Αν ισχύει το κλασικό “…λαός που δε γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει”, φαίνεται ότι εμείς θέλουμε να την ξαναζήσουμε. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρεμούρα με την οποία προσπαθούμε να ξεμπερδεύουμε με την πρόσφατη ιστορία μας.
Διαβάζω στις εφημερίδες ότι το Εφετείο της Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται να παραδώσει στην πυρά σχεδόν το σύνολο του αρχείου του από το 1914 έως το 1996.
Σε συνεδρίασή της στις 30 Οκτωβρίου η επιτροπή του Εφετείου ( κάτι παθαίνουμε όταν μπαίνουμε σε ΕΠΙΤΡΟΠΗ) απεφάνθη πως το παραπάνω αρχείο «ουδεμία χρησιμότητα ή ιστορική αξία έχει» (κρατάτε με) που να δικαιολογεί τη φύλαξή του, και με επίκληση ενός Βασιλικού Διατάγματος του 1966 (πρόσφατο) αποφάσισε την εκποίησή του προς πολτοποίηση για βιομηχανική χρήση (δηλ η δικογραφία της υπόθεσης Λαμπράκη χασαπόχαρτο) ή την καταστροφή του διά πυρός (ή προσάναμμα). Διάβαστε περισσότερα “Γραφειοκράτες και ιστορική μνήμη”
Συνεχίζω το βιβλιομπλογκοπαίχνιδο και παίρνω την πάσα του 
Μην ψάχνετε αδίκως τη λέξη στο λεξικό, δε θα τη βρείτε. Είναι από κείνες τις λέξεις μιας ιδιότυπης εργασιακής αργκό, που δημιούργησε η ανασφάλεια ή, αν θέλετε, η διάθεση για “τακτοποίηση”, για σταθερότητα και μόνιμη δουλειά. Δεκάδες οι σχετικές λέξεις που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν στο λεξιλόγιό μας. Όπως στα καθ’ ημάς, “δεκαεξαμηνίτης, ο”, “τρανταμηνίτης, ο”, “ασεπίτης, ο” (με εσωτερική διάκριση σε ασεπίτες διοριστέους και ασεπίτες επιτυχόντες) και τόσες άλλες.
Είχα απορίες για την επιμόρφωση εκπαιδευτικών σε νέα (;) λογισμικά που ετοιμάζει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και τις είχα εκφράσει σε προηγούμενη 
«Η επιστήμη είναι μια πολύτιμη συνιστώσα πολιτισμού, όπως είναι η τέχνη, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η γλυπτική. Η επιστήμη μαζί με την τέχνη είναι πράξεις δημιουργίας».
To 
Οι σύνθετες σχέσεις μεταξύ κράτους – παρόχων δικτυακών υπηρεσιών και δικαιωμάτων πολιτών – χρηστών του διαδικτύου επανέρχονται στο προσκήνιο μετά την ψήφιση νέου νόμου από τη Γαλλική Γερουσία για την “πειρατεία” στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, η γαλλική Γερουσία υπερψήφισε νομοσχέδιο που στοχεύει στην αντιμετώπιση της δικτυακής πειρατείας μουσικής, ταινιών και βιντεοπαιχνιδιών. Οι παραβάτες που θα πιάνονται να διακινούν τέτοια αρχεία θα λαμβάνουν αρχικά προειδοποιητικά e-mail, ενώ θα κόβεται η σύνδεσή τους εφόσον δεν συμμορφώνονται.Μετά τη Γερουσία, το νομοσχέδιο θα υποβληθεί για τελική έγκριση από την Εθνοσυνέλευση. Η ιδέα αντιμετώπισης της πειρατείας με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων εκφράστηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2007, όταν ο Νικολά Σαρκοζί κάλεσε σε δράση για το «μέλλον του πολιτισμένου Ίντερνετ». Σύμφωνα με το σχέδιο, οι πάροχοι θα λειτουργούν ως επιτηρητές των καταναλωτών σε ότι αφορά την διακίνηση τέτοιων αρχείων. Όσοι εντοπίζονται θα λαμβάνουν δύο προειδοποιητικά μηνύματα, ενώ αν δε συμμορφώνονται θα χάνουν την πρόσβαση στο Ίντερνετ.Εφόσον το νομοσχέδιο εγκριθεί και από την Εθνοσυνέλευση, θα δημιουργηθεί ειδικό κυβερνητικό σώμα που θα επιβλέπει τις κινήσεις των παρόχων στην αντιμετώπιση της πειρατείας, ενώ θα φέρει τη Γαλλία σε ευθεία αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες, που έχουν εκφράσει την αντίθεση τους σε τέτοιου είδους πρακτικές.