kantonopou’s blog

Οι πιστοί, αγαπητοί μου αδελφοί, κάθε φορά που στους ναούς τελείται η Θεία Λειτουργία γίνονται θεατές, μέτοχοι και μάρτυρες μέσω των τελουμένων κατά την διάρκειά της όλου του έργου του Θεού για την σωτηρία τους. Ενός έργου το οποίο ξεκίνησε αμέσως μετά την ηθελημένη τους απομάκρυνση από τον Παράδεισο και θα ολοκληρωθεί με την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού για μία νέα αιώνια ζωή στο πλάι Του στην Καινή γη, στον καινούργιο κόσμο της Βασιλείας του. Ο άνθρωπος κατά την πίστη της εκκλησίας μας αδελφοί μου είναι πλασμένος να αντλεί ζωή και φως από τον άγιο Δημιουργό του, από την κοινωνία μαζί Του. Όλη η πορεία του ανθρώπου προς την σωτηρία χαρακτηρίζεται από μία πορεία προς τον Θεό. Όσο περισσότερο κοντά βρισκόμαστε στον Θεό, τόσο φωτιζόμαστε από το άκτιστο και ανέσπερο φως της θεότητάς του και αφήνουμε πίσω την μίζερη και μικρή θνητή καθημερινότητά μας και δεχόμαστε την καλή αλλοίωση η οποία μας καθαρίζει από την αμαρτωλότητα, μας κάνει να βλέπουμε με νέα μάτια την αλήθεια της ζωής που είναι η αγαπητική σχέση μας με όλη την κτίση και τον Θεό, μας ανεβάζει στο καθ’ ομοίωσιν και μας κάνει εκατομμύρια μικρούς Θεούς στο πλάι του Θεού. Και ποιός άλλος τρόπος υπάρχει αδελφοί μου να μετάσχουμε σε αυτό το θαύμα της θέωσής μας εκτός από την διαρκή συμμετοχή μας στο μυστήριο των μυστηρίων που τελείται με την Θεία Λειτουργία;

Στην Θεία Λειτουργία βρισκόμαστε περισσότερο από οπουδήποτε αλλού κοντά στον Θεό μας ο οποίος σαρκωμένος για μας μας προσφέρεται ως Λόγος με το Ευαγγέλιό του και ως Σώμα και Αίμα κατά την Θεία Κοινωνία. Έρχεται εδώ κοντά μας ως αναμενόμενος Σωτήρας και Κύριος και μας αποκαλύπτεται. Μπήκε στο ιερό και τοποθετήθηκε στον Γολγοθά και ορατό Θρόνο του κατά την Μεγάλη Είσοδο για να μας προσφερθεί ως Λόγος και Σώμα και Αίμα. Να θυμηθούμε αδελφοί μου πως μαζί του κατά την Είσοδο του Ευαγγελίου στο Ιερό μπήκαν κι οι άγιοι άγγελοι, τα λειτουργικά αυτά πνεύματα που τον δοξάζουν ακατάπαυστα στην διαρκώς τελούμενη ουράνια Θεία Λειτουργία προθέροντας διαρκώς όπως μας λέει ο Προφήτης Ησαίας την Τριπλή αλήθεια ως προς το μέγιστο χαρακτηριστικό του «Άγιος, Άγιος, Άγιος».

Αυτόν τον Θεό τον Άγιο που μπήκε στον χώρο του Ναού με ως Σαρκωμένος Λόγος, εικονιζόμενος από το Ιερό Ευαγγέλιο αναγνωρίζουμε αδελφοί μου και εμείς ως Άγιο. Για αυτό μετά την τοποθέτηση του Ιερού Ευαγγελίου στην Αγία Τράπεζα στο τέλος της Μικρής Εισόδου συμψάλλουμε μαζί με τους παρευρισκόμενους αγίους αγγέλους και εμείς τον λεγόμενο Τρισάγιο Ύμνο. Το «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς». Με ποιό θάρρος όμως ο αμαρτωλός άνθρωπος μπορεί να υμνήσει τον Θεό όπως οι άγγελοι; Νιώθει αδύναμος και γιαυτό πριν και αυτόν τον ύμνο με τα χείλη του λειτουργού ιερέα απευθύνει παράκληση προς τον Θεό να τον αξιώσει. Ο ιερέας διαβάζει πριν το άκουσμα του ύμνου την ευχή του Τρισαγίου όπως λέγεται με την οποία παρακαλεί τον Θεό να δεχθεί και την δική μας ανθρώπινη δοξολογία μαζί με την αγγελική και να μας συγχωρήσει αυτός ο Δημιουργός μας με την μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου τα πλημμελήματα και να μας αγιάσει τις ψυχές και τα σώματα ώστε να τον υμνούμε και να τον δοξάζουμε ως το τέλος της επίγειας ζωής μας. Ποιές αλήθειες όμως ομολογούμε αδελφοί μου με τον Τρισάγιο ύμνο; Αυτός ο περιεκτικός ύμνος που αποτελεί την αρχή και το τέλος σχεδόν κάθε προσευχής μας  παρότι λέξεις του συναντώνται σε βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης με την μορφή αυτή που τον γνωρίζουμε αποτελεί τμήμα της Θείας Λειτουργίας ήδη από τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα. Το Άγιος ο Θεός αφορά στον Θεό Πατέρα, το Άγιος Ισχυρός στον Υιό και Κύριό μας Ιησού Χριστό και το Άγιος Αθάνατος στο Πανάγιο Πνεύμα. Ο άνθρωπος αναγνωρίζει με τον Τρισάγιο ύμνο την Αγιότητα, Δύναμη και Αιωνιότητα του Δημιουργού και Φιλάνθρωπου Θεού και τον καλεί να του παράσχει το Έλεός του και να τον κάνει μέτοχο κατά τα ανθρώπινα μέτρα της αγιότητάς Του. Η αγιότητα είναι μοναδικό ιδίωμα του Θεού αδελφοί μου και ο άνθρωπος οικοιούμενος τον Θεό μετέχει σε αυτήν. Άγιοι αδελφοί μου είμαστε δυνάμει όλοι οι πιστοί, όσοι ελπίζουμε ευαρεστώντας με την ζωή και τα έργα μας τον Ένα Άγιο Θεό να βρεθούμε κοντά του όπως το έκαναν όλοι αυτοί που η Εκκλησία αναγνωρίζει ως Αγίους. Και η συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία μέσω της Ιερουργίας του Ευαγγελίου και της Θείας μετάληψης αποτελεί το κυριώτερο μέσο αγιασμού μας.

Η Παράδοση της Εκκλησίας μας θέλει αδελφοί μου ο Τρισάγιος Ύμνος να έχει δοθεί στους ανθρώπους από τους ίδιους τους αγγέλους με θαυματουργικό τρόπο. Βυζαντινοί ιστορικοί μας λένε πως όταν κατά την εποχή του Θεοδόσιου του Β’, στις αρχές του 5ου αι. η Κωνσταντινούπολη υπέφερε επί τέσσερεις μήνες από σεισμούς και οι κάτοικοι βρίσκονταν στην εξοχή προσευχόμενοι ένα παιδί αρπάχθηκε στον ουρανό όπου άγγελοι το παρέλαβαν και του ανέθεσαν να πει στον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Πρόκλο να ψάλει τον Τρισάγιο Ύμνο. Αυτό σταμάτησε αμέσως τους σεισμούς και καθιερώθηκε να ψάλλεται έκτοτε σε κάθε ακολουθία το Άγιος ο Θεός. Την ανάμνηση μάλιστα αυτού του θαύματος τιμά η εκκλησία μας στις 25 Σεπτεμβρίου. Ο Τρισάγιος ύμνος μόνον σε κάποιες συγκεκριμένες ημέρες δεν ψάλλεται στην Θεία Λειτουργία και αντικαθίσταται π.χ. στις Δεσποτικές εορτές από το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε».

Τριάδα ζωοποιός, ο Θεός ο Άγιος ο εν Αγίοις αναπαυόμενος ο τρισαγίω φωνή υπό αγγέλων ανυμνούμενος και δοξολογούμενος αγίασον και ημάς

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης

Κ. Μ.