Eδώ Πολυτεχνείο!
Τη φετινή σχολική χρονιά οι αναφορές μας στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 ήρθαν ως συνέχεια της ενασχόλησης μας με τα Δικαιώματα του Παιδιού …και φυσικά όλων των ανθρώπων.
Πήραμε έμπνευση από την ανάρτηση της εξαιρετικής συναδέλφου Καλλιόπης Παπουτσάκη και την ιστοσελίδα της όπου προτείνει μια προσέγγιση του θέματος με τους πίνακες του ζωγράφου Γ.Γαΐτη.
Αφού μελετήσαμε τον πίνακα του Ανθρωπάκια και σχολιάσαμε τα χρώματα,τα συναισθήματα που μας δημιουργεί, προσπαθήσαμε να αιτιολογήσουμε τον τίτλο που έδωσε ο ζωγράφος …
Γίναμε οι ίδιοι κομμάτι του πίνακα και κατόπιν μετατρέψαμε τα ανέκφραστα πρόσωπα από τα ανθρωπάκια σε πρόσωπα ανθρώπων:
-
-
Τα ανέκφραστα ανθρωπάκια
-
-
Τα ανθρωπάκια αποκτούν συναισθήματα και σκέψη…
Κατόπιν συζητήσαμε πολλούς πίνακες του ζωγράφου και προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια ιστορία…που δεν απήχε και πολύ από τα πραγματικά γεγονότα στο Πολυτεχνείο εκείνο το Νοέμβρη του 1974…:
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας στρατιώτης με τα στρατιωτάκια του και είπε στους στρατιώτες του να σκοτώσουν το περιστέρι της ειρήνης.Ήρθαν όμως κάποιοι ήρωες και ήθελαν να σώσουν την ειρήνη. Ο στρατιώτης έστειλε έναν μεγάλο άνθρωπο να σκοτώσει τους ήρωες. Όμως οι ήρωες φώναξαν Κάτω η Χούντα και έσωσαν την ειρήνη”
Οι πίνακες υπάρχουν εδώ: https://blogs.sch.gr/18nipagdim/files/2025/11/pinakes-gaiti.pdf
Αφού γνωρίσαμε τα γεγονότα μέσα από εκπαιδευτικά βίντεο δημιουργήσαμε μια ομαδική σύνθεση τόσο με τις εικόνες της ιστορίας όσο και με τις μάσκες ανθρωπάκια, που μετατρέψαμε σε πρόσωπα φοιτητών έγκλειστων στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου …
Όμως….Πόσο παλιά συνέβησαν όλα αυτα;
Όχι και τόσο…
Σε ενα χαρτί του μέτρου φτιαξαμε την γραμμή της ιστορίας…
Πότε γεννήθαν τα παιδιά… οι γονείς… οι παππούδες μας…
Οπτικοποιήσαμε τον ιστορικό χρόνο και σημειώσαμε τα σημαντικά γεγονότα
Με αφορμή τα χαρακτικά του Τάσσου και της Βασως Κατράκη, “φορέσαμε” τη μάσκα του Πολυτεχνέίου και μέσα από αυτη μιλήσαμε για τα συναισθήματα μας… “Πώς αισθάνονταν οι φοιτητές και οι πολίτες την περίοδο της δικτατορίας;”
