Οι Μπούλες κι οι Γενίτσαροι (Γιανίτσαροι) είναι ένα αποκριάτικο έθιμο της Νάουσας με ρίζες του που χάνονται στο χρόνο. Συσχετίζεται με τον Διόνυσο και τις αρχαίες τελετές προς τιμήν του. Συσχετίζεται με την οθωμανική αυτοκρατορία όπου το 15ο και 16ο αιώνα οι νέοι που ήταν αντάρτες στα βουνά, την αποκριά με την μάσκα στο πρόσωπο και όλα τα σχετικά εξαρτήματα της στολής (ασημικά, πάλες, ζωνάρι κτλ), τριγύριζαν από γειτονιά σε γειτονιά χορεύοντας  για να διώξουν το κακό, τελετή που έμοιαζε αρκετά με τις θρησκευτικές λιτανείες.

Στη σύγχρονη παρουσία του εθίμου φαίνεται ότι στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα υπάρχει ένα περιστατικό που το ζωντανεύει. Το 1705, επιχειρείται ένα παιδομάζωμα στην περιοχή της Νάουσας με τους Ναουσαίους να αντιστέκονται και να σκοτώνουν κάποιον επικεφαλής της επιχείρησης, προφανώς Τούρκο. Για να κρυφτούν από την οργή, πολλοί Ναουσαίοι κατέφυγαν στα βουνά μα “χάθηκαν” όλοι. Τιμώντας τους νεκρούς εκείνους, οι νέοι της Νάουσας φορούσαν από την επόμενη κιόλας χρονιά αρματολίτικη στολή και λευκό κέρινο πρόσωπο.

Γενίτσαρος ή Γιανίτσαρος: φορά φουστανέλα με 400 φύλλα, φαρδομάνικο πουκάμισο (κοντέλα), γιλέκο με ασημικά, ζωνάρι στη μέση, βουδέτες στα πόδια, κρατά την πάλα του (σπαθί) και ασφαλώς την κέρινη μάσκα-πρόσωπο με μουστάκι.
Μπούλα: άντρας ντυμένος με φαρδιά φουστάνια και άλλα ρούχα από την παράδοση της Νάουσας, που μαζεύει χρήματα για την ενίσχυση του αγώνα κατά του κατακτητή. Το κεφάλι είναι στολισμένο με λουλούδια και φοράει την κέρινη μάσκα-πρόσωπο αλλά χωρίς μουστάκι. Ζουρνάδες και νταούλια συνοδεύουν τα μπουλούκια των μεταμφιεσμένων (στην ουρά της πομπής) καθώς χορεύουν από γειτονιά σε γειτονιά στους δρόμους της Νάουσας. 

Δημιουργήσαμε τις μάσκες του Γενίτσαρου και της Μπούλας στο νηπιαγωγείο μας και ζωγραφίσαμε το έθιμο. Στη συνέχεια φορέσαμε τις παραδοσιακές στολές και τις μάσκες και αναπαραστήσαμε το έθιμο στην αυλή μας.