Το διαβατήριο της σφαίρας

Πρόσφυγες από το Ιράκ. Για την απόδοση της ιδιότητας του πολίτη και πάλι ο λόγος. Ανάμεσα σε εθνικιστικές κορώνες, φτηνό λαϊκισμό και χυδαία κινδυλογία που ψαρεύει στα θολά μιας κοινωνίας που χάνει τον συνεκτικό της ιστό, ψύχραιμος και εύστοχος ο λόγος του Παντελή Μπουκάλα.

“Έπρεπε να πεθάνει, έπρεπε να σκοτωθεί από τις εννιά σφαίρες που τον σημάδεψαν για να αξιωθεί τον τίτλο του πολίτη. Έτσι, ως πολίτη, ουδέτερα, δίχως αναφορά στην καταγωγή και την εθνικότητά του, καταγράφτηκε, νεκρός πια, τόσο στην επίσημη γλώσσα των δηλώσεων από τον κάπως συγκρατημένο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τους ενθουσιασμένους με την «επιτυχία» τους υφισταμένους του, όσο και στα ρεπορτάζ των περισσότερων καναλιών και εφημερίδων. Ο θάνατος του εικοσιπεντάχρονου Αλβανού Νίκου Τόντι έγινε το διαβατήριό του προς την αποεθνικοποιημένη ιδιότητα του πολίτη, και αυτή η «αναβάθμισή» του ήταν μια κάποια συγγνώμη, όχι ευθεία πάντως, όχι θαρραλέα. Το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» βρήκε στον Βύρωνα μια αιματηρή αναίρεση: Αν πεθάνεις, αν μετρηθείς σαν παράπλευρη απώλεια, τότε θα γίνεις, όχι Ελληνας βέβαια, αλλά πολίτης της Ελλάδας, εσύ, ένας αδιάφορος για όλα τούτα πολίτης της δημοκρατίας του Κάτω Κόσμου πια.

Στο υπουργείο που αυτοδοξάζεται σαν υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πρέπει να ήταν απολύτως σίγουροι εξαρχής, πριν γίνει η βαλλιστική εξέταση, ότι οι σφαίρες που έπληξαν τον αθώο που εγκλωβίστηκε ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά είχαν φύγει από τα όπλα των αστυνομικών και όχι των κακοποιών· άλλωστε οι κραυγές νίκης των αστυνομικών, «τον φάγαμε τον…», μόλις σωριάστηκε νεκρός ο αμέτοχος, δεν άφηναν περιθώρια να παιχτεί άλλο σενάριο, εξυπηρετικό για την ΕΛ. ΑΣ. (και την Ελλάδα). Γι’ αυτό και έσπευσαν να μιλήσουν για πολίτη, όχι για Αλβανό. Γιατί ξέρουμε δα πόσο αρνητικά χρωματίζεται η λέξη Αλβανός, χρόνια τώρα, στα δελτία Τύπου της Αστυνομίας και στα ρεπορτάζ που υιοθετούν την «επίσημη» λογική αυθορμήτως ή από εθνικοωφελιμιστικό παπαγαλισμό· η συγκεκριμένη εθνικότητα πλασάρεται μεθοδικά σαν συνώνυμη της παραβατικότητας, περίπου με τον ίδιο τρόπο που κάποτε στα λεξικά της Εσπερίας στο λήμμα «Greek» δινόταν σαν συνώνυμο το «δόλιος» ή το «κλέφτης».

Αλλά και πάλι, αν δεν ήταν ομογενής ο Νίκος Τόντι, όπως τουλάχιστον τον καταγράφουν ορισμένοι, θα του πρόσφεραν σαν νεκρικό κτέρισμα τον τίτλο του πολίτη;”

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Cut στην ενδοοικογενειακή βία

Η ηθοποιός Κίρα Νάιτλι εμφανίζεται σε μία νέα διαφήμιση που στοχεύει στην αφύπνιση της κοινής γνώμης κατά της βίας εις βάρος των γυναικών. Πρόκειται για ένα δίλεπτο διαφημιστικό σποτ, το οποίο προβάλλεται σε τηλεόραση και κινηματογράφο, για λογαριασμό της οργάνωσης Women’s Aid.

Η Νάιτλι εμφανίζεται να επιστρέφει στο σπίτι της από κάποιο κινηματογραφικό πλατό για να υποστεί άγριο ξυλοδαρμό από το σύντροφό της που την περιμένει εκεί. Σκηνοθέτης της είναι ο Τζο Ράιτ, ο οποίος έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Νάιτλι και συγκεκριμένα στην ταινία «Εξιλέωση».

