταφορά του παιγνιδιού στην Ελληνική γλώσσα είναι η Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Το παιχνίδι απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 13 μέχρι 16 ετών. Με αυτόν το βιωματικό τρόπο, οι  μαθητές ενημερώνονται και ευαισθητοποιούνται για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.

Πρόταση για την Αναστασία και την Ελένη που κάνουν το σενάριο στο κείμενο της Διδώς Σωτηρίου “Ταξίδι χωρίς επιστροφή” της Α΄ Γυμνασίου.

Οι μαθητές επισκέπτονται τον δικτυακό τόπο  του παιχνιδιού και επιλέγουν να παίξουν με έναν από τους δύο τρόπους που τους ζητείται (άνοιξε σε μεγάλο παράθυρο ή άνοιξε σε αυτό το παράθυρο). Κάνουν κλικ στο παίξε, συμπληρώνουν τα όνοματά τους στο αντίστοιχο πλαίσιο και επιλέγουν το βελάκι “όχι θα παίξω χωρίς εγγραφή”. Στη δεύτερη ενότητα με τίτλο “ΣΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ” κάνουν κλικ στο νούμερο 3. Εδώ θα βρουν το παιχνίδι ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ;

Σε αυτό το παιχνίδι οι μαθητές ενημερώνονται για τη διαφορά μεταξύ προσφύγων και μεταναστών.  Αφού διαβάσουν την ιστορία των επτά ανθρώπων που βλέπουν στην οθόνη τους αποφασίζουν, με βάση το ιστορικό τους αν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες και μεταφέρουν το σωστό όρο πάνω στην κάθε εικόνα. Τελειώνοντας το παιχνίδι μπορούν να διαβάσουν περισσότερα στο δίκτυο δεδομένων για τη μεταφορά μεταξύ μεταναστών και προσφύγων.

Στο τέλος, μπορούμε να ζητήσουμε από όλες τις ομάδες να βρουν όρους ή λέξεις που έχουν σχέση με τη «φυγή» και να τις απεικονίσουν με το σώμα τους. Κάθε ομάδα μπορεί να αποφασίσει για να απεικονίσει ένα όρο, π.χ. «φυγή», «σύνορα», «φόβο», «κυνηγημένος», «τρόμος», «απώλεια», «απόρριψη» ή «ευπρόσδεκτος» κλπ. Στις ομάδες οι μαθητές πρώτα συζητούν και μετά απεικονίζουν με το σώμα τους, τις κινήσεις τους και τις εκφράσεις τους την δική τους ερμηνεία του όρου.