kantonopou’s blog

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Z΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Β’ Κορ. ΣΤ’ 1-10)

H ζωή των αγίων Αποστόλων, των αναμορφωτών της οικουμένης, περιέχει τόσο ηρωικά στοιχεία που κανένας μας δε μπορεί να διανοηθεί. Μια ζωή απολύτως αφιερωμένη στην ιερή διακονία, που σκοπό είχε την ίδρυση των κατά τόπους Εκκλησιών και φυσικά τη σωτηρία των ανθρώπων.

Δε μπορεί λοιπόν, παρά να συγκλονίζουν την ψυχή μας τα όσα αναφέρει ο Απ. Παύλος, κατά πάσα πιθανότητα από τους Φιλίππους της Μακεδονίας στην Β΄ Προς Κορινθίους Επιστολή του, και συγκεκριμένα στο Αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε στους Ιερούς μας Ναούς.

Σε κάθε περίσταση, τονίζει ο μεγάλος Απόστολος, παρουσιαζόμαστε ως διάκονοι του Θεού, με υπομονή πολλή, με θλίψεις, με στενοχώριες, με μαρτύρια, με φυλακίσεις και διωγμούς…

Και τα αναφέρει αυτά, όχι φυσικά για κανένα άλλο λόγο, παρά για να συγκινήσει τους Κορινθίους και να γίνουν προσεκτικοί στην πνευματική τους πορεία.

Η ανεπανάληπτη αυτή προσωπικότητα, ταπεινώνεται και παρακαλεί τα μέλη της Αποστολικής Εκκλησίας της Κορίνθου: «Μη εις κενόν την Χάριν του Θεού δέξασθαι υμάς». Να δείξετε δηλαδή, με την όλη διαγωγή σας, ότι δεν δεχθήκατε ματαίως και ανωφελώς την χάριν του Θεού.

Αδελφοί μου, περισσότερο όλων θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στην προτροπή αυτή του Αποστόλου Παύλου. Στο λόγο αυτό που είναι διαχρονικός και που ισχύει για τον κάθε πιστό χριστιανό, όπου γης.

Έχουμε αλήθεια συνειδητοποιήσει ότι η Θεία Χάρις μας προσφέρεται δωρεάν από τον πανάγαθο Πατέρα και Θεό; Ότι μας προσφέρεται άφθονη για να μας καθαρίσει κατ’ αρχάς, να μας στηρίξει, να μας φωτίσει και τέλος να μας εξαγιάσει; Και φυσικά η χάρις δεν παραβιάζει τη θέλησή μας. Όταν βρει ανοιχτές τις πύλες της καρδιάς μας, τότε κάνει πραγματικά θαύματα! Και την χάρη αυτή την έχουμε λάβει και συνεχίζουμε βέβαια να τη λαμβάνουμε μέσω των ιερών Μυστηρίων. Επίσης την λαμβάνουμε διά της προσευχής και φυσικά με την μελέτη και την ακρόαση του ζωντανού λόγου του Θεού.

Αλλ’ ενδεχομένως να ρωτήσει τώρα κανείς: «Γιατί ο Απόστολος με πολλή συνοχή καρδίας επισημαίνει τον όντως μεγάλο κίνδυνο, ότι δηλαδή υπάρχει περίπτωση κανείς να έχει δεχθεί “εις κενόν την χάριν του Θεού”»;

Διότι δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεσις το να ζει κανείς πάντοτε όπως ακριβώς προστάζει ο Θεός. Και μπορεί μεν να ξεκινούμε σωστά, πλην όμως αν δεν προσέξουμε, ελλοχεύει μέγιστος κίνδυνος, στη συνέχεια, να χάσουμε την πνευματική μας προθυμία και τον ευλογημένο ζήλο για προκοπή στην πνευματική – εκκλησιαστική ζωή. Εάν δε, συμβεί αυτό, τότε η όλη συμπεριφορά μας και ο απρόσεκτος καθημερινός τρόπος ζωής μας, είναι δυνατόν να αποδιώξουν, αλλοίμονο, αυτή την δωρεά της Χάριτος του Θεού.

Να υπογραμμίσουμε τώρα ότι θα πρέπει να φοβηθούμε από τον πραγματικό τούτο κίνδυνο που μας επισημαίνει ο θεόπνευστος Απόστολος; Μα φυσικά, ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι υπάρχει περίπτωσις να ξεπέσουμε. Το Πνεύμα το Άγιον, δε μας διδάσκει με λόγους που περιέχουν δήθεν το στοιχείο της υπερβολής. Οι προτροπές και οι συμβουλές του έχουν απόλυτο χαρακτήρα. Όντως υφίσταται κίνδυνος, και μάλιστα σε σημείο που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε, εάν έχουμε υποστεί πνευματικές πτώσεις και εάν η ύπουλη αμαρτία μας έχει διαβρώσει τόσο σοβαρά, ώστε να μην αφήνουμε εμείς οι ίδιοι την Χάρη να μας αγγίζει και αγιάζει. Η ευθύνη μας λοιπόν είναι πολύ μεγάλη και για έναν ακόμα πρόσθετο λόγο. Ότι δηλαδή, δεν είναι ο χρόνος και ο καιρός δικός μας. Το παρελθόν; Πέρασε. Το μέλλον; Μα το μέλλον ανήκει στα χέρια του Θεού, αλλά και δεν γνωρίζουμε εάν θα έχουμε μέλλον σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Αυτό που είναι στα χέρια μας και μπορούμε να το αξιοποιήσουμε είναι φυσικά το παρόν. Γι’ αυτό και πάλι ο κήρυκας της οικουμένης τονίζει: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». Όχι αύριο. Τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός που μας προσφέρει ο Θεός την ευκαιρία για διόρθωση και πνευματική καλλιέργεια. Και ας μην ξεχνούμε ότι υπάρχει και ο φοβερός και ορκισμένος εχθρός μας, ο οποίος μηχανεύεται στην κυριολεξία τα πάντα για να μας κάνει να χάσουμε το παρόν, το σήμερα.

Μια πολύ σύντομη ματιά στην πορεία των ανθρώπων, μας πείθει γι’ αυτή την δραματική πραγματικότητα… Πόσοι ξεκίνησαν καλά και με ζήλο, κατά την πορεία όμως έχασαν τον προσανατολισμό τους και δυστυχώς «εις κενόν» δέχθηκαν την Χάρη του Θεού, με τελικό αποτέλεσμα να χάσουν την ψυχή τους;

Αυτό ακριβώς μας φωνάζει με το λόγο του αυτόν ο Απόστολος: «Κοιτάξτε πόσοι φεύγουν από τον κόσμο αυτόν νέοι, πόσοι αναχωρούν προτού γεράσουν, και πόσοι αφού γέρασαν δεν έχουν την διάθεση ή τη νηφαλιότητα για σωστή και ειλικρινή μετάνοια!».

Λοιπόν αδελφοί μου, ας μην παίζουμε με τη σωτηρία μας. Και η μετάνοια είναι η απαρχή της σωτηρίας μας. Η δε σωτηρία είναι το περισσότερο επείγον έργο μας, είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση που θα μας χαρίσει μακαριότητα και σ’ αυτή τη ζωή, εδώ στην «κοιλάδα του κλαυθμώνος», αλλά και στην άλλη τη ζωή, την πραγματική, την μέλλουσα και αιώνια…

Πόσο ανόητος θα φανεί αυτός που, ενώ γνωρίζει τι τον περιμένει, αρνείται συνειδητά την δωρεά της Χάριτος και περιφρονεί την ευλογημένη και σωτήρια μετάνοια;

Να δώσει ο Κύριός μας, αφού φανήκαμε κατ’ αρχάς δεκτικοί αυτής της Χάριτος, ταυτοχρόνως να αγωνιζόμαστε συνειδητά στην πορεία της ζωής μας, διότι δεν γνωρίζουμε ποία ώρα θα βρεθούμε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον ίδιο τον Κριτή.

Αμήν.

Άρθρο του: π. Ιωήλ Κωνστάνταρου

Από:http://konitsa-epirus.blogspot.com/search/label/Εκκλησιαστικά%20νέ