Όσο απομακρύνεται ο φακός αποκαλύπτεται ότι ο χώρος που διαδραματίζεται η σκηνή είναι ένα άδειο κινηματογραφικό στούντιο. Η 24χρονη ηθοποιός είναι πεσμένη στο πάτωμα και ο ξυλοδαρμός συνεχίζεται.

Το μήνυμα που προβάλλεται στην οθόνη λέει: «Δεν ήρθε η στιγμή κάποιος να πει CUT;»


Εκ γενετής κατώτεροι…

“Δικά μας παιδιά”…

Εδώ γεννήθηκαν, εδώ πήγαν Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο. Εδώ δίνουν εξετάσεις, εδώ θα πάνε Πανεπιστήμιο. Εδώ έκαναν φίλους, εδώ θέλουν να ζήσουν.

Δικά μας παιδιά;

Μου πέφτουν τα μούτρα κάθε φορά που ζητώ ένα ακόμα πιστοποιητικό “με επίσημη μετάφραση” από “αυτά τα παιδιά”.

-Εγώ, κύριε, εδώ γεννήθηκα.

-Το ξέρω παιδί μου αλλά για να είμαστε “εν τάξει”.

Γιατί ούτε πιστοποιητικό γέννησης έχει. Κι ας γεννήθηκε εδώ. Ούτε υπηκοότητα. Ούτε ταυτότητα ελληνική. Κι ας μην έχει βγει ποτέ από τα ελληνικά σύνορα.

Μια ολόκληρη γενιά παιδιών, δεκάδες χιλιάδες παιδιά, ξένοι στον τόπο που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ζουν. Αφανείς για την ελληνική πολιτεία, αντιμέτωποι με το Γκουαντάναμο της ελληνικής γραφειοκρατίας από τα γεννοφάσκια τους, ανασφαλείς και φοβισμένοι. Ξένοι και μέσα τους, μοιρασμένοι ανάμεσα σε δυο πατρίδες.

Με άγγιξε το μότο του blog μιας τέτοιας “Ξένης”: “Η πατρίδα μου είναι τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί ανήκω και εκεί γυρνάω πάντα”. “Ξένη” υπογράφει, “Το Ημερολόγιο μιας ξένης” ο τίτλος του blog της. Και με γέμισε τύψεις για την αδράνειά μας. Διάβαστε περισσότερα “Εκ γενετής κατώτεροι…”

Κλειστή Ζώνη: το cartoon που εξοργίζει το Ισραήλ

Ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους που δημοσιεύτηκε μέσω ‘Ιντερνετ και φέρει τη σφραγίδα του βραβευμένου Εβραίου σκηνοθέτη Γιόνι Γκούντμαν (Βαλς με τον Μπασίρ), προκάλεσε αντιδράσεις στο Ισραήλ. Ο λόγος είναι ότι το 90 δευτερολέπτων φιλμάκι ευελπιστεί να περιγράψει την περιορισμένη ζωή των κατοίκων της Γάζας.

Το φιλμ, που ονομάζεται «Κλειστή Ζώνη» περιγράφει την προσπάθεια ενός παιδιού που ζει στη Λωρίδα της Γάζας, να κυνηγήσει ένα πουλί η οποία είναι μάταιη καθώς ο δρόμος κλείνει συνεχώς μπροστά του.

Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι σκοπός του φιλμ ήταν να αλλάξει τις παγιωμένες πεποιθήσεις περί καλού και κακού που κυριαρχούν στην πατρίδα του. «Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι πραγματικοί άνθρωποι. Προτιμούν να τους θεωρούν κάτι κακό. Ότι όλοι είναι όπως τα μέλη της Χαμάς. Είναι εύκολο να λες “ας τους τιμωρήσουμε, ας τους σκοτώσουμε όλους” και πιο δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις σαν καθημερινούς ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά» δήλωσε ο Γκούντμαν στην Jerusalem Post.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φιλμ προωθεί τους σκοπούς της ισραηλινής οργάνωσης Gisha που στα εβραϊκά σημαίνει «Πρόσβαση». Η οργάνωση με ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι η ταινία, έχει ως στόχο να κινήσει την συμπάθεια των Ισραηλινών για «τα ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία δεν μπορούν καν να προσπαθήσουν να πραγματώσουν τις επιδιώξεις και τα όνειρά τους, λόγω της απαγόρευσης να μετακινηθούν».

