Φωτογραφία 1948

Κική Δημουλά σήμερα. Παρήγορο να διαπιστώνεις ότι η ποίηση μαγεύει ακόμα τα παιδιά. Ο δάσκαλος, βεβαίως – βεβαίως, το βιολί του. “Φωτογραφία 1948“. “Παράλληλο κείμενο” στο “Κονιάκ Μηδέν Αστέρων”.  Χαρείτε το

  • Το ποίημα από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971). Ακούγεται η Προσωπογραφία της μητέρας μου από το δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι Το χαμόγελο της Τζοκόντα (1964).

Logicomix

Τα τελευταία χρόνια κάθε Σεπτέμβρη παρουσιάζομαι και σε άλλο σχολείο. Τα ξέρετε… Διαδοχικές μεταθέσεις, διάθεση ΠΥΣΔΕ, υπεραριθμία, τέτοια όμορφα. Βεβαίως, όταν πηγαίνεις στο σχολείο Σεπτέμβρη καιρό, δε μπορείς να διαλέξεις όποιο μάθημα θέλεις. Στην εκπαίδευση και κάπου αλλού, που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, νόμος είναι το δίκιο του “παλιού”. Όταν φτάνω λοιπόν στο σχολείο η κατανομή των μαθημάτων είτε έχει γίνει είτε έχει συμφωνηθεί (το ίδιο είναι). Έτσι, αρκούμαι στα “λιμά”. Αλλά έχω αποφασίσει να το αντιμετωπίζω με αξιοπρέπεια. Το “στολίζω” μάλιστα και με διάφορες ατάκες του στυλ:

-Από μικρός το όνειρό μου ήταν να διδάσκω μαθήματα Γενικής Παιδείας Γ΄ Λυκείου ή ψοφάω για μαθήματα επιλογής Α΄ Λυκείου. Δώστε μου Ψυχολογία και πάρτε μου την ψυχή, ή  ακόμα, αν έχετε την καλοσύνη, δώστε μου Επιτάφιο της Γ΄, μ’ αρέσουν οι Επιτάφιοι, πήγαινα και στην περιφορά και μάλιστα ως παπαδάκι, ή θέλω να κάνω μάθημα και να μη μου δίνει κανείς σημασία (άλλωστε όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έτσι ξεκίνησαν). Τέτοια…

Αλλά φέτος φαίνεται ότι ξεπέρασα το όριο. Διάβαστε περισσότερα “Logicomix”

Βιβλιομπλογκοπαίχνιδο

Συνεχίζω το βιβλιομπλογκοπαίχνιδο και παίρνω την πάσα του laspan. Μόνο που η μπαλιά με βρήκε να χαζεύω την εξέδρα και ξύπνησα από τις αποδοκιμασίες του πλήθους. Τεσπα.

Οι όροι του παιχνιδιού είναι οι εξής:

1. Πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή.
2. Το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που να έχει τουλάχιστον 123 σελίδες).
3. Βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση.
4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη πρόταση και
5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους ?βάλουμε? στο παιχνίδι.

“Με την προώθηση των εκπαιδευτικών δικτύων στην Ευρώπη, το στοιχείο της δημοκρατίας συρρικνώνεται, καθώς οι συλλογικοί φορείς (ενώσεις εκπαιδευτικών, γονέων, μαθητών, φοιτητών, συνδικαλιστικές οργανώσεις) της εκπαίδευσης είναι οργανωμένοι σε εθνικό επίπεδο. Χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τους ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς των συλλογικών φορέων (κρίσιμο θέμα που απαιτεί ευρεία έρευνα), και μόνο η οργανωτική ανεπάρκεια αναφοράς τους στο υπερεθνικό επίπεδο, καθιστά ιδιαίτερα δυσχερή τον έλεγχο των λειτουργιών της Ε.Ε. για τη σχολική και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εφαρμογή των προγραμμάτων ανατίθεται σε επιτροπές που λειτουργούν υποβοηθητικά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και σε Εθνικά Γραφεία, όργανα στα οποία δεν προβλέπεται καμιά συμμετοχή συλλογικών φορέων, ούτε καν με στόχο την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης.”

Γρόλιος Γ., Ιδεολογία Παιδαγωγική και Εκπαιδευτική Πολιτική, Λόγος και Πράξη των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων για την Εκπαίδευση.

Αν ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η εύρεση του εκτενέστερου κειμένου, μην το ψάχνετε περισσότερο. Έχω κερδίσει από χέρι. Επειδή όμως, παίζω για την ομάδα (λέμε τώρα) κάνω μια υποδειγματική γιόμα στη μεγάλη περιοχή, ήτοι τους:  gp3, School Flies, Καρτσιώτης Θεόδωρος, ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΦΥΣΙΚΗΣ-ΧΗΜΕΙΑΣ, dadamid’s blog.

Gunar Hering: Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936

Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και με εντυπωσίασε τόσο με τον πλούτο των στοιχείων του -προϊόν μακρόχρονης έρευνας – όσο και με τον γόνιμο προβληματισμό του είναι το δίτομο έργο του Gunar Hering “Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936”. Παρότι, για να είμαι ειλικρινής, ξεκίνησα τη μελέτη του για να εμπλουτίσω το υλικό του αντίστοιχου κεφαλαίου της Ιστορίας Κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου, στην πορεία ανακάλυψα  ότι η ανάλυσή του δεν περιορίζεται στο κομματικό και πολιτικό σύστημα αλλά προεκτείνεται στην κοινωνική δομή, την οικονομία, το ιδεολογικό και πνευματικό κλίμα και τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής.

Ο Γκούνναρ Χέρινγκ (1934-1994) υπήρξε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βιέννης, υφηγητής του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ, καθηγητής Ιστορίας της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης στο Πανεπιστήμιο Γκέττινγκεν και καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Γνώστης των περισσότερων βαλκανικών γλωσσών, δημοσίευσε μελέτες για πολιτκά, κοινωνικά, πνευματικά και ιδεολογικά ζητήματα της νεότερης βαλκανικής και ελληνικής ιστορίας. Διάβαστε περισσότερα “Gunar Hering: Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821-1936”

Ο αδαής δάσκαλος

Ένα σχόλιο της arganasta μου θύμισε ότι μέρες τώρα αναβάλλω ένα κείμενο για το βιβλίο του Ζακ Ρανσιέρ, “Ο αδαής δάσκαλος, πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης”, που διάβασα πρόσφατα, μετά την παρουσίασή του από τον πάντα ενημερωμένο και ανήσυχο Θανάση Γιαλκέτση στο ένθετο Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας.

Κείμενο συναρπαστικό, που ενώ αρχικά με “σόκαρε” για την επίθεση που επιχειρεί στην παιδαγωγική επιστήμη και τις παιδαγωγικές θεωρίες, με οδήγησε στη συνέχεια σε μια διαδικασία αναστοχασμού για τις προτεραιότητες στο καθημερινό εκπαιδευτικό έργο.

Το 1818, ο Γάλλος δάσκαλος Ζοζέφ Ζακοτό, βρέθηκε εξόριστος στη Λουβέν να διδάσκει Ολλανδούς φοιτητές που δε γνώριζαν γαλλικά ενώ και ο ίδιος δε γνώριζε φλαμανδικά. Ο Ζακοτό έδωσε στους φοιτητές του μια δίγλωσση έκδοσή του «Τηλέμαχου» του Φενελόν και τους ζήτησε να μάθουν το γαλλικό κείμενο με τη βοήθεια της μετάφρασης.

Η επιτυχία του παιδαγωγικού του πειράματος υπήρξε μεγάλη και ο Ζακοτό συμπέρανε ότι η γνώση δεν είναι απαραίτητη στη διδασκαλία, ούτε η ερμηνεία απαραίτητη στη μάθηση. Τα αποτελέσματα αυτού του ασυνήθιστου πειράματος παιδαγωγικής τον οδήγησαν στη διαπίστωση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου νοήμονες. Βασισμένος σ’ αυτήν τη διαπίστωση, ο Ζακοτό επινόησε μια συνολική προσέγγιση στα ζητήματα μάθησης  και μια μέθοδο που ονόμασε πνευματική χειραφέτηση, μια μέθοδο που επιτρέπει, για παράδειγμα, σε αναλφάβητους γονείς να διδάξουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Διάβαστε περισσότερα “Ο αδαής δάσκαλος”