Δεν είναι η γιορτή της γυναίκας ημέρα για λουδουδάκια, σοκολατάκια και συνάξεις γυναικοπαρεών για καλοπέραση. Αν και οι γυναίκες ανήκαν στο ανθρώπινο είδος, επί αιώνες εργαζόταν πολλές φορές διπλάσια από ό,τι το «ισχυρό φύλο». Τα δικαιώματά τους ως ανθρώπινο είδος τα κατέκτησαν μετά από πολλά εργατικά «ατυχήματα», πολύ ξύλο και απίστευτη διαπόμπευση τόσο από την κοινωνία των ανδρών όσο και από το οικείο τους περιβάλλον.
Πριν λοιπόν, αρχίσουν τα «χρόνια πολλά» και οι ηλεκτρονικές καρδούλες να στέλνονται σε γυναίκες που ούτε καν γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύει η 8η Μαρτίου, καλό θα είναι να διαβάσουν σελίδες ιστορίας του γυναικείου κινήματος. Μία από αυτές είναι η ακόλουθη που δεν είναι ροζ αλλά κατακόκκινη όπως και το αίμα που έχυσαν για ένα κομμάτι ψωμί οι προγιαγιάδες όλων των γυναικών του κόσμου για να μην διανοηθεί κανείς ότι τις εγγόνες τους θα τις μεταχειρίζονται μόνο ως άξιες για ένα μπουκέτο λουλούδια σαν να είναι πραγματικά οι ασθενείς του ανθρώπινου είδους.
Ας μάθουμε στους μαθητές μας να σέβονται τη γυναίκα και στις μαθήτριές μας να πιστεύουν στον εαυτό τους!!!!!
Ημέρα λοιπόν αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η Ημέρα της Γυναίκας, που μοιάζει σήμερα αυτονόητη, έχει μια μακρά ιστορία συνδεδεμένη με τους αγώνες των γυναικών, τη μόρφωση και την ψήφο τους, με περιορισμούς, εξευτελισμούς και δημόσιες απειλές, με την εφημερίδα Daily Mail να επινοεί τον όρο σουφραζέτα, έναν όρο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως υποτιμητικός χαρακτηρισμός εναντίων των μελών του κινήματος υπέρ του δικαιώματος ψήφου, εναντίον των γυναικών που πλημμύριζαν τους δρόμους του Λονδίνου στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Η 8η Μαρτίου είναι μία υπενθύμιση αυτού του πολυετούς, δυναμικού αγώνα ενάντια στην ανισότητα των δύο φύλων. Είναι, ίσως, η πιο σημαδιακή ημέρα για το γυναικείο φύλο. Μια γιορτή η οποία, ουσιαστικά, αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους έγραψαν ιστορία. Και έγραψαν την Ιστορία αλλιώς. Υπάρχει για να μας θυμίζει τις αδιάκοπες μάχες ενός αγώνα που δεν συναντά γεωγραφικά σύνορα, που εντοπίζουμε σε χώρους εργασίας, σε Κοινοβούλια, στους δρόμους, σε κοινωνία και σε οικογένειες.
Σήμερα, οι έννοιες και αρχές της ευρωπαϊκής πολιτικής για την ισότητα των φύλων διαμορφώθηκαν από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Στη χώρα μας υπάρχει νομοθεσία που προάγει την ισότητα των φύλων. Παρόλα αυτά, τα στερεότυπα του φύλου είναι υπαρκτά και αναδύονται σε πολλές εκφάνσεις της σχολικής και κοινωνικής ζωής. Μια από αυτές είναι η αντίληψη πως τα κορίτσια δεν τα καταφέρνουν στις θετικές επιστήμες.
Ο ρόλος της εκπαίδευσης στην αποδόμηση των στερεοτυπικών αντιλήψεων.
Η εκπαίδευση έχει σημαντικό ρόλο στην αποδόμηση των στερεοτυπικών αντιλήψεων που υπό προϋποθέσεις, γίνονται αιτία βίαιων συμπεριφορών. Το σχολείο, ως βασικός φορέας κοινωνικοποίησης, μεταφέρει αξίες και μοντέλα συμπεριφοράς. Μπορεί και πρέπει να αποτελεί ισχυρό μέσο στην προσπάθεια καταπολέμησης και άρσης των στερεοτύπων. Η διαδικασία αυτή, που αφορά αγόρια και κορίτσια, συνεχής και συνεπής, προσαρμοσμένη στο παράδειγμα και στο βίωμα, είναι βήμα προς την άρση ανισοτήτων σε θέματα φύλου.
Η εκπαιδευτική διαδικασία όμως δεν τελειώνει στο φυσικό χώρο του σχολείου. Συνεχίζεται με τις προσλαμβάνουσες του παιδιού από τον οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον.
Το Sakidio, προσπαθώντας και ελπίζοντας ν’ αποτελέσει χώρο εκπαιδευτικής πρότασης και παρέμβασης, συμμετέχει στην καλλιέργεια στάσεων και αντιλήψεων που προάγουν την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη για όλους, ανεξαρτήτως φύλου και ιδιαίτερων δεξιοτήτων.
Με το αφιέρωμα στις γυναίκες της επιστήμης, τιμά τον αγώνα των γυναικών που κατάφεραν, εν μέσω αποκλεισμών, να προχωρήσουν και να διαπρέψουν στο χώρο των θετικών επιστημών, ελπίζοντας να βάλουν κια αυτοί ένα λιθαράκι ώστε οι επόμενες γενιές να τιμούν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όχι για την ανάγκη προστασίας των αυτονόητων δικαιωμάτων τους, αλλά για τη διαχρονική προσφορά τους σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και της επιστήμης.
🏫 🔬 Το παρακάτω λοιπόν video-αφιέρωμα στις Γυναίκες της Επιστήμης, που ετοίμασαν εστιάζουν περισσότερο στη στερεοτυπική άποψη ότι τα κορίτσια δεν τα καταφέρνουν στις θετικές επιστήμες.
📽️ Τιμούν τον αγώνα των γυναικών που κατάφεραν, εν μέσω αποκλεισμών, να προχωρήσουν και να διαπρέψουν στο χώρο των επιστημών, να επηρεάσουν τις κοινωνίες που ζούσαν και ν’ αποτελέσουν φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
🚺 Συμβάλουν, μέσω του θετικού προτύπου, στην αποδόμηση των στερεοτυπικών αντιλήψεων, που υπό προϋποθέσεις, γίνονται αιτία βίαιων συμπεριφορών.
📝 Με τα φύλλα εργασίας που υποστηρίζουν το βίντεο, ολοκληρώνεται η παρέμβασήαπό τον ιστοχώρο Το Sakidio
Τα προτεινόμενα φύλλα εργασίας μπορούν ν’ αξιοποιηθούν:
Στο Δημοτικό: Β’,Γ, Δ΄Ε ΄και Στ΄τάξη
Η θέση της γυναίκας στους αιώνες
Οι γυναίκες έβαλαν γερά θεμέλια έτσι ώστε, στον 21ο αιώνα, να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης με τους άνδρες – όχι, δεν ήταν πάντα φυσιολογικό, ούτε και σήμερα είναι, δυστυχώς.
Ένα σύντομο χρονικό,αφιέρωμα στην Ημέρα της Γυναίκας
Προς τιμήν των πρωτοπόρων του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος
Μέσα σε 41 δευτερόλεπτα η Google “σηκώνει το χέρι” σε όλες τις γυναίκες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Με αφορμή την 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων των Γυναικών, η Επιτροπή Φύλου & Ισότητας της Παιδαγωγικής Σχολής του Α.Π.Θ τιμά τις γυναίκες και τους αγώνες τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Με σύνθημά της, «Δε γιορτάζουμε, ούτε δεχόμαστε επισκέψεις» δηλώνει ότι η 8η Μαρτίου δεν είναι μία ημέρα γιορτής και εμπορευματοποίησης, με προσφορά λουλουδιών και δώρων. Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες των γυναικών του παρελθόντος, ημέρα αποτίμησης και διεκδίκησης, πρόσκλησης σε νέες δράσεις για συνέχιση των αγώνων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, για μια κοινωνία, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, μια κοινωνία συνεκτική, με ισότιμες έμφυλες σχέσεις και απαλλαγμένη από φαινόμενα έμφυλης βίας.
Μπορεί για το δυτικό κόσμο τα δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση, στην εργασία, στη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, στην επιλογή της μητρότητας, στην αυτοδιάθεση του σώματος να θεωρούνται ως ένα βαθμό αυτονόητα, αλλά υπάρχουν και κοινωνίες που αυτά δε θεωρούνται δεδομένα. Ακόμη και στον δυτικό κόσμο, η ισότητα έχει κατακτηθεί περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά.
Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Δείκτη Ισότητας Φύλων, η Ελλάδα είναι τελευταία μεταξύ των 27 κρατών σε ζητήματα ισότητας φύλου.
Οι πολιτικές που προωθούν την ισότητα των φύλων δεν είναι πολυτέλεια στην περίοδο της κρίσης και της πανδημίας. Είναι προϋπόθεση για μια δημοκρατική και ανθρώπινη κοινωνία.
Σε μια τέτοια κοινωνία, μια θεματική ημέρα, όπως η Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων των Γυναικών, δε θα είχε καμία αξία. Σήμερα όμως μας θυμίζει όσα μένουν ακόμη να κατακτηθούν. Ζητούμενο είναι ακόμη η ισότητα.
Η Ιστορία της εκπαίδευσης των κοριτσιών στην Ελλάδα
Επτά γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο
Προτείνουμε μια περιήγηση στην ψηφιακή έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό & τη Δημοκρατία: «Ο Φεμινισμός στα χρόνια της μεταπολίτευσης, 1974 – 1990: ιδέες, συλλογικότητες, διεκδικήσεις». Η συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη (2018) και η Επιτροπή Φύλου & Ισότητας της Παιδαγωγικής Σχολής συμμετείχε στις δράσεις της.
Το περσινό ετήσιο Doodle για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας κάνει ένα ταξίδι σε μια σειρά από πρωτιές στην ιστορία των γυναικών—αναδεικνύοντας γυναίκες πρωτοπόρους .Ένα βίντεο, αφιερωμένο στις πρώτες γυναίκες στην ιστορία που τάχθηκαν κόντρα στο κατεστημένο και άνοιξαν τον δρόμο στην εκπαίδευση, στα πολιτικά δικαιώματα, στην επιστήμη, στην τέχνη και σε πολλά άλλα πεδία.
Παρότι όμως πέρασε ένας αιώνας σχεδόν από τότε η ιστορία καλά κρατεί……
ΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 8η ΜΑΡΤΗ 2022
«Αυτή η βαθιά ριζωμένη προκατάληψη που θέλει τις γυναίκες και τα κορίτσια να θεωρούνται κατώτερα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον τερματισμό της ανισότητας».
Ως συνέπεια, πολύ συχνά τα κορίτσια έχουν ελάχιστο ή καθόλου λόγο στο πότε και με ποιον θα παντρευτούν ή στο αν θα πάνε στο σχολείο, ενώ τα σώματά τους και η σεξουαλικότητά τους τυγχάνουν μεταχείρισης «προϊόντων προς ανταλλαγή».
17 (ΔΕΚΑΕΠΤΑ) – μήνυμα για τις γυναικοκτονίες από το Δημοτικό Σχολείο Αγίου Δημητρίου Επιδαύρου
Το “Canción sin Miedo” της Vivir Quintana αποτελεί ένα τραγούδι-ύμνο κατά των γυναικοκτονιών στο Μεξικό και ευρύτερα στη λατινική Αμερική. Η συνθέτρια του, Vivir Quintana, σε μια συμβολική κίνηση, τραγούδησε και βιντεοσκόπησε το τραγούδι μαζί με μητέρες από την Οαχάκα του Μεξικού, των οποίων οι κόρες έπεσαν θύματα γυναικοκτονιών.
Θηλυκότητες της Ανοιχτής Ορχήστρας, εμπνευσμένες από τη δύναμη του τραγουδιού της Vivir Quintana, δημιούργησαν την ελληνική απόδοση του τραγουδιού σε μια προσπάθεια να σταθούν η μία δίπλα στην άλλη και ταυτόχρονα απέναντι στην πατριαρχία και τη βία που αναπαράγει. Το τραγούδι εντάχθηκε στο γενικότερο κάλεσμα της Ανοιχτής Ορχήστρας σε μουσική δράση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, όπου μαζί με την Ανοιχτή Φεμινιστική Συνέλευση, το Μωβ, τις Οιστρογόνες, τη Συνέλευση 8 Μάρτη, τις Μελίρειες, το Δίκτυο Γυναικών Συγγραφέων κατά της Έμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών «η φωνή της» και πλήθος κόσμου που θέλησε να σταθεί μαζί τους, ένωσαν τις φωνές τους σε μια μουσική δράση που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα, έγινε ανοιχτό κάλεσμα προς θηλυκότητες σε όλη την Ελλάδα να αποστείλουν τη δική τους εκτέλεση του “Τραγουδάμε δίχως Φόβο”. Το βίντεο αυτό αποτελεί μια καταγραφή αυτής της πρωτοβουλίας, η οποία φιλοδοξεί να μοιραστεί τη δύναμη του τραγουδιού με όσες περισσότερες μπορεί.
Μουσικό δρώμενο από την Ανοιχτή Ορχήστρα λίγο πριν την πορεία με αφορμή την ημέρα της γυναίκας στο Σύνταγμα. Το Μουσικό σχολείου στο Ίλιον και οι μαθήτριές του δείχνουν τον δρόμο ενάντια στη έμφυλη βία .
Στίχοι: “Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι
Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει
Μας παίρνουν με βία, την ξεγνοιασιά
Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά
Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα
Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα
Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν
Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μονη
Στη θέα μιας μορφης το αίμα μου να παγώνει
Για ολα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
|Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι
Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη
Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι
Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη
Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη
Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει
Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία, Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία
Στο όνομα μου γράψτε νέα, ιστορία.
Λίγο πριν την αρχή της ιστορίας της 8ης Μαρτίου
Μόνο όταν το ανθρώπινο μάτι βλέπει την φρίκη τότε αρχίζει η συνείδηση να αναζητά το δίκαιο. Η φρίκη που αντίκρισαν οι Νεοϋορκέζοι πριν ακριβώς 105 χρόνια ήταν η αιτία να αλλάξουν ριζικά στην Αμερική οι συνθήκες εργασίας αλλά και να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων.
Η πυρκαγιά στο εργοστάσιο γυναικείων πουκαμίσων της «Triangle Shirtwaist» είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 131 εργάτριες και 17 εργάτες με τραγικό τρόπο. Οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου, Max Blanck και Isaak Harris, είχαν στήσει στο πολυώροφο κτίριο του Asch Building ένα σύγχρονο χώρο εκμετάλλευσης δούλων οι οποίοι ήταν όλοι τους μετανάστες στην χώρα της «επαγγελίας».
Στο εργοστάσιο δούλευαν 500 εργάτες ανάμεσα στους οποίους παιδιά που για ένα πενιχρό μεροκάματο έμπαιναν από την πόρτα το ξημέρωμα και έβγαιναν το βράδυ. Οι εργοστασιάρχες για να μην έχουν την έννοια ότι μπορεί κάποιος από τους εργάτες να κλέψει εμπόρευμα, αμπάρωναν τις πόρτες των ορόφων όταν οι μηχανές δούλευαν.
Το χρονικό
Το απόγευμα του Σαββάτου της 25ης Μαρτίου του 1911 ξεσπάει φωτιά στον όγδοο όροφο του εργοστασίου και εργάτες αρχίζουν να φωνάζουν στους συναδέλφους τους να εγκαταλείψουν το κτίριο. Όσοι βρισκόταν όμως στον ένατο και δέκατο όροφο ήταν κλειδωμένοι και ο επιστάτης που είχε τα κλειδιά είχε ήδη εγκαταλείψει το κτίριο.
Κάποιες από τις εργάτριες κατάφεραν να προλάβουν να φύγουν από τους φλεγόμενους ορόφους από το ασανσέρ που μετέφερε μόνο εμπορεύματα και κάποιες από την σκάλα που οδηγούσε στην ταράτσα του κτιρίου, αλλά η φωτιά πήρε τέτοιες διαστάσεις που και κι αυτές οι έξοδοι διαφυγής έκλεισαν για όσους απέμειναν πίσω.
Οι εργοστασιάρχες που εκείνη την μέρα ήταν με τα παιδιά τους στο εργοστάσιο ήταν οι πρώτοι που έφυγαν και στεκόταν έξω από το κτίριο παρακολουθώντας την φρίκη που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Μέσα σε λίγα λεπτά οι Νεοϋορκέζοι μαζεύτηκαν για να δουν το πανδαιμόνιο που επικρατούσε αλλά και να αλλάξει την ήσυχη ζωή τους για πάντα. Στα παράθυρα των τελευταίων ορόφων οι εργάτριες στέκονταν όρθιες και κρατώντας η μία το χέρι της άλλης βουτούσαν στο κενό για να μην καούν ζωντανές.
Οι πρώτοι που έπεσαν στο κενό ήταν ένας νεαρός άνδρας και ένα κορίτσι που αφού φιλήθηκαν έκαναν μαζί το τελευταίο μοιραίο βήμα. Η λεωφόρος των καφέ, των καταστημάτων και των εστιατορίων μέσα σε λίγα λεπτά έγινε μία αρένα νεκρών και η φρίκη δεν σταματούσε εκεί. Κάποιες από τις εργάτριες παρά την μοιραία πτώση κείτονταν ζωντανές, ακόμα και για 2 ώρες, αφήνοντας τα ουρλιαχτά τους να σημαδέψουν για πάντα την μέχρι τότε ήσυχη ζωής των πολιτών της Νέας Υόρκης.
Η δικαιοσύνη δεν ήρθε ποτέ
Οι μετανάστριες εργάτριες και εργάτες δεν ήταν πια κάτι, αλλά ήταν άνθρωποι που πέθαιναν μπροστά τους για ένα μεροκάματο επιβίωσης. Από τους 148 μετανάστες εργάτες της πυρκαγιάς του «Triangle Shirtwaist Factory», οι έξι αναγνωρίστηκαν τον Φεβρουάριο του 2011.
Για εκατό χρόνια ήταν θαμμένοι το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς ταυτότητα και χωρίς δικαίωμα θρήνου συγγενών. Μόνο ένα θύμα ήταν 48 χρόνων, τα υπόλοιπα ήταν από 14 μέχρι 25 χρόνων.
Η δίκη των ιδιοκτητών ξεκίνησε 9 μήνες αργότερα και με δικηγόρο τον Max Steuer, εύπορο γιο μεταναστών από την Αυστρία, κατάφεραν να αθωωθούν υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζαν για το κλείδωμα των εξόδων φυγής ενώ πήραν από την ασφαλιστική εταιρεία 60,000 δολάρια για ζημίες.
Το 1913 ο Max Blanck, ο ένας εκ των συνεταίρων δολοφόνων, που συνέχιζε να είναι εργοστασιάρχης συνελήφθη για κλείδωμα πάλι των εργατών του νέου εργοστασίου του και το πρόστιμο που κλήθηκε να πληρώσει ήταν 20 δολάρια.
Μπορεί η δικαιοσύνη να πούλησε και μεταθανάτια τα θύματα αυτού του μεγάλου εργατικού δυστυχήματος αλλά ο λαός έκανε λάβαρο το θάνατό τους και μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στην Νέα Υόρκη στις 8 Μάρτη του 1857 .Σε αυτή τη χρονική στιγμή τοποθετείται η αρχή των αγώνων.
Τον Οκτώβριο του 1911 ιδρύθηκε και η Αμερικανική Ένωση Ασφάλειας Μηχανικών η οποία είχε ως μέλημα την επιθεώρηση στους χώρους εργασίας της ασφάλειας του ανθρώπινου δυναμικού.
Ανάμεσα στους μάρτυρες θεατές εκείνου του ματωμένου Σαββάτου ήταν και ένα πρόσωπο το οποίο στιγματίστηκε τόσο από την εικόνα απόγνωσης του θανάτου των εργατών που άλλαξε, όταν ήρθε η ώρα, όλη την εργατική νομοθεσία της Αμερικής. Η Φράνσις Πέρκινς, η πρώτη γυναίκα Γραμματέας Εργασίας των ΗΠΑ. Μία γυναίκα που δεν ξέχασε τις γυναίκες που η ανάγκη της εργασίας τις έκανε μάρτυρες δουλείας εις το όνομα του κέρδους.
Ιστορία της 8ης Μαρτίου
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.Η ιστορική διαδρομή της όμως δεν ξεκινά με την υιοθέτησή από τον ΟΗΕ το 1977. Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.
Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινά στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη, όπου οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα , κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και μείωση των ωρών. Υπολογίζεται ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών.
Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.
Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin .
Δύο μοδίστρες σε διαδήλωση το 1909. Φωτ.: Universal History Archive/Universal Images Group via Getty Images/Ideal Image
Με αφετηρία τις ΗΠΑ, ο εορτασμός διεθνοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο, κατά την διάρκεια δευτέρου συνεδρίου του γυναικείου τμήματος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (2η Διεθνής), που έγινε στην Κοπεγχάγη (26-27 Αυγούστου 1910).
Οι 100 σύνεδροι από 17 χώρες υιοθέτησαν την πρόταση τριών γερμανίδων (Λουίζ Τσιτς, Κλάρα Τσέτκιν και Κέτε Ντούνκερ) να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,ως ένα βήμα για την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων, που θα περιλάμβανε και το εκλογικό δικαίωμα, που ήταν τότε το καθολικό ζητούμενο για τις γυναίκες όλου του κόσμου.
Στις 8 Μαρτίου του 1917 (σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο), στην πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Πετρούπολη, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωσαν γεμίζοντας τους δρόμους όλης της πόλη. Αυτό σηματοδότησε την αρχή της ρωσικής επανάστασης.
Διαδήλωση γυναικών στην Αγία Πετρούπολη στις 8 Μαρτίου 1917. Φωτ.: Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images/Ιdeal Image
Οι γυναίκες στην Αγία Πετρούπολη έκαναν απεργία εκείνη την ημέρα για το “Ψωμί και την Ειρήνη” – απαιτώντας το τέλος του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, τον τερματισμό των ελλείψεων τροφίμων και το τέλος του τσαρισμού.
Εκείνο το πρωινό, παρά τις διαταγές που είχαν λάβει, οι εργάτριες των κλωστοϋφαντουργίων εγκατέλειψαν τη δουλειά τους στα διάφορα εργοστάσια και έστειλαν αντιπροσώπους για να ζητήσουν υποστήριξη για την απεργία, η οποία εντέλει οδήγησε σε μαζική απεργία καθώς όλοι βγήκαν στους δρόμους. Επτά ημέρες αργότερα, ο αυτοκράτορας της Ρωσίας, ο Νικόλαος Β παραιτήθηκε και η προσωρινή κυβέρνηση χορήγησε στις γυναίκες δικαίωμα ψήφου.
Στις 8 Μαΐου 1965 με το διάταγμα του ΕΣΣΔ Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ, η Διεθνής Ημέρας της Γυναίκας κηρύχθηκε ως μη εργάσιμη ημέρα στην ΕΣΣΔ “για τον εορτασμό των εξαιρετικών προτερημάτων των σοβιετικών γυναικών στην κομμουνιστική οικοδόμηση, στην υπεράσπιση της πατρίδας τους κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στον ηρωισμό και την ανιδιοτέλεια στο μέτωπο και στα μετόπισθεν και επίσης σηματοδοτώντας τη μεγάλη συμβολή των γυναικών στην ενίσχυση της φιλίας μεταξύ των λαών και τον αγώνα για την ειρήνη. Έτσι υποστήριζε πως η ημέρα των γυναικών πρέπει να γιορτάζεται όπως και οι άλλες αργίες”.
Από την επίσημη υιοθέτησή της στη Σοβιετική Ρωσία μετά την Επανάσταση το 1917, η ημέρα εορταζόταν κυρίως στις κομμουνιστικές χώρες και από το κομμουνιστικό κίνημα παγκοσμίως.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Τα Ηνωμένα Έθνη ξεκίνησαν να γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στο Διεθνές Γυναικείο Έτος του 1975.
Έτσι το 1977, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τα κράτη μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως Ημέρα του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών και την παγκόσμια ειρήνη.
Η εδραίωση της ημέρας αυτής είχε ως στόχο να προωθεί την ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, όπως και το εκλογικό δικαίωμα στις γυναίκες, που τότε δεν είχαν και ήταν το μεγαλύτερο ζητούμενο τους για τις γυναίκες παγκοσμίως.
Σημείωση : Για πρώτη φορά το δικαίωμα ψήφου έγινε πραγματικότητα το 1918,στο Λονδίνο . Όχι για όλες όμως. Έγινε γι’ αυτές που ήταν πάνω από 30 ετών και διέθεταν μια ορισμένη περιουσία. Ωστόσο οι γυναίκες μπορούσαν, έστω και μερικώς, να ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές. Συνολικά 8,4 εκατομμύρια γυναίκες απέκτησαν τότε δικαίωμα ψήφου.
Mια γυναίκα ψηφίζει για πρώτη φορά στις 14 Δεκεμβρίου 1918. Το δικαίωμα ψήφου έγινε πραγματικότητα γι’ αυτές που ήταν πάνω από 30 ετών και διέθεταν μια ορισμένη περιουσία. Φωτ.: Culture Club/Getty Images/Ideal Image
Παρ’ όλα αυτά, χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να αποκτήσουν το δικαίωμα αυτό οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, καθώς μόλις πριν 3 χρόνια (το 2019) τους δόθηκαν δημόσια αξιώματα και ίσα εργασιακά διακαιώματα με τους άντρες.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας από το 1975 και έπειτα, τελεί υπό την προστασία και τη στήριξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και έχει σκοπό να αναδείξει τα δικαιώματα της γυναίκας σε όλες τις χώρες παγκοσμίως.
Η ισότητα ανδρών και γυναικών στην Ελλάδα θεσπίζεται συνταγματικά από το 1975. Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Συντάγματος: Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Από τότε που η υπέρμαχος των γυναικείων δικαιωμάτων Καλλιρρόη Παρρέν ίδρυσε το 1887 στην Ελλάδα το πρώτο περιοδικό για τα δικαιώματα της γυναίκας (Εφημερίς των Κυριών), πέρασαν 69 χρόνια μέχρι το 1956, όταν οι Ελληνίδες απέκτησαν πλήρες δικαίωμα ψήφου.
Εφημερίς των Κυριών
Καλλιρόη Παρρέν
Ο αιώνας που πέρασε λοιπόν, υπήρξε ένας αιώνας καθοριστικός. Διανύοντας μακρύ και αναμφίβολα δύσκολο δρόμο οι γυναίκες βρέθηκαν στο προσκήνιο. Ανέλαβαν δραστηριότητες και ευθύνες. Ωστόσο η συμμετοχή τους στα κοινά παραμένει δυσανάλογα περιορισμένη.
Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αφιέρωσε το 2021, την Ημέρα της Γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά της κρίσης του COVID-19.
Οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας του κορωνοϊού, καθώς αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Πολλές έχουν επίσης πληγεί σοβαρά από την κρίση λόγω της απώλειας θέσεων εργασίας ή της απασχόλησής τους σε επισφαλείς θέσεις εργασίας. Επιπλέον, οι συνεχόμενοι εγκλεισμοί έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Το Κοινοβούλιο έχει ζητήσει την καταπολέμηση αυτών των ανισοτήτων.
Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών.
Τα Δικαιώματα της γυναίκας στον 20ο αιώνα
Δράσεις, ενημερώσεις και βίντεο-καμπάνια της Γ.Γ Ισότητας
Στα πλαίσια της εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, δημιούργησε ένα βίντεο με τα βασικά δικαιώματα των γυναικών. Το βίντεο περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών ως προς τα εξής:
- Την προστασία της από περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.
- Τις ίσες ευκαιρίες και ίση μεταχείριση στη δουλειά
- Την ενεργή συμμετοχή τους στην πολιτική δράση.
- Την εξισορρόπηση επαγγελματικής με την οικογενειακή/προσωπική ζωή.
(Το βίντεο περιλαμβάνει τη διεύθυνση των ιστοσελίδων της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, της σελίδας για τη Βία κατά των Γυναικών και τον σύνδεσμο για την νομοθεσία σχετική με την ισότητα των φύλων).
Σήμερα καταδεικνύεται ακόμα δυστυχώς η ανάγκη για διεκδίκηση ισότητας και ισονομίας, καθώς οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ανισότητες και προκλήσεις σε διάφορους τομείς:
- Γυναίκες υπόκεινται σε έμφυλη βία, γυναικοκτονίες, παραβίαση αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων, καταναγκαστικούς γάμους, εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική παρενόχληση και μη ισότιμη συμμετοχή στην εργασία και την εκπαίδευση.
- Το ποσοστό ανεργίας των γυναικών παραμένει πολύ υψηλό, ιδίως στις χώρες του Νότου, σε σχέση με το ποσοστό ανεργίας των ανδρών.
- Οι γυναίκες εξακολουθούν να αμείβονται κατά μέσο όρο 40% λιγότερο από τους άνδρες σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
- Η λεγόμενη «γυάλινη οροφή» εξακολουθεί να υπάρχει, καθώς μόνον σε τέσσερις χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Φινλανδία και Σουηδία) το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια μεγάλων εταιρειών ανέρχεται σε τουλάχιστον 30%
Όλα τα στοιχεία σε ένα γράφημα
Το γράφημα αποτυπώνει στοιχεία του ΟΗΕ για την κατάσταση των γυναικών παγκοσμίως
Η καταπίεση που υφίστανται ακόμη και σήμερα εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο, με παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, η στέρηση της εκπαίδευσης, ο εξαναγκασμός σε σκληρή -χαμηλότερα ή καθόλου αμειβόμενη- εργασία, η επιβολή ακόμα και του συζύγου και του γάμου, η έλλειψη φροντίδας για τη μητρότητα και την υγεία, η βία, η σωματεμπορία, οι βιασμοί ακόμα και η αφαίρεση της ζωής, η ενδοοικογενειακή βία, σηματοδοτούν τις συνθήκες ζωής των γυναικών και τον «πολιτισμό» της κοινωνικής μας οργάνωσης.
Η γυναίκα γιορτάζει όχι μόνο στις 8 Μαρτίου, αλλά κάθε ημέρα, επειδή είναι τα πλάσματα που φέρνουν μέσα τους τη ζωή, που γεννούν τις ελπίδες της ανθρωπότητας. Επειδή αγωνίστηκε και αγωνίζεται, γιατί έχει άποψη και πολεμά για αυτή, γιατί δεν συμβιβάστηκε με την ταυτότητα που της αποδίδει συνήθως η κοινωνία .
Πρέπει όλοι μας να αναγνωρίσουμε ότι το μέλλον δεν έχει φύλο. Οι γυναίκες θέλουν, μπορούν και πρέπει να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίτευξη των μεγάλων στόχων της κοινωνίας μας. Στη διαμόρφωση ενός αληθινά νέου πολιτισμού. Θέλουν, μπορούν και πρέπει να είναι ενεργοί και ισότιμοι πολίτες και κοινωνοί μιας ισχυρής και δίκαιης Ελλάδας, μιας Ελλάδας της προκοπής και της ανάπτυξης, μιας Ελλάδας της κοινωνικής αλληλεγγύης σ’ ένα πολύπλοκο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
Είναι χρέος μας ως εκπαιδευτικοί στην καθημερινή μας διδασκαλία να τονίζουμε ζητήματα που θα αλλάζουν τις αντιλήψεις των νέων μας και να δώσουν την δική τους μάχη για:
- να καταπολεμάται ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η προκατάληψη ότι το ένα φύλο είναι εγγενώς ανώτερο από το άλλο και να καλλιεργούνται οι αξίες της ισοτιμίας και της αλληλεγγύης των ανθρώπων ανεξάρτητα από φύλο, εθνικότητα, κοινωνική τάξη..
να καταπολεμούνται η βία και η σεξουαλική παρενόχληση, που έχουν θύματά τους κυρίως τις γυναίκες·
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
φύλλα εργασίας για νηπιαγωγείο και δημοτικό, εκτυπώσιμο υλικό για την ημέρα της γυναίκας, η μέρα της γυναίκας, womans day worksheet
πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Μεγάλο μέρος του άρθρου από : https://www.sansimera.gr/worldays/4
Δείτε ακόμη:
Μ. Ευθυμίου: Χάρις σε αυτές τις γυναίκες η Ελλάδα ξαναέβρισκε το μέλλον της
Πατήστε στην εικόνα για να επισκεφθείτε το άρθρο
Το LadyLike επιλέγει τις
21 γυναίκες που ξεχώρισαν το 2021
Πατήστε στην εικόνα για να επισκεφθείτε το άρθρο
Το επίσημο τραγούδι της ΑΝΑΣΑΣ
Αυτό το τραγούδι είναι ένας ύμνος στο μεγάλο θαύμα, την ανάσα και τη χαρά της ζωής: Στη ΓΥΝΑΙΚΑ! Καλή ακρόαση…
Στίχοι/Lyrics:
Πότε έσβηνες μικρή
Τα γενέθλια κεριά σου
Πότε ήρθε κι η στιγμή
Που άνοιξες φτερά δικά σου
Κι όπως τρέχει η ζωή
Να κι ο έρωτας μπροστά σου
Χθες σε άφησα παιδί
Κι είσαι μάνα για φαντάσου
Γυναίκα εσύ, της γης θεά
Να κάνεις θαύματα πολλά
Για της καρδιάς τη χάρη
Είπε! Και σ’ έπλασε ο Θεός
Και έχει η ζωή μας φως
Κι ο έρωτας φεγγάρι
Μεγαλώνεις κι η χαρά
Του παιδιού απ’ το παιδί σου
Η πιο όμορφη στεριά
Στο ταξίδι της ζωής σου
Κι όσο γέρνεις σαν κορφή
Που τη δέρνουν οι χειμώνες
Παίρνεις τη γλυκιά μορφή
Των αγίων στις εικόνες
Στο πλαίσιο της Διεθνούς Καμπάνιας για την Απελευθέρωση της νεαρής παλαιστίνιας Αχέντ Ταμίμι κλήθηκαν τα συνδικάτα, από τους νέους εργαζόμενους της Ελλάδας να εκφράσουν την Αλληλεγγύη τους και να απαιτήσουν την απελευθέρωση της Αχέντ και όλων των παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων. Έτσι δημιουργήθηκε το παρακάτω τραγούδι που εκφράζει την συμπαράσταση τους στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού, όπου η Ισραηλινή κατοχή δε διστάζει να φυλακίζει και να δολοφονεί μικρά παιδιά.
Σε αυτή τη κατεύθυνση πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις και δράσεις σε όλη την Ελλάδα σε χώρους δουλειάς, σχολές και σχολεία.Εκφράζοντας με τον δικό τους τρόπο την αλληλεγγύη τους για την Αχέντ, αγωνιστές καλλιτέχνες προχώρησαν στη δημιουργία ενός τραγουδιού με συνοδεία βίντεο με τίτλο «Ένα Τραγούδι για την Αχέντ».
ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ
Η γυναίκα θέλει αγάπη που να είναι αληθινή
για να μείνει στην ζωή σου να σου αφιερωθεί.
Η γυναίκα που αγαπάει ξέρει και να συγχωρεί
και να αλλάξει την ζωή σου είναι η μόνη που μπορεί.
Γυναίκα γέννησε Θεούς και ανθρώπους γυναίκα έδωσε ζωή σε Αγίους Τόπους
γυναίκα έφερε Χριστό πάνω στην γη γυναίκα έδειξε αγάπη και στοργή
γυναίκα είναι που ζωή σου δίνει ο πρώτος έρωτας γεννήθηκε από εκείνη
κι αν δεν υπήρχε τι θα είχες να αγκαλιάσεις ποια ομορφιά και πιο στολίδι να θαυμάσεις γυναίκα είναι η ζωή.
Η γυναίκα θέλει χάδι και όχι να την αγνοείς
κι όταν της μιλάς για αγάπη πρέπει να το εννοείς.
Η γυναίκα φεύγει μόνο όταν δεν την αγαπάς
πρέπει να τις λες αλήθειες και όμορφα να της μιλάς.
Γυναίκα γέννησε Θεούς και ανθρώπους γυναίκα έδωσε ζωή σε Αγίους Τόπους
γυναίκα έφερε Χριστό πάνω στην γη γυναίκα έδειξε αγάπη και στοργή
γυναίκα είναι που ζωή σου δίνει ο πρώτος έρωτας γεννήθηκε από εκείνη
κι αν δεν υπήρχε τι θα είχες να αγκαλιάσεις ποια ομορφιά και πιο στολίδι να θαυμάσεις γυναίκα είναι η ζωή.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
