Στο τρίτο Πανελλήνιο Συνέδριο «Αχιλλέας Τζάρτζανος» για την Ελληνική Γλώσσα με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα και νέες τεχνολογίες: Προοπτικές και προβληματισμοί» έγινε μια σειρά σημαντικών εισηγήσεων από ειδικούς επιστήμονες και ερευνητές οι οποίοι παρουσίασαν τις ποικίλες πλευρές του θέματος και προσέγγισαν από διαφορετικές οπτικές τη σχέση γλώσσας και νέων τεχνολογιών στον αιώνα που διανύουμε, δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερη έμφαση στα αποτελέσματα που μπορούν να προκύψουν από την ενσωμάτωση και τη χρήση τους, τόσο στον τομέα της γλωσσικής διδασκαλίας όσο και στην εκπαίδευσή μας γενικότερα.
(Από τα συμπεράσματα του συνεδρίου)
Είδα το όνομα του μεγάλου δάσκαλου της γλώσσας και έψαξα αρκετή ώρα να βρω κάτι γι’ αυτόν στις εισηγήσεις, αλλά εις μάτην.
Ανήκω σε μια εξαιρετικά μικρή μειοψηφία Φυσικών που τελείωσαν (προ αμνημονεύτων ετών) αυτό που λέγαμε “κλασσικό”
σχολείο, ήμουν εξαιρετικά καλός σε όλα τα μαθήματα (19,5 απολυτήριο, 19 έκθεση, 20 αρχαία, 20 Φυσική, 20 Άλγεβρα, …), μάλλον καλύτερος στα φιλολογικά, αλλά για πρακτικούς λόγους “πέρασα απέναντι”, τον φιλόλογο όμως τον κουβαλάω μέσα μου από τότε.
Να’ σαι καλά, συνονόματη, με γύρισες δεκαετίες πίσω και μου θύμισες ένα δάσκαλο που μας βοήθησε να μάθουμε ελληνικά και που, κάποια στιγμή, οι φιλόλογοι θα πρέπει να τιμήσουν για την προσφορά του (κι’ αν πράγματι αυτό γίνει “βάλε μια φωνή”)