R.I.P. Maurice

Ένας από τους πολυγραφότερους και δημοφιλέστερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, ο Μορίς Ζαρ, πέθανε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 84 ετών. Ο γάλλος δημιουργός έγραψε μουσική για περισσότερες από 150 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, υπολογίζεται δε ότι κατά το διάστημα 1960-1999 έγραφε περίπου τρία κινηματογραφικά σκορ ανά έτος κερδίζοντας συνολικά τρία βραβεία Οσκαρ.
Σημείο-κλειδί στην καριέρα του Ζαρ αποδείχθηκε, το 1961, η μουσική που έγραψε για την περίφημη ταινία του Ντέιβιντ Λιν «Ο Λόρενς της Αραβίας» (εμμονή του γράφοντος), για την οποία και κέρδισε το πρώτο από τα τρία Όσκαρ του- όλα για ταινίες του Λιν. Το δεύτερο ήρθε το 1965 για το σάουντρακ του «Δόκτορος Ζιβάγκο»- μια τεράστια εμπορική επιτυχία-, ενώ το τρίτο είκοσι χρόνια αργότερα (1985) για «Το πέρασμα στην Ινδία». 


Τα 200 εκατομμύρια μέλη φτάνει το Facebook

Εκθετικούς ρυθμούς αύξησης των μελών του γνωρίζει το facebook. Τον περασμένο Αύγουστο τα μέλη του έφταναν αισίως τα 100 εκατομμύρια. Κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη εβδομάδα τα μέλη του θα φτάσουν τα 200 εκατομμύρια. Αύξηση 100% μέσα σε μόλις 8 μήνες. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι το 70% των χρηστών του βρίσκεται έξω από τις ΗΠΑ τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο με ευρύτερες ψυχολογικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις.

Καθώς το Facebook αναπτύσσεται και εξελίσσεται, έρχεται όλο και πιο συχνά αντιμέτωπο με τις προσδοκίες των μελών του, που συχνά παίρνουν τη μορφή απαιτήσεων. Οι πρόσφατες αλλαγές στην απεικόνιση της προσωπικής σελίδας των χρηστών προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, μεγάλο ποσοστό των οποίων δεν ήταν θετικές. Σε συνδυασμό με τα πρόσφατα γεγονότα και τις διαμαρτυρίες με αφορμή ενδεχόμενη αλλαγή των Όρων Χρήσης της υπηρεσίας, όχι αναγκαστικά προς όφελος των χρηστών, οι τελευταίοι έφτασαν σε σημείο να οργανώσουν σχετικό group στην υπηρεσία, με σκοπό τη διαμαρτυρία ενάντια στις πρόσφατες αλλαγές.

Οι ιθύνοντες της εταιρείας εξηγούν ότι οι αλλαγές έχουν μοναδικό σκοπό να επιταχύνουν την ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των μελών. Όπως και να έχει, η διαμάχη σχετικά με τις αλλαγές αντικατοπτρίζει τη δυσκολία ικανοποίησης ενός κοινού διακοσίων εκατομμυρίων, πολλοί εκ των οποίων θεωρούν ότι έχουν λόγο εξαιτίας της συμμετοχής τους στην ανάπτυξη και διάδοση της υπηρεσίας στα πρώτα της δύσκολα βήματα. Διάβαστε περισσότερα “Τα 200 εκατομμύρια μέλη φτάνει το Facebook”

Το σκιάδιον και η κουκούλα

Απολαυστικό το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή ανασύρει από το σεντούκι της ιστορίας τα Σκιαδικά, τα επεισόδια του 1859, με αφορμή το σκιάδιον, το ψαθάκι των αντιδυναστικών νεαρών της εποχής. Οι αναλογίες με όσα απίθανα ακούμε στις μέρες μας για τις κουκούλες και τα φούτερ κάτι παραπάνω από εμφανείς.  Άλλο τόσο εμφανείς και οι αναλογίες ανάμεσα στις εκάστοτε “παλαιές γενεές”…

