Από την Πέμπτη το βράδυ άρχισαν οι δημοσιογράφοι να λένε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να κλείσει τα δημοτικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία. Την Παρασκευή το πρωί οι γονείς ρωτούσαν τους δασκάλους αν θα κλείσουν τα σχολεία. Κανένας όμως δεν ήξερε να απαντήσει.
Την Παρασκευή το μεσημέρι η υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι δεν υπάρχει πρόταση των λοιμωξιολόγων να κλείσουν τα σχολεία. Οι δημοσιογράφοι όμως επέμεναν ότι τα σχολεία κλείνουν.
Και ήρθε το Σάββατο το μεσημέρι για να επιβεβαιωθεί η αυτοεκπληρούμενη προφητεία των δημοσιογράφων. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε το κλείσιμο των σχολείων σε όλη την χώρα. Θα μπορούσε βέβαια να τα κλείσει μόνο στις περιοχές που έχουν πρόβλημα, όπως Θεσσαλονίκη, Αθήνα και όπου αλλού χρειαζόταν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δημοσιογράφοι αναφέρουν συντονισμένοι μια «δημοσιογραφική πληροφορία» και την επαναλαμβάνουν μέχρι να επιβεβαιωθεί. Πολλά θέματα τα καλύπτουν μονόπλευρα και πολύ μεροληπτικά, θέλοντας να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
Εν μέσω πανδημίας γιορτάστηκε φέτος η 80ή επέτειος του ΟΧΙ. Χωρίς παρελάσεις, αλλά με Δοξολογίες και αντιπροσωπευτικές καταθέσεις στεφάνων σε όλη τη χώρα.
Στο Χάβαρι έγινε η Δοξολογία, παρουσία των σημαιοφόρων και παραστατών των σχολείων και ελάχιστου κόσμου. Στη συνέχεια έγινε επιμνημόσυνη δέηση στο ηρώον και κατάθεση στεφάνων από τον πρόεδρο της Τ. Κ. Χαβαρίου και εκπροσώπους του Δημοτικού σχολείου και του Γυμνασίου.
Ανακοινώθηκαν οι βάσεις των επιτυχόντων στα Α.Ε.Ι. της χώρας. Έτσι έλαβε τέλος η αγωνία χιλιάδων οικογενειών στην φετινή πρωτόγνωρη προσπάθεια χιλιάδων μαθητών. Παρακάτω αναφέρω τους μαθητές – παιδιά Χαβαραίων που πέρασαν στα Α.Ε.Ι. Βέβαια θα υπάρξουν και ορισμένες αλλαγές λόγω μετεγγραφών. Τα παιδιά είναι όσα φοίτησαν στα σχολεία του χωριού ή έχουν φοιτήσει οι γονείς τους στο Χάβαρι.
Αυγέρη Ευδοκία του Ιωάννη και της Παναγιώτας Λάσκαρη, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Παν/μιο Αιγαίου (Χίος).
Βαρουξής Δημήτριος του Ιωάννη, Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, Παν/μιο Πειραιά.
Γκρίλλα Χαρά του Αναστασίου, Μηχανολόγων Μηχανικών Παν/μιο Δυτ. Μακεδονίας (Κοζάνη)
Γκρίλλας Γεώργιος του Απόστολου, Τμ. Μουσειολογίας, Παν/μιο Πατρών (Πύργος)
Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Νικολάου και της Παρασκευής Παπαθανασίου, Λογιστική και Χρηματοοικονομική ΑΣΟΕΕ (Αθήνα)
Ηλιάδη Δήμητρα του Παναγιώτη και της Ελένης Γκρίλλα, Χημικών Μηχανικών, Παν/μιο Δυτ. Μακεδονίας (Κοζάνη)
Μαρίτσα Αικατερίνη του Ιωάννη (Λουκά), Πολιτικών Μηχανικών (Πάτρα)
Μαρίτσας Παναγιώτης του Ιωάννη (Γεωργίου), Ιατρική Σχολή Πάτρας
Μπουγουνικολού Ειρήνη του Γεωργίου και της Παναγιώτας Μπράνη, Νομική Αθηνών
Παναγιωτόπουλος Παναγιώτης του Βασιλείου, Σχ. Μονίμων Υπαξ/κών Αεροπορίας, Αθήνα
Πετροπούλου Γεωργία του Ευάγγελου (Γεωργίου), Τμ. Γεωπονίας, Παν/μιο Πατρών (Αμαλιάδα)
Πετροπούλου Παρασκευή του Ευάγγελου (Δημοσθένη), Κοινωνικών Λειτουργών (Αθήνα)
Ράλλη Ιουστίνα του Σωτηρίου, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Μεσογειακό Πανεπιστήμιο Κρήτης
Ρούνης Ανδρέας του Αθανασίου, Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών, Παν/μιο Δυτ. Μακεδονίας (Κοζάνη)
Σταυρακάκη Ελένη του Εμμανουήλ και της Αριστέας Σταυρούλια, Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπ/σης (Ρόδος)
Τράπαλη Αγλαΐα του Σπύρου, Σχ. Αγγλικής Φιλολογίας, Αθήνα
Πέθανε το βράδυ της Κυριακής 23 Αυγούστου σε ηλικία 79 ετών ο Γιάννης Πουλόπουλος, στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου «Αττικόν», όπου νοσηλευόταν για περίπου 3 ημέρες, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές. Ήταν σεμνός και πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Έμαθα και αγάπησα τα περισσότερα τραγούδια του όταν σπούδαζα στην Τρίπολη. Ο γιος της σπιτονοικοκυράς μου, ο Νίκος Κάτρης είχε στην κατοχή του τους περισσότερους δίσκους του Πουλόπουλου. Όταν δε απέκτησε «Το Δρόμο», μάθαμε απ΄εξω όλα τα τραγούδια. Επίσης μας σαγήνευσαν οι μελωδίες του Λίνου Κόκοτου και του Γιάννη Γλέζου πάνω σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου, Λόρκα και Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας. Σε ηλικία 5 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του, Γιώργο, και τον μικρό αδερφό του, Βασίλη.
Από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του, που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962 κάνοντας προσπάθειες για να πει κάποια τραγούδια, για τα οποία γίνονταν τότε ακροάσεις, αλλά κανείς δεν του έκλεισε κάποιο ραντεβού. Τότε δούλευε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Την ίδια χρονική περίοδο φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ, με ειδικότητα ηλεκτρολόγου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει το 1963 να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων» που ανεβαίνει στο θέατρο Ρεξ από τον θίασο Τζένης Καρέζη–Νίκου Κούρκουλου. Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο «Ξημερώματα», στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ. Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου. Το 1966 τραγουδά σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Μαρία Φαραντούρη και τον πρωτοεμφανιζόμενο Δημήτρη Μητροπάνο. Την ίδια χρονιά μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία. Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες.
Είναι όμως η εποχή του Νέου Κύματος, το οποίο ο Γιάννης Πουλόπουλος ακολουθεί. Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια, όπως το «Θα ‘θελα να ‘χα», που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Γιάννη Σπανό (συμμετέχει στην Ανθολογία και στην Ανθολογία Β’, ερμηνεύοντας αριστουργηματικά το «Παιδί μου ώρα σου καλή» σε ποίηση Γεώργιου Βιζυηνού), με τον Δήμο Μούτση («Το κορίτσι μου στ’ άστρα»), με τον Κυριάκο Σφέτσα και με τον Νίκο Μαμαγκάκη («Άνθη» και «Πέτρινα λουλούδια», σε στίχους Βασίλη Βασιλικού). Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες: «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968), «Ο ψεύτης» (1968), «Γοργόνες και μάγκες» (1968), «Ο μικρός δραπέτης» (1968), «Η Παριζιάνα» (1969), «Η ωραία του κουρέα» (1969), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970) κ.ά. Το 1967 εμφανίστηκε στο Χρυσό Βαρέλι, στις Τζιτζιφιές, πλάι στη Μαρινέλλα, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Δούκισσα, τον Στράτο Διονυσίου και τη Μπέμπα Μπλανς. Κατόπιν, αποφάσισε με την Μαρινέλλα να εμφανιστούν στη «Νεράιδα», για τις επόμενες δύο σεζόν (1968–1969) με εκπληκτική επιτυχία.
Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. «Ο δρόμος», άλμπουμ των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος. Την ίδια χρονιά, συμμετέχει στον δίσκο «Οι ώρες», των Λίνου Κόκοτου και Άκου Δασκαλόπουλου. Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του «Δρόμου», ο Πουλόπουλος, μέσα από τα τραγούδια και τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις, γίνεται το μεγαλύτερο όνομα του ελληνικού τραγουδιού, ο «χρυσός ερμηνευτής», χαρακτηρισμό που αποδεικνύει και μια δημοσκόπηση του 1970 σε περιοδικό της εποχής.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη, τραγουδά το «It was a very good year» του Frank Sinatra, ηχογράφηση η οποία δεν κυκλοφόρησε. Λίγο πριν την έκδοση αυτού του δίσκου, μόλις πρόλαβε την σύλληψη από τα όργανα της χούντας, μιας και το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού – Πυθαγόρα «Πάμε για ύπνο Κατερίνα», θεωρήθηκε αντιστασιακό. Κατέφυγε τότε σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Βέβαια προϋπήρχε και ο δίσκος «Μίλα μου για τη λευτεριά» των Μίμη Πλέσσα – Λευτέρη Παπαδόπουλου, που όλα τα τραγούδια – εκτός από ένα – είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς της επταετίας.
Το 1973 τραγουδάει σε στίχους Κώστα Βίρβου και μουσική Μίμη Πλέσσα στο «Θάλασσα πικροθάλασσα» και το 1975 ερμηνεύει τα «12 ρεμπέτικα», ένα είδος τραγουδιού που αποδεικνύει πια πως ο Γιάννης Πουλόπουλος είναι ένας τραγουδιστής μοναδικός, που άνετα μπορεί να κινηθεί σε όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού. Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος του στη Λύρα.Μετά την αποχώρησή του από τη Λύρα, ηχογραφεί κάποιους δίσκους στη Μίνως- οι οποίοι γίνονται αμέσως χρυσοί- με ελαφρολαϊκά και με διασκευασμένες ξένες επιτυχίες, όπως το «Αγάπα με».
Στην εταιρία Μίνως έμεινε ως το 1989, έχοντας 11 χρυσούς δίσκους στο ενεργητικό του εκεί. Την εποχή εκείνη, ο χρυσός αντιστοιχούσε σε 60.000 πωλήσεις και ο πλατινένιος σε 100.000. Μάλιστα, οι τρεις τελευταίοι δίσκοι έγιναν πλατινένιοι μετά την αποχώρησή του από τη Μίνως.
Το 1983 γνωρίζεται με τη μέλλουσα γυναίκα του Μπέττυ και το 1985 γίνεται ο γάμος τους. Στις 15 Μαΐου 1991 γεννιέται η κόρη του, Αλεξάνδρα. Ο Γιάννης Πουλόπουλος κυκλοφόρησε επίσης δύο ποιητικές συλλογές, με τίτλο «Τετράδιο» (1971) και «Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας» (1983), στις οποίες παρουσίασε και μια άλλη πτυχή του. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία, έχοντας αποκτήσει μερικές γνώσεις από τον φίλο του, τραγουδιστή και ζωγράφο, Σταύρο Πασπαράκη.
Διαβάστε περισσότερα για τη ζωή του καθώς και ολόκληρη τη Δισκογραφία του:
Την Τετάρτη 19 Αυγούστου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Χαβαρίου «Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ».
Η προσέλευση των μελών ήταν πολύ ικανοποιητική. Προσήλθαν και ψήφισαν 47 μέλη του συλλόγου. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:
Το μεσημέρι της Τρίτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο παλαίμαχος προπονητής Νίκος Αλέφαντος ο οποίος αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα προβλήματα με την υγεία του.
Ο εκλιπών ήταν από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ξεχώριζε για τον «εκρηκτικό» χαρακτήρα του και για τις ατάκες του. Αγαπήθηκε από πολλούς, αλλά και μισήθηκε από αρκετούς.
Συνέδεσε το όνομά του κυρίως με τον Ολυμπιακό, τον οποίο υπηρέτησε και ως ποδοσφαιριστής (1958-59), με τον οποίο αγωνίστηκε σε ένα επίσημο ματς μόνο, αλλά κυρίως ως προπονητής, έχοντας τρεις θητείες στους «ερυθρόλευκους». Τις σεζόν 1983-84, 1994-95 και 2003-04.
Έχει θητέψει επίσης σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ηρακλή, ενώ έχει αφήσει το στίγμα του σε Προοδευτική και Ιωνικό. Επιπλέον, έχει περάσει από Πανιώνιο, ΟΦΗ, ΠΑΣ Γιάννινα, ΑΕΛ, Ξάνθη, Παναχαϊκή, Εθνικό Πειραιά, Εθνικό Αστέρα, Αστέρα Εξαρχείων, ΠΑΟ Ρουφ, Πιερικό, Κόρινθο, Δόξα Δράμας, Καλαμάτα, ΗΛΤΕΞ Λύκους, Παναργιακό, Φωστήρα, Ανόρθωση και ΑΠΟΕΛ. Με την ομάδα της Λευκωσίας πανηγύρισε τον μοναδικό του τίτλο, κατακτώντας το Κύπελλο της σεζόν 1996-97.
Μάλιστα, ο Νίκος Αλέφαντος έγινε και τραγούδι, με «Τα παιδιά από την Πάτρα» να ερμηνεύουν το «Γεια σου ρε Αλέφαντε».
Οκτώβριος του 1957. Δεκάχρονα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους και τις γειτονιές του χωριού. Μπάλες από κουρέλια και χοντρό χαρτί από σακιά λιπασμάτων. Τρύπια παπούτσια, κοντά παντελονάκια. «Γρατσουνισμένα γόνατα, κουρεμένα κεφάλια, όνειρα ακούρευτα», για να κλέψω λίγο τον Ελύτη.
Την Κυριακή εκείνη συνέβη κάτι που σημάδεψε τη ζωή του. Λίγο μετά το μεσημέρι, ενώ τελείωνε το Κατηχητικό, ο (μακαρίτης) Γιώργος Ραμπαβίλας και ο Γιάννης Σιαχάμης (Κοτσώνης), ρίχνουν την ιδέα:
– Πέτρο, πάμε στο γήπεδο να δούμε την ομάδα του χωριού;
– Όχι ρε, εγώ θα πάω να παίξω στο Μεροβίλι.
– Έλα ρε, τι φοβάσαι;
Το σκέφτηκε λίγο και, για να μην δείξει δειλία, ακολούθησε τους άλλους. Σε 10 λεπτά είχαν φτάσει στο γήπεδο, στην άλλη άκρη του χωριού. Το ξερό, χωμάτινο και ανοιχτό γήπεδο, τον εντυπωσίασε. Πρώτη φορά έβλεπε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Μπήκαν μέσα και έτρεχαν όπως και πολλοί άλλοι. Σε λίγο όμως βγήκαν έξω για να αρχίσει ο αγώνας. Έπαιζε η ομάδα του χωριού, η Α.Ε. Χάβαρι (όπως λεγόταν τότε) με το Σώστι. Η ομάδα μας νίκησε με 4-1.
Όταν τελείωσε ο αγώνας, ο κόσμος άρχισε να φεύγει, μαζί και τα άλλα δύο παιδιά. Αυτός όμως έμεινε εκεί, μαγεμένος από το θέαμα που μόλις είχε δει. Παρακολουθούσε από κοντά τους παίχτες που πήγαιναν σε μια άκρη, στα υποτιθέμενα αποδυτήρια, για να αλλάξουν. Ήταν κοντά στον Πασχάλη (Χρήστο Γκρίλλα), την ώρα που έβγαζε τα παπούτσια και τις ιδρωμένες κάλτσες. Η μυρωδιά τους μπήκε από τα ρουθούνια και εγκαταστάθηκε για πάντα στον εγκέφαλό του. Η απωθητική έως αηδιαστική, για κάθε άλλον μυρωδιά, τον συνεπήρε. Πότισε το μυαλό του, τόσο που ακόμα και σήμερα, η εικόνα αυτή είναι ολοζώντανη μπροστά του.
Δεν θυμάται πώς επέστρεψε στο σπίτι. Το μόνο που θυμάται είναι ότι περίμενε πώς και πώς την Κυριακή, για να ξαναπάει στο γήπεδο. Από τότε προσπαθούσε να μην χάνει ποδοσφαιρικό αγώνα, όπου κι αν αυτός γινόταν. Έχει παρακολουθήσει χιλιάδες αγώνες, από κοντά ή στην τηλεόραση. Έχει περάσει κρύα, βροχές, λιοπύρια, χαρές και λύπες παρακολουθώντας ποδόσφαιρο. Και πάντα στο μυαλό του έχει αυτή τη μυρωδιά από τις ιδρωμένες κάλτσες. Τις κάλτσες του Πασχάλη.
«Καλημέρα. Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!» Κυριακή του Πάσχα ακούγονταν οι χαρούμενες φωνές με τις ευχές.
«Ήρθαμε για το τομάρι», συνέχιζαν. Ήταν οι Επίτροποι της Αγίας Τριάδας, που περνούσαν από σπίτι σε σπίτι για να πάρουν τα δέρματα των αρνιών ή κατσικιών που είχαν σφαχτεί για το Πάσχα. Σχεδόν κάθε οικογένεια έτρεφε ένα αρνί ή κατσίκι για το Πάσχα.
Τη Μεγάλη Πέμπτη πηγαίναμε με τον πατέρα μου, με τα πόδια, το κατσίκι μας μαζί με τη γίδα-μάνα του, στο Ροζωνάτο για να το σφάξει. Εκεί στην αυλή του σπιτιού του το έσφαζε, ενώ κρατάγαμε τη γίδα απέξω για να μην το βλέπει. Θυμάμαι τα σπαραχτικά βελάσματα του κατσικιού, αλλά και της μάνας του και τη μεγάλη λύπη που ένιωθα.
Τα δέρματα ή τομάρια όπως τα έλεγαν, δωρίζονταν στην εκκλησία από τις οικογένειες. Γι΄αυτό περνούσαν οι Επίτροποι της εκκλησίας και τα μάζευαν.
Το μεσημέρι, στην πλατεία του χωριού, γινόταν δημοπρασία των δερμάτων, παρουσία αρκετού κόσμου. Στη φωτογραφία βλέπετε το πρακτικό της δημοπρασίας που έγινε το Πάσχα 8 Μαΐου 1983. Κατά τη δημοπρασία υπήρχαν τρεις ενδιαφερόμενοι που έκαναν προσφορές, ενώ ακολούθησαν και αντιπροσφορές. Τελικός πλειοδότης ήταν ο Βασίλειος Καραγιαννάκης που έδωσε 56.000 δραχμές για 128 κατσικίσια και 45 αρνίσια δέρματα. 15 από το κάθε είδος ανήκαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τα χρήματα μοιράζονταν αναλογικά στις δύο εκκλησίες.
Μέσα της δεκαετίας του ΄80 ήμουν στρατιώτης σε μια μονάδα πυροβολικού σε ένα χωριό έξω από την Ορεστιάδα. Βρισκόμουν εκεί από την 1η Απριλίου. Κάθε πρωί ξεκινάγαμε την εκπαίδευση από έναν ανθυπολοχαγό στην εξοχή, μέσα στην πρασινάδα του Απρίλη. Είχα ειδικότητα Τοπογράφου και εκπαιδευόμαστε μαζί με τους Τεχνικούς Βοηθούς. Κουβαλούσαμε έναν πίνακα για να μας κάνει μάθημα ο ανθυπολοχαγός καθώς και πτυσσόμενους πάγκους και τραπέζια να καθόμαστε για μάθημα.
Τα μαθήματα ήταν μαθηματικά που ούτε κατά διάνοια τα είχα ξανακάνει στο Γυμνάσιο ή στην Ακαδημία. Σαν σήμερα λοιπόν μια ανοιξιάτικη υπέροχη μέρα (έστησ΄ ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη, που λέει κι ο ποιητής) γράφαμε και σβήναμε, λογαριάζαμε αζιμούθια, μέγιστο και ωφέλιμο βεληνεκές, παραβολικές τροχιές και άλλα τριγωνομετρικά.
Και τότε, ο αέρας γέμισε με εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια. Στην αρχή τα χάσαμε δεν καταλάβαμε τι συμβαίνει. Γρήγορα εντοπίσαμε ότι η μουσική ερχόταν από ένα σπίτι απέναντι από το στρατόπεδο. Κάποιος νοσταλγός του όχι και πολύ μακρινού, τότε, παρελθόντος γιόρταζε, διασκέδαζε και ονειρευόταν. Το τραγούδι δε που είχε την τιμητική του ήταν το «Ωρε Γιώργο Παπαδόπουλε».
Άναψε σήμερα η Ολυμπιακή φλόγα στην Αρχαία Ολυμπία. Λίγο μετά το μεσημέρι έφτασε και στην Αρχαία Ήλιδα, τη διοργανώτρια πόλη των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.
Τη φλόγα μετέφερε και άναψε το βωμό ο πρωταθλητής στίβου Περικλής Ιακωβάκης.
Χαιρετισμούς απηύθυναν ο δήμαρχος Ήλιδας κ. Γιάννης Λυμπέρης, ο εκπρόσωπος της ΕΟΕ κ. Βασιλειάδης και η εκπρόσωπος του Τόκιο κ. Hiromi Kawamura που θα διοργανώσει τους αγώνες φέτος.
Η Γιαπωνέζα εκπρόσωπος αναφέρθηκε στη φλόγα που συμβολίζει την ελπίδα και το μέλλον. Επίσης ανέφερε ότι η δάδα είναι φτιαγμένη από ανακυκλωμένο αλουμίνιο και οι στολές των λαμπαδηδρόμων από ανακυκλωμένα πλαστικά μπουκάλια.
Στη συνέχεια ακολούθησε ανταλλαγή δώρων ανάμεσα στους εκπροσώπους και η φλόγα αναχώρησε για το μακρύ ταξίδι της προς το Τόκιο.
Λόγω της έκτακτης κατάστασης με τον κορονοϊό, δεν έγιναν άλλα δρώμενα, ενώ και ο κόσμος ήταν ελάχιστος.
15/01/1943: Ολοκληρώνεται το μεγαλύτερο κτίριο στον κόσμο. Πρόκειται για το Πεντάγωνο, που αποτελεί την έδρα του αμερικανικού Υπουργείου ʼμυνας. Τελευταία εργασία, η εγκατάσταση του συστήματος κλιματισμού, στην οποία πήραν μέρος 1000 εργάτες
O καιρός σήμεραset_url("C64E4725-0BAC-49E9-967C-36FA83C7AB67", "https://service.24media.gr/app/forecast/details/multi-vertical.html?loc=37.8478,21.3841,0&label=%CE%A7%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B9&noItems=5&interval=24&css=/css/multi-vertical.css&color=BLUE&js=/js/multi-vertical.js");
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα