Ψηφιακή Τάξη αλλού…

μαθητές του σχολείου καμαρώνουν μια κατασκευή...Ο Jac de Haan είναι συντονιστής του Τομέα Τεχνολογίας του Billings Middle School και παράλληλα επιμελείται το blog του Εργαστηρίου Τεχνολογίας του Σχολείου, στο οποίο καταγράφει, με τη βοήθεια των συναδέλφων του, τις εμπειρίες των μαθητών που παρακολουθούν το μάθημα αλλά και τις συζητήσεις τους για τις κοινωνικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις της τεχνολογίας.

Το ιστολόγιο το ανακάλυψα τυχαία, μερικούς μήνες πριν, όταν διακρίθηκε στα Edublogs Awards. Από τα ιστολόγια που διακρίνονται στο πλαίσιο αυτού του θεσμού, περιμένει κανείς να είναι, το λιγότερο, τεχνικά άρτια και ενδιαφέροντα και το ιστολόγιο του Billings πληροί, και με το παραπάνω, αυτές τις προδιαγραφές. Ο λόγος όμως που το παρακολουθώ φανατικά είναι άλλος: οι δάσκαλοι του Billings δε φαίνεται να ακολουθούν ένα αυστηρά δομημένο πρόγραμμα σπουδών ή ακόμα κι αν το κάνουν φαίνεται να εκκινούν από τις ανάγκες και τις εμπειρίες των μαθητών τους και να οικοδομούν γνώση σε συνάφεια με την καθημερινότητά τους. Διάβαστε περισσότερα “Ψηφιακή Τάξη αλλού…”

Ιστολόγια ΠΣΔ: 2 χρόνια, 5954 ιστολόγια και 45855 αναρτήσεις μετά…

Στις 15 Φεβρουαρίου 2008 καταγράφεται η πρώτη ανάρτηση στα ιστολόγια του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου. Ένα απλό “Γεια σου κόσμε” δίχως συνέχεια. Παρότι η επίσημη πρώτη των εκπαιδευτικών ιστολογίων τοποθετείται περίπου δυο μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2008, σημασία έχει ότι έχουν περάσει περίπου δυο χρόνια από την έναρξη λειτουργίας αυτής της “κλειστής” κοινότητας ιστολόγων, μέσα στα οποία πολλά φαίνεται να έχουν αλλάξει. Έχουν όμως αλλάξει;

Τον Ιούλιο του 2008 είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο σ’ αυτό το ιστολόγιο, στο οποίο προσπαθούσα να διερευνήσω κάποια χαρακτηριστικά των ιστολογίων του ΠΣΔ με βάση τον αριθμό των ιστολογίων που υπήρχαν τότε, τον αριθμό των αναρτήσεων, τη συχνότητα ανανέωσης αλλά και τους ρυθμούς απόσυρσης από την (μάλλον δυνητική) κοινότητα. Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο έχουν μεταβληθεί τα στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί τότε.Στην παλιότερη προσέγγιση είχα χρησιμοποιήσει στοιχεία που είχα αντλήσει από το ΠΣΔ στις 31 Ιουλίου 2008 ενώ για την πιο πρόσφατη στοιχεία της 20ης Φεβρουαρίου 2010. Παρότι τα ποσοτικά στοιχεία δε λένε πάντα την αλήθεια, κάποιες διαπιστώσεις είναι, νομίζω, ενδιαφέρουσες: Διάβαστε περισσότερα “Ιστολόγια ΠΣΔ: 2 χρόνια, 5954 ιστολόγια και 45855 αναρτήσεις μετά…”

Φωτογραφία 1948

Κική Δημουλά σήμερα. Παρήγορο να διαπιστώνεις ότι η ποίηση μαγεύει ακόμα τα παιδιά. Ο δάσκαλος, βεβαίως – βεβαίως, το βιολί του. “Φωτογραφία 1948“. “Παράλληλο κείμενο” στο “Κονιάκ Μηδέν Αστέρων”.  Χαρείτε το

  • Το ποίημα από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971). Ακούγεται η Προσωπογραφία της μητέρας μου από το δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι Το χαμόγελο της Τζοκόντα (1964).

Το διαβατήριο της σφαίρας

Πρόσφυγες από το Ιράκ. Για την απόδοση της ιδιότητας του πολίτη και πάλι ο λόγος. Ανάμεσα σε εθνικιστικές κορώνες, φτηνό λαϊκισμό και χυδαία κινδυλογία που ψαρεύει στα θολά μιας κοινωνίας που χάνει τον συνεκτικό της ιστό, ψύχραιμος και εύστοχος ο λόγος του Παντελή Μπουκάλα.

“Έπρεπε να πεθάνει, έπρεπε να σκοτωθεί από τις εννιά σφαίρες που τον σημάδεψαν για να αξιωθεί τον τίτλο του πολίτη. Έτσι, ως πολίτη, ουδέτερα, δίχως αναφορά στην καταγωγή και την εθνικότητά του, καταγράφτηκε, νεκρός πια, τόσο στην επίσημη γλώσσα των δηλώσεων από τον κάπως συγκρατημένο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τους ενθουσιασμένους με την «επιτυχία» τους υφισταμένους του, όσο και στα ρεπορτάζ των περισσότερων καναλιών και εφημερίδων. Ο θάνατος του εικοσιπεντάχρονου Αλβανού Νίκου Τόντι έγινε το διαβατήριό του προς την αποεθνικοποιημένη ιδιότητα του πολίτη, και αυτή η «αναβάθμισή» του ήταν μια κάποια συγγνώμη, όχι ευθεία πάντως, όχι θαρραλέα. Το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» βρήκε στον Βύρωνα μια αιματηρή αναίρεση: Αν πεθάνεις, αν μετρηθείς σαν παράπλευρη απώλεια, τότε θα γίνεις, όχι Ελληνας βέβαια, αλλά πολίτης της Ελλάδας, εσύ, ένας αδιάφορος για όλα τούτα πολίτης της δημοκρατίας του Κάτω Κόσμου πια.

Στο υπουργείο που αυτοδοξάζεται σαν υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πρέπει να ήταν απολύτως σίγουροι εξαρχής, πριν γίνει η βαλλιστική εξέταση, ότι οι σφαίρες που έπληξαν τον αθώο που εγκλωβίστηκε ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά είχαν φύγει από τα όπλα των αστυνομικών και όχι των κακοποιών· άλλωστε οι κραυγές νίκης των αστυνομικών, «τον φάγαμε τον…», μόλις σωριάστηκε νεκρός ο αμέτοχος, δεν άφηναν περιθώρια να παιχτεί άλλο σενάριο, εξυπηρετικό για την ΕΛ. ΑΣ. (και την Ελλάδα). Γι’ αυτό και έσπευσαν να μιλήσουν για πολίτη, όχι για Αλβανό. Γιατί ξέρουμε δα πόσο αρνητικά χρωματίζεται η λέξη Αλβανός, χρόνια τώρα, στα δελτία Τύπου της Αστυνομίας και στα ρεπορτάζ που υιοθετούν την «επίσημη» λογική αυθορμήτως ή από εθνικοωφελιμιστικό παπαγαλισμό· η συγκεκριμένη εθνικότητα πλασάρεται μεθοδικά σαν συνώνυμη της παραβατικότητας, περίπου με τον ίδιο τρόπο που κάποτε στα λεξικά της Εσπερίας στο λήμμα «Greek» δινόταν σαν συνώνυμο το «δόλιος» ή το «κλέφτης».

Αλλά και πάλι, αν δεν ήταν ομογενής ο Νίκος Τόντι, όπως τουλάχιστον τον καταγράφουν ορισμένοι, θα του πρόσφεραν σαν νεκρικό κτέρισμα τον τίτλο του πολίτη;”

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δημοσιεύστε προστατευμένο περιεχόμενο στο διαδίκτυο

Κάποιες φορές θέλουμε να δημοσιεύσουμε περιεχόμενο στο διαδίκτυο και να το κρατήσουμε μακριά  από “αδιάκριτα βλέμματα”. Μια από τις λύσεις που ξεχωρίζει, κυρίως για την ευχρηστία της, είναι το copytaste.com. Γράφουμε το κείμενο που επιθυμούμε ή μεταφέρουμε βίντεο ή  εικόνες, τα προστατεύουμε με κωδικό και κοινοποιούμε στους επιθυμητούς αποδέκτες τη διεύθυνση και τον κωδικό πρόσβασης.

