kantonopou’s blog

Το ερώτημα αυτό είναι λίαν σημαντικό και κομβικό, αφορά δε στην ύπαρξη και στην αυτοσυνειδησία της ίδιας της Εκκλησίας, αλλά και στη θέση όλων μας,  των Χριστιανών στους κόλπους Της, δεδομένου ότι όλη η ζωή και η δραστηριότητα της Εκκλησίας στο διάβα των αιώνων ανελίσσεται πέριξ του θαυμαστού αυτού γεγονότος, όπως επίσης και ότι η αυθεντικότητα της πίστης του λαού προσδιορίζεται από την ομολογία της, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι η αποδοχή της Αναστάσεως του Θεανθρώπου είναι το Α και το Ω της πνευματικής ζωής και της θρησκευτικότητας των Χριστιανών.

Είναι συνήθης η τοποθέτηση πολλών συνανθρώπων μας σήμερα οι οποίοι προσδιορίζουν τη θρησκευτικότητά τους με ένα πρωτότυπο τρόπο: «Πιστεύω μεν, αλλά δε συμμερίζομαι αυτά που λέει η Εκκλησία, πιστεύω με ένα τρόπο δικό μου, δεν περιορίζω τον εαυτό μου σε νόμους και κανόνες και αγνοώ ή και αδιαφορώ για την πνευματική και μυστηριακή ζωή. Είμαι Χριστιανός, αλλά δεν πιστεύω στην Ανάσταση γιατί δεν μπορεί να την αντέξει η λογική μου». Με πολλή αγάπη σε όλους αυτούς τους φίλους και αδελφούς θα επισημάνω ότι έχουν μια πολύ συγκεχυμένη αντίληψη και θεώρηση της πίστεως και της θρησκευτικότητας, δεν έχουν προσπαθήσει καν να προσαρμόσουν τη ζωή τους στις αρχές αυτού που λένε ότι πιστεύουν, αντιθέτως, είναι σαφές ότι πιστεύουν σε έναν Θεό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της προσωπικής τους αδυναμίας. Από συζητήσεις με τέτοιους ανθρώπους έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι έχουν δημιουργήσει τη δική τους Θρησκεία, μια Θρησκεία που ικανοποιεί τις προσωπικές τους προϋποθέσεις, χωρίς αρχές και κανόνες, παρά με συνήθειες προτεινόμενες είτε από το έθιμο, είτε από τη παράδοση, είτε από τη κουλτούρα του τόπου μας. Αύτη η τοποθέτηση οδηγεί τα βήματά τους στην Εκκλησία το βράδυ της Αναστάσεως, χωρίς να ξέρουν τί γιορτάζουμε, τους οδηγεί στην Εκκλησία σε γάμους, βαπτίσεις και κηδείες χωρίς να ξέρουν τί γίνεται σ’ αυτές τις τελετές κι έχει διαμορφώσει μέσα τους μια εντελώς παραμορφωμένη αντίληψη περί της Χριστιανικής ζωής η οποία ανελίσσεται και διαμορφώνεται γύρω από το κομβικό ερώτημα «πιστεύεις στην Ανάσταση;»

Πιστεύεις ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς εξαγοράζοντας, με το αίμα Του, τη σωτηρία, θριαμβεύοντας επί του θανάτου με το δικό Του θάνατο και την   Ανάστασή Του ;

Πιστεύεις ότι η Ανάσταση του Χριστού σηματοδοτεί και βεβαιώνει την ήττα του θανάτου και των δυνάμεων της φθοράς που συγκρατούν τον άνθρωπο δέσμιο των παθών και των αδυναμιών του, αδύναμο να εκτιμήσει τις δωρεές του Θεού και να κατανοήσει τον αληθινό του προορισμό;

Πιστεύεις ότι η ανάσταση του Χριστού δεν είναι η ετήσια ανάμνηση ενός γεγονότος αλλά η αληθινή, εμπειρική, βιωματική συνάντηση με τη Ζωή, το Φως, με τη Χαρά που είναι ο Αναστημένος Χριστός της Εκκλησίας;

Πιστεύεις ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι το κλειδί της ερμηνείας της παγκόσμιας ιστορίας, το κριτήριο της κατανοήσεως της ζωής και του κόσμου; «Η Ανάσταση δίνει νόημα σε όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, προσδιορίζοντας την έννοια της υπάρξεως. Ενώ η ιστορία οδεύει ευθύγραμμα προς το τέλος, ο άνθρωπος στο φως της Αναστάσεως αποδεικνύεται χωρίς τέλος. Διότι στο μεταίχμιο της ιστορίας και μεταϊστορίας βρίσκεται ο νικητής του θανάτου και της φθοράς, ο Θεάνθρωπος Χριστός, που αφθαρτίζει τον άνθρωπο και θανατώνει κάθε θάνατο του ανθρώπου».

Πιστεύεις στην Ανάσταση του Χριστού έστω κι αν αυτή προσκρούει στις δυνάμεις της πεπερασμένης και περιορισμένης ανθρώπινης λογικής σου, η οποία δε μπορεί να εξηγήσει παρά μόνον εκείνα που βλέπει, αγγίζει και αισθητά νιώθει; Ανήκεις σ’ εκείνους που ο ίδιος ο Χριστός μακάρισε με το περίφημο «Μακάριοι οι μη ειδότες και πιστεύσαντες»;

Πιστεύεις ότι αυτό το μοναδικό γεγονός που συνέβη εν χρόνω πριν από δύο χιλιάδες και τέσσερα χρόνια είναι το πολυτιμότερο μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για τον σύγχρονο κόσμο, για τον κουρασμένο διαβάτη αυτής της εποχής που ψάχνει να βρει την αλήθεια, πονά κάτω από το βάρος των λαθών και των εγκλημάτων του, αναζητά την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την αγάπη και την καταλλαγή, που μόνο η βεβαιότητα της Αναστάσεως του Χριστού και η συνειδητή βίωσή της μπορεί να εγγυηθεί, δίνοντας λύση στα προβλήματα, διέξοδο στ’ αδιέξοδα, απαντήσεις στα ερωτηματικά;

Αν πιστεύεις, ανακάλυψες το μυστικό της ζωής, βρήκες το κλειδί της ευτυχίας, έβαλες τις βάσεις για την πολυπόθητη αθανασία σου και σίγουρα είσαι Χριστιανός της ουσίας και όχι των τύπων, έστω κι αν πολλές φορές δεν τα πας και τόσο καλά με τους τύπους. Αν δεν πιστεύεις, να ξέρεις ότι χάνεις πολλά, στερείς από τον εαυτό σου την απόλαυση της όντως ζωής που δεν εξαντλείται μόνον εδώ. Μάθε ότι δεν έχεις γνωρίσει ακόμα τον εαυτό σου, αλλά και ότι ο Χριστός είναι έτοιμος να κενώσει και πάλι τον εαυτό Του για σένα, αρκεί να Του το ζητήσεις. Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

(Αρχιμ. Επιφάνιου Σ. Οικονόμου, «Ορθόδοξες θέσεις-σύγχρονες προσεγγίσεις», εκδ. Ίνδικτος, 2006)

Πηγή:http://vatopaidi.wordpress.com/