kantonopou’s blog



Γράφει ο μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Πρόσφατο ταξίδι μας στην Αίγυπτο, πριν από τα προσκυνήματά μας στο Σινά και τα Ιεροσόλυμα, μας δημιούργησε πολλές σκέψεις και μερικές σύντομα καταθέτουμε παρακάτω.

Η Αίγυπτος είναι μία χώρα 75.000.000 ανθρώπων με αρκετούς αρκετά πλούσιους και πολλούς φτωχούς, που φθάνουν να κατοικούν μόνιμα και στα μνήματα. Το Κάιρο έχει πληθυσμό 18.000.000. Είναι μια πόλη όχι τόσο καθαρή. Έχει ιστορία με πολιτισμό σπουδαίο 4.500 χρόνων. Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως ο πολιτισμός αυτός έχει σχέση με τον θάνατο και την αιώνια ζωή. Οι γνωστές και καταπληκτικές για την ιστορία, την αρχιτεκτονική, την τεχνική, τον όγκο και τη γεωμετρία πυραμίδες ήταν οι τάφοι των θεοποιημένων φαραώ. Τα ανάκτορα τα έκτιζαν με πλίνθους και τις πυραμίδες με ογκώδεις και τετραγωνισμένες πέτρες. Ο θάνατος δεν είναι τόσο φοβερός, γιατί πιστεύεται ότι ο άνθρωπος συναντά το θείο στην αιωνιότητα.

Ο χριστιανισμός έχει εδώ βαθιά ιστορία, με ιδρυτή τον Ευαγγελιστή Μάρκο, μεγάλους πατέρες της εκκλησίας, Αθανάσιο, Κύριλλο, μάρτυρες, Γεώργιο, Μηνά και οσίους, Μ. Αντώνιο, Μακαρίους Παΐσιο και λοιπούς. Είχαμε την ευκαιρία να ασπαστούμε το χέρι του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β’ στο ανακαινισμένο Πατριαρχείο, που πολύ ενδιαφέρεται για την ιεραποστολή στη μαύρη ήπειρο, να προσκυνήσουμε στον ναό του Ευαγγελισμού και του Αγίου Σάββα. Η Αλεξάνδρεια, ιδρυμένη από τον Μ. Αλέξανδρο -δεσπόζει το ορειχάλκινο άγαλμά του-, θυμίζει κάπως τη Θεσσαλονίκη και λένε πως εκεί κάπου είναι θαμμένος ο μεγάλος στρατηλάτης Αλέξανδρος.

Επισκεφθήκαμε δύο αρχαία κοπτικά μοναστήρια στην περιοχή της Νιτρίας, του Μ. Παϊσίου και του Μ. Μακαρίου. Εδώ ξεκίνησε τον 4ο αιώνα ο ορθόδοξος ανατολικός μοναχισμός και εξαπλώθηκε σε όλη την οικουμένη. Οι Κόπτες είναι μονοφυσίτες, παραδέχονται μόνο τη θεία φύση του Χριστού και όχι την ανθρώπινη. Παραδέχονται μόνο τις τρεις πρώτες οικουμενικές συνόδους, γιατί η τετάρτη τους καταδίκασε για τον μονοθελιτισμό τους στη σύνοδο της Χαλκηδόνας και γι’ αυτό ονομάζονται και προχαλκηδόνιοι.

Η Αίγυπτος είναι η χώρα των αντιθέσεων. Αναπτύσσεται αργά. Το ισλαμικό στοιχείο είναι κυρίαρχο. Μπορεί ο φερετζές να μη φοριέται από όλες τις γυναίκες και το μανδήλι να έγινε της μόδας, αλλά υπάρχει ένας σεβασμός στην παράδοση, μια εμμονή στη συντηρητικότητα, μια κυριαρχία του άνδρα. Τελευταία κτίζονται ιδιαίτερα τζαμιά και για τις γυναίκες. Οι γυναίκες μπορούσαν να προσεύχονται μόνο στο σπίτι τους. Μόνο οι άνδρες μπορούν να μοιχεύουν, οι γυναίκες ποτέ. Οι νέοι είναι πιο ανοιχτοί. Δεν τηρούν τόσο το ραμαζάνι, δεν παντρεύονται από συνοικέσιο, σπουδάζουν και διασκεδάζουν.

Η κίνηση στους δρόμους, ο τρόπος οδήγησης, δίχως σηματοδότες οι δρόμοι, δίχως όμως πολλά τροχαία, κρύβουν όχι απλά την ανατολίτικη ραστώνη λόγω ζέστης, υγρασίας και νέφους, αλλά και μία στάση ανεκτικότητας, απλότητας και τρόπου ζωής. Δεν γνωρίζω πού τελειώνει η απάθεια και πού αρχίζει η αδιαφορία. Δεν τους κυνηγά ο χρόνος, δεν ζητούν πολλά, έχουν ανάγκες, υπομένουν, ανέχονται. Ελπίζουν, συνεχώς λένε εγκάρδια “έχει ο Θεός”. Δεν γνωρίζω αν ο πολιτισμένος και εξευγενισμένος δυτικός κόσμος έχει κάτι απ’ την ξεγνοιασιά των απλών αλλά και φτωχών ανθρώπων.

http://www.makthes.gr/news/opinions/62455/