Φωτισμός, βάπτισμα και ποικιλία των χαρισμάτων
Συγγραφέας: kantonopou στις 9 Ιανουαρίου, 2011
α) Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα (Εφεσ. 4, 7-13) έχει επιλεγεί ως μεθεόρτιο της μεγάλης Δεσποτικής εορτής των Θεοφανίων και εστιάζει το ενδιαφέρον του εκκλησιαστικού πληρώματος στη χάρη που απορρέει από το πρόσωπο του Χριστού, την ποικιλία των χαρισμάτων και την πνευματική ωρίμανση των χριστιανών. Λίγο πιο πάνω, στην αρχή του κεφαλαίου, ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ενότητα της Εκκλησίας, η οποία αποτελεί “εν σώμα” που ζωογονείται και τροφοδοτείται από “εν Πνεύμα”. Τα μέλη του σώματος αυτού συνδέει “μία πίστη”, “ένα βάπτισμα” και η κοινή αναφορά στον “ένα Κύριο”.
β) Αφού ο σημερινός απόστολος σφραγίζει το τέλος του αγίου δωδεκαημέρου να σημειωθεί ότι, κατά την εορτή των Χριστουγέννων ο Χριστός αποκαλύπτεται ως “βρέφος σπαργανούμενον”. Στα Θεοφάνια όμως, φανερώνεται ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ως “Υιός του Θεού ο αγαπητός”, ως το φως του κόσμου που χορηγεί πλουσιοπάροχα τον φωτισμό σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Και στον καθένα δίδεται χάρισμα σύμφωνα με το μέτρο, που μοιράζει ο Χριστός τη δωρεά του. Αυτός έδωσε άλλοι να είναι απόστολοι, άλλοι προφήτες, άλλοι ευαγγελιστές, άλλοι ποιμένες και διδάσκαλοι.
γ) Έτσι η Εκκλησία που έχει κεφαλή τον Χριστό δεν υπάρχει για τον εαυτό της, αλλά για να παρέχει χάρη και αγιασμό στα μέλη της, να ζωογονεί και να αναδεικνύει τα ιδιαίτερα χαρίσματά τους. Οπότε, με την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ζωογονούνται όλα τα χαρίσματα του εκκλησιαστικού σώματος και συγκροτείται θεία αρμονία. Το πρώτο δώρο που παρέχει η Εκκλησία στον καθένα είναι το βάπτισμα. Με το βάπτισμα αλλοιώνεται οντολογικά ο άνθρωπος. Μπολιάζεται με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία στη βιβλική παράδοση παρουσιάζονται κυρίως ως σοφία και σύνεση, γνώση και ευσέβεια, φόβος Θεού και χαρά, ειρήνη και δικαιοσύνη, χρηστότητα και αγαθοσύνη, πίστη, ελπίδα και αγάπη. Με την ελεύθερη βούληση καλείται ο χριστιανός να αναδείξει τα χαρίσματα αυτά στη ζωή του, συνεργώντας στο έργο της χάριτος.
δ) Στις μέρες μας επικρατεί ο νηπιοβαπτισμός κι όλα τα παραπάνω γίνονται δυσδιάκριτα. Το βάπτισμα συχνά μετατρέπεται σε κοσμικό γεγονός, που χάνει την ιερότητά του και το βαθύ εκκλησιολογικό του περιεχόμενο. Θεωρείται ως μια καλή συνήθεια και πολιτιστικό αυτονόητο. Έτσι, όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκ μέρους των γονέων, των αναδόχων, αλλά και των κληρικών για ουσιαστική πνευματική καρποφορία των παιδιών που σταδιακά ενηλικιώνονται, το βάπτισμα και οι ευεργετικές του συνέπειες λησμονούνται.
ε) Κι ενώ η χριστιανική ζωή παραπέμπει στη ζωή του φωτός, της πραγματικής ελευθερίας και της χάριτος, οι άνθρωποι αγαπούν μάλλον το σκοτάδι παρά το φως. Γι’ αυτό τα Θεοφάνια, που θυμίζουν στους χριστιανούς τα αγιασμένα ύδατα της κολυμβήθρας του βαπτίσματος, αποτελούν αφορμή για ανανέωση της σχέσης με τον Χριστό και την Εκκλησία. Πάντως δεν είναι τυχαίο ότι στη λαϊκή παράδοση και στο συλλογικό υποσυνείδητο του ελληνικού λαού το χριστιανικό βάπτισμα δεν λησμονείται εντελώς.
στ) Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την εορτή των Θεοφανίων πλήθη λαού προσέρχονται στους ιερούς ναούς, για να αγιασθούν και να μεταλάβουν του μεγάλου αγιασμού. Τα Θεοφάνια, που λέγονται και Φώτα, θυμίζουν στον καθένα την ημέρα του θείου φωτισμού και της εισόδου του στην Εκκλησία. Δεν αρκεί όμως η εθιμική υπενθύμιση του βαπτίσματος, χρειάζεται και υπαρξιακή μετοχή στη ζωή του φωτός. Με τον καταρτισμό των ποιμένων και τη διακονία που παρέχουν στους πιστούς, οικοδομείται το σώμα του Χριστού. Απώτερος στόχος η κατά Χριστόν τελείωση και η πνευματική ωρίμανση, ώστε να φθάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός.
ζ) Ο Ιανουάριος είναι γεμάτος από μνήμες αγίων, που αποτελούν πραγματικά φώτα στον σύγχρονο κόσμο. Το πώς βέβαια έχουν ανατραπεί τα πράγματα, και η Εκκλησία από κατεξοχήν χώρος της χάριτος και του φωτός παρουσιάζεται συχνά ως φορέας σκοταδιστικών αντιλήψεων είναι μεγάλο θέμα, που δεν μπορεί να αναλυθεί στην παρούσα συνάφεια. Υπάρχουν και ιστορικές ευθύνες γι’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση όποιος θέλει προσωπικά να μεταλάβει του θείου φωτισμού, μπορεί να καλλιεργήσει τη χάρη που έλαβε από τον Χριστό και να γίνει φωτοφόρος. Κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει!
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.