kantonopou’s blog

 Μιλά σήμερα στο φάκελο της ΕΡΕΥΝΑΣ η κ. Δήμητρα Κούκουρα, καθηγήτρια Θεολογίας στο ΑΠΘ

Του Αποστόλη Ζώη

«Υπάρχει έλλειμμα πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας που μετασχηματίζεται σε μία ψεύτικη χλιδάτη πρόσκαιρη λάμψη. Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνον από τα παθήματα ή και από την πάταξη της φοροδιαφυγής, σ’ ένα δίκαιο κράτος!». Αυτά δηλώνει σήμερα στο φάκελο της ΕΡΕΥΝΑΣ η κ. Δήμητρα Κούκουρα, καθηγήτρια Θεολογίας στο ΑΠΘ.Η Δήμητρα Κούκουρα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική και τη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. Αποφοίτησε με άριστα και συνέχισε τις σπουδές της στη Σορβόννη (Ρaris Ι, Ρaris V) και στο Καθολικό Ινστιτούτο των Παρισίων, όπου παρακολούθησε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στη Γενική Γλωσσολογία, την Κοινωνιογλωσσολογία, τη Βυζαντινή Ιστορία, τη Λειτουργική και την Πατρολογία και έλαβε τέσσερις μεταπτυχιακούς τίτλους. Διδάκτορας αναγορεύτηκε από το Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ., όπου υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα την υφολογική προσέγγιση πατερικών ομιλητικών κειμένων. Επιπλέον ασχολείται με τη φοίτηση των αλλοδαπών φοιτητών του Τμήματος Θεολογίας και του προγράμματος των μορφωτικών ανταλλαγών με τη Θεολογική Σχολή του «Τιμίου Σταυρού» της Βοστόνης. Επίσης σε εθελοντική βάση συντονίζει το πρόγραμμα θερινών μαθημάτων ελληνικής γλώσσας των θεολογικών σχολών του “Τιμίου Σταυρού” της Βοστόνης και Balamand του Λιβάνου. 

Έλλειψη μέτρου 

Απαντώντας στο ερώτημα αν οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν ενστερνισθεί και δεν έχουν αποδεχθεί το χριστιανικό μήνυμα της αρχής του μέτρου στη χρήση της οικονομικής επάρκειας, στη χρήση δηλαδή του πλούτου, απαντά:

«Η έλλειψη της ανθρωπιστικής παιδείας οδηγεί και στην έλλειψη του μέτρου των αναγκών και των απολαύσεων.

Αλλά και η έλλειψη αληθινής πίστης στο Ευαγγέλιο οδηγεί στον ατομισμό και την εγωπάθεια. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αγάπης και φιλανθρωπίας, προσφοράς εκ του υστερήματος πολλώ δε μάλλον εκ του περισσεύματος».

Επίσης στη συνέχεια, σχολιάζοντας τα λόγια του Μ. Βασιλείου, πως η προβολή του πλούτου σε άσκοπες και ανώφελες ενέργειες μαρτυρεί μόνο ματαιοδοξία και επιδεξειομανία, που κάνει στην πραγματικότητα τους πλουσίους πτωχούς, η καθηγήτρια στο ΑΠΘ επισημαίνει:

«Η διαπίστωση του Μ. Βασιλείου έχει διαχρονική ισχύ. Το θέμα είναι πώς μπορούν να συνειδητοποιήσουν όσοι έχουν χρήματα και τα ξοδεύουν ασκόπως το μάταιο, το πρόσκαιρο και πολλές φορές το γελοίο αυτών των ενεργειών. Υπάρχει έλλειμμα πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας που μετασχηματίζεται σε μία ψεύτικη χλιδάτη πρόσκαιρη λάμψη. Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνον από τα παθήματα ή και από την πάταξη της φοροδιαφυγής, σ’ ένα δίκαιο κράτος!.

Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε όσα λέγει ο Απ. Παύλος: “γινώσκετε γαρ την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι δι ημάς επτώχευσεν πλούσιος ων, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσητε”. Ο Χριστός έδειξε ποιος είναι ο κατεξοχήν πλούτος του ανθρώπου. Η ενοίκηση της θεότητας μέσα στην κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος, η προσδοκία της αναστάσεως των νεκρών, η βεβαιότητα ότι είναι πάντοτε μαζί μας έως συντελείας του αιώνος. Ποια άλλα πλούτη μπορούν να σταθούν κοντά σε αυτά; Μήπως δεν είχε εξουσία πάνω στους νόμους της φύσης για να παραγάγει σωρεία καταναλωτικών αγαθών; Όμως ο αληθινός πλούτο είναι ο ίδιος ο Ιησούς. Πλούτος είναι η χάρις του Παναγίου Πνεύματος που μας φωτίζει για ν’ αξιολογούμε σωστά τις ανάγκες μας και τα απαραίτητα αγαθά και, όταν μας τα αποστερούν οι κακοδιαχειριστές ,να αγωνιζόμαστε για την αδικία». 

Στο νου και την καρδιά 

Στην παρατήρησή μας τέλος ότι η λιτότητα και η ολιγαρκής ζωή αποτελούν βασικά στοιχεία της χριστιανικής διδασκαλίας, γιατί απελευθερώνουν τον άνθρωπο από την μανία της απόκτησης άφθονων επίγειων υλικών αγαθών και τον προσανατολίζουν στην κληρονομιά της άλλης – αιώνιας ζωής, η κ. Κούκουρα σημειώνει:

«Εκείνο που έχει σημασία είναι που δίνουμε το νου και την καρδιά μας. Εκείνο που μας διδάσκουν επίσης οι πατέρες της Εκκλησίας είναι η καλή χρήση του πλούτου. Είναι θέμα διάκρισης που θα διατεθεί ο πλούτος, όταν ρέει ή ακόμη πόσα είναι τα αναγκαία για κάθε εποχή, κοινωνία, ηλικία κ.ο.κ. Θέμα διάκρισης είναι και η δίκαιη κατανομή του πλούτου, η λιτότητα, το μέτρο και όλα τα συναφή. Στην εποχή μας με τη γνωστή κρίση όπου πολλοί άνθρωποι ζουν στο όριο της φτώχειας ή και κάτω από αυτό είναι σκάνδαλο η επιδεικτική χλιδή των ολίγων. Οπωσδήποτε οι ίδιοι είναι δούλοι αυτού του πλούτου, αλλά με την άνομη εν πολλοίς συσσώρευση του πλούτου στα δικά τους χέρια καταδικάζουν σε ανέχεια τους μη έχοντες».

Η ΕΡΕΥΝΑ 07 Απριλίου 2010, αρ. φύλλου 15468, σελίδα 16