kantonopou’s blog

α) “Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει. Όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει”. Μια πλήρη και τέλεια αντιστροφή των κοσμικών, αλλά και των συνηθισμένων θρησκευτικών αξιών παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή (Μάρκ. 8, 34-38, 9, 1). Εντός του εορταστικού κλίματος των ημερών και της τιμής που αποδίδει η Εκκλησία στον Τίμιο Σταυρό, το σημερινό ευαγγέλιο αποκαλύπτει τις ευρύτερες διαστάσεις της άρσης του Σταυρού του Κυρίου.
β) Σε τι όμως συνίσταται η συσταύρωση με τον Χριστό; Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: Όποιος θέλει να με ακολουθήσει πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει τον σταυρό του μαζί με τον δικό μου. Η απάρνηση αυτή δεν μπορεί να είναι θεωρητική. Να μένει μόνο “στα λόγια”. Σημαίνει ολοκληρωτική συμμετοχή στο θυσιαστικό πνεύμα του Ευαγγελίου και ολόθυμη αφοσίωση στον αγώνα τήρησης των εντολών του.
γ) Επειδή όμως ο παντογνώστης Κύριος αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ανθρώπινης αδυναμίας, θέτει αμέσως μια ουσιαστική προειδοποίηση. Για τη συμμετοχή του ανθρώπου στον δρόμο της σταυρικής πορείας δεν χωρά ο παραμικρός υπολογισμός. Δεν έχει θέση ούτε η ελάχιστη υστεροβουλία. Εκείνος που νομίζει πως η συμπόρευση μαζί μου θα έχει ως αντιμίσθιο τη σωτηρία του, ας γνωρίζει πως σφάλλει. Όποιος θεωρεί πως δικαιούται να εισέλθει στο τραπέζι της Βασιλείας λόγω των διακηρύξεων ή των πράξεών του, ας ξέρει πως αυταπατάται.
δ) Ο Μεγάλος Οικοδεσπότης δεν θέλει για συνδαιτυμόνες συμφεροντολόγους, αυτούς που απλώς ελπίζουν να βολευτούν, όσους θέλουν να “τακτοποιήσουν” την ψυχή τους όπως τα αντικείμενα της υλικής τους περιουσίας. Αντίθετα, θέλει να έχει μαζί του ελεύθερους ανθρώπους, έτοιμους να θυσιαστούν και να ξεβολευτούν, να παίξουν ενδεχομένως την ησυχία, την ασφάλεια και την “πνευματική τους αυτάρκεια” κορόνα – γράμματα για να κερδίσουν τον αιώνιο μαργαρίτη. Θέλει ανθρώπους που ατενίζουν πέρα από το συμφέρον τους, το άμεσο ή το μακρινό. Θέλει ψυχές με “λεβεντιά”, που λέει και ο λαός, και όχι κακομοιριασμένους και μίζερους υπολογιστές που “αποδεκατούν” κάθε τους πράξη.
ε) Αυτά όμως δεν είναι εύκολα και αυτονόητα. Γι’ αυτό και ο Χριστός κάνει λόγο για Σταυρό. Γι’ αυτό και οι Πατέρες της Εκκλησίας μιλούν για μαρτύριο. Η απάρνηση του εαυτού μας και η άρση του Σταυρού του Κυρίου σημαίνουν πλήθος πραγμάτων, ορατών και κατ’ εξοχήν πρακτικών. Σημαίνουν έξοδο από τον φίλαυτο εαυτό μας και πλήρες δόσιμο στον πλησίον, στο πρόσωπο του οποίου βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό. Σημαίνουν εγκατάλειψη -έστω και για λίγο- των δικών μας αναγκών και ενεργό ενασχόληση με τις ανάγκες του κάθε διπλανού μας. Όταν υπάρχουν διαφορές με τον πλησίον, σημαίνουν τη διάθεση να προσπεράσουμε καμιά φορά το δικό μας “δίκιο” και να αναζητήσουμε το δικό του. Κάποτε μπορεί να σημαίνουν και πολύ πιο απλά πράγματα: την επιβράδυνση του ρυθμού της ζωής για να τον ακούσουμε και να ενδιαφερθούμε γι’ αυτόν.
στ) Η συγκυρία στην οποία ζούμε δεν είναι εύκολη και ίσως να μην προσφέρεται για πολλές εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Όλοι σχεδόν “ανασκουμπώνονται” και ενδιαφέρονται πώς θα τα βγάλουν πέρα, κατά το κοινώς λεγόμενο. Η ατομική προφύλαξη από τα δεινά των καιρών ενδέχεται να μας ζημιώσει σε σχέση με το πολυτιμότερο αγαθό: τη σωτηρία της ψυχής, που “είναι μεγάλο πράγμα”. Η αναζήτηση του διπλανού μας και η εκούσια άρση του δικού του σταυρού αποτελεί την καλύτερη μίμηση του Κυρίου. Και, όπως ο ίδιος υπόσχεται, είναι Εκείνος που θα δώσει τη δύναμη για να τα καταφέρουμε στον προσωπικό μας Γολγοθά.
ζ) Το ευαγγελικό μήνυμα της σταυρικής αγάπης στρεβλώνεται συχνά εντός της ιστορίας, κι αυτό αποτελεί παράδοξο και ακατανόητο φαινόμενο. Πάντως καμιά βίαιη σταυροφορία εναντίον των “άλλων”, των “κακών” και των “απίστων” δεν μπορεί να στηριχθεί στο Ευαγγέλιο. Ο Χριστός δεν θυσιάζει τους άλλους για να σώσει τον κόσμο, θυσιάζει τον εαυτό του για να ζήσει ο κόσμος!

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

http://www.makthes.gr/news/opinions/61497/