Via


Αναζητούν τρομοκράτες στο Facebook

Με το πρόσχημα της τρομοκρατίας οι κρατικές αρχές ασφαλείας πολλών χωρών προσπαθούν να συλλέξουν και να επεξεργαστούν προσωπικά δεδομένα πολιτών που χρησιμοποιούν κοινωνικά δίκτυα.Η υπουργός Εσωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας πρότεινε τη δημιουργία μίας τεράστιας βάσης δεδομένων, στην οποία θα καταχωρούνται οι επαφές εκατομμυρίων χρηστών των λεγόμενων “ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης”, προκειμένου να παρακολουθούνται αποτελεσματικότερα ύποπτοι για τρομοκρατία, καθώς και μέλη νεανικών συμμοριών.Πρόκειται για το νεότερο τμήμα ενός σχεδίου παρακολούθησης και αποθήκευσης όλων των τηλεφωνημάτων των email και των επισκέψεων σε δικτυακούς τόπους που πραγματοποιούν οι Βρετανοί χρήστες.Στις αρχές της εβδομάδας έκθεση βρετανικού Κέντρου Κοινωνικών Μελετών ανέφερε ότι τουλάχιστον 40 από τις 46 μεγάλες βάσεις προσωπικών δεδομένων πολιτών που διατηρεί αυτή τη στιγμή το βρετανικό κράτος παραβιάζουν το ευρωπαϊκό δίκαιο περί προστασίας προσωπικών δεδομένων και ατομικών ελευθεριών.Έτσι απλά..


Το διαδίκτυο ενώνει τους πρόσφυγες

Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), 1,5 εκατομμύριο παιδιά έχασαν τους γονείς τους τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια μαζικών ξεριζωμών εξαιτίας του πολέμου, της πείνας και φυσικών καταστροφών. Υπολογίζεται ότι μόνο στην εκκένωση της Καμπούλ περισσότεροι από 100 χιλιάδες άνθρωποι αποκόπηκαν από τις οικογένειές τους και συνεχίζουν να αγνοούν την τύχη τους.

Η επανασύνδεση των προσφύγων με τους οικείους τους προσκρούει σε μια σειρά εμπόδια. Εγκατεσπαρμένοι σε δεκάδες χώρες υποδοχής, συχνά λαθρομετανάστες, χωρίς χαρτιά ή με πλαστά έγγραφα, δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να δώσουν τα πραγματικά τους στοιχεία σε κρατικές υπηρεσίες αρωγής ή σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Στο πρόβλημα προσπαθούν να δώσουν λύση δυο Δανοί, οι αδερφοί Mikkelsen, οι οποίοι δημιούργησαν πριν μερικούς μήνες μια ιστοσελίδα που βοηθάει τις οικογένειες των προσφύγων να έρθουν σε επαφή.

Η ιστοσελίδα www.refunite.org είναι μια μηχανή αναζήτησης που δημιουργήθηκε από το Cristopher και τον David Mikkelsen για να βοηθήσει τις οικογένειες προσφύγων που έχουν χαθεί να επανακτήσουν επικοινωνία.

Εθελοντές μετέφρασαν την ιστοσελίδα σε 23 διαφορετικές γλώσσες, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις γλώσσες της Αφρικής. Η επόμενη γλώσσα που θα προστεθεί θα είναι του Μπουτάν, καθώς φτάνει στην Αμερική ένα μαζικό κύμα κατοίκων του. Η κυβέρνηση του Μπουτάν τους αφαίρεσε την ιθαγένεια στις αρχές του 1990 κι από τότε ζούνε σε στρατόπεδα προσφύγων. Η Ουάσινγκτον συμφώνησε να δώσει μόνιμη κατοικία σε 60.000 από αυτούς.

Η ιστοσελίδα βοηθάει κυρίως τους πρόσφυγες που δεν έχουν άδεια παραμονής, εφόσον, αντί να συμπληρώνουν προσωπικά στοιχεία, χρησιμοποιούν ψευδώνυμα, ημερομηνίες, ονόματα κατοικίδιων και οποιοδήποτε χαρακτηριστικό θα βοηθούσε την οικογένεια να αναγνωρίσει τα μέλη της.

Πρόβλημα αποτελεί η ελλιπής πρόσβαση των προσφύγων στο διαδίκτυο. Γι’ αυτό τα αδέρφια ενθαρρύνουν τις εταιρείες ηλεκτρονικών να δωρίσουν υπολογιστές στους καταυλισμούς προσφύγων και σχεδιάζουν ένα πιλοτικό πρόγραμμα στη νότια Αμερική. Επίσης, μελετούν την πρόσβαση της ιστοσελίδας μέσω κινητού τηλεφώνου.

Η μεγαλύτερη πρόσκληση που αντιμετωπίζει το εγχείρημα είναι να εξασφαλίσει αρκετή συμμετοχή για να λειτουργήσει και να υπάρξουν πραγματικά αποτελέσματα.

Δείτε:

  • Ιστοτόπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR)
  • Refugees United, η μηχανή αναζήτησης προσφύγων
  • Άρθρο στο tvxs.gr

Η Διεθνής Αμνηστία για τον θάνατο της Γκουλιώνη

«Κορυφή του παγόβουνου» χαρακτηρίζει η Διεθνής Αμνηστία τον θάνατο της φυλακισμένης Κατερίνας Γκουλιώνη στα χέρια των ελληνικών αρχών και ζητεί πλήρη διερεύνηση του θανάτου και των καταγγελιών που είχε υποβάλει.

«Οι καταγγελίες για απαράδεκτη μεταχείριση των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές πληθαίνουν, ενώ οι πρώτες πληροφορίες για τις συνθήκες θανάτου της δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να συνδέεται με τη δράση της για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων. Μετά τους τόσους θανάτους, κακοποιήσεις και εξεγέρσεις κρατουμένων πρέπει επιτέλους οι Αρχές να άρουν το πέπλο συγκάλυψης των συνθηκών φυλάκισης, να επιτρέψουν την πρόσβαση σε ελεγκτικές αρχές και οργανώσεις και να προχωρήσουν σε επείγοντα και αποτελεσματικά μέτρα για να εξασφαλίσουν, όπως έχουν υποχρέωση, το σεβασμό της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων» δήλωσε ο πρόεδρος του ελληνικού τμήματος Σίμος Μπούρας.

Θυμίζουμε ότι η εκλιπούσα είχε επανειλημμένως αντιδράσει στην απάνθρωπη μεταχείριση των κρατουμένων, ενώ οι κρατούμενοι δήλωσαν ότι κατά τη μεταγωγή της την είχαν χωριστά από τους άλλους κρατούμενους και έδειχνε χτυπημένη. Επιπλέον είχε ενημερώσει το ελληνικό τμήμα ότι πρόσφατα της είχε αφαιρεθεί από το κελί της έντυπο υλικό της οργάνωσης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Από την Ελευθεροτυπία


Η ανεξέλεγκτη βία του σωφρονιστικού συστήματος

Εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. ΚΑΙ ΜΟΝΟ! Δε σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Φαίνεται όμως ότι για το ‘”σωφρονιστικό” σύστημα της χώρας αυτή η απλή αρχή δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Κάθε φορά που μισοτραβιέται η κουρτίνα της συγκάλυψης και της σιωπής αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του εγκλεισμού. Απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, βασανιστήρια, εξευτελισμοί και ταπεινώσεις, τι άλλο να προσθέσεις για να ορίσεις την ηθική και τη φυσική εξόντωση των ανθρώπων;

Την προηγούμενη εβδομάδα ο θάνατος μιας 41χρονης κρατούμενης κατά τη διάρκεια της “πειθαρχικής μεταγωγής” της (ποιους όρους θα επινοήσουμε άραγε ακόμα για να μεταμφιέσουμε την εκδίκηση; )  από τις φυλακές της Θήβας στις φυλακές της Νεάπολης Κρήτης προκάλεσε κύμα αντιδράσεων αλλά και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.

Η Αικατερίνη Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο πλοίο που τη μετέφερε στις φυλακές Νεάπολης και, σύμφωνα με καταγγελίες συγκρατουμένων της, ήταν δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες και με αίματα στο πρόσωπο. Είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα για να καταργηθεί το απαράδεκτο μέτρο των ενδοσωματικών ελέγχων, στέλνοντας ένα συγκλονιστικό υπόμνημα στον Συνήγορο του Πολίτη, γεγονός που συνδέεται ευθέως με την εκδικητική μεταγωγή της, που απέβη μοιραία για τη ζωή της.

“Είμαι 41 ετών σήμερα, έγραφε, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου… Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω… Αυτό το “αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης”, λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου…”

Στο τελευταίο της γράμμα, με ημερομηνία 15/3, προς την Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων έγραφε «…είμαι η Γκουλιώνη Κατερίνα, έχω όνομα, αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά…».

Δεν πρόλαβε να τα πει η ίδια. Τα είπαν όμως οι συγκρατούμενές της στη φυλακή της Θήβας που εξεγέρθηκαν. Και μένει σε μας, τους πολίτες, να τα ακούσουμε και να κινητοποιηθούμε.

Και μη μου πείτε ότι το θέμα αφορά κάποιο ελάχιστο ποσοστό συμπολιτών μας.

Ακριβώς επειδή αφορά “ελάχιστο” ποσοστό, κρίνει  τη συνείδηση, την ανθρωπιά και -κυρίως- τη δημοκρατία… 


Το μπλόκο της οδού Ασκληπιού

Ο καναπές, η πολυθρόνα, το βόλεμα, η καριέρα, η tv, τα ΜΜΕ, οι ατομικές διαδρομές, η ιδιώτευση, οι 48 άτοκες, οι πιστωτικές, το εξοχικό, το Gti, τα 100 τετραγωνικά με ημιυπαίθριο, οι πέντε μέρες στη μαγευτική Βιέννη, το σκύψιμο της πλάτης, η ευλύγιστη μέση, το εορτοδάνειο, οι κρατικοί συνδικαλιστές, οι εξωνημένες ηγεσίες, οι κομμένες κεφαλές, το ρουσφετάκι, το δελτίο ειδήσεων, η βαρεμάρα, οι βαρεμένοι, η μίζερη ζωή, η σκυφτή καθημερινότητα, το δε βαριέσαι, το έχει ο Θεός, το κι αύριο μέρα είναι, το τίποτα δεν αλλάζει εδώ, το πάντα έτσι θα ‘ναι, το τι είχες Γιάννη……

μας οδήγησαν, σχεδόν μισόν αιώνα μετά το 1-1-4, να μιλάμε ακόμα για το Σύνταγμα της χώρας (και την εφαρμογή του).

Στο βίντεο που ακολουθεί (από το tvxs.gr), ηρωικοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντιμετωπίζουν με αυταπάρνηση επικίνδυνους τρομοκράτες, μεταμφιεσμένους σε περαστικούς, διερχόμενους, πιτσιρικάδες, δικηγόρους, καταστηματάρχες, τραυματίες(!) και συμπαθητικές γριούλες.

Ελλάδα 2009

Έγκλημα, ΜΜΕ και κοινωνία

Κατά τη διάρκεια ημερίδας με θέμα «Μηνύματα των ΜΜΕ. Μεθοδολογία ανάλυσης», που διοργάνωσε το Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, η επίκουρη καθηγήτρια κ. Κουκουτσάκη παρουσιάζοντας μια μεθοδολογική πρόταση ανάλυσης της ειδησεογραφίας για το έγκλημα αλλά και μέρος των συμπερασμάτων από σχετικές αναλύσεις που γίνονται επί σειρά ετών στο πλαίσιο προπτυχιακού σεμιναρίου, φώτισε ιδιαίτερα πτυχές της ειδησεογραφίας για το έγκλημα, τέτοιες που την καθιστούν μέρος ενός ευρύτερου ιδεολογικού λόγου περί κοινωνικής συναίνεσης, συμμέτοχο στην κατασκευή και στην αναπαραγωγή στερεότυπων και «αυτονόητων» ερμηνειών.

Αξονα της ανάλυσης και εν τέλει κομβικό σημείο ως προς το μήνυμα που εκπέμπεται αποτελεί η σχέση των ΜΜΕ με τις «πηγές» από τις οποίες αντλούν τις πληροφορίες τους καθώς και το είδος των πηγών.

«Μια κεντρική έννοια που βοηθά στην κατανόηση της σημασίας των πηγών -και με αυτή την έννοια στην κατανόηση της κατασκευής της είδησης- είναι η έννοια των “φορέων πρωταρχικού προσδιορισμού”, σύμφωνα με τον όρο που εισήγαγε ο Stuart Hall», επισήμανε η κ. Κουκουτσάκη. Ως «φορείς πρωταρχικού προσδιορισμού» ορίζει ο Hall τους κατόχους θεσμικής ισχύος (στην περίπτωσή μας, διωκτικές αρχές ή δικαστικές αρχές, αρμόδια υπουργεία), αντιπροσωπευτικής ισχύος (εκλεγμένοι εκπρόσωποι) και ειδικής γνώσης (ειδικοί επιστήμονες ασχολούμενοι με το θέμα σε θεωρητικό ή εφαρμοσμένο πεδίο)».

Διάβαστε περισσότερα “Έγκλημα, ΜΜΕ και κοινωνία”