Παρότι δε διαθέτει τις δυνατότητες συνεργατικής δημιουργίας κειμένου που προσφέρουν πχ τα GoogleDocs, αποτελεί μια γρήγορη και εύχρηστη λύση για όσους επιθυμούν να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες του διαδικτύου αποφεύγοντας την υπερβολική έκθεση.

Καλωσόρισες στο Ταξίδι Φυγής

       Το Περιφερειακό Γραφείο για τις Βαλτικές και Βόρειες χώρες της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες δημιούργησε το παιγνίδι Ταξίδι Φυγής. Παίζοντας το παιχνίδι «Ταξίδι Φυγής», οι μαθητές μπορούν να ταυτιστούν με τον πρωταγωνιστή του παιγνιδιού, ένα νεαρό πρόσφυγα ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του και αντιμετωπίζει μία σειρά από δυσκολίες και διλήμματα τόσο κατά τη διάρκεια της φυγής όσο και κατά την άφιξή του στη χώρα ασύλου. Με αυτό το βιωματικό τρόπο, ο μαθητής ενημερώνεται και ευαισθητοποιείται για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Στο Δίκτυο Δεδομένων, την υποστηρικτική ενότητα, οι μαθητές θα βρουν επιπρόσθετα κείμενα, πραγματικές ιστορίες προσφύγων και ταινίες μικρού μήκους. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το δίκαιο ασύλου και για την καθημερινή ζωή των προσφύγων.

Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ανατρέξουν στον οδηγό που περιέχει εισηγήσεις για διεξαγωγή αποστολών και συζητήσεων, ασκήσεις και παιχνίδια ρόλων (role play) στην τάξη.

Παρότι το παιχνίδι απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 13-16 ετών μπορεί να χρησιμοποιηθεί, κατά τη γνώμη μου, ως υποστηρικτικό υλικό και στη διδασκαλία της ενότητας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Έκφραση – Έκθεση της Γ΄ Λυκείου.

Δείτε:

  •  Ταξίδι Φυγής: η ελληνική έκδοση του παιχνιδιού
  • Οδηγός: ολοκληρωμένος οδηγός δραστηριοτήτων για τον εκπαιδευτικό

Σχετικοί Σύνδεσμοι:

Φωνητική μετάφραση σε πραγματικό χρόνο

Αν ισχύουν οι πληροφορίες που έρχονται από την Google, το …επεισόδιο του πύργου της Βαβέλ σύντομα θ’ αποτελεί μια παρένθεση στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Σε συνέντευξή του στους Times του Λονδίνου, ο Frank Och, επικεφαλής του τομέα ανάπτυξης εφαρμογών μετάφρασης της Google, δήλωσε ότι η εταιρεία αναπτύσσει μια εφαρμογή αυτόματης αναγνώρισης φωνής και μετάφρασης (σχεδόν) σε πραγματικό χρόνο.

Η εφαρμογή θα χρησιμοποιηθεί αρχικά σε κινητά τηλέφωνα που βασίζονται στο Android, το λειτουργικό σύστημα της εταιρείας για φορητές συσκευές, αίροντας τους περιορισμούς επικοινωνίας μεταξύ δυο συνομιλητών οι οποίοι δεν έχουν κοινό γλωσσικό κώδικα.

Μεταξύ μας πάντως, με βάση τις ως τώρα επιδόσεις των συστημάτων αναγνώρισης φωνής, είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός για την επιτυχία το σχεδίου της Google. Σίγουρα όμως θα πρέπει να περιμένουμε αρκετά, αφού η εταιρεία υπολογίζει ότι οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές θα είναι έτοιμες στα τέλη του 2012.

Θα έρθει καιρός;

Είμαι φτιαγμένος, καιρό τώρα, μ’ όσα βλέπω να γίνονται γύρω μου κι είπα ν’ ανεβάσω το “Θάρθει καιρός” της Κατερίνας Γώγου, έτσι να εκτονωθεί λίγο ο θυμός, να δραπετεύσει το μυαλό σ’ εκείνη την εποχή που “θ’ αλλάξουνε τα πράγματα”, που “τα παιδιά θα διαλέγουνε γονείς” και έννοιες και λέξεις όπως εξευτελισμός, τιμή, κέρδος θα τις κρατάμε “για το μάθημα της Ιστορίας”. Κι αντί να δω το βίντεο, βλέπω τη γνωστή οθόνη της Google. Το περιεχόμενο που πας να δεις έχει επισημανθεί από “χρήστες” ως ακατάλληλο, γι αυτό πρέπει να συνδεθείς για να πιστοποιήσεις ότι είσαι 18 κλπ. Πάλι καλά! Γιατί στην περίπτωση των blogs ανάλογες καταγγελίες ανώνυμων χρηστών (μονομερώς ανησυχούντων και σκανδαλωδώς εισακουομένων) οδήγησαν στο οριστικό κλείσιμό τους. Η άλλη πλευρά της ελευθερίας στο Διαδίκτυο…

Φέρτε τη βραδύτητα στο σχολείο!

Μήπως στο σχολείο αναπτύσσουμε ταχύτητα για να μην πλησιάζουμε το άγνωστο; Μήπως τρέχουμε για να μη βλέπουμε και να μην αισθανόμαστε; Μήπως βιαζόμαστε για να μη σκεφτόμαστε;

Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να δώσει απαντήσεις με κείμενό του ο Γ. Μαυρογιώργος, καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ο συγγραφέας αφού αναφέρεται στις κυρίαρχες παραδοχές για τη «διαχείριση» του σχολικού χρόνου καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα όσο και “αιρετική” άποψη: να φέρουμε τη βραδύτητα στα σχολεία.

[…] “Η ιδέα που προτείνεται στη συνέχεια μου ήρθε από το βιβλίο «Η βραδύτητα» του Κούντερα. Διαβάζω, λοιπόν:
«Γιατί χάθηκε η ηδονή της βραδύτητας; Α, πού είναι οι παλιοί αργόσχολοι; Πού είναι αυτοί οι φυγόπονοι ήρωες των λαϊκών τραγουδιών, αυτοί οι πλάνητες που χαζεύουν από μύλο σε μύλο και κοιμούνται στο ύπαιθρο; ‘Αραγε χάθηκαν μαζί με τους χωματόδρομους, μαζί με τα λιβάδια και τα ξέφωτα, μαζί με τη φύση;
Και αλλού:
Υπάρχει κρυφός σύνδεσμος μεταξύ βραδύτητας και μνήμης, μεταξύ ταχύτητας και λήθης. Ας πάρουμε μια όσο το δυνατόν πιο κοινότοπη κατάσταση: κάποιος περπατάει στο δρόμο. Ξαφνικά θέλει να θυμηθεί κάτι, αλλά του διαφεύγει η ανάμνηση. Εκείνη τη στιγμή, μηχανικά, επιβραδύνει το βήμα του. Αντιθέτως, κάποιος που προσπαθεί να ξεχάσει ένα δυσάρεστο περιστατικό που έζησε πριν από λίγο, επιταχύνει εν αγνοία του το βάδισμά του, σαν να θέλει να απομακρυνθεί γρήγορα από κάτι που, χρονικά, βρίσκεται ακόμα πολύ κοντά του…Στα υπαρξιακά μαθηματικά αυτή η εμπειρία παίρνει τη μορφή δύο στοιχειωδών εξισώσεων: Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης».
Διάβαστε περισσότερα “Φέρτε τη βραδύτητα στο σχολείο!”

Οδηγός για τη διδακτική αξιοποίηση του Google Earth

Ο Richard Byrne εκπαιδευτικός και κάτοχος του (πολυ)βραβευμένου ιστολογίου Free Technology for Teachers,  έγραψε και διανέμει ελεύθερα έναν οδηγό για τις εκπαιδευτικές χρήσεις του Google Earth. Παρότι οι εκπαιδευτικές εμπειρίες του συγγραφέα προέρχονται από ένα εκπαιδευτικό σύστημα πολύ διαφορετικό από το δικό μας, ο οδηγός μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμος.κλικ για να δείτε τον οδηγό σε πλήρη οθόνη