Κατηγορία: Παιδαγωγικά Θέματα

Τι φοβούνται τα παιδιά με δυσλεξία

Ένα συναισθηματικό τρενάκι στο οποίο επιβαίνει ολόκληρη η οικογένεια. Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εμπειρία της δυσλεξίας, της πιο γνωστής μαθησιακής δυσκολίας, που δυσχεραίνει την ανάγνωση, τη γραφή και την ορθογραφία, η οποία, εκτός από τις σχολικές επιδόσεις, επηρεάζει τη συμπεριφορά του μαθητή και στο σπίτι.

Της Λίνας Γιάνναρου

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μολονότι και στη χώρα μας έχουν γίνει άλματα σε ό,τι αφορά την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση γύρω από τις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, η προσοχή μας εξαντλείται στη βελτίωση των ακαδημαϊκών επιδόσεων του παιδιού, με αποτέλεσμα να παραμελούνται οι κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες που βιώνουν το ίδιο και η οικογένειά του.

Νιώθει άγχος, αποτυχία
«Μέχρι να πάρει τη διάγνωση, το παιδί με ειδική μαθησιακή δυσκολία έχει περάσει από σαράντα κύματα όχι μόνον ακαδημαϊκά, αλλά και συναισθηματικά», λέει στην «Κ» ο δρ Παναγιώτης Σιαπέρας, ψυχολόγος και εργοθεραπευτής που ειδικεύεται στις δυσκολίες ανάπτυξης παιδιών και εφήβων. Επί χρόνια, το παιδί ανησυχεί βλέποντας ότι δεν τα καταφέρνει ικανοποιητικά παρ’ όλο που διαβάζει πολύ, νιώθει διαφορετικό, αναρωτιέται εάν υπολείπεται νοητικά («αυτό το σχόλιο μπορεί να το έχει ακούσει από ενήλικες ή συνομηλίκους του στο σπίτι ή στο σχολείο»). «Πολύ συχνά, το γεγονός ότι ο μαθητής δυσκολεύεται να απομνημονεύσει και να ακολουθήσει τις οδηγίες του δασκάλου, οι γονείς το αποδίδουν σε ανωριμότητα η οποία με τον καιρό θα διορθωθεί. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, η σύγκριση με τα άλλα παιδιά είναι αναπόφευκτη. Ο μαθητής έχει το αίσθημα της αποτυχίας και του άγχους, που μπορεί να εκδηλωθεί με διαφόρους τρόπους, όπως με νυχτερινή ενούρηση, εκρήξεις θυμού κ.λπ. Αυτή η αγωνία για το παιδί δεν έρχεται μόνο από τις δυσκολίες στο σχολείο, αλλά και από την πίεση που νιώθει στο σπίτι».

Ετσι, έως ότου διαπιστωθεί το πρόβλημα και αναζητηθεί λύση από την οικογένεια, τα παιδιά έχουν φτάσει στο γυμνάσιο ή ακόμα και στο λύκειο με πολύ χαμηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, με αποτέλεσμα να έχουν αναπτυχθεί «παράπλευρα» προβλήματα συμπεριφοράς. «Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί να είναι ο γελωτοποιός του σχολείου, να εμφανίζει επιθετικότητα και σχολική άρνηση ή να είναι °εξαφανισμένο” στην τάξη από φόβο μην εξεταστεί. Δεν φτάνει, λοιπόν, η εκπαιδευτική υποστήριξη», τονίζει ο κ. Σιαπέρας. Το βάρος πέφτει φυσικά στους γονείς, που θα πρέπει να δείξουν κατανόηση και υποστήριξη. Εξάλλου, η διάγνωση τους έχει ανακουφίσει, αφού μέχρι τότε αισθάνονταν πως αυτά συμβαίνουν στο παιδί τους εξαιτίας δικών τους κακών επιλογών, επειδή δεν του έδωσαν όση αγάπη χρειαζόταν ή ακόμη και πως το παιδί τους έχει κάποιου είδους εγκεφαλική βλάβη.

Καθοριστικό ρόλο, φυσικά, μπορεί να διαδραματίσει και το σχολείο, που θα διαμορφώσει ένα περιβάλλον ελεύθερο από άγχος, το οποίο θα δίνει στον μαθητή αίσθημα ασφάλειας και θα τον ενθαρρύνει. «Με κατανόηση και υποστήριξη, το παιδί με ειδική μαθησιακή δυσκολία δεν μπορεί μόνο να τα καταφέρει, μπορεί να μεγαλουργήσει», καταλήγει ο ίδιος.

Πράγματι, η δυσλεξία έχει συνδεθεί με υψηλή νοημοσύνη. Η συγκεκριμένη διαταραχή είναι κληρονομική σε ποσοστό 70% – 80% και παρουσιάζεται εκ γενετής. Παιδιά και ενήλικες με δυσλεξία είναι το 12% – 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, με την αναλογία ανδρών – γυναικών να κυμαίνεται στο 4:1. Στην Ελλάδα έχει βρεθεί ότι το ποσοστό δυσλεξίας είναι περίπου 5%.

Πηγή: Καθημερινή

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2453

Cyber bullying: Ο τραμπουκισμός στο διαδίκτυο


Τι είναι το cyber bullying. Ποια είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, τι προβλέπεται νομικά. Μιλούν στο NEWS247 ο διευθυντής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και η υπεύθυνη επικοινωνίας του safeline.gr
Χρήστος Δεμέτης

news247 Νοέμβριος 30 2012

Διαδικτυακός εκφοβισμός, ηλεκτρονική διαπόμπευση, απειλές και ψυχολογική βία. Κοινώς, cyber bullying. Οι ανήλικοι και έφηβοι χρήστες των ελληνικών social media, ζουν τον τρόμο και τον φόβο της διαδικτυακής βίας. Νέα μορφή εκφοβισμού που αναδύεται μέσα από την αυξανόμενη χρήση των νέων μέσων και την διείσδυση τους στα σπίτια των νέων.

Το NEWS247 διερεύνησε το ζήτημα ψάχνοντας στοιχεία για το τι ισχύει εν Ελλάδι και ποιο είναι το νομικό πλαίσιο γύρω από αυτό το ζήτημα.

Τι είναι ο Εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου (Cyber Bullying);

Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη εκφοβισμού, επιθετικότητας, παρενόχλησης,  τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς που θεσπίζεται και πραγματοποιείται μέσω της χρήσης των ψηφιακών συσκευών επικοινωνίας, συγκεκριμένα του Διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων και η οποία επαναλαμβάνεται ανά τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα.

Ο όρος cyber bullying δημιουργήθηκε από τον Καναδό Bill Belsey και έχει τις ρίζες του στον παραδοσιακό σωματικό ή ψυχολογικό εκφοβισμό όπου ο στόχος του επιτιθέμενου είναι να προκαλέσει ζημιά ή να βλάψει το θύμα του.

Τι περιλαμβάνει ο εκφοβισμός μέσω διαδικτύου;

• Πειράγματα με στόχο τη διασκέδαση

• Διάδοση άσχημων-προσβλητικών  φημών online

• Αποστολή ανεπιθύμητων μηνυμάτων (υβριστικά-προσβλητικά)

• Παρενόχληση

• Δυσφήμηση σε τρίτους  (άλλους πλέον του θύματος)  Μέσω του ηλεκτρονικού

ταχυδρομείου,  μηνυμάτων μέσω κινητού,  φωτογραφίες και βίντεο στο διαδίκτυο, ιστοσελίδες, μπλογκς, chat rooms κ.ά.

Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου μπορεί να είναι άμεσος ή έμμεσος εμπλέκοντας και άλλα άτομα που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν καν το θύμα. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τον εκφοβισμό μέσω του Διαδικτύου είναι το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο (email), τα Γραπτά Μηνύματα (Text Messaging),  οι Ιστότοποι Κοινωνικού Δικτύου (Social Networking Sites), τα Μέρη Συζητήσεως στο Διαδίκτυο (Chat Rooms), τα Blogs, τα Web Sites, ακόμα και τα διαδικτυακά παιχνίδια (Internet Gaming).

Στο News247 μίλησε και ο επικεφαλής – διευθυντής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Μανόλης Σφακιανάκης σχετικά με το θέμα του ηλεκτρονικού εκφοβισμού.

“Η Δ.Η.Ε. είναι η πρώτη που ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με το φαινόμενο του cyber bullying δηλαδή το πρόβλημα της παρενόχλησης μαθητών και παιδιών μέσα από το ίντερνετ. Το ζήτημα είναι πιο περίπλοκο απ΄όσο γίνεται αντιληπτό, καθώς μπορεί το bullying να έχει “αντικαταστήσει” κατά μία έννοια τον παλιό “τσαμπουκά” και “καζούρα” στα σχολεία, όμως έχει εντελώς διαφορετικά στοιχεία”, ανέφερε.

Ο Μ. Σφακιανάκης, μιλώντας στο News247, έδωσε δύο άκρως χαρακτηριστικά παραδείγματα.

“Σε “καλό” σχολείο της Αθήνας, η πρώτη μαθήτρια του σχολείου, ηλικίας περίπου 16 ετών και σημαιοφόρος, υπέστη νευρικό κλονισμό και προχώρησε σε απόπειρες αυτοκτονίας.

Η αιτία ήταν η διαδικτυακή επίθεση που δέχτηκε από ένα προφίλ ψεύτικο το οποίο εμφανιζόταν να ήταν δικό της, να ανήκε σε αυτήν. Η μαθήτρια, επειδή ήταν και πρώτη, κουβεντιαζόταν σε όλο το σχολικό περιβάλλον με αποτέλεσμα να μην αντέξει την πίεση και να κάνει δύο απόπειρες.

Η ΔΗΕ προχώρησε σε έρευνα πολλών ημερών, περίπου 25, για να καταλήξει στον ένοχο αλλά και για να μείνουν εμβρόντητοι οι αστυνομικοί όταν ανακάλυψαν πως ο ένοχος ήταν ο δεύτερος μαθητής στο σχολείο ο οποίος τη ζήλευε και ήθελε την πρωτιά!”.

Για τον επί χρόνια προϊστάμενο της ΔΗΕ η σημαντικότερη αιτία για τη διόγκωση του φαινομένου είναι η έλλειψη επικοινωνίας στην οικογένεια, ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς.

“Δεν υπάρχει”, σημειώνει, “ούτε επικοινωνία αλλά ούτε και επιμέλεια και επίβλεψη των παιδιών. Τα παιδιά ουσιαστικά οδηγούνται σε βίαιες εξάρσεις και οδηγούνται τελικά σε ακραίες συμπεριφορές, όπως το cyber bullying”.

Τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, από την πλευρά της Αστυνομίας και δη της συγκεκριμένης υπηρεσίας;

Ο κ. Σφακιανάκης αποκαλύπτει πως τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι αστυνομικοί αναλαμβάνουν έναν ρόλο τόσο κατασταλτικό όσο και πυροσβεστικό, διότι συνήθως οι “θύτες” είναι παιδιά – έφηβοι. “Μιλάμε για παιδιά 13, 14, 15 ετών.

Προσπαθούμε να τους μιλήσουμε, να τους δώσουμε να καταλάβουν τι έκαναν και αν είναι δυνατόν να μην υπάρξει σύλληψη. Το επαναλαμβάνω μιλάμε για παιδιά. Είναι προτιμότερο να κατανοήσουν μόνα τους τι έκαναν μέσα από τη συζήτηση με μας”.

Ρωτάμε τον κ. Σφακιανάκη για το εάν υπάρχουν περιστατικά cyber bullying με ρατσιστική “οσμή”.

“Υπήρχαν στο παρελθόν τέτοια περιστατικά, όπου “συμμορίες” αλλοδαπών ή Ελλήνων εφήβων και μαθητών επιτίθενται διαδικτυακά μέσα από αναρτήσεις  σε άλλα παιδιά λόγω της εθνικότητάς τους. Το τμήμα μας αντιμετώπισε αυτά τα περιστατικά σε συνεργασία και με τα σχολεία. Δεν έχει παρατηρηθεί πάντως επέκταση του φαινομένου αυτού και αύξηση του”.

Άλλες αιτίες είναι η βίωση συναισθημάτων όπως ο θυμός, η ζήλια, η απόγνωση και η εκδίκηση. Πηγές των έντονων αυτών συναισθημάτων μπορεί να είναι είτε οι δυσλειτουργίες που εμφανίζονται στο οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται η συγκεκριμένη προσωπικότητα είτε κάποια παθογένεια του ίδιου του δράστη. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου ο διαδικτυακός εκφοβισμός λειτουργεί και ως μέσον ψυχαγωγίας για τους δράστες, τα αισθήματα των οποίων ικανοποιούνται με τις αντιδράσεις των θυμάτων.

Στοιχεία-σοκ για το cyber bullying και το ίντερνετ στην Ελλάδα

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γραμμής Βοήθειας 800 11 800 15 “ΥποΣΤΗΡΙΖΩ” του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, από τον Ιανουάριο

2011 έως και Ιούνιο 2012 πραγματοποιήθηκαν συνολικά 2440 αιτήματα. Τα 82% προήλθαν μέσα από τηλεφωνική επικοινωνία στον αριθμό χωρίς χρέωση 800 11 80015 ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 18% επέλεξε να επικοινωνήσει ηλεκτρονικά μέσω email στη διεύθυνση help@saferinternet.gr.

Όσον αφορά στα δημογραφικά στοιχεία, η πλειοψηφία των αιτημάτων (78%) προήλθε από ενήλικες (κυρίως γονείς), ενώ οι επαγγελματίες και οι ανήλικοι που απευθύνθηκαν στη γραμμή ακολουθούν με ποσοστό 10% και 12%, αντίστοιχα.

Αναφορικά με τον τύπο του αιτήματος, η πλειοψηφία των αιτημάτων αφορούσε σε θέματα εξάρτησης (36%), ενώ στη δεύτερη θέση βρίσκονται τα αιτήματα αφορούσαν σε γενικές πληροφορίες για την ασφάλεια στο διαδίκτυο (30%).

Στην τρίτη θέση, με ποσοστό 11%, αναδείχθηκε μια νέα κατηγορία που αφορά στα προβλήματα με τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαίτερα μέσω της διάσημης ιστοσελίδας  “Facebook” (π.χ. ψευδή προφίλ).

Σημειώνεται ότι πραγματοποιήθηκαν μόλις 9 αιτήματα για εκβιασμό και 8 για πρόθεση για αυτοκτονία. 407 περιπτώσεις παραπέμφθηκαν στη γραμμή καταγγελιών Safeline.gr και στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για περιπτώσεις ηλεκτρονικού εγκλήματος, ή σε άλλους αρμόδιους φορείς αντίστοιχα με τη φύση της αναφοράς (π.χ. καταναλωτικές οργανώσεις κλπ) (194 αναφορές).

Δείτε τα στοιχεία αναλυτικά εδώ

Σύμφωνα επίσης, με τα στοιχεία που λάβαμε επίσης από τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, τα εμπλεκόμενα μέρη είναι συνήθως ανήλικοι. Έφηβοι ηλικίας 12-16 ετών φαίνεται να αποτελούν την πιο ευαίσθητη κοινωνική ομάδα που επηρεάζεται από το φαινόμενο. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ένα στα πέντε παιδιά έχει πέσει θύμα διαδικτυακού εκφοβισμού.

Συνέπειες

Το cyber bullying φαντάζει ίσως αθώο αστείο μεταξύ των παιδιών. Μπορεί όμως να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τη ζωή του θύματος. Συμπεριφορές όπως αποχή από τα μαθήματα, κοινωνική απομόνωση, απότομη πτώση στις σχολικές επιδόσεις, εκτέλεση πράξεων αντίθετων με τον χαρακτήρα του παιδιού ή παράνομες πράξεις λόγω εκβιασμού, επίμονη επιθυμία του παιδιού να αλλάξει σχολείο ή το όνομα του, κατάθλιψη ακόμη και αυτοκτονία, θα πρέπει να μας προβληματίσουν.

