Αοριστικοποίηση…

Μην ψάχνετε αδίκως τη λέξη στο λεξικό, δε θα τη βρείτε. Είναι από κείνες τις λέξεις μιας ιδιότυπης εργασιακής αργκό, που δημιούργησε η ανασφάλεια ή, αν θέλετε, η διάθεση για “τακτοποίηση”,  για σταθερότητα και μόνιμη δουλειά. Δεκάδες οι σχετικές λέξεις που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν στο λεξιλόγιό μας. Όπως στα καθ’ ημάς, “δεκαεξαμηνίτης, ο”, “τρανταμηνίτης, ο”, “ασεπίτης, ο” (με εσωτερική διάκριση σε ασεπίτες διοριστέους και ασεπίτες επιτυχόντες) και τόσες άλλες.

Αοριστικοποίηση λοιπόν είναι η μετατροπή μιας εργασιακής σχέσης ορισμένου χρόνου σε εργασιακή σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ΙΔΑΧ κατά το κοινώς λεγόμενον (όχι, ΙΔΑΧίτης δεν υπάρχει). Και δεν είναι εύκολη υπόθεση η μετατροπή. Απαιτεί πολύχρονη παραμονή σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, υποααπασχόλησης και πελατειακών σχέσεων, διαδοχικές συμβάσεις κι άλλες τόσες απολύσεις κι έπειτα προϋποθέτει αγωνία κι αγώνες και αντοχή και “άκρες” σε κάποιες περιπτώσεις κι άλλα πολλά… 

Την αοριστικοποίηση λοιπόν επιδίωξαν και τελικά πέτυχαν 550 εργαζόμενοι σε ερευνητικά προγράμματα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, σύμφωνα με άρθρο της Φιλομήλας Δημολαΐδου στην εφημερίδα Μακεδονία. Η ανακοίνωση της ?αοριστικοποίησης?, σίγουρα τους ικανοποίησε, ωστόσο, η χαρά διήρκεσε πολύ λίγο, όσο να μάθουν ποια θα είναι τα νέα τους καθήκοντα. Ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια εργάζονταν σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα με συμβάσεις έργου, τώρα, που είχαν καλύτερες εργασιακές σχέσεις, καλούνταν να καλύψουν διοικητικές θέσεις. ?Ουσιαστικά αυτοί ?σήκωσαν? την έρευνα του ΑΠΘ από το 1998 έως το 2005. Εάν δεν υπήρχαν, το πανεπιστήμιο θα είχε καταρρεύσει. Είναι φρέσκοι άνθρωποι με πολλά προσόντα και τους αναγκάζουν να βάζουν σφραγίδες. Τι αξιοποίηση προσωπικού είναι αυτή;?, τονίζει ο πρόεδρος του τμήματος Φυσικής, Στέργιος Λογοθετίδης, ο οποίος είδε να ?χάνονται? αρκετοί  καλοί ερευνητές. Διάβαστε περισσότερα “Αοριστικοποίηση…”