[…]Ας πάμε ωστόσο, με όχημα την προχθεσινή εθνική επέτειο, στις πρώτες μετεπαναστατικές δεκαετίες, όταν η φουστανέλα δεν είχε καταχωνιαστεί ακόμα στα σεντούκια. Στις 10 και 11 Μαΐου 1859, λοιπόν, έμελλε να αρχίσει η επαλήθευση όσων προφήτευε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βλέποντας να χτίζεται το Πανεπιστήμιο: «Το σπίτι ετούτο [το Πανεπιστήμιο δηλαδή] θα φάει το σπίτι εκείνο [το Παλάτι]». Τρία χρόνια μετά την αντιδυναστική εξέγερση της σπουδάζουσας νεολαίας το 1859, σύμβολο της οποίας υπήρξε ένα στοιχείο της ενδυμασίας τους, το σκιάδιο, επιτεύχθηκε η έξωση του Οθωνα. Προσημειώνοντας ότι η ίδια η ιστορία απαγορεύει την εξίσωση εποχών και συμβόλων (το σκιάδιο αποκαλύπτει πανηγυρικά, η κουκούλα ή το μαντίλι, που φοριούνται «εξ ιδεολογίας» ή απλώς για άμυνα, όταν πέφτουν βροχή τα χημικά, καλύπτουν), θυμίζω εν συντομία όσα έλαβαν χώρα το 1859, τα λεγόμενα «Σκιαδικά»: Με αφορμή την ιδέα του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, υπουργού Εξωτερικών τότε, να στηριχθεί η εγχώρια παραγωγή, οι νέοι στις κυριακάτικες εξόδους τους στο Πεδίον του Άρεως άρχισαν να εμφανίζονται φορώντας στην κεφαλή τους ένα σιφνιώτικο ψαθάκι, σκιάδιον στην καθαρεύουσα, στολισμένο με γαλανόλευκη κορδελίτσα. Με τούτη την απλή κίνηση, οι «Γαριβαλδινοί» ήθελαν να καταδείξουν την πολιτική τους αντίθεση απέναντι στους ξένους, και βέβαια απέναντι στους εν Ελλάδι ξενόφιλους ή και ξενόδουλους, τους «Αυστριακούς», που φορούσαν άσπρα ψηλά καπέλα. Οι εισαγωγείς ευρωπαϊκών καπέλων, βλέποντας ότι κινδύνευαν να χάσουν την πελατεία τους αν γενικευόταν η αντιξενική μόδα, έστειλαν υπαλλήλους τους στο Πεδίον το Αρεως, με κουρελιασμένα και βρώμικα σκιάδια στην κεφαλή τους, για να διακωμωδήσουν τον αγώνα των μαθητών και φοιτητών. Προκλητικοί οι μπιστικοί των εισαγωγέων εξερέθισαν τους σκιαδιοφόρους και η συμπλοκή δεν άργησε. Δεν άργησε επίσης να καταφτάσει η Χωροφυλακή, η οποία ξυλοφόρτωσε τους σπουδαστές και συνέλαβε τρεις. Με το κεφάλι τους αγύριστο κάτω από το σκιάδιό τους, οι ξυλοκοπηθέντες κινήθηκαν προς τα Εξάρχεια και πολιόρκησαν το αστυνομικό τμήμα της Νεάπολης, απαιτώντας να αποφυλακιστούν οι τρεις σύντροφοί τους της «Χρυσής Νεολαίας». Διάβαστε περισσότερα “Το σκιάδιον και η κουκούλα”

Twitter: η άλλη «δημοσιογραφία»

Πριν από καιρό είχα κάνει εγγραφή στα tweets, τα σύντομα δηλαδή μηνύματα που ανταλλάσσονται μέσω twitter, μιας αθηναϊκής εφημερίδας. Στο διάστημα που μεσολάβησε δε μετάνιωσα για την επιλογή. Οι ειδήσεις που μέσω του twitter έφταναν είτε στον υπολογιστή είτε στο κινητό συχνά με πληροφόρησαν εγκαίρως για κάποια εξέλιξη που με ενδιέφερε.

Την προηγούμενη εβδομάδα όμως είδα, με κάποια έκπληξη ομολογώ, ότι η εφημερίδα είχε κάνει εγγραφή και στα δικά μου tweets. Κίνηση “αβροφροσύνης” πιθανώς. Ή απλώς μια κίνηση χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, απλώς για να υπενθυμίσει την παρουσία της στον δικτυακό αναγνώστη. Δεν αποκλείεται. Άλλωστε το είχε κάνει σε όλους όσοι είχαν εγγραφεί.

Από την άλλη όμως, ίσως να είναι το προανάκρουσμα μιας άλλης εποχής για την παραδοσιακή δημοσιογραφία. Μπορεί προς το παρόν η καλή εφημερίδα να μην έχει την πρόθεση ή (και) την υποδομή να παρακολουθήσει τα εκατοντάδες μηνύματα που ανταλλάσσουν οι followers της. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορεί να αδιαφορεί για τη “δυναμική ενημέρωσης” που αναπτύσσουν οι ίδιοι οι πολίτες.

Οι εξελίξεις στον read and write ιστό, στο web 2.0 αν θέλετε, είναι καταιγιστικές και αναδεικνύουν τη δύναμη των νέων μέσων όχι μόνο στην υποδοχή, τη διήθηση, τον σχολιασμό των ειδήσεων αλλά και στην “πρωτογενή” ενημέρωση. Συχνά το τελευταίο διάστημα, κέρδισα χρόνο από την ενημέρωση μέσω των tweets και όχι μόνο σε χρηστικά ζητήματα (πχ “πορεία στο κέντρο -κλειστό το ένα ρεύμα της Πατησίων”) αλλά και σε πολλά άλλα. Για παράδειγμα, δε μπόρεσα να παρακολουθήσω το πρόσφατο συνέδριο για την επιστήμη του Ιστού. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πήρα και μια γεύση απ’ όσα συζητήθηκαν. Διάβαστε περισσότερα “Twitter: η άλλη «δημοσιογραφία»”

Τι θα γινόταν εδώ;

Η είδηση προβλήθηκε αρκετά τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τα ιστολόγια. Πρόταση εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στη Βρετανία εστιάζει:

  • στη γνώση μπλογκ, podcast (εδώ και οι δεξιότητες wikis και twitter που προβλήθηκαν και περισσότερο) και της ικανότητας άνετου χειρισμού του πληκτρολογίου
  • στην εκμάθηση ιεραρχικής χρονολόγησης συγκεκριμένων γεγονότων. Το σχολείο θα επιλέγει δύο βασικές περιόδους της βρετανικής Ιστορίας, οι οποίες και θα διδάσκονται.

Επειδή η είδηση αντιμετωπίστηκε με θαυμασμό και με μια δόση κρυμμένης ζήλειας (όπως κάθε φορά που κάτι νέο έρχεται από την Εσπερία).

Επειδή αντίρρηση (απ’ όσο γνωρίζω) δεν υπήρξε.

Επειδή έλλειψη αντίρρησης σημαίνει (λανθασμένα) συμφωνία, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε κάτι ανάλογο κι εδώ. 

Ποιες θα ήταν οι δυο περίοδοι που θα  επιλέγονταν;

Ποιες θα ήταν εκείνες που θα αποκλείονταν

Ποιες “λεπτομέρειες” θα αφαιρούνταν από τα σχολικά μας βιβλία;

Φαντάζεστε πολιτικό που θα στεκόταν απέναντι σ’ εκείνους που θα έλεγαν ότι έφυγε από την εκπαίδευση ο Βουλγαροκτόνος για να έρθει ο …Τουίτυ;

Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους…


Ο Πρωθυπουργός στο Twitter

Είναι να μη σου “ξεφύγει” κάτι σ’ αυτή τη χώρα. Ή, ακόμη χειρότερα, να μη ξεφύγει ότι σου ξέφυγε. Όλα κι όλα, οι απόγονοι του Αριστοφάνη έχουν χιούμορ. Χιούμορ καυστικό, ανατρεπτικό, ανελέητο.

Διέρρευσε ότι ξέφυγε του Πρωθυπουργού ότι “…είναι κουρασμένος”. Έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο. Οι εντός, εκτός (και επί τα αυτά) αντιπολιτευόμενοι βρήκαν την ευκαιρία να τον χτυπήσουν. Οι γελοιογράφοι να τον διακωμωδήσουν. Οι δημοσιογράφοι να τον επικρίνουν. Πάω στοίχημα ότι οι μισές επιθεωρήσεις του καλοκαιριού μ’ αυτό θα ασχολούνται.

Κάποιος πήγε ακόμα πιο μακριά. Έφτιαξε στο twitter το profile Kostakaramanlis και άρχισε την ανελέητη διακωμώδηση.

Ο “πρωθυπουργός”, που στο bio του δηλώνει θύμα των περιστάσεων, φέρεται να δηλώνει στο τελευταίο του tweet: “επιτέλους βρηκα τη δεύτερη κάλτσα μου. Νέος στόχος: να περασω ολο το ΣΚ φορωντας πιτζάμες“.

Σε παλιότερα tweets:

  • Αύριο κλείνω κι εγώ τα φώτα. Ούτως ή άλλως τέτοια ώρα κοιμάμαι
  • Καλά πήγε η συνάντηση με Βγενό. Κουβεντιάσαμε για τον Τεν Κάτε, το γήπεδο, και άλλα σοβαρά θέματα.
  • Απόγνωση είναι: Το να είσαι πρωθυπουργός χώρας και το Lost 5×10 να σου κατεβαίνει με 25kb/s
  • Σε αίτημα ρουσφετιού: @macsphere Δυστυχώς δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω. Απευθυνθείτε σε κάποιον υπουργό. Ή σε κάποιον με αρμοδιότητες, γενικότερα.
  • Βρέχει έξω. Τα παιδιά κοιμούνται, η γυναίκα βλέπει Μάκη, η ομάδα έχασε. Τέτοιες στιγμές θα ήθελα να είμαι ζωγράφος. Ή ποιητής. Ή κουλουράς.
  • 7 εκατομμύρια δίνει το Τζόκερ σήμερα. Και μετά λένε ότι δεν κάνουμε τίποτα για τη φτώχια.
  • Πολύς κόσμος δεν συνειδητοποιεί πόσο ψηλή είναι η Ντόρα. Είναι ψηλότερη από το Μητσοτάκη. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ψηλώνει ακόμα.
  • Δεν μου κολλάει ύπνος απόψε. Το βάρος της ευθύνης πέφτει πάνω μου βαρύ. Και του μουσακά επίσης
  • (Τελευταίο-και θανατερό) Ο Αντώναρος είπε κάτι πετυχημένο σήμερα, σίγουρα κατά λάθος. Τον ρώτησαν για την κούρασή μου, κι απάντησε “Αυτό το θέμα το ‘χουμε εξαντλήσει

Έφηβοι και κινητή τηλεφωνία: Ανάγκη ένταξης και επικοινωνιακή βουλιμία

Εκπαιδευτικοί και γονείς αναρωτιούνται συχνά για την εξάρτηση των εφήβων από τα κινητά τους. “Τι στο καλό λένε συνεχώς αυτά τα παιδιά;”, “γιατί στέλνουν SMS όλη την ώρα;”, “γιατί μιλούν στο κινητό ενώ μπορούν να τα πουν από το σταθερό;”, “γιατί συνομιλούν στο κινητό ενώ ήταν μαζί πριν από πέντε λεπτά;”

Στα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απάντηση ενδιαφέρον άρθρο στην Ελευθεροτυπία.

[…]Ολες οι έρευνες συμφωνούν ότι η γενικευμένη χρήση κινητών ήδη από την προεφηβική αλλά κυρίως κατά την εφηβική ηλικία έχει ήδη αλλάξει σημαντικά τη ζωή των νέων ανθρώπων. Πρώτα απ’ όλα έχει ανατρέψει τους χρόνους και τους τρόπους διαχείρισης και οργάνωσης της ζωής κάθε εφήβου. Χάρη στο κινητό του ένας έφηβος μπορεί να οργανώνει γρήγορα συναντήσεις με τους φίλους του και να ενημερώνει τους γονείς του για τις κινήσεις του. Διάβαστε περισσότερα “Έφηβοι και κινητή τηλεφωνία: Ανάγκη ένταξης και επικοινωνιακή βουλιμία”

Εκ γενετής κατώτεροι…

“Δικά μας παιδιά”…

Εδώ γεννήθηκαν, εδώ πήγαν Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο. Εδώ δίνουν εξετάσεις, εδώ θα πάνε Πανεπιστήμιο. Εδώ έκαναν φίλους, εδώ θέλουν να ζήσουν.

Δικά μας παιδιά;

Μου πέφτουν τα μούτρα κάθε φορά που ζητώ ένα ακόμα πιστοποιητικό “με επίσημη μετάφραση” από “αυτά τα παιδιά”.

-Εγώ, κύριε, εδώ γεννήθηκα.

-Το ξέρω παιδί μου αλλά για να είμαστε “εν τάξει”.

Γιατί ούτε πιστοποιητικό γέννησης έχει. Κι ας γεννήθηκε εδώ. Ούτε υπηκοότητα. Ούτε ταυτότητα ελληνική. Κι ας μην έχει βγει ποτέ από τα ελληνικά σύνορα.

Μια ολόκληρη γενιά παιδιών, δεκάδες χιλιάδες παιδιά, ξένοι στον τόπο που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ζουν. Αφανείς για την ελληνική πολιτεία, αντιμέτωποι με το Γκουαντάναμο της ελληνικής γραφειοκρατίας από τα γεννοφάσκια τους, ανασφαλείς και φοβισμένοι. Ξένοι και μέσα τους, μοιρασμένοι ανάμεσα σε δυο πατρίδες.

Με άγγιξε το μότο του blog μιας τέτοιας “Ξένης”: “Η πατρίδα μου είναι τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί ανήκω και εκεί γυρνάω πάντα”. “Ξένη” υπογράφει, “Το Ημερολόγιο μιας ξένης” ο τίτλος του blog της. Και με γέμισε τύψεις για την αδράνειά μας. Διάβαστε περισσότερα “Εκ γενετής κατώτεροι…”

Rodos Ecofilms 2009

Rodos ecofilms: ένας κινηματογραφικός θεσμός που διανύει το έβδομο έτος του. Στη Ρόδο, από την Τρίτη 23 Ιουνίου και μέχρι την Κυριακή 28 Ιουνίου το πανί θα φωτίσουν οι εικόνες του Ecofilms ’09. Θα προβληθούν 108 ταινίες από 42 χώρες, στις οποίες οι δημιουργοί δείχνουν την αγωνία τους για το μέλλον του πλανήτη, αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων, την προσέγγιση ή σύγκρουση των πολιτισμών, ανακατεύοντας τις τεχνικές του ντοκιμαντέρ και της μυθοπλασίας, σε ύφος από καταγγελτικό ως ποιητικό.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το blog και την επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μικρό παιδί του φεστιβάλ το ECOKIDS-RODOS.. FILMS FOR KIDS, με πληροφορίες για τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις για μαθητές και παιδιά.


Κλειστή Ζώνη: το cartoon που εξοργίζει το Ισραήλ

Ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους που δημοσιεύτηκε μέσω ‘Ιντερνετ και φέρει τη σφραγίδα του βραβευμένου Εβραίου σκηνοθέτη Γιόνι Γκούντμαν (Βαλς με τον Μπασίρ), προκάλεσε αντιδράσεις στο Ισραήλ. Ο λόγος είναι ότι το 90 δευτερολέπτων φιλμάκι ευελπιστεί να περιγράψει την περιορισμένη ζωή των κατοίκων της Γάζας.

Το φιλμ, που ονομάζεται «Κλειστή Ζώνη» περιγράφει την προσπάθεια ενός παιδιού που ζει στη Λωρίδα της Γάζας, να κυνηγήσει ένα πουλί η οποία είναι μάταιη καθώς ο δρόμος κλείνει συνεχώς μπροστά του.

Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι σκοπός του φιλμ ήταν να αλλάξει τις παγιωμένες πεποιθήσεις περί καλού και κακού που κυριαρχούν στην πατρίδα του. «Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι πραγματικοί άνθρωποι. Προτιμούν να τους θεωρούν κάτι κακό. Ότι όλοι είναι όπως τα μέλη της Χαμάς. Είναι εύκολο να λες “ας τους τιμωρήσουμε, ας τους σκοτώσουμε όλους” και πιο δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις σαν καθημερινούς ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά» δήλωσε ο Γκούντμαν στην Jerusalem Post.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φιλμ προωθεί τους σκοπούς της ισραηλινής οργάνωσης Gisha που στα εβραϊκά σημαίνει «Πρόσβαση». Η οργάνωση με ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι η ταινία, έχει ως στόχο να κινήσει την συμπάθεια των Ισραηλινών για «τα ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία δεν μπορούν καν να προσπαθήσουν να πραγματώσουν τις επιδιώξεις και τα όνειρά τους, λόγω της απαγόρευσης να μετακινηθούν».

Via