Νομικό πλαίσιο – Τι προβλέπεται

Το NEWS247 συνομίλησε με τη Μελτίνη Χριστοδουλάκη, νομικό και υπεύθυνη επικοινωνίας του safeline.gr σχετικά με το τι προβλέπεται για το ζήτημα από το ελληνικό Δίκαιο. H SafeLine είναι η μοναδική ανοικτή γραμμή καταγγελιών παράνομου περιεχομένου στο Διαδίκτυο και επίσημο μέλος του INHOPE (Διεθνής Σύνδεσμος Ανοικτών Γραμμών Διαδικτύου) από τις 18 Οκτωβρίου 2005.

Σύμφωνα με την ίδια, ο όρος “ηλεκτρονικός εκφοβισμός” δεν υπάρχει στον ποινικό κώδικά. ¨Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός δεν ορίζεται ως έγκλημα. Έγκλημα είναι ο τρόπος που αυτός εκφράζεται και ποινικοποιείται επιμέρους”.

“Όταν μιλάμε για cyber bullying, μιλάμε για τραμπουκισμούς, χρήση φωτογραφιών ή ψεύτικων προφίλ για εκφοβισμό και δυσφήμηση και παρόμοιες τακτικές”, συνεχίζει η ίδια. “Εκείνο που ποινικοποιείται λοιπόν είναι η παραβίαση και παραποίηση των προσωπικών δεδομένων, η συκοφαντική δυσφήμιση, η εξύβριση, η παραποίηση δεδομένων και διώκονται ανά περίπτωση”.

Εφόσον όμως τα social media μπαίνουν όλο και περισσότερο στα σπίτια των νέων, η κ. Χριστοδουλάκη πιστεύει πως “στο μέλλον το cyber bullying θα πρέπει να προβλέπεται ως αδίκημα στον Ποινικό Κώδικα και να διατυπώνεται ρητώς”.

Αυτή τη στιγμή, τα περιστατικά που δικάζονται σχετικά με τον ηλεκτρονικό εκφοβισμό και τον τρόπο που εκφράζεται στην πράξη, είναι πλημμελήματα με μέγιστη ποινή φυλάκισης για τους ενήλικες, από 1 έως 5 χρόνια, ανάλογα με τη βαρύτητα της περίπτωσης. Ποινικά διώκονται και ανήλικοι άνω των 13 ετών, χωρίς όμως να επιβάλλεται φυλάκιση.

Σε κάθε περίπτωση, η υπεύθυνη επικοινωνίας της SafeLine, ξεκαθαρίζει πως “καμία ποινή δεν προβλέπεται για το ίδιο το cyber bullying αλλά για τους τρόπους εξωτερίκευσης του”.

Τρόποι αντιμετώπισης

“Σε κάθε περίπτωση που γίνουμε αποδέκτες κάποιας εκ των συμπεριφορών που προαναφέρθηκαν ή γενικότερα συμπεριφοράς που δεν συνάδει με την προσωπικότητα του εφήβου, κινητοποιούμαστε άμεσα”, σημειώνει η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Οι γονείς καλούνται να ακούσουν το παιδί με προσοχή και να το προτρέψουν να αναφέρει όσο πιο αναλυτικά γίνεται τα γεγονότα και τα πρόσωπα που το έχουν φέρει σε δύσκολη θέση.

“Έχουμε τη δυνατότητα να αποκλείσουμε τον αποστολέα των ενοχλητικών μηνυμάτων και να αγνοήσουμε αυτά. Όταν πρόκειται για απειλητικά μηνύματα, μπορούμε να αναφέρουμε το περιστατικό στις Αρχές (Αστυνομία).

Γενικά, μπορούμε σε κάθε περίπτωση να έρθουμε σε επικοινωνία με τις Αρχές και να προσπαθήσουμε, σε συνεννόηση με τη Διοίκηση του σχολείου, να εντοπίσουμε τη λύση στους κόλπους του σχολείου και εξωδικαστικά χωρίς να δημιουργήσουμε επιπλέον  προβλήματα στα εμπλεκόμενα μέρη.

Μέλημα μου ως Διευθυντής της Δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος είναι στα περιστατικά cyber bullying που έρχονται στην υπηρεσία μας να προσπαθώ μέσα από τον διάλογο μεταξύ των εμπλεκομένων ανήλικων μαθητών αλλά και των διευθυντών των σχολείων να βρούμε λύση χωρίς την εμπλοκή των Ανηλίκων με δικαστήρια”, αναφέρει ενδεικτικά ο επικεφαλής της Δ.Η.Ε.

Επίσης, η Γραμμή Βοηθείας του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου απευθύνεται σε εφήβους και στις οικογένειές τους.

Μπορεί κανείς να επικοινωνήσει, είτε καλώντας στον αριθμό χωρίς χρέωση για αστικές και υπεραστικές κλήσεις 800 11 800 15, από Δευτέρα έως Παρασκευή και ώρες 09:00 – 15:00, είτε αποστέλλοντας ηλεκτρονικό μήνυμα στο help@saferinternet.gr. Υπογραμμίζεται ότι στα παραπάνω στοιχεία δεν έχει κατηγοριοποιηθεί ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός αλλά ο τρόπος – τρόποι με τους οποίους αυτός εκφράζεται.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2418

Τι είναι το bullying

Ποιος ο ορισμός του σχολικού εκφοβισμού, του λεγόμενου και ως bullying. Πως εμφανίζεται και τι δείχνουν αποτελέσματα μελέτης της Εταιρίας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του ΑΠΘ

“Το λεγόμενο bullying στην ελληνική γλώσσα δε μπορεί να αποδοθεί 100% για αυτό και το λέμε εκφοβισμό, νταηλίκι και άλλα που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς”, μας εξηγεί η Διευθύντρια Τμήματος Ψυχολογίας Σχολής Μωραΐτη, Φωτεινή Ξενάκη, η οποία προσθέτει πως “αναφέρεται στην ειδική χρήση βίας που είναι σκόπιμη και επαναλαμβανόμενη και συμβαίνει από ένα παιδί ή ομάδα παιδιών προς ένα άλλο ή αντίστοιχα προς μια ομάδα παιδιών”.

Από τη πλευρά του ο κ. Χάρης Ασημόπουλος, επίκουρος Καθηγητής Κλινικής Κοινωνικής Εργασίας Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΤΕΙ Αθήνας και επιστημονικός Συνεργάτης της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.), σημειώνει πως “οι όροι «ενδοσχολική βία», «εκφοβισμός» και «θυματοποίηση» (μετάφραση του αγγλικού όρου bullying) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μία κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά (σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή και κοινωνική) με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου”.

Γενικά, ο σχολικός εκφοβισμός εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, σεξουαλικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).

Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του ΑΠΘ, το 25% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο.

Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της μάθησης.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2417

Πολλά παιδιά προκαλούν για να βρεθεί κάποιος να τα σταματήσει

Φωτεινή Ξενάκη

news247 Νοέμβριος 29 2012

Όλοι όσοι έχουμε παιδιά αγωνιούμε και αναρωτιόμαστε συχνά, αν τα μεγαλώνουμε σωστά,  αν τα προετοιμάζουμε για να ζήσουν καλά.  Ακούμε γνώμες φίλων, συγγενών, ειδικών, ψάχνουμε στο internet, δοκιμάζουμε διαφορετικές μεθόδους –  πότε πετυχαίνουμε και πότε αποτυγχάνουμε, και συχνά, ξανακαταλήγουμε εκεί απ’όπου αρχίσαμε: από τον τρόπο διαπαιδαγώγησης των δικών μας γονιών.  Μας καλύπτει, δε μας καλύπτει, τουλάχιστον αυτός είναι δοκιμασμένος!

Τι γίνεται όμως όταν βλέπουμε ότι κάποιες δυσκολίες, κάποια προβλήματα δεν λύνονται με τους “παραδοσιακούς” τρόπους;  Καταλαβαίνουμε ότι οι συνθήκες της δικής μας, σύγχρονης ζωής απαιτούν νέα οπτική επειδή, μάλλον, και οι απαιτήσεις στα παιδιά μας  θα είναι άλλες από αυτές για τις οποίες προετοιμαστήκαμε εμείς, μια γενιά πριν.

Ψάχνοντας και μελετώντας, λοιπόν, θα βρεθούμε μπροστά σε πολλές απόψεις και θεωρίες που ίσως μας μπερδέψουν.  Πιστεύω πως τα βασικά, όμως, είναι απλά: τα παιδιά με καλή προσαρμογή έχουν γονείς που τα αγαπούν και τους το δείχνουν, που τα φροντίζουν, που ασκούν λογικό έλεγχο  και που τα υποστηρίζουν.  Πώς γίνεται αυτό;

Όταν οι γονείς :

*θέτουν δίκαια και σταθερά όρια,

*θέτουν λογικούς κανόνες, κατάλληλους για την ηλικία των παιδιών,

*δίνουν σαφείς οδηγίες και εντολές, ευγενικά αλλά σταθερά,

*ενθαρρύνουν και επαινούν την σωστή συνεργασία, και

*αντιδρούν με συνέπεια στην κακή συμπεριφορά.

Μελέτες αναφέρουν πως όταν οι γονείς θέτουν όρια τα οποία είναι σαφή, σταθερά και, σε ορισμένες περιπτώσεις, συμφωνημένα με τα παιδιά, αυτά μεγαλώνουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση από παιδιά στα οποία επιτρέπεται να συμπεριφέρονται όπως εκείνα θέλουν.  Αυτό συμβαίνει γιατί, αντίθετα απ’ότι , ίσως, πιστεύουμε, το να πούμε ‘όχι’ στο παιδί το καθησυχάζει.  Ένα παιδί που βλέπει πως οι φωνές του και οι κρίσεις του, του επιτρέπουν να ελέγχει τους γονείς του αποκτάει, μεν, μια αίσθηση δύναμης, αλλά από την άλλη, νιώθει μεγάλη ανασφάλεια λόγω της έλλειψης κύρους των γονέων του. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά παιδιά παραφέρονται στο σπίτι και στο σχολείο: προκαλούν για να βρεθεί κάποιος να τα σταματήσει.

Αυτό το τελευταίο μας συνδέει και με το θέμα του αφιερώματος του NEWS 247 στον σχολικό εκφοβισμό.  Το θέμα αυτό χρειάζεται ολοκληρωμένη μελέτη, ευαισθητοποίηση, πρόληψη και αντιμετώπιση,τόσο από την οικογένεια, όσο και από το σχολείο, που πρέπει να βασίζεται στην θέσπιση σαφών και δίκαιων κανόνων για τη στάση γύρω από το πρόβλημα. Έτσι, όλη η σχολική κοινότητα συνειδητοποιεί το πρόβλημα και έχει κοινή στάση αντίδρασης σ’αυτό, και τα παιδιά, θύτες και θύματα, αλλά και οι παρατηρητές, ξέρουν τα δικαιώματά τους, τις εναλλακτικές λύσεις για αποδεκτή συμπεριφορά, αλλά και τις, πιθανές κυρώσεις.

*Η Φωτεινή Ξενάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ψυχολογία και Παιδαγωγικά στα Πανεπιστήμια Boston University  και Boston State College, ΗΠΑ  και την Tavistock Clinic στο Λονδίνο.  Εργάζεται ως σχολική ψυχολόγος στη Σχολή Μωραΐτη από το 1976. Τα τελευταία 20 χρόνια περίπου, ασχολείται ιδιαίτερα με την ευαισθητοποίηση, πρόληψη και αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας (bullying).  Παράλληλα, διοργανώνει παιδαγωγικά σεμινάρια και ομιλίες για γονείς και εκπαιδευτικούς, και συμμετέχει σε συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις γύρω από παιδαγωγικά θέματα.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2416

Όταν οι μαθητές έχουν διαταραχές μέσα στην τάξη

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

Αρκετά ενδιαφέρουσες οδηγίες, με πρακτικές συμβουλές, προς τους εκπαιδευτικούς όταν στην τάξη υπάρχουν μαθητές που εκδηλώνουν διαταραχές συμπεριφοράς απέστειλε ο Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής π. Απόστολος (Πασχάλης) Καβαλιώτης:

Αγαπητοί συνεργάτες
Η εκδήλωση της παιδικής επιθετικότητας ως μορφής κοινωνικά ανεπιθύμητης συμπεριφοράς στο σχολικό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον προκαλεί συνήθως οδυνηρές συνέπειες όχι μόνο στα άτομα που απευθύνεται , αλλά είναι συχνά επιζήμια και για τα άτομα που την προκαλούν για το λόγο ότι καθιστά προβληματική την «κοινωνικοποιητική διαδικασία».
Η οικογένεια και το σχολείο είναι οι δύο πρωτογενείς ομάδες κοινωνικοποίησης που αποβλέπουν στον εξανθρωπισμό του νέου ατόμου. Η σπουδαιότητα της οικογένειας είναι πρωταρχικής σημασίας, γιατί εκεί μπαίνουν τα θεμέλια της προσωπικότητας του ατόμου. Στη συνέχεια ακολουθεί το σχολείο. Το σχολικό πρόγραμμα και η συμμετοχή στη σχολική ζωή συμβάλλουν αποφασιστικά στην προώθηση της προσαρμοστικής προσπάθειας που καταβάλει το άτομο, προκειμένου να ανταποκριθεί στις κοινωνικές επιταγές και στις εσωτερικές του ανάγκες.
Η διαδικασία της κοινωνικοποίησης δεν λειτουργεί όμως πάντα θετικά. Μπορεί δε να οδηγήσει το παιδί στην εκτροπή, την αποκλίνουσα και επιθετική συμπεριφορά. Διότι υπάρχει αναπόφευκτα περιορισμός της αυτονομίας του.
Η παιδική επιθετικότητα εκδηλώνεται με την εικόνα ενός παιδιού που συχνά παρενοχλεί τους άλλους, προκαλώντας τρόμο και ξυλοδαρμό. Γίνεται υβριστής με εκρήξεις θυμού. Συχνά πίσω από την επιθετικότητα κρύβεται η απελπισία του παιδιού που ζητά αναγνώριση, αγάπη και θαλπωρή. Όσο περισσότερο αντιμετωπίζεται ένα παιδί με απαγορεύσεις, επιπλήξεις και υποτιμητικά σχόλια τόσο πιο έντονες γίνονται οι φάσεις επιθετικότητας. Είναι σημαντικό για όλους μας να υπάρχει συνεργασία Γενικής – Ειδικής Αγωγής και των ΚΕΔΔΥ ώστε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της επιθετικότητας σοβαρά και όχι με βάση την κοινή λογική , τη διδακτική κουλτούρα και την προσωπική εμπειρία.
Αγαπητοί συνάδελφοι
θα σας παρουσιάσω μερικές από τις τεχνικές αντιμετώπισης της μαθητικής παραβατικότητας, που συχνά χρησιμοποιούνται και από πολλούς εξαίρετους συνεργάτες μέσα στη σχολική τάξη. Θεωρείται όμως αυτονόητο ότι, σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς απαιτούν πέρα από την παιδαγωγική αντιμετώπιση στο σχολικό χώρο και μια διεπιστημονική συνεργασία και προσέγγιση του προβλήματος με τη βοήθεια και τη θεραπευτική παρέμβαση ειδικών επιστημόνων του ΚΕΔΔΥ ή των Ιατροπαιδαγωγικών Υπηρεσιών, όπως και Συμβούλου γονέων, ώστε να αποδώσουν οι παιδαγωγικές επιδράσεις που ασκούνται στο μαθητή:
1. Ο εκπαιδευτικός προχωρά σταδιακά από την έμμεση στην άμεση παρέμβαση. Π.χ. ενώ ο μαθητής συνεχίζει να ενοχλεί το διπλανό του παρά την επιτιμητική μάτια του δασκάλου, ο εκπαιδευτικός του ζητά να διαλέξει ανάμεσα σε δύο άδεια θρανία να καθίσει και να συνεχίσει την ατομική του εργασία. Ευκολότερο όταν υλοποιείται παράλληλη στήριξη. Η τεχνική αυτή δίνει τη δυνατότητα αυτοδιόρθωσης και αυτορρύθμισης του μαθητή.
2. Ο εκπαιδευτικός ζητά από τον μαθητή να καθοδηγήσει τη σκέψη του σε συγκεκριμένη δραστηριότητα για να ηρεμήσει: « Α., θα ήθελα να καθίσεις στο θρανίο σου χωρίς να χτυπάς τους άλλους. Μπορείς να βοηθήσεις, αν το θέλεις τον Κ.».Με την τεχνική αυτή δημιουργούμε θετικές αλληλεξαρτήσεις.
3. Ο εκπαιδευτικός επιλέγει τη συμπεριφορά που θέλει να εξαλειφθεί. Δεν τον ανατροφοδοτεί σε κάθε εκδήλωση ανεπιθύμητης συμπεριφοράς. Το ίδιο ισχύει και για τους συμμαθητές του.
Προσοχή. Δεν προτείνεται σε καταστάσεις χρήσης σωματικής βίας.
4. Ο εκπαιδευτικός επιλέγει τη συμπεριφορά που θέλει να εξαλειφθεί. Π.χ. ο μαθητής στερείται κάτι που του δημιουργεί ευχαρίστηση κάθε φορά που αντιδρά επιθετικά. Ο μαθητής γνωρίζει τη συνέπεια της αντίδρασης από πριν.
Προσοχή. Προσφέρεται μόνο σε συνδυασμό με θετική ενίσχυση.
5. Ο εκπαιδευτικός επιλέγει τη θετική συμπεριφορά και την επιβραβεύει. Χρησιμοποιείται μόνο όταν ο μαθητής εκδηλώνει ανεπιθύμητη συμπεριφορά και επιβραβεύεται η θετική.
Προσοχή. Κίνδυνος ρουτίνας.
6.Ο εκπαιδευτικός επιλέγει μια κατάσταση, που ο μαθητής παρουσιάζει ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Π.χ. συζητάμε έξω στο προαύλιο με την Μ. και έρχεται η Δ. και μας βρίζει.. Τι θα έκανες εσύ ; Η τεχνική αυτή πετυχαίνει τον αυτοέλεγχο.
7. Ο μαθητής εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά ( καταστροφή των βιβλίων των άλλων παιδιών) και ο εκπαιδευτικός ζητά από το παιδί να τα ξαναφτιάξει. Το ίδιο συμβαίνει και με τις βρισιές. Απαιτεί ο εκπαιδευτικός το αντίθετο. Η τεχνική αυτή διδάσκει την επανόρθωση.
8. Ο εκπαιδευτικός προσδιορίζει τον εφικτό χρόνο για να τηρηθεί η συμφωνία από το παιδί και παρουσιάζει τους όρους του συμβολαίου( διαπραγματεύσιμοι με τον μαθητή) με τις ανάλογες ενισχύσεις. Η σύναψη συμβολαίου αναπτύσσει τον αυτοέλεγχο και την υπευθυνότητα.
9.Ο εκπαιδευτικός περιγράφει υποθετικές καταστάσεις. Π.χ. ενώ γράφεις ορθογραφία έρχεται ο Α. και σε χτυπά κλωτσιές. Τί θα έκανες ; Με την συγκεκριμένη τεχνική ανακαλύπτουμε και άλλους τρόπους αντίδρασης.
10. Εκτενής παρατήρηση της επιθετικής συμπεριφοράς του μαθητή από όλους τους εμπλεκόμενους – δάσκαλος της τάξης, σύλλογος διδασκόντων, Σύμβουλος Γενικής – Ειδικής Αγωγής, ΚΕΔΔΥ. Πλήρης καταγραφή του οικογενειακού( ΚΕΔΔΥ) και σχολικού ιστορικού( ΚΕΔΔΥ – δάσκαλος της τάξης). Ανάλυση των στόχων βήμα- βήμα. Η τεχνική αυτή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική αλλά προϋποθέτει εμπλοκή παραγόντων.
Αγαπητοί συνεργάτες
Η λήψη μέτρων από την πλευρά του εκπαιδευτικού για την πρόληψη της αρνητικής συμπεριφοράς και την προώθηση της θετικής- επιθυμητής θεωρούμε ότι αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για την αντιμετώπιση του προβλήματος της μαθητικής παρεκτροπής αρκεί να μη λησμονούμε να ζητούμε υποστήριξη.
Πάντα στη διάθεσή σας.

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΕΑΕ

π. Απόστολος Καβαλιώτης

Πηγή : www.esos.gr

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2396

Το φαινόμενο του εκφοβισμού στα σχολεία (bullying)

Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα μαθαίνουμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για σοβαρά περιστατικά βίας στα σχολεία. Πρόκειται για ακραία περιστατικά που είτε έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο μαθητών ή και καθηγητών/δασκάλων ή την αυτοκτονία από την πλευρά του θύματος. Τα παραπάνω περιστατικά σοκάρουν την κοινή γνώμη καθώς οι «πρωταγωνιστές» τους είναι παιδιά ή έφηβοι.

Το φαινόμενο του εκφοβισμού στα σχολεία, ωστόσο, πέρα από αυτή την ακραία μορφή, έχει και μία άλλη, εξίσου σημαντική, η οποία, ακριβώς επειδή δεν έχει τόσο ακραίες συνέπειες συχνά αγνοείται και από το σχολείο και από τους γονείς. Η αλήθεια, όμως, είναι, όπως έχουν δείξει οι έρευνες, ότι οι μορφές βίας έχουν πολύ σημαντικές βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες τόσο για τον δράστη όσο και για τα θυματα. Συχνά, όμως, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, αντιμετωπίζοντας αυτές τις συμπεριφορές ως ένα αναπτυξιακό φαινόμενο, παραγνωρίζουν την σημαντικότητά τους και δεν συμβάλλουν με αποφασιστικό και αποτελεσματικό τρόπο στην αντιμετώπισή τους.

Τέτοιου είδους φαινόμενα αποτελούν αναπτυξιακό χαρακτηριστικό των παιδιών και των εφήβων; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πώς όχι. Κατά την διάρκεια της ανάπτυξης, η επιθετική συμπεριφορά συχνά λειτουργεί ως ένας τρόπος διεκδίκησης και ισχυροποίησης της ατομικότητας, ωστόσο το παιδί χρειάζεται να μάθει και να αναπτύξει πιο λειτουργικούς και κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους ανάπτυξης και διασφάλισης της ατομικότητάς του. Το φαινόμενο του εκφοβισμού, επομένως, όχι μόνο δεν αποτελεί αναπτυξιακή διαδικασία αλλά απαρτίζει έναν ανασταλτικό παράγοντα τόσο σε επίπεδο σχολείου, καθώς παρεμβαίνει άμεσα στην ομαλή του λειτουργία, όσο και σε ατομικό επίπεδο, καθώς έρευνες έχουν συνδέσει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού με πολλές ψυχολογικές διαταραχές. Επίσης, όπως αναφέρει και ο Olweus, ο οποίος πρώτος διερεύνησε το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού ήδη από την δεκαετία του 1970, ο σχολικός εκφοβισμός καταπατά τα δημοκρατικά δικαιώματα κάθε μαθητή, καθώς κάθε μαθητής έχει το δικαίωμα να νιώθει και να είναι ασφαλής στο σχολείο.

Ας δούμε, όμως, τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Ο ορισμός που έχει γίνει ευρέως αποδεκτός περιγράφει το φαινόμενο ως εξής: ένας μαθητής ή μαθήτρια εκφοβίζεται όταν εκτίθεται επανειλημμένα και κατά τη διάρκεια κάποιου χρονικού διαστήματος στις αρνητικές πράξεις ένος ή περισσότερων μαθητών και δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του (Olweus, 1993). Ως φαινομένο σχολικού εκφοβισμού, πλέον, χαρακτηρίζονται και μεμονωμένες πράξεις βίας, καθώς θέτουν σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια των μαθητών και την ομαλή λειτουργία του σχολείου, όσο και την συναισθηματική κατάσταση του θύματος.

Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει ποικίλες μορφές.Οι αρχικές έρευνες που αφορούσαν τη μελέτη του σχολικού εκφοβισμού είχαν στρέψει το ενδιαφέρον τους στην έκδηλη επιθετικότητα η οποία μελετήθηκε κυρίως στα αγόρια. Σταδιακά, οι ερευνητές έστρεψαν το ενδιαφέρον τους και σε πιο έμμεσες μορφές επιθετικότητας, και εκτός από τα αγόρια άρχισαν να μελετώνται και τα κορίτσια. Έτσι, φάνηκε από τις έρευνες ότι οι έμμεσες μορφές επιθετικότητας, όπως ο αποκλεισμός από την ομάδα, η διάδοση ψευδών φημών κ.α είναι περισσότερο χαρακτηριστικές των κοριτσιών αλλά και των εφήβων. Σήμερα μία διαδεδομένη μορφή εκφοβισμού είναι ο εκφοβισμός μέσω διαδικτύου (cyberbullying). Η τελευταία αυτή μορφή εκφοβισμού αποτελεί μεγάλη απειλή για τους μαθητές, καθώς πλέον ένας μαθητής φοβάται ότι αν υποστεί εκφοβισμό ή οποιαδήποτε πράξη ευτελισμού, αυτό το γεγονός μπορεί να δημοσιοποιηθεί και να έχουν πρόσβαση σε αυτό πλήθος ανθρώπων.

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι οι συνέπειες του σχολικού εκφοβισμού είναι σοβαρές τόσο από την πλευρά του θύματος όσο και από την πλευρά του δράστη. Όσον αφορά τα θύματα, αντιμετωπίζουν μία σειρά από ψυχολογικές δυσκολίες όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, συναισθήματα μοναξιάς, ψυχοσωματικά συμπτώματα, αυτοκτονικό ιδεασμό, κατάθλιψη, προβλήματα υγείας κ.α. Επιπλέον, φαίνεται ότι αυτές οι δυσκολίες παραμένουν στον χρόνο τόσο κατά την διάρκεια της σχολικής φοίτησης όσο και στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής και οδηγούν σε σοβαρές δυσκολίες προσαρμογής. Επιπρόσθετα, ο σχολικός εκφοβισμός έχει συνδεθεί και με αυξημένο αριθμό απουσιών, πρόωρο τερματισμό της φοίτησης, σχολική άρνηση, χαμηλή επίδοση. Από την πλευρά των δραστών, φαίνεται από έρευνες ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, δεν αντλούν ικανοποίηση από την ζωής τους και κάνουν κατάχρηση αλκοόλ.

Τα παραπάνω καθιστούν άμεση και επιτακτική την ανάγκη για αντιμετώπιση τέτοιου είδους φαινομένων. Η ανάγκη αυτή καθίσταται ακόμα περισσότερο επιτακτική αν αναλογιστούμε ότι οι συναισθηματικές δυσκολίες που προαναφέραμε δεν γίνονται πάντα εμφανείς και πολύ συχνά τα θύματα δεν αποκαλύπτουν τον εκφοβισμό επειδή φοβούνται αντίποινα. Η βούληση και η προσέγγιση που θα είχαν ως στόχο όχι μόνο τους δράστες και τα θύματα άλλα συνολικά την μη αποδοχή φαινομένων βίας στο χώρο του σχολείου θα συνέβαλε σημαντική στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Από την Αθανασία Μαυροειδή

Πηγή : http://www.cleverclass.gr/

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2389

Μακροχρόνια η επιρροή των καλών δασκάλων στη ζωή των μαθητών

Την ευεργετική επίδραση που έχει σε ένα μαθητή ένας καλός δάσκαλος, όχι μόνο στα σχολικά θρανία αλλά και στην ενήλικη ζωή του, διαπιστώνουν σε μελέτη τους δύο καθηγητές του φημισμένου πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Παρακολουθώντας την πορεία δύο εκατομμυρίων μαθητών σε διάστημα είκοσι ετών, οι καθηγητές Raj Chetty και John Friedman επιβεβαίωσαν το Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος αναγνώριζε ότι χρωστούσε στο δάσκαλό του το «ευ ζην».

Σχεδόν 2.500 χρόνια από τότε, οι δύο οικονομολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εκείνοι οι μαθητές που είχαν καλούς δασκάλους εμφάνιζαν λιγότερες πιθανότητες να γίνουν γονείς στην εφηβική ηλικία και συγχρόνως περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και να βγάλουν περισσότερα χρήματα στην ενήλικη ζωή τους.

Για τους δύο ερευνητές, ο καλός δάσκαλος είναι εκείνος που καταφέρνει να κάνει τους μέτριους μαθητές του να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και τους καλούς να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα τις δικές τους.

Αν και δεν λείπουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι είναι δύσκολο να απομονωθεί από άλλους παράγοντες, όπως το οικογενειακό περιβάλλον, η επίδραση που έχει ο διδάσκων στην πορεία ενός μαθητή, οι δύο οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ένας μαθητής που είχε έναν πολύ καλό δάσκαλο για ένα χρόνο, θα κερδίσει, κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο 4.600 δολάρια περισσότερα στη ζωή του, σε σχέση με ένα μαθητή που είχε ένα μέτριο δάσκαλο.

Οι δύο καθηγητές από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συνεργάστηκαν με το πανεπιστήμιο του Κολούμπια, για να διακρίνουν δασκάλους και καθηγητές σε καλούς, μέτριους και καλούς και να εξετάσουν στη συνέχεια την πορεία των μαθητών τους, μελετώντας στοιχεία για τα εισοδήματά τους στην ενήλικη ζωή τους, το ποσοστό εκείνων που γράφτηκαν στο πανεπιστήμιο, την ηλικία που απέκτησαν παιδιά, την πόλη και την περιοχή που επέλεξαν για να ζήσουν. Τα αποτελέσματα, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, ήταν «εντυπωσιακά».

πηγή: ΑΠΕ

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2317

Συμβουλές για παιδιά που είναι αριστερόχειρα

Προτού ξεκινήσουμε, για το πώς να διδάξετε δεξιότητες γραφής στο παιδί σας, θα πρέπει καταρχήν να γνωρίζετε εάν το παιδί σας είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας.


Είναι πολύ απλό να το προσδιορίσετε. Απλώς παρατηρήστε το παιδί σας όταν ξεκινά να μαζεύει πράγματα. Το χέρι που χρησιμοποιεί για το σκοπό αυτό θα σας δείξει εάν είναι αριστερόχειρας ή όχι. Τα αριστερόχειρα παιδιά διαφέρουν λιγάκι από τα συνηθισμένα παιδιά.

Υπάρχουν κάποια σημεία τα οποία θα πρέπει να έχετε κατά νου όταν θα ξεκινήσετε να τους διδάσκετε να γράφουν:

Αφήστε το παιδί σας να κατανοήσει ότι παρόλο που γράφει με το αριστερό χέρι, αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση ελάττωμα.

Κάντε το να καταλάβει ότι υπάρχουν πολλά ακόμη παιδιά σαν και αυτό, αν και μπορεί να μην είναι κοντά του.

Βεβαιωθείτε ότι μπορεί να γράψει την κάθε λέξη με καλή γραφή και με όμορφα γράμματα.

Μην το εξαναγκάζετε ποτέ να χρησιμοποιεί το δεξί χέρι, αυτό μπορεί να προκαλέσει επιπλέον πίεση, και μπορεί να μην καταφέρει να γράψει καλά.

Το παιδί θα πρέπει να κρατάει τις σημειώσεις κοντά στο “αριστερό του χέρι” δημιουργώντας την κατάλληλη γωνία σύμφωνα με τη θέση του χεριού του.

Το σημειωματάριο θα πρέπει, επίσης, να έχει την κατάλληλη απόσταση, και να τοποθετείται στο κατάλληλο ύψος με σκοπό να κάνει το παιδί να αισθάνεται άνετα κατά τη διάρκεια του γραψίματος.

Διδάξτε του πώς να κρατάει/πιάνει με τον κατάλληλο τρόπο ένα μολύβι μεταξύ του δείκτη, του μεσαίου δακτύλου και του αντίχειρα.

Να προσπαθείτε πάντα να κινητοποιείτε και να εκτιμάτε το παιδί σας όταν γράφει και χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι.

Δώστε του να κρατήσει χρωματιστά μολύβια/στυλό που να ελκύουν την προσοχή του, και να διατηρούν το ενδιαφέρον του στο γράψιμο.

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε την ικανότητα κατανόησης και μάθησης του παιδιού σας ενώ το διδάσκετε. Αυτό θα σας βοηθήσει να το διδάξετε με τον κατάλληλο τρόπο.

Προσπαθήστε να κατανοήσετε την υπομονή του παιδιού σας, και ακόμη και όταν απογοητεύεται παραμείνετε ψύχραιμοι. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια από τη δική σας πλευρά.

Προσπαθήστε να το διδάξετε εικονικά – μέσω εικόνων, και πείτε του να γράψει για αυτό που βλέπει. Αυτό θα βελτιώσει τον τρόπο χειρισμού του χεριού του.

Μην ανησυχείτε στην αρχή για τα κακογραμμένα κείμενα και τα ορθογραφικά λάθη. Βοηθήστε το παιδί σας να βελτιωθεί σταδιακά.

Τέλος, κάθε παιδί με αριστερή πλευρίωση θα πρέπει να ακολουθεί κάποιες τεχνικές κατά την εμπλοκή του σε γραφοκινητικές δραστηριότητες καθώς η φορά της γραφής, αλλά και η κατεύθυνση έχει αναπτυχθεί από δεξιόχειρες για δεξιόχειρες!!!

Ουσιαστικά προσπαθούμε να κάνουμε το παιδί να γράψει αντίθετα από τον φυσικό του τρόπο…

Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να κάνουμε λίγο ποιο εύκολη τη ζωή του…

Οι αριστερόχειρες θα πρέπει να κάθονται ελάχιστα ποιο ψηλά στην καρέκλα από τους δεξιόχειρες. Έτσι η οπτική επαφή με αυτό που γράφουν θα είναι καλύτερη. Ένα μαξιλαράκι στο κάθισμα θα βοηθήσει αρκετά.

Επίσης, με την ίδια ακριβώς λογική θα πρέπει να πιάνει το όργανο πιο ψηλά (περίπου 3,5 εκατοστά από την μύτη του μολυβιού).

Η δύναμη που βάζουμε στο μολύβι θα πρέπει να είναι ίση σε κάθε δάκτυλο (αντίχειρας, μέσος και δείκτης) ώστε η θέση να μην χαλάει.

Η θέση του χαρτιού είναι εξαιρετικά σημαντική!!! Ποτέ το χαρτί παράλληλο με το σώμα του παιδιού αλλά παράλληλο με το χέρι που γράφει!! (Στην περίπτωση μας σκεφτείτε ότι η αριστερή πάνω γωνία θα πρέπει περίπου να «δείχνει» την πάνω πλευρά του γραφείου / θρανίου).

Επίσης, καλό θα ήταν να χρησιμοποιούμε αρχικά μολύβι με μαλακή μύτη ώστε η ροή πάνω στο χαρτί να είναι πιο ομαλή.

Στα γράμματα που απαιτούν οριζόντιες γραμμές δεν θα πρέπει να είμαστε αυστηροί με την φορά (αριστερά προς δεξιά) αλλά θα πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να διαλέξουν ό,τι τα βολεύει!

Επίσης, αν είναι δυνατό στο σχολείο καλό θα ήταν να μην κάθεται στο ίδιο θρανίο ένας αριστερόχειρας με έναν δεξιόχειρα!!!

πηγή: hamomilaki.blogspot.gr

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2316

Η κοπάνα βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία, υποστηρίζουν ερευνητές

ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ – ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Η κοπάνα βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία, υποστηρίζουν ερευνητές

Μελετητές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κατέληξαν ότι η συχνή απουσία από τα μαθήματα ενδέχεται να προκαλεί ψυχικές διαταραχές

Η κοπάνα βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία, υποστηρίζουν ερευνητές

Από ψυχολογικές διαταραχές απειλούνται οι μαθητές που απουσιάζουν συχνά από το σχολείο, σύμφωνα με επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 17.000 παιδιών. Όπως επισημαίνεται στην έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Child Development», η παρατεταμένη απουσία από το σχολείο συνδέεται με την εμφάνιση προβλημάτων ψυχολογικής φύσης κατά τη διάρκεια της εφηβείας ή αργότερα.

«Γνωρίζουμε ότι οι μαθητές που απουσιάζουν επί μακρόν από το σχολείο είναι πιθανό να εμφανίσουν ψυχολογικές διαταραχές, αλλά δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό», αναφέρει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Τζέφρι Γουντ. Ο ίδιος επισημαίνει ότι πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο στον οποίο μπορεί να εισέλθει ένας μαθητής αφού οι ψυχολογικές διαταραχές, που είναι πιθανό να προκληθούν από την παρατεταμένη απουσία, οδηγούν σε νέες, αναγκαστικές απουσίες για λόγους ασθενείας αυτή τη φορά.

Σύμφωνα με την έρευνα, μαθητές από την πρώτη τάξη του δημοτικού έως την τρίτη τάξη του γυμνασίου που εμφανίζουν ψυχολογικές διαταραχές, όπως είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά και η κατάθλιψη, χάνουν πολύ περισσότερες ώρες μαθημάτων στη διάρκεια μιας χρονιάς σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο και σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους. Παράλληλα, οι μαθητές που απουσίαζαν παρατεταμένα από το σχολείο μια χρονιά, τείνουν να εμφανίσουν αντικοινωνική συμπεριφορά ή ακόμη και κατάθλιψη τα επόμενα χρόνια. Για παράδειγμα, μαθητές του Γυμνασίου που απουσίαζαν επί είκοσι μέρες από το σχολείο έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψη στο Λύκειο.

Τα συμπεράσματα της έρευνας θα μπορούσαν να φανούν πολύ χρήσιμα στην ανάπτυξη προγραμμάτων που στοχεύουν στην αντιμετώπιση του φαινομένου των συχνών απουσιών από το σχολείο. «Το διδακτικό προσωπικό θα μπορούσε να επωφεληθεί από τα συμπεράσματα της έρευνας. Αποτρέποντας τα παιδιά από το να απουσιάζουν από το σχολείο, τα θωρακίζουμε από τυχόν ψυχολογικές διαταραχές και επομένως από τα νέα μακρά διαστήματα απουσίας από το σχολείο», αναφέρει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Στην έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνεργάστηκαν ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, του Λος Άντζελες (UCLA), της Φλόριντας, της Βοστώνης και του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν το υλικό τους από συνεντεύξεις με γονείς, μαθητές και καθηγητές καθώς και από τα αρχεία που διατηρούν τα σχολεία.

Πηγή: ΑΠΕ

http://www.ethnos.gr/

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1915

Τα σχολεία ανοίγουν: Συμβουλές για αποδοτικό διάβασμα


Αθήνα
Πάλι δεν διάβασες; Μια ερώτηση-επίκριση, που βασανίζει παιδιά και γονείς και σίγουρα έχει σχέση με την επίδοση και με τη σχέση του μαθητή με το σχολείο.

Ο τρόπος που θα οργανώσει ένα παιδί το διάβασμά του παίζει καταλυτικό ρόλο, όχι μόνο στην επίδοσή του στο σχολείο, αλλά κυρίως στην εικόνα και τη σχέση που θα αναπτύξει με τη μάθηση γενικότερα, αναφέρει η σχολική εξελικτική ψυχολόγος και συνεργάτης του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών Φρόσω Μήτσιου.

«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει», τονίζει η κ.Μήτσιου, επικαλούμενη τη Μαρία Μοντεσσόρι (σ.σ. Ιταλίδα παιδαγωγός, που επινόησε το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, το οποίο ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του κι εξακολουθεί να εφαρμόζεται και σήμερα σε μοντεσσοριανές σχολές ή σχολεία).

Πολλές φορές, οι συνεχείς επιπλήξεις για το διάβασμα επιδρούν αρνητικά στο παιδί, το οποίο από αντίδραση οδηγείται σε μειωμένη επίδοση ή στη δημιουργία της αίσθησης ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. «Στην περίπτωση που ένα παιδί έχει μειωμένη από απόδοση στο σχολείο», επισημαίνει η κ. Μήτσιου, «οι γονείς θα πρέπει να ψάξουν μήπως έχει πρόβλημα όρασης ή ακοής, μαθησιακές δυσκολίες ή ψυχολογικά προβλήματα ή μήπως είναι θύμα παρενόχλησης από άλλα παιδιά. Ακόμη θα πρέπει να φροντίσουν να έχει την κατάλληλη διατροφή, γιατί η διατροφή επηρεάζει την επίδοση και τη μνήμη».

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν το παιδί να διαβάζει μόνο του;
«Είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι γονείς ότι δεν ‘διαβάζουμε’ όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης μέρας, αλλά στην ουσία βοηθάμε ή καλύτερα μαθαίνουμε το παιδί (ιδίως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού) να οργανώνει τη μελέτη του, ώστε να είναι αποδοτική και όσο το δυνατόν λιγότερο κουραστική. Αυτό ενισχύει την αίσθηση της υπευθυνότητας στο παιδί και του δίνει μια εικόνα για τις δυνατότητες, τις αδυναμίες του και τον εκτιμώμενο χρόνο που απαιτείται. Στόχος του γονέα είναι να επιτύχει το παιδί αυτό που ονομάζουμε αυτορρύθμιση», απαντά η κ.Μήτσιου.

Μερικοί τρόποι που συνιστώνται στους γονείς για να μπορέσει το παιδί να αυτορρυθμιστεί είναι:

  • Να προτείνουν στο παιδί να τοποθετήσει το πρόγραμμα της εβδομάδας σε σημείο που να μπορεί να το βλέπει εύκολα, όπως στο γραφείο, στην πόρτα, στην ντουλάπα του δωματίου του, χωρίς να χρειάζεται να του το υπενθυμίζουν συνεχώς.
  • Να το βοηθήσουν να οργανώσει το χώρο του δωματίου του με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην επηρεάζεται την ώρα της μελέτης από άλλα ερεθίσματα, όπως από το γραφείο να μην έχει θέα έξω από το παράθυρο, να κλείνει την πόρτα για να μην αποσπάται η προσοχή του από άλλους θορύβους (δικές τους συζητήσεις, τηλεόραση, άλλες ηλεκτρικές συσκευές) και να προσαρμόσουν το φωτισμό, ώστε η μελέτη να είναι πιο ξεκούραστη για τα μάτια. Μέρος της οργάνωσης είναι και η έγκαιρη προετοιμασία του σχολικού εξοπλισμού (τσάντα με βιβλία της ανάλογης ημέρας, κασετίνα με όλα τα απαραίτητα)- στην αρχή με βοήθεια από τους γονείς, αλλά στη συνέχεια από το ίδιο το παιδί.
  • Να του δείξουν τη σωστή στάση του σώματος στο γραφείο ή ακόμη και στον υπολογιστή προσαρμόζοντας την καρέκλα στην ανάλογη θέση. Να αφήσουν το παιδί να το ακολουθήσει κι αν δουν ότι το ξεχνά, να το υπενθυμίσουν.
  • Αναφορικά με τις δραστηριότητες εκτός σχολείου, πολλοί γονείς σκέφτονται να στείλουν τα παιδιά για εκμάθηση ξένων γλωσσών, μουσικών οργάνων, αθλημάτων. Οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν ότι αυτό που χρειάζεται το παιδί είναι ξεκούραση και εκφόρτιση από το άγχος των τόσων υποχρεώσεων, συνήθως μέσω παιχνιδιού. Θα πρέπει να ρωτήσουν το παιδί με τι θα ήθελε να ασχοληθεί, προσπαθώντας να περιορίσουν τις δικές τους προσδοκίες ή (ανεκπλήρωτα) όνειρα- για παράδειγμα να μάθει πιάνο, γιατί στους ίδιους αρέσει η κλασική μουσική.
  • Να αποφεύγουν να ζητούν από το παιδί να ξεκινήσει το διάβασμα, μόλις επιστρέψει από το σχολείο ή μετά από το παιχνίδι, καθώς αυτό το διάστημα είναι για ξεκούραση ή για να ενισχυθεί η ποιοτική επικοινωνία με το παιδί, μέσω συζήτησης (μοίρασμα σκέψεων και συναισθημάτων της ημέρας). Βοηθητικό είναι να ξεκινήσει το παιδί να διαβάζει τα πιο δύσκολα μαθήματα στην αρχή και να μην τα αφήσει στο τέλος που θα είναι πιο κουρασμένο. Αντίστοιχα, μπορεί να διαβάσει πρώτα αυτά που βαριέται ή που του προξενούν μειωμένο ενδιαφέρον ώστε να κινητοποιείται στη συνέχεια να διαβάσει κι αυτά που του αρέσουν περισσότερο.
  • Να κάνει μικρά και συχνά διαλείμματα, ακόμη κι αν δεν νιώθει ιδιαίτερα κουρασμένο.
  • Αν το δυσκολεύουν τα θεωρητικά μαθήματα (π.χ. ιστορία), να του προτείνουν εναλλαγή με πρακτικά μαθήματα (π.χ. μαθηματικά). Στα θεωρητικά θα το βοηθήσει αρκετά, αν οι γονείς του δείξουν τρόπους εκμάθησης όπως, να δίνει μια κεντρική ιδέα- τίτλο, λέξεις – κλειδιά ή να υπογραμμίζει σημαντικά κομμάτια σε κάθε παράγραφο και γενικότερα να παρατηρεί εικόνες.
  • Οι γονείς πρέπει να προτείνουν στο παιδί να κάνει μια επανάληψη το βράδυ, πριν πάει για ύπνο.
  • Να αποφεύγουν να είναι μ’ ένα βιβλίο από πίσω του και να του διαβάζουν φωναχτά το μάθημα, γιατί αυτό αποτελεί μεν παθητική διαδικασία μάθησης, αλλά του δίνει την εικόνα ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνο του.
  • Να περιορίσουν ή ν’ αποφεύγουν, όσο είναι εφικτό, να απευθύνονται στο παιδί, χρησιμοποιώντας προστακτική (όπως: γράψε, διάβασε κ.λπ.) και να επιλέξουν να το παρακινούν με εκφράσεις, όπως: «έλα να διαβάσεις τώρα που είσαι ξεκούραστος». Αντίστοιχα, όταν εξαντλούνται τα αποθέματα υπομονής τους, να μην απειλούν το παιδί , λέγοντας «αν δεν διαβάσεις τα μαθήματά σου δεν θα βγεις για παιχνίδι». Αντί γι’ αυτό, μπορούν να πουν: «όταν τελειώσεις τα μαθήματά σου, μπορείς να πας για παιχνίδι».
  • Να θυμούνται να ενισχύουν την προσπάθεια που κάνει το παιδί.

Για να επιτευχθούν τα προηγούμενα και να ενισχυθεί η ικανότητα μελέτης είναι απαραίτητα δυο ακόμη στοιχεία: μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή (τρίωρα γεύματα, τριάδες γευμάτων [ενδεικτικά: α) ζωική (όπως, κοτόπουλο, γάλα, γιαούρτι), β) αμυλώδη (δημητριακά, πατάτα, ξηροί καρποί) και γ) φρέσκια (φρούτο, χυμός) τροφή] και επαρκής ύπνος (περίπου 8 ώρες).

health.in.gr, ΑΠΕ

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